Morgunblaðið - 16.02.2013, Page 40

40 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. FEBRÚAR 2013
✝ Erla Eiríks-dóttir Vídó
fæddist á Urðarvegi
41 (Eiríkshúsi)
Vestmannaeyjum
26. september 1928.
Hún lést 10. febrúar
2013 á Heilbrigð-
isstofnun Vest-
mannaeyja. For-
eldrar Erlu voru
Eiríkur Valdimar
Ásbjörnsson, f. 21.5
1893, d. 24.11. 1977, útgerð-
armaður og skipstjóri, og Ragn-
heiður Ólafsdóttir, f. 12.7. 1902,
d. 11.11. 1986, húsfreyja. Bræður
Erlu voru þeir Ólafur, f. 4.9.
1924, d. 2.1. 1925, Ingólfur, f.
24.12. 1925, d. 5.12. 1970, uppeld-
isbróðir Trausti Marinósson, f.
16.8. 1939, d. 12.7. 2000.
Erla giftist hinn 16.7. 1949
þeirra Kjartan, f. 1979, og Hlyn-
ur, f. 1989. 5) Þór, f. 1959, fyrr-
verandi maki Hjördís Krist-
insdóttir, börn þeirra eru
Kristinn Freyr, f. 1984, og Birna,
f. 1986. Barnabarnabörn eru 19.
Starfsævin var fjölbreytt, allt
frá verslunarstörfum til verka-
konustarfa við fiskvinnslu í Vest-
mannaeyjum. Félagsstörf voru
margvísleg svo sem handknatt-
leikur með Íþróttafélaginu Þór,
Berklavörn, Slysavarnadeildinni
Eykyndli, Verkakvennafélaginu
Snót og Sjálfstæðiskvennafélag-
inu Eygló. Sem ung kona var hún
við nám í Húsmæðraskólanum á
Akureyri, einnig stundaði hún
nám við Iðnskólann í Vest-
mannaeyjum. Seinni árin starf-
aði hún hjá Eyjabergi fisk-
vinnslu, Lifrarsamlagi
Vestmannaeyja.
Útför Erlu Eiríksdóttur verð-
ur gerð frá Landakirkju í dag,
16. febrúar 2013, og hefst athöfn-
in kl. 11.
Sigurgeir Ólafssyni
Vídó, f. 21.6. 1925,
d. 2.8. 2000. Börn
þeirra eru: 1) Eirík-
ur Heiðar, f. 1949,
maki Sigríður K.
Dagbjartsdóttir,
þeirra börn eru
Dagbjört, Heiða og
Erla. 2) Guðfinna
Guðný, f. 1951, börn
hennar og fyrrver-
andi maka, Her-
manns Inga Hermannssonar, eru
Erla Gyða, f. 1967, Sigríður
Lund, f. 1970, Kaleb Joshua, f.
1973, og Jónas, f. 1980. 3) Sæ-
finna Ásta, f. 1952, maki Þor-
björn Númason, börn þeirra eru
Sigurgeir, f. 1975, Sæþór, f.
1977, og Marta María, f. 1983. 4)
Emma Hinrika, f. 1956, maki
Ólafur Einar Lárusson, börn
Í dag er borin til hinstu hvílu
Erla Eiríksdóttir Vídó, tengda-
móðir mín og amma peyjanna
minna og barnabarna. Að vera
öfðingleg í fasi og allri framkomu
voru hennar einkenni og talsmát-
inn laus við tafs. Við eldhúsborðið
á Boðaslóð 26 voru margar rimm-
ur háðar um málefni lands og
þjóðar, eins og himinninn er blár
voru skoðanir hennar blárri og
Sjálfstæðisflokkurinn alltaf bor-
inn fyrir lífsskoðunum hennar. Þó
mátti hún aldrei nokkurn auman
blett sjá á nokkrum manni, að hún
væri ekki tilbúin að aumka sig yfir
hann eða rétta hjálparhönd.
Heimili hennar og Sigga Vídó var
öllum opið og oft margt um mann-
inn bæði í mat og kaffi. Hótel Erla
var Boðaslóð 26 oft nefnd sökum
mikilla innkaupa á matvælum til
heimilisins, engum var úthýst,
alltaf mátti bæta einum við. Á sín-
um unglingsárum keppti hún í
handbolta fyrir Íþróttafélagið Þór
og þá nefnd Heimaklettur í vörn,
enda ólétt að Eiríki, komin fjóra
mánuði á leið. Heimilið stækkaði
og á sjómannsheimili þurfti oft að
taka af skarið, þá var það gert af
slíkum ákafa að efir var tekið, þar
féll kló að kjafti. Slysavarnadeild-
in Eykyndill var henni hugleikinn
félagsskapur og þar stóð hún oftar
en ekki í fylkingarbrjósti þegar
árlegar hlutaveltur voru annars
vegar. Með vinkonu sinni Ingi-
björgu Johnsen fór hún margar
ferðir á landsfund Sjálfstæðis-
flokksins. Eitt sinn þegar gera átti
sig klára fyrir lokahóf þá vantaði
„bjútíboxið“. Þá tók Imba upp
sína „indíánamold“ og setti í
stærstu skurðina, og andlitið tók
algerum stakkaskiptum, spegil-
slétt og fagurt. Þannig mætti hún
til leiks og ekkert að vanbúnaði að
taka til máls og segja fólki til
syndanna ef sá gállinn var á henni.
„Þá gekk allt með elegans, nú er
allt að fara til andskotans, eymd á
þjóðar sálar sinni, sennilega er allt
best í minningunni,“ sagði Dadda
skó í bálki til heiðurs Erlu átt-
ræðri. Í minningunni voru stríðs-
árin henni hugstæð.
Sem ung dama sendi hún her-
mönnum sem bjuggu í næsta húsi
skilaboð á móðu í glugga og ekki
alltaf fögur en á Hlaðbæjar-
ensku. Nú þegar að leiðarlokum
er komið vil ég þakka allar þær
stundir sem við áttum við eldhús-
borðið á Boðaslóðinni. Ein var sú
athöfn sem var svo táknræn fyrir
Erlu, þegar hún fékk sér sígar-
ettu, sem hún fékk sér oftar en
góðu hófi gegndi, þá var pakkinn
tekinn upp með sérstakri hreyf-
ingu og síðan fylgdu eldfærin og
sígarettan sett á milli vara og eld-
ur borinn að. Þá liðaðist reykurinn
frá andlitinu út um munn og varir.
Kaffibollinn í seilingarfjarlægð
með teskeið í og slatti af sykri, þá
var hún tilbúin í málefni dagsins
eða að rífast við þuli Ríkisútvarps-
ins og greinarhöfunda Morgun-
blaðsins. Hún var elskuð og dáð
og uppskar eins og hún hefur til
sáð. Barnabörnin segja hana
bestu ömmu í heimi, já þá lang-
bestu.
Far þú í friði, við munum sakna
þín, það var og verður enginn eins
og þú.
Þinn tengdasonur,
Ólafur Lár.
Elskulega Erla okkar hefur nú
kvatt í hinsta sinn. Sjálfstæðis-
drottningin sem lét aldrei sitt eftir
liggja og kenndi okkur svo margt.
Það var óneitanlega gaman að
kíkja í kaffi og „bælísu“ og fá póli-
tískan innblástur sem stundum
jaðraði við hávaðarok og var ekki
alltaf við barna hæfi. Það komast
fáir með tærnar þar sem Erla
hafði hælana þegar kemur að bar-
áttukrafti og sannfæringarmætti
og mættu margir taka hana sér til
fyrirmyndar.
Elsku Erla, takk fyrir allt. Við
munum gera okkar besta til að
bera áfram keflið, það veitir víst
ekki af þremur í þinn stað enda
ærið verkefni framundan.
Hvíl í friði.
Bláu stelpurnar þínar,
Hanna, Helga Björk og Íris.
Blár var liturinn hennar ömmu
Vídó, hún var gallharður Þórari,
sjálfstæðismaður og að sjálfsögðu
reykti hún bláan Gold Coast. Sem
ung handboltakona í Þór þótti hún
sterkur varnarmaður og mynduðu
hún og tvær vinkonur hennar
varnarlínu sem gekk undir nafn-
inu Heimaklettur, Miðklettur og
Ystiklettur. Amma Vídó var
Heimaklettur í þeirri varnarlínu,
en hún var líka kletturinn í vörn-
inni okkar í Vídó-fjölskyldunni og
vörn hennar náði langt út fyrir
fjölskyldu- og blóðbönd.
Að koma til ömmu og afa Vídó á
Boðaslóðina sem barn var frá-
bært. Maður mátti nánast allt,
maður fékk að fikta í öllu, fara í öll
„leyniherbergin“, spila við þau
yatzi og spjalla um alla heima og
geima. Ást þeirra og kærleikur í
okkar garð var mikill.
Harðari stuðningsmann Sjálf-
stæðisflokksins en ömmu Vídó var
vart hægt að finna. Í kringum
kosningar fékk amma einhvern
óskiljanlegan kraft og fór sú
gamla í gríðarlegt stuð. Hún elsk-
aði ekkert meira en vikurnar fyrir
kosningar og að komast í Ásgarð í
spjall um pólitík. Oft gat hún
hleypt öllu í bál og brand með at-
hugasemdum sínum og frammí-
köllum eða fyrirspurnum. Eitt
sinn fór ég með henni á framboðs-
fund og var einn mótframbjóðandi
Sjálfstæðisflokksins í miðri ræðu
að úthúða flokknum hennar og
stefnu. Var sú gamla fljót að grípa
til varnar og greip fram í fyrir við-
komandi frambjóðanda. Athuga-
semd ömmu var á þannig íslensku
að það borgar sig ekki að hafa
hana eftir hér. Ekkert skyldi gefið
eftir í því að verja Sjálfstæðis-
flokkinn.
Landsfundir Sjálfstæðisflokks-
ins voru að hennar mati flottustu
samkomur sem hægt var að kom-
ast á. Talaði hún með stjörnurnar
í augunum um gamla landsfundi
sem hún hafði sótt og þegar ég fór
sjálfur að sækja þá skildi ég hana
alveg. Aldrei náði ég þó að fara
með henni á landsfund en á síð-
asta landsfundi sat ég í Laugar-
dalshöllinni meðal fundargesta en
amma Vídó sat heima í horninu
sínu með tölvu og horfði á allan
fundinn í beinni á netinu. Hún
fylgdist betur með fundinum en
ég sem var þó á fundarstað.
Hringdi hún oft þessa fundardaga
og sagði mér hvað þessi og hin
hefðu sagt og ég gaf henni
skýrslur um þau mál sem við vor-
um að berjast fyrir. Eftir nokkra
daga verður næsti landsfundur og
það verður tómlegt að heyra ekki í
ömmu og gefa henni skýrslu af
gangi mála. En ég veit að amma
Vídó verður ekki langt undan, hún
missir ekki af landsfundinum þó
svo að hún sé ekki lengur hjá okk-
ur.
Elsku amma, hafðu miklar
þakkir fyrir allt sem þú hefur gef-
ið mér. Minning þín mun lifa í
mínu hjarta á meðan ég lifi. Það
var mikil blessun og forréttindi að
eiga þig sem ömmu og fyrir stelp-
urnar mínar að eiga þig sem lang-
ömmu.
Amma mín, ég stend svo við
það sem ég lofaði þér, við sigrum
kommana í vor og komum þessari
ríkisstjórn frá!
Lovjú.
Þinn
Kjartan Vídó.
Elsku besta amma mín. Klett-
urinn minn, fyrirmynd mín og
hetja.
Ég get ekki hugsað til þess að
þú sért farin og komir ekki aftur.
Þú ert það stór partur af lífi mínu
og í hjarta mínu áttu ansi stórt
pláss sem verður alltaf þitt þrátt
fyrir að þú sért farin. Ótal minn-
ingar koma upp í hugann ef ég
hugsa til þín. Alltaf var gott að
koma til þín og alltaf þegar maður
kom var það fyrsta sem maður
þurfti að gera að fá sér eitthvað að
borða og leið þér ekki vel fyrr en
þér varð að þeirri ósk, alltaf sagðir
þú: „Viltu ekki fá þér eitthvað?“
Þú vildir alltaf allt fyrir okkur
gera og leið mér hvergi jafn vel og
hjá þér, eins og þegar við barna-
börnin vorum lítil fannst mér allt-
af stærsti parturinn af þjóðhátíð-
inni vera þegar ég tók bekkjarbíl
heim til ömmu og afa og fékk að
lúlla hjá ykkur. Ég fékk alltaf nýj-
an jólakjól fyrir jólin og auðvitað
passaðir þú upp á að Lilla, dúkkan
sem þið afi gáfuð mér, fengi líka
nýjan kjól. Amma, eins mikla bar-
áttukonu og þig er erfitt að finna,
þú hafðir alltaf þínar skoðanir á
hlutunum og ekki var hægt að
hagga þeim, eins og með það að þú
vildir ekki sjá það að fá þér deb-
etkort og þurfa að borga með ein-
hverju plasti, nei það eru sko ekki
peningar, bara gamla góða ávís-
unin var það eina sem virkaði
enda varst þú ein af fáum sem
ennþá notuðu þær. Elsku amma,
ég veit að afi hefur tekið vel á móti
þér þegar þú fórst frá okkur og
veit ég að þið brosið niður til okk-
ar og passið upp á okkur um
ókomna framtíð.
Nú hefur himinninn fengið nýja
drottningu, foringja, sem er pott-
þétt strax komin í einhverjar póli-
tískar umræður og lætur ekki
valta yfir sínar skoðanir.
Elsku besta amma mín:
Frá þeim degi sem vissi ég í hjarta
mér
að dag einn þyrfti ég að standa hér
og nú þegar stundin nálgast fer, græt ég
það.
Þó að leiðir skilji nú, í hjarta mínu ávallt
lifir þú.
Allt mitt líf nú virðist vera að snúast
við
og ég vil ekki þurfa að kveðja þig
og þó ég efist ekki um framhaldið græt
ég það.
Þó að leiðir skilji nú, í hjarta mínu ávallt
lifir þú.
Nú ég sé að komið er að kveðjustund
og þó ég vilji ekki sleppa þér
þú veist í bænum mínum dvelur þú
hvert augnablik sem lifum við í trú.
Þó að leiðir skilji nú í hjarta mínu ávallt
lifir þú.
(Þýð.: Rakel Brynjólfs./ Jóhann Schram
Reed)
Elska þig alltaf, „love you“.
Þín
Marta María Vídó (Mæja).
Árið 1970 kom ég sem ungling-
ur til Eyja í heimsókn til afa míns.
Ætlunin var að vera í vikutíma, en
þegar ég kynntist Emmu og
frændfólki mínu í Vídó-fjölskyld-
unni var ákveðið að framlengja
dvölina í Eyjum. Erla og Siggi
buðu mér að vera og tóku mér eins
og ég væri ein af fjölskyldunni. Ég
sé fyrir mér þegar Erla hringdi í
Ásta frænda sinn og lagði það til
að að stelpan úr Reykjavík myndi
dveljast lengur í Eyjum, redda
skyldi vinnu í humri. Það gekk eft-
ir, átti ég þar skemmtilegt sumar,
svo mjög að svona gekk þetta
næstu tvö sumur. Einnig fór ég
um jól og áramót til Eyja og not-
aði flest tækifæri til að vera hjá
þeim. Það segir meira en þúsund
orð. Já, það var líf og fjör á Boða-
slóðinni. Ég var nýkomin til
Reykjavíkur úr jólafríi þegar gaus
árið 1973. Ég hafði verið veður-
teppt lengur en til stóð. Það voru
því endurfundir þegar stórfjöl-
skyldan hittist í Grundargerðinu
þarna í janúar hjá mömmu og
pabba. Ég vil þakka fyrir þennan
skemmtilega tíma, sem var mér
dýrmætur, og átti stóran þátt í því
að ég fluttist til Eyja. Innilegar
samúðarkveðjur til fjölskyldunn-
ar þegar við kveðjum þessa
kjarnakonu, Erlu frænku mína.
Fanney Björk Ásbjörnsdóttir.
Nú hefur kvatt þetta líf merki-
leg kona frá Vestmannaeyjum.
Kjarnakonan Erla Eiríksdóttir
var mikil vinkona foreldra minna
þegar við fjölskyldan bjuggum í
Vestmannaeyjum og í áratugi eft-
ir flutning til fastalandsins. Erla
og Siggi Vídó eins og við og flestir
kölluðum hann voru einstök hjón,
sterkir karakterar, glaðleg og
traust alla tíð. Erla og mamma,
Helga Þorleifsdóttir, og pabbi,
Jón Guðjónsson á Eyjaberginu,
eignuðust marga vini í Eyjum og
var það alveg einstakt hvernig
þessi vinátta tengdi okkur systur
við þeirra fjölskyldur. Það gustaði
af Erlu þar sem hún kom, hún
hafði sterkar skoðanir og lá ekki á
þeim í umræðu um þjóðmál, póli-
tík og bæjarbraginn. Sérstaklega
lagði hún sig fram um að fylgjast
með íþróttum, sparaði ekki blóts-
yrðin og lamdi sér á lær eða í borð
í hita leiksins. Erla lét ekki nægja
orðin tóm heldur tók virkan þátt í
starfi stjórnmála og hittumst við
oft á landsfundi Sjálfstæðisflokks-
ins. Þar mættu þær valkyrjur
Imba Johnsen og Erla Vídó,
glæsilegar og orkumiklar og tóku
svo sannarlega til máls á fundum.
Ég vil þakka Erlu fyrir öll góðu
árin sem mín fjölskylda hefur átt
með henni og allar heimsóknirnar
í Þrastaskóg til foreldra minna og
á Seltjarnarnesið. Mér fannst ég
alltaf geta talað hreint út við Erlu
og ég dáðist að góða skapinu
hennar alveg fram til hins síðasta.
Nú, Erla mín, getið þið Siggi
spjallað við Jón og Helgu skýjum
ofar og hlegið að öllu því skemmti-
lega sem þið gerðuð saman á sjó
og landi.
Ég sendi börnum Erlu og fjöl-
skyldum þeirra hlýjar kveðjur,
þau eiga minningu um góða móð-
ur.
Hildur Jónsdóttir.
Ég var ekki hár í loftinu þegar
ég kynntist Erlu Vídó, ömmu
Hlyns, besta vinar míns. Heim-
sóknir okkar vinanna á Boðaslóð-
ina til hennar, þegar við vorum
yngri, voru ávallt skemmtilegar.
Erla sat þá oftast í sínu sæti við
eldhúsborðið, með kaffi og sígar-
ettu, og lagði okkur lífsreglur á
sama tíma og hún talaði um póli-
tíkina, en þar lá hennar áhugi og
án efa var ekki til meiri sjálfstæð-
isflokkskona í öllum heiminum.
Það var svo sannarlega gaman að
heyra hana tala um ágæti Sjálf-
stæðisflokksins og hversu mikla
óbeit hún hafði á blessuðu vinstri-
flokkunum í landinu. Það duldist
engum að Davíð Oddsson var
hennar maður í pólitíkinni og nú
verður mikill sjónarsviptir í starfi
sjálfstæðisfélagsins í Vestmanna-
eyjum þegar Erla Vídó, drottn-
ingin sjálf, verður ekki á svæðinu.
Erla var þó umfram allt
hjartahlý og góð kona sem alltaf
var gaman að rekast á í Eyjum.
Hún var dugleg að spyrja frétta af
öllum, var greinilega vel með á
nótunum og alltaf var kvatt á þeim
orðum að ég skyldi skila kveðju til
mömmu.
Kærar þakkir fyrir allt Erla
Vídó.
Ég votta aðstandendum mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Kristinn Sigurðsson.
Hún hafði fas vindanna, fegurð
blómanna sem bylgjast í hlíðum
fjallanna í Eyjum, snörp tilsvör,
sjálfstæða skoðun í fyllsta máta og
lét aldrei segja sér fyrir verkum.
Erla Vídó var einstök, hamhleypa
til verka og skoðana og einn af
mestu sjálfstæðismönnum Ís-
lands. Hún var tryggðatröll og
sagði það sem henni bjó í brjósti á
vettvangi stjórnmálanna og dag-
lega lífsins. Fals, hégómi og tví-
skinnungsháttur var ekki til í
henni. Nú er öldin önnur á þeim
vettvangi.
Móðir mín, Imba, og Erla voru
miklar vinkonur, gamlar hand-
boltadívur, báðar allsnöggar til
orða og verka og mátti ekki á milli
sjá hvor var pólitískari. Þeim var
stundum líkt við gömlu jaxlana á
svölunum í Prúðuleikurunum,
ekki svo galið, höfðu yfirsýn yfir
allt og skoðun á öllu.
Það var mikið skarð fyrir skildi
þegar Erla missti mann sinn,
Sigga Vídó, Sigurgeir Ólafsson
skipstjóra og útgerðarmann,
langt fyrir aldur fram, stórkost-
legan mann, en Erla hélt kóssin-
um, heil, einlæg og ör. Ég man á
fundi fyrir mörgum árum um
framboðsmál í Eyjum að það var
verið að rífast um mig aldrei þessu
vant og Erla var í essinu sínu. Þá
kom Jón lóðs til hennar og vottaði
hanni samúð með fráfall Eiríks
föður hennar. „Ég má ekkert vera
að því að tala um það núna, ég er
að rífast út af honum Adda,“ svar-
aði Erla að bragði og hélt svo sínu
striki sem haukur fyrir mig og
ekki í neinu horni.
Erla setti alls staðar svip á,
hvort sem hún var í fiskinum,
umönnun eða hversdagsspjallinu.
Erla Vídó var engum lík en ýmsir
hafa notið geisla sólar hennar
hvort sem henni hefur líkað betur
eða verr, því hún var vandfýsin.
Þannig var hún alla tíð gefandi en
hnykkti á því með lúkarsmáli.
Góður Guð varðveiti hana og ætt-
menni öll. Fyrir nokkrum vikum
vaknaði Erla í rúmi sínu á sjúkra-
húsinu í Eyjum umkringd ástvin-
um sínum sem áttu ekki von á
miklu, en þegar Erla opnaði aug-
un sagði hún með sínum tón: „Er
geim hérna, er ég að missa af ein-
hverju?“
Nú er blessunin sigld og Siggi
Vídó er örugglega klár á bryggju
himnaföðurins til þess að taka á
móti drottningu vindanna.
Árni Johnsen.
Hin mikla ættmóðir er fallin
frá.
Vinkona mín til fjölda ára, Erla
Vídó, hefur kvatt þennan heim,
sennilega södd lífdaga.
Ég kynntist henni í gengum
íþróttafélagið Þór, AA-samtökin
og Sjálfstæðiskvennafélagið
Eygló.
Hún var mikill vinur vina sinna,
mikil mamma, amma og
langamma. Hún var sú persóna
sem allir báru virðingu fyrir. Hún
hafði ákveðnar skoðanir á mönn-
um og málefnum.
Á Boðaslóðinni var stöðugur
straumur til mömmu, ömmu og
vinkonu. Kaffisopinn yljaði og við
tókum þátt í heimspólitíkinni.
Erla var mjög pólitísk og sagði
okkur til syndanna ef með þurfti.
Eitt sinn sem oftar vorum við á
fulltrúaráðsfundi og tvær ungar
og efnilegar konur í bæjarstjórn,
báðar leikskólakennarar, kvört-
uðu sáran um að það vantaði til-
finnanlega leikskóla. Þá stóð mín
upp og sagði þessum ungu konum
að þær ættu bara að vera heima
og hugsa um börnin sín, meðan
þau væru ung, eins og við gerðum
í gamla daga sagði hún. Bæjar-
stjórinn var mjög ánægður með
sína konu, enda ekki minnst á leik-
skóla þetta kvöldið.
Erla og Siggi Vídó voru afskap-
lega samhent hjón. Eftir að hann
dó var hún vængbrotin sem aðrar
konur í hennar stöðu.
Mörg undanfarin ár stundaði
hún hannyrðir inni á Elló eins og
hún sagði, undi hag sínum vel.
Erla átti marga vini þar og mætti
flesta daga vikunnar. Hún var
ekki heilsuhraust enda vildi hún
aldrei hætta að reykja.
Aðdáunarvert er hve börnin
hennar hugsuðu vel um hana, allt-
af boðin og búin að gera henni til
geðs.
Að leiðarlokum vil ég þakka
henni vináttuna alla og bið Guð að
blessa hennar stóra afkomenda-
hóp.
Að leiðarlokum þakka hér,
lífið veiti hugarró.
Göfug sál gengin er
Guð blessi Erlu Vídó.
Sigurbjörg Axelsdóttir.
Í dag kveðjum við með söknuði
hana Erlu okkar Vídó. Þar fer góð
kona sem lét sér annt um sam-
félag sitt og alla í kringum sig.
Erla var mikil fjölskyldukona og
þar var sjálfstæðisfjölskyldan
ekki undanskilin. Hún gegndi
ýmsum trúnaðarstörfum fyrir
flokkinn og lét aldrei sitt eftir
liggja að breiða út boðskapinn.
Hún auðkenndi fólk gjarnan eftir
stjórnmálaskoðunum þannig að
margir fengu viðurnefnið kommi
eða krati og oft voru þeim ekki
vandaðar kveðjurnar. Erla hafði
mikinn sannfæringarmátt og
gerði hvað hún gat til að fá fólk til
liðs við flokkinn. Þrátt fyrir það lét
hún sér annt um alla, ekki síst þá
sem minna máttu sín og barðist
með kjafti og klóm ef henni þótti
að einhverjum vegið. Erla var
aldrei hressari en í kringum kosn-
ingar. Þrátt fyrir veikindi hin síð-
ari ár mætti hún galvösk á kosn-
ingaskrifstofuna og las
frambjóðendum pistilinn, þeir
skyldu sko fylgja stefnunni og
ekkert múður. Hún lagði mikla
áherslu á að fólk nýtti kosninga-
rétt sinn, ekki síst þeir sem voru
pólitískt réttþenkjandi. Erla var
baráttukona til hinsta dags og tók
þátt í prófkjöri Sjálfstæðisflokks-
ins skömmu áður en hún lést. Hún
var hvetjandi og lífsglöð og kunni
að koma orðum að hlutunum. Erla
var mikil félagsvera. Hún þreifst á
umræðum um pólitík og önnur
áhugamál sín og samskiptum við
skemmtilegt fólk. Það var okkur
öllum ómetanlegt að kynnast
henni og góður skóli í lífsins bar-
áttu.
Við þökkum Erlu samfylgdina
og óeigingjarnt ævistarf.
Hvíl í friði.
Fyrir hönd Sjálfstæðisfélag-
anna í Vestmannaeyjum,
Sigurhanna Friðþórsdóttir,
Margrét Rós Ingólfsdóttir.
Erla Eiríksdóttir