Morgunblaðið - 27.04.2013, Blaðsíða 44

44 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. APRÍL 2013
✝ Ósk Guðjóns-dóttir fæddist í
Vestmannaeyjum
5. janúar 1931. Hún
lést á Hjallatúni í
Vík í Mýrdal 17.
apríl 2013.
Foreldrar Óskar
voru Guðjón Pétur
Valdason, f. 4.10.
1893, d. 17.8. 1989
og Guðbjörg Þor-
steinsdóttir, f. 29.7.
1895, d. 8.1. 1991. Systkini Ósk-
ar voru Þorsteinn, f. 17.7. 1922,
d. 7.10. 1922, Marteinn, f. 7.5.
1924 d. 30.5. 2005, Þorsteina
Bergrós, f. 24.7. 1927, d. 4.12.
1928. Hálfsystkini samfeðra:
þeirra eru Hlynur, f. 1977, Ingi-
björg Ósk, f. 1978, Oddgeir, f.
1981, Hörður, f. 1983 og Vil-
hjálmur, f. 1994. 3) Guðbjörg
Klara, f. 22.6. 1960, sambýlis-
maður hennar Hlynur Björns-
son, börn þeirra eru Ívar Örn, f.
1985 og Jóhanna Margrét, f.
1989, d. 2004. 4) Sigurlaug
Linda, f. 14.12. 1962, sambýlis-
maður hennar er Gunnar Vign-
ir Sveinsson. 5) Steina Guðrún,
f. 9.5. 1965, sambýlismaður
hennar er Jóhannes Giss-
urarson, f. 1962, barn þeirra
Harpa Ósk, f. 1992, barn Steinu
Guðrúnar og Kolbeins Inga
Birgissonar, Örvar Egill, f.
1986. Langömmubörnin eru tólf
þar af eitt látið.
Ósk verður jarðsungin frá
Skeiðflatarkirkju í dag, 27. apr-
íl 2013, og hefst athöfnin kl. 13.
Bergur Elías, f.
10.6. 1913 d. 7.6.
2003, Ragnhildur
Sigríður, f. 28.5.
1915 d. 5.6. 1990,
Klara, f. 30.7. 1916,
d. 17.12. 1935.
Ósk var gift
Herði Þorsteins-
syni, f. 8.10. 1921.
Börn þeirra eru: 1)
Guðjón, f. 30.10.
1958, kvæntur Jó-
hönnu Sólrúnu Jónsdóttur, börn
þeirra eru Kolbrún Ósk, f. 1979,
Jóhann Fannar, f. 1982 og Atli
Már, f. 1984. 2) Jóhanna Þór-
unn, f. 13.8. 1959, gift Guð-
mundi Oddgeirssyni, börn
Elsku mamma mín.
Ég kveð þig með söknuð í
hjarta en gleðst yfir öllum góðu
minningunum. Þú varst alltaf
svo hlý og góð, gerðir aldrei
nokkuð á hlut annarra, hvort
sem það voru menn eða dýr. Þú
hugsaðir alltaf fyrst um pabba
og okkur systkinin. Einnig
hugsaðir þú alltaf svo vel um
Örvar minn á meðan við bjugg-
um hjá ykkur í Nykhól. Eins
þegar þú komst fyrst á Hjalla-
tún, elsku mamma mín, þá
hugsaðir þú fyrst og fremst um
pabba og hvort hann hefði það
nógu gott. Mikið hvað þú varst
ánægð þegar hann gat komið og
verið hjá þér.
Ég man aðeins einu sinni eft-
ir því að þú skiptir skapi, elsku
mamma mín, en það var þegar
þú varst einhverju sinni að gefa
hrossunum brauð. Hryssan
Brúsa var mikið frek og var
næstum búin að bíta þig í öllum
hamaganginum. Þá sagðir þú:
„Ég skal aldrei gefa þér aftur
brauð!“ Ekki veit ég hvort þú
stóðst við þau orð en þú varst
jafnan fljót að fyrirgefa og
finnst mér líklegt að Brúsa hafi
einhverntímann aftur fengið
brauð, svona þegar enginn sá
til.
Þið pabbi hugsuðuð alltaf vel
um dýrin og gættuð þess að
lömbin fengju næga mjólk. Það
er mörgum minnisstætt þegar
þið færðuð lambi pela upp í
Holt, þar var það með móður
sinni en hafði ekki nóg. Því
þótti svo vænt um ykkur að það
var farið að þekkja bílinn ykkar.
Í hvert skipti sem bíllinn nálg-
aðist kom lambið hlaupandi á
móti ykkur og þáði sopann sinn.
Eins er mér minnisstætt að þú
gast aldrei farið í háttinn fyrr
en bæði kötturinn og hundurinn
voru komnir inn.
Ég man eftir ferðunum að
Kaldrananesi til Rögnu systur
þinnar. Við Linda systir höfðum
svo gaman af því að fara með
þér að slíta upp rabbarbara.
Eins ferðunum að Rauðhálsi til
Bjargar móðursystur þinnar og
til Vestmannaeyja með ykkur
pabba að heimsækja afa og
ömmu. Þessar ferðir verða mér
alltaf minnisstæðar.
Þú varst aldrei iðjulaus,
mamma mín, mörg falleg fötin
saumaðir þú á okkur og barna-
börnin þín. Einnig saumaðir þú
dúkkuföt, öskupoka og fleira
sem þú gafst börnum og barna-
börnunum. Þú gast alltaf dund-
að þér við saumavélina og um
leið hlustað á fallega tónlist. Þá
áttirðu mörg handtökin í garð-
inum sem þú komst þér upp við
húsið heima í Nykhól, þar rækt-
aðir þú kartöflur, sólber, rifs-
og fallegu rósarunnana þína.
Einnig gróðursettir þú tré og
runna sem með árunum uxu og
döfnuðu svo ótrúlega vel. Ásamt
því að prýða umhverfið veittu
þau þeim fjölmörgu smáfuglum
góðan griðastað, þar sem þú
varst svo óþreytandi að gefa
þeim jafnt vetur sem sumar.
Elsku mamma, nóttina sem
þú kvaddir mættu fuglarnir þín-
ir fyrir utan gluggann hjá þér
og sungu hástöfum. Þar kom
greinilega í ljós hversu þakk-
látir þeir voru fyrir vinsemd
þína og hlýju.
Elsku pabbi, ég veit að þú
hefur misst mikið, en ég þakka
þér hvað þú varst alltaf hlýr og
góður við mömmu. Þú veittir
henni ómetanlegan stuðning.
Elsku mamma mín, minning
þín mun alltaf lifa með okkur.
Steina og fjölskylda,
Herjólfsstöðum.
Tengdamóðir mín Ósk Guð-
jónsdóttir er í minningu minni
alltaf að flýta sér, hvort sem
það var við heimilisstörfin eða
búverkin. Þegar við Þórunn
komum í heimsókn með krakk-
ana okkar var Ósk stöðugt að
hlaupa út og kalla á eftir þeim
að fara ekki of hátt upp í brekk-
una fyrir ofan bæinn. Já, hún
bar mikla umhyggju bæði fyrir
mönnum og dýrum. Börnin okk-
ar báru mikla virðingu fyrir
ömmu sinni og hlýddu henni í
einu og öllu, „amma er alvöru
kona“ sögðu þau.
Það fór ekki milli mála að
tengdamóðir mín var Vest-
mannaeyingur í húð og hár. Ef
maður hallaði á hlut Vest-
mannaeyinga í viðræðum þá var
hún fljót að taka málstað eyj-
arskeggja. Þegar svo kom í ljós
að góður vinur minn, sem kom
eitt sinn með mér að Nykhól á
gæsaskyttirí, reyndist eiga móð-
ur frá Vestmannaeyjum og að
ég tali nú ekki um að hún hafi
verið æskuvinkona Óskar komst
ég upp á annan stall í virðing-
arstiganum. Ósk var dóttir mik-
ils útgerðarmanns, Guðjóns
Valdasonar, og var svo lánsöm
að geta sem ung kona ferðast
víða um lönd með vinkonu sinni
en svona ferðalög voru almennt
ekki algeng á hennar unglings-
árum. Hún átti mikið af mynd-
um úr þessum ferðum og þegar
við vorum að fletta albúmunum
sá maður ævintýraglampa í
augum hennar.
Fljótlega eftir að Ósk veiktist
fluttu tengdaforeldrar mínir að
hjúkrunarheimilnu Hjallatúni í
Vík í Mýrdal. Í veikindum henn-
ar varð manni ljóst þvílíkur öð-
lingur og umhyggjusamur mað-
ur tengdafaðir minn, Hörður
Þorsteinsson, er. Dag og nótt
hugsaði hann um Ósk sína fram
á síðustu stundu. Margt fleira
væri hægt að skrifa um Ósk en
ég þakka fyrir að hafa fengið að
kynnast henni sem og öllum í
stórfjölskyldunni frá Nykhóli í
Mýrdal.
Guðmundur Oddgeirsson.
Elsku amma.
Á stundu sem þessari rifjast
um fjölmargar góðar minningar
um þá tíma sem við áttum sam-
an, allar heimsóknirnar til ykk-
ar afa, hvort sem það var að
Nykhól eða Hjallatúni. Mér eru
minnisstæðar ferðirnar með
ykkur afa upp að Holti þar sem
afi tók upp kíkinn, að gá til
kinda. Einnig rifjast upp
hrossarekstrarnir upp að Holti
þar sem mér tókst í eitt skipti
að sníkja af ykkur móskjótta
hryssu undan Pöddu. Andlitið
ljómaði þegar ég sagði foreldr-
um mínum hvað afi og amma
gáfu mér og ég efast ekki um að
þú hafir glaðst líka enda Padda
gamla alltaf í dálitlu uppáhaldi
þó að þú hafir reyndar aldrei
gert upp á milli nokkurra dýra.
Þar voru allir jafnir.
Ég held að ég muni aldrei
kynnast jafn hjartahlýrri mann-
eskju og þér, elsku amma mín,
en ég heyrði þig aldrei tala illa
um nokkurn mann, jafnvel þeg-
ar fréttir bárust af ódæðisverk-
um mannanna varst þú vön að
hrista höfuðið og segja að þú
tryðir ekki að mannskepnan
gæti verið svona grimm. Þú
varst líka alveg einstök þegar
kom að dýrunum sem þú ann-
aðist af alúð. Öll dýr voru spök
við þig og hændust að þér.
Mamma hefur sagt mér sög-
ur af þér síðan hún var barn, þá
voru til um hundrað hross í
Nykhól sem hægt var að ganga
að hvar sem var, þökk sé þér en
þú hafðir spekt þau öll. Folöldin
gerðir þú spök yfir hesthússtall-
inn, þú þurftir ekki að fara inn í
stíuna til þeirra heldur komu
þau til þín og þáðu strokur og
brauð.
Þér þótti ekki aðeins vænt
um dýrin, þeim þótti einnig ein-
staklega vænt um þig. Sem
dæmi má nefna þegar þú þurftir
eitt sinn að ganga í niðamyrkri
suður í fjárhús til að loka dyr-
um sem stóðu opnar. Á leiðinni
heyrðir þú alltaf í einhverjum á
eftir þér. Þegar betur var að
gáð var það hryssan Toppa sem
fylgdi þér út að fjárhúsi, beið á
meðan þú lokaðir og fylgdi þér
svo aftur heim. Svo vænt þótti
henni um þig að hún vildi ekki
að þú værir ein á ferð í myrkr-
inu.
Ég minnist þess einnig að þú
hjúkraðir hryssu sem stóðhest-
ur hafði leikið grátt. Sú hafði
aldrei áður verið snert en leyfði
þér að nálgast sig og hreinsa
sárin. Hún fann að þú vildir að-
eins hjálpa henni. Þau voru
mörg góðverkin sem þú vannst
og þegar litið er til baka er ljóst
að listinn er ótæmandi.
Mikið þótti okkur fjölskyld-
unni á Herjólfsstöðum vænt um
allar heimsóknirnar ykkar afa
til okkar í gegnum tíðina. Það
var svo gaman að fara með þér í
göngutúra og sýna þér hrossin
sem eins og við var að búast
hópuðust að þér. Kettinum
fannst einnig afar vænt um þig
en hann er ekki allra. Þegar þið
afi voruð hjá okkur um jólin
kúrði hann uppi í rúmi hjá þér
og vildi hvergi annars staðar
vera. Honum þótti ekki síður
vænt um heimsóknirnar en okk-
ur.
Elsku afi, þú hefur verið okk-
ar stoð og stytta í gegnum
þessa erfiðu tíma, með þínu ein-
staka hugarfari og trúfestu. Þú
hugsaðir svo vel um ömmu og
það var svo fallegt að sjá ykkur
tvö saman, alltaf hélst þú í hönd
hennar og veittir henni styrk.
Elsku amma, við eigum eftir
að sakna þín sárt en vitum þó
að þú munt alltaf vaka yfir okk-
ur. Minning þín er ljós í hjört-
um okkar.
Harpa Ósk Jóhannesdóttir.
Elsku amma mín.
Hlýr faðmur, bjarta brosið,
fallegu augun og elskuleg lund-
in, það ert alltaf þú. Þú hafðir
einstaklega gott lag á börnum,
það sé ég svo sannarlega á son-
um mínum. Alltaf gafstu þér
tíma til að útskýra, leiðbeina og
hvetja í öllu sem þú kenndir
okkur. Það sama er hægt að
segja um dýrin og garðinn þinn.
Nostrið, natnin og viljinn til að
gera alltaf gott og vel, mikið
ofsalega er ég heppin að hafa
alist upp við þetta og lært svo
góða siði. Það sitja mjög svo
margar minningar eftir um okk-
ur saman.
Ég naut þeirra forréttinda að
alast upp í sveit og hafa ömmu
og afa alltaf á næsta bæ. Aðeins
örstutt á milli bæja svo litlir
fætur gátu trítlað á milli. Þú
kenndir mér svo ótal margt. Ég
var stutt í annan endann þegar
þú kenndir mér að skríða í
gegnum möskvana á girðingun-
um. Ráðagóða amman mín
kenndi mér þá að læra af dýr-
unum. Þú sagðir: „Sjáðu hvern-
ig hundurinn gerir þegar hann
fer í gegn, þetta er alveg eins
og þegar lömbin fæðast“ og
saman skriðum við í gegnum
möskvana á girðingunni, fyrst
hendurnar og höfuðið svo búk-
urinn og fæturnir á eftir og við
komnar í gegn. Já, þú varst lið-
ug eins og kötturinn, eftir þetta
héldu mér engar girðingar.
Þökk sé þér.
Garðurinn þinn í Nykhól er
glæsilegur og verður áfram.
Þarna eyddirðu mörgum stund-
um og naust þess að hafa allt í
fullum skrúða. Trén, blómin,
grasflötin allt svo vel snyrt,
klippt og fínt, hvergi arfatítlu
að sjá og nægur áburður og
gróandi. Á snúrustaurana sett-
irðu upp rólur og þar róluðum
við og ýttum hvor annarri. Þú
kenndir mér að róla, þú sýndir
mér, sagðir mér til, lést mig
prófa og ég lærði.
Að taka í spil gerðum við oft.
Þú kenndir mér að vinna og að
tapa. Við áttum margar góðar
spilastundir. Við fórum vel með
spilin og notuðum alltaf sama
stokkinn. Tíguldrottningin var
fallegasta spilið í bunkanum.
Við létum hvor aðra alltaf vita
ef við fengum tíguldrottn-
inguna. Stundum skiptum við á
spilum en oftast fylgdum við þó
reglunum.
Að fá morgunmat í rúmið var
eitt af því sem ég gat gefið
ömmu minni í nokkurn tíma.
Amma datt af hestbaki. Á
hverjum degi skottaðist ég
fimm ára gömul til ömmu og
færði henni súrmjólk með púð-
ursykri í rúmið. Enginn fór
svangur frá ömmu. Í heyskap
var alltaf best að komast í kaffi-
tíma til ömmu og afa. Kökurnar
hennar ömmu voru þær allra
bestu. Amma var með töfra í
fingrunum hvort sem það var
gróðurinn, dýrin, kökugerð eða
saumaskapur. Ófáar flíkurnar
hefur þú saumað á okkur fólkið
þitt. Íslenski hátíðarbúningur-
inn sem þú saumaðir á Þröst
Bjarna sýnir glöggt hve vel
saumavélin lék í höndunum á
þér.
Þín er sárt saknað, amma
mín, gönguferðirnar okkar um
Vík á meðan þú bjóst á Hallat-
úni voru yndislegur tími og
spjallið okkar á þeim ferðum
geymi ég með mér. Takk fyrir
yndislegan tíma og góðar stund-
ir, ég er svo óendanlega heppin
að hafa fengið allar þessar
stundir með þér, elsku amma
mín. Ég veit að í dag hefurðu
endurnýjað krafta þína og ert
eflaust farin að snudda við
blóm, dýr og fataflíkur. Við
sjáumst seinna, góður Guð
geymi þig, elsku amma mín.
Kolbrún Ósk Guðjónsdóttir.
Elsku langamma mín hefur
nú kvatt þennan heim. Ég átti
margar góðar stundir með
henni alla okkar samtíð. Alltaf
þegar ég var í sveitinni í Nyk-
hól skrapp ég að minsta kosti
einu sinni á dag og stundum oft-
ar yfir til þeirra langömmu og
langafa. Við amma spiluðum
mikið, sérstaklega þjóf, og
reyndi ég oft að svindla á henni
ef ég hélt að hún væri að vinna
mig.
Þegar ég var yngri safnaði ég
úrklippum um landbúnaðartæki
og dráttarvélar. Langamma mín
passaði vel uppá fyrir mig að
geyma blöð með þessum mynd-
um, svo hjálpaði hún mér að
klippa þetta út og líma fallega
inn í úrklippubók sem hún varð-
veitti svo fyrir mig. Við áttum
margar skemmtilegar stundir
við þetta verk.
Eitt verð ég að minnast á,
hún amma mín bakaði heimsins
bestu sítrónuköku og átti hana
oftast til í búrinu hjá sér og allt-
af var mér boðin sítrónukaka og
ísköld mjólk þegar ég kom til
hennar. Margt annað brölluðum
við saman og geymi ég þær
góðu minningar um ömmu.
Guð geymi þig, elsku amma
mín.
Þröstur Bjarni Eyþórsson.
Ósk Guðjónsdóttir
Jóhann mágur
minn var einstakur maður og
mér er ljúft að minnast hans.
Hann var alinn upp í Stykkis-
hólmi og var alla tíð mikill Hólm-
ari. Þegar ég kynntist honum fyr-
ir rúmum fjörutíu árum kom
hann mér fyrir sjónir sem frekar
feiminn ungur maður sem vildi
halda sig til hlés. Við nánari
kynni kom í ljós að hann var
skemmtilegur, hlýr og nærgæt-
inn og stutt í húmorinn. Hann var
afburða greindur og þekking
hans á öllu milli himins og jarðar
var hreint út sagt ótrúleg. Eftir
hefðbundna skólagöngu og stúd-
entspróf frá MA, lauk hann prófi
í viðskiptafræði frá Háskóla Ís-
lands. Fljótlega eftir útskrift fór
hann til starfa á Skattstofunni í
Reykjavík og starfaði þar af mik-
illi trúmennsku allan sinn starfs-
aldur. Hjá Skattinum voru hon-
um falin mörg afar vandasöm
verkefni til úrlausnar. Það vafðist
nefnilega ekki fyrir Jóhanni að
greina aðalatriði frá aukaatrið-
um. Ef hann var spurður eða beð-
Jóhann Víkingsson
✝ Jóhann Vík-ingsson fædd-
ist í Stykkishólmi
30. júní 1946. Hann
lést á bráðadeild
Landspítalans 8.
apríl 2013.
Útför Jóhanns
fór fram frá Foss-
vogskirkju 19. apríl
2013.
inn um aðstoð í sam-
bandi við skattamál
þá brást hann við af
ljúfmennsku og
mátti alveg bóka að
maður fékk stutt og
rökföst svör. Minni
hans var nær
óbrigðult og hann
mundi hina og þessa
úrskurði skattayfir-
valda orðrétt ásamt
dagsetningum. Eitt
sinn spurði ég hann hvernig í
ósköpunum hann færi að því að
muna þetta. Ekki stóð á svari,
„ég man allt sem ég les“. Þannig
var Jóhann og eftir að hann hætti
að vinna fór hann m.a. að geta
sinnt ljósmyndun meira og
skráningu gamalla mynda, sér-
staklega frá Stykkishólmi þar
sem hans meðfæddu eiginleikar
nutu sín í ríkum mæli. Jóhann
talaði ávallt við börnin í fjölskyld-
unni sem jafninga og sýndi
áhugamálum og starfi þeirra
mikinn áhuga og drógust þau að
honum.
Eftir að Jóhann kynntist Guð-
nýju sinni voru þau yfirleitt
nefnd bæði í sömu andrá. Þau
áttu hvort annað að í blíðu og
stríðu og eftir að heilsu Jóhanns
hrakaði var aðdáunarvert að sjá
umhyggju Guðnýjar fyrir Jóa
sínum.
Blessuð sé minning Jóhanns
Víkingssonar, hann var drengur
góður.
Viðar Vésteinsson.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem aðstandendur senda
inn. Þar kemur fram hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist, hvar
og hvenær hann lést og loks hvaðan og hvenær útförin fer fram. Þar
mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka og
börn, svo og æviferil. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Reykjavík • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Alúð - virðing - traust
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
✝
Okkar ástkæri
ÁRNI ST. HERMANNSSON,
áður til heimilis að
Gullsmára 9,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir fimmtudaginn
25. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ingibjörg Kristjánsdóttir,
Jóhanna Lára Árnadóttir, Ólafur Lárus Baldursson,
Magnea Ásdís Árnadóttir,
Ólafur Árnason,
Sigurlaug Árnadóttir, Árni Jón Eyþórsson,
Hermann Valur Árnason,
Jón Ingi Árnason,
Þórunn Árnadóttir, Sveinbjörn Guðmundsson
og aðrir aðstandendur.