Morgunblaðið - Sunnudagur - 20.01.2013, Page 12

12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20.1. 2013
Á
síðasta ári, þegar
opinbert varð hverjir
voru á lista yfir
stærstu greiðendur
opinberra gjalda,
komst nafn Guðbjargar Astrid
Skúladóttur í fréttir. Guðbjörg,
stofnandi Klassíska listdansskól-
ans, var í öðru sæti á lista Rík-
isskattsjóra. Þessari hlédrægu
fyrrverandi ballerínu og eiganda
Klassíska listdansskólans var ekk-
ert um athyglina gefið og veitti
engin viðtöl þótt mjög væri eftir
því leitað.
„Þetta var vondur tími,“ segir
hún. „Þarna var um að ræða upp-
gjör vegna fyrirtækis manns míns,
þetta voru hlutir sem þurfti að
klára. Ég mun ekki lenda á þess-
um lista aftur. Þessi athygli var
óþægileg. Ég fann að fólk var að
velta því fyrir sér hvaða forríka
kona þetta væri og það kom fyrir
að mér var sýnd fyrirlitning. Mér
fór að líða eins og ég hefði gert
eitthvað af mér. Fjölmiðlar vildu
stöðugt ná tali af mér. Ég var
miður mín. Af hverju er ekki frek-
ar sagt frá þeim sem eru að svíkja
undan skatti?“
Guðbjörg var kornung þegar
hún hóf ballettnám, hún dansaði
síðan erlendis um tíma og naut
velgengni. Síðan sneri hún sér að
barnauppeldi og bjó með eigin-
manni sínum, Þórarni Kjartans-
syni, í Bandaríkjunum en þau
sneru heim árið 1990 ásamt tveim-
ur ungum sonum sínum. Árið 1993
stofnaði Guðbjörg Klassíska list-
dansskólann og rekur hann enn.
Þórarinn stofnaði og var fram-
kvæmdastjóri flugfélagsins Blá-
fugls en hann varð bráðkvaddur
árið 2007, 55 ára gamall.
Ballerína í útlöndum
Viðtalið hefst á upphafinu, dans-
inum sem Guðbjörg gerði að at-
vinnu sinni. „Ég byrjaði kornung í
dansi hjá Hermanni Ragnars sem
sagði mér að ég ætti að vera í
ballett en ég hlustaði ekki á það.
Um sjö ára aldur sá ég svo Svana-
vatnið í bíó. Ég varð algjörlega
heilluð og ákvað að ég ætlaði að
dansa ballett,“ segir Guðbjörg.
„Tíu ára gömul var ég komin upp
í Þjóðleikhússkóla og fékk að vera
með í leikritum og fimmtán ára
kom ég fram í Deleríum Búbónis
þar sem ég lék gleðikonu. Það
vakti mikla kátínu í fjölskyldunni
að ég skyldi vera í slíku hlutverki
því ég var afskaplega feiminn og
óframfærinn unglingur. En þarna
dansaði ég ásamt fleiri stelpum í
kringum Ævar Kvaran, Bessa
Bjarnason og Flosa Ólafsson sem
voru allir yndislegir.
Á gagnfræðaskólastiginu fann ég
að mig langaði æ meir að leggja
fyrir mig dansinn. Systir mín var í
háskólanámi í Osló og ég ákvað að
fara þangað. Ég lærði til dans-
kennara í norsku óperunni og var
í tímum frá níu á morgnana til
átta á kvöldin. Þetta var óskapleg
vinna og stundum gat ég varla
gengið á morgnana því ég var svo
þreytt. Þegar ég var búin að vera
þarna í einhvern tíma kynntist ég
ballerínu frá Nýja-Sjálandi og
manni hennar sem spurðu mig
hvað ég væri að gera þarna, af
hverju ég væri ekki í London. Þau
ýttu mér út í að fara þangað til
náms. Sautján ára gömul var ég
svo komin í ballettskóla í London
og var þar í fjögur ár. Eftir það
fór ég að dansa í Gautaborg og
landaði samningi til 45 ára aldurs.
Mér fannst þetta fáránlega langur
samningur en hann var óskaplega
hagstæður.
Í þrjú ár var stöðugur dans, það
var nóg af verkefnum, en sam-
keppnin var mikil. Einhverjar
stúlkur tóku mér eins ég hefði
gert innrás og mér var ekki alltaf
heilsað. Stúlka frá Suður-Afríku
sem var gift Svía og var nágranni
Beint frá hjartanu
GUÐBJÖRG ASTRID SKÚLADÓTTIR GERÐI DANSINN AÐ LÍFSSTARFI, VAR BALLERÍNA SEM DANSAÐI ÚTI Í HEIMI OG STOFNAÐI SÍÐAN LISTDANSSKÓLA
HÉR Á LANDI. HÚN VAR Í EINSTAKLEGA HAMINGJURÍKU HJÓNABANDI EN SVO LÉST EIGINMAÐUR HENNAR SKYNDILEGA, LANGT UM ALDUR FRAM.
GUÐBJÖRG RÆÐIR Í VIÐTALI UM BALLETTFERILINN, ÁSTINA OG HJÓNABANDIÐ, SVIPLEGAN MISSI OG SORGINA.
Kolbrún Bergþórsdóttir kolbrun@mbl.is
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Guðbjörg Skúladóttir. Hún rekur
Klassíska listdansskólann og hefur
mikla unun af starfi sínu.
Viðtal