Morgunblaðið - 11.05.2013, Síða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. MAÍ 2013
sagt að Kristjana hafi flaðrað upp
um okkur en skammirnar voru
uppbyggilegar. Við vorum betri
menn á eftir.
Kristjana var nokkuð stjórn-
söm og ekkert hér um bil. Þráinn
var oddviti á þessum árum og
voru sveitarstjórnarfundir haldnir
í Hlíðarholti. Á meðan á fundum
stóð var Kristjana í eldhúsinu að
undirbúa viðurgjörning handa
fundarmönnum og við Fúsi frændi
þar að snapa góðgæti. Í barns-
minninu og án þess að skýra það
frekar finnst mér eins og hún hafi
haft veruleg áhrif á framgang
mála þarna úr eldhúsinu – menn
úr öllum flokkum fóru fram í eld-
hús og ræddu málin utan
dagskrár.
Sumrin í Hlíðarholti eru sveip-
uð ljóma, félagsskapur bræðranna
í Hlíðarholti og Böðvarsholti,
vinnugleðin og leiðsögn Kristjönu
hefur reynst mér gott veganesti.
Kristjana var einstök manneskja
– skarpgreind, harðdugleg og
húmoristi. Hjónin í Hlíðarholti
voru vandað heiðursfólk sem ég
minnist með mikilli virðingu.
Haukur Oddsson.
Sæmdarkonan Kristjana í Hlíð-
arholti lést á spítalanum í Stykk-
ishólmi eftir skamma sjúkrahús-
vist. Það er með þakklæti í huga
sem ég minnist hennar eftir
ánægjulega samfylgd og góð
kynni. Vigfús Þráinn Bjarnason
frá Böðvarsholti, eiginmaður
Kristjönu, var föðurbróðir minn.
Ég kynntist Kristjönu því ungur
að árum og á góðar minningar frá
þeim dögum er ég var gestur á
heimili hennar í Hlíðarholti en það
var ekki í kot vísað að koma á
heimilið hjá Kristjönu sem var
einstaklega myndarleg húsfreyja.
Kristjana var félagslynd, fram-
takssöm og vel til forystu fallin
eins og hún átti kyn til. Fram-
ganga þeirra Kristjönu og Þráins í
þágu framfaramála sveitarinnar
var umfangsmikil og margvísleg
og má sérstaklega nefna upp-
byggingu félagsheimilis og skóla á
Lýsuhóli og endurgerð kirkjunn-
ar á Búðum þar sem framlag
þeirra var einstakt og þakkarvert
og er í minnum haft. Þau hjónin
Kristjana og Þráinn voru einstak-
lega samhent og naut sveitin jafnt
sem fjölskyldan þess.
Samband systkinanna frá
Böðvarsholti var alla tíð náið og
því átti fjölskylda mín margvísleg
samskipti við fjölskylduna í Hlíð-
arholti, en lögbýlið Hlíðarholt var
byggt sem nýbýli úr landi Böðv-
arsholts þar sem föðurforeldrar
mínir bjuggu í næsta nágrenni og
höfðu stuðning af því nábýli. Síð-
ustu æviár Bjarna afa míns var
hann í Hlíðarholti og naut ein-
staks atlætis og hjúkrunar Krist-
jönu og var fjölskyldan ævinlega
þakklát henni fyrir það skjól og þá
hlýju sem hann naut á heimilinu í
Hlíðarholti. Hún var vissulega
vakandi yfir velferð fjölskyldunn-
ar.
Kristjana hafði einlægan áhuga
á stjórnmálum bæði þau er varð-
aði sveitina og ekki síður lands-
málin. Hún sat Landsfundi Sjálf-
stæðisflokksins, fundi
kjördæmisráðs flokksins í Vestur-
landskjördæmi og beitti sér af ein-
urð í þágu þess málsstaðar sem
hafði hagsmuni landbúnaðar og
hinna dreifðu byggða að leiðar-
ljósi. Hún var víðsýn og taldi
flokkinn eiga að ganga erinda
þeirra hugsjóna að landið ætti allt
að byggjast og flokkurinn hennar
ætti að leggja rækt við hugsjónina
um stétt með stétt. Þingmenn og
frambjóðendur Sjálfstæðisflokks-
ins áttu vísan stuðning Kristjönu í
Hlíðarholti og var ekki ónýtt að
njóta hollráða hennar þegar kom
að kosningum og ekki síður að
eiga hana að við að vinna fylgi
þeirra sem voru villuráfandi á hin-
um pólitíska akri. Og það munaði
um hana þegar og þar sem hún
beitti sér og hún gerði ráð fyrir því
að þeir stjórnmálamenn sem hún
veitti stuðning létu að sér kveða í
þágu héraðs og landsins alls. Á
kveðjustundu viljum við Hallgerð-
ur kona mín og frænka Kristjönu
minnast merkrar konu og þakka
fyrir ánægjuleg kynni og farsæla
samfylgd. Við sendum börnum
hennar og afkomendum samúðar-
kveðjur. Megi minning hennar
lifa.
Sturla Böðvarsson.
Þegar þessi kveðjuorð eru rituð
horfi ég á kvöldsólina setjast við
hlið Snæfellsjökuls. Þetta er falleg
sjón og hugurinn reikar um sveit-
irnar þar vestra. Breiðuvík, Stað-
arsveit og Miklaholtshreppur hafa
spilað stórt hlutverk í okkar lífi.
Staðarsveitin kveður nú kjarna-
konu sem alla tíð setti sterkan
svip á mannlífið þar. Þegar ég
kom fyrst til dvalar í Hlíðarholt til
Kristjönu og Þráins var ég ekki
nema fimm ára. Henni þótti strák-
urinn heldur fölur og horaður eftir
vetrarsetu í Reykjavík og lagði
mikið kapp á að fóðra mig á mikl-
um og kjarngóðum sveitamat.
Sumrin í Hlíðarholti voru yndisleg
og þroskandi fyrir líkama og sál.
Þau hjónin og strákarnir þeirra
hugsuðu vel um piltinn og mörg
skemmtileg ævintýr lifa í minn-
ingunni. Lækirnir, vélaskemman
og útihúsin voru endalaus upp-
spretta leikja og „mannvirkja-
gerðar“. Heimsóknir til Kristjönu
og hennar fólks urðu síðan aftur
tíðari eftir að við eignuðumst
Hamraenda fyrir aldarfjórðungi
síðan og fórum að leggja leið okk-
ar æ oftar vestur. Þegar við Ing-
unn vorum búin að eignast hann
Sigmund okkar gekk sagan að
nokkru leyti í hring. Hann kallaði
Kristjönu alltaf Kristjönu ömmu.
Hið sama gerðu frændsystkin
hans þótt þau séu henni alls
óskyld.
Það lýsir vel hversu vel börnum
leið hjá henni. Þegar við litum inn
hjá henni í Hlíðarholti eða Ólafs-
vík var aldrei annað tekið í mál en
að setjast að borði, gæða sér á
veitingum og ræða málin. Síðan
voru allir leystir út með ullarsokk-
um eða húfum. Ósjaldan hittum
við á hana í Búðakirkju þar sem
hún sagði útlendingum frá kirkj-
unni á kjarngóðri íslensku og
benti þeim síðan ákveðið á söfn-
unarbaukinn. Við fjölskyldan
þökkum Kristjönu samfylgdina og
vottum aðstandendum hennar,
systrum og afkomendum, samúð.
Nú leggst Kristjana amma til
hinstu hvílu hjá Þráni sínum á fal-
legasta stað landsins. Yfir henni
vaka fjöllin í Staðarsveit og
Breiðuvík, krýnd af djásninu
Snæfellsjökli. Fyrir utan garð-
vegginn sem Þráinn hlóð, gjálfrar
aldan við gylltan sandinn. Sólin er
nú sest að baki Jöklinum og him-
inroðinn er töfrum líkastur.
Sigurgeir Ómar Sigmunds-
son og fjölskylda.
✝ Ólafur Frí-mannsson
fæddist í Reykjavík
15. desember 1929.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Suðurlands 3.
maí 2013.
Foreldrar hans
voru Frímann Ein-
arsson og Kristín
Ólafsdóttir. Systk-
ini Ólafs voru: Jó-
hannes Frímanns-
son, f. 14. febrúar 1919, d. 20.
október 1997, Guðbjörn Frí-
mannsson, f. 20. okt. 1921, d. 15.
nóvember 2005, Guðrún Dag-
björt Frímannsdóttir, f. 16. júlí
1923, d. 24. ágúst 2002, Ingi-
björg Frímannsdóttir, f. 5. des.
1924, d. 7. nóvember 1994, Bára
Frímannsdóttir, f. 1926, d. 1929,
Marvin Frímannsson, f. 4. nóv-
ember 1928, d. 2. febr. 1991,
Helga Frímannsdóttir, f. 20.
janúar 1931, Einar Flekkdal
Frímannsson, f. 10. nóvember
1932, María Bára Frímanns-
dóttir, f. 14. nóvember 1933, d.
3. október 1982, Elín Frímanns-
dóttir, f. 26. nóvember 1935, d.
29. júní 2002, Kristín Frímanns-
dóttir, f. 15. mars 1941.
Ólafur kvæntist Sigríði Rósu
Björgvinsdóttur, f. 30. júní
Helga Guðmundsdóttir. Þeirra
börn: Harpa Bryndís Kvaran
Brynjarsdóttir, maki Sigurjón
Guðmundsson, þau eiga eitt
barn saman, hún á þrjú börn frá
fyrra sambandi. Guðmundur
Þórir Þórisson, sambýliskona
Kolbrún Sigurðardóttir, hann á
eina dóttur frá fyrri sambúð.
Kristel Björk Þórisdóttir, maki
Hörður Hálfdánarson, þau eiga
eitt barn. 5) Ólafur Jökull Ólafs-
son, f. 14.8. 1959, maki Astrid
Bleeker. 6) Guðný Ólafsdóttir, f.
17.1. 1962, fyrrverandi maki
Snorri Þór Snorrason. Þeirra
barn: Sigríður Rósa Snorradótt-
ir. 7) Þengill Ólafsson, f. 26.4.
1975, sambýliskona Margrét Ýr
Flygenring. Þeirra barn: Garð-
ar Flygenring.
Ólafur lærði rafvirkjun hjá
Kaupfélagi Árnesinga á sjötta
áratugnum. Eftir það vann
hann við iðn sína á ýmsum stöð-
um á höfuðborgarsvæðinu. Á
árunum 1969-1976 vann hann
við Búrfellsstöð, fyrst við
steypueftirlit meðan á byggingu
virkjunarinnar stóð og síðar
sem vaktmaður í stöðvarhúsi og
bjó þá fjölskyldan þar. Ólafur
kom að framkvæmdum við
byggingar fleiri virkjana, svo
sem, Ljósafoss, Hrauneyjafoss
og Sigöldu. Árið 1976 flutti fjöl-
skyldan á Selfoss og hefur búið
þar síðan.
Ólafur Frímannson verður
jarðsunginn frá Selfosskirkju í
dag, 11. maí 2013, og hefst at-
höfnin kl. 15.
1932, þann 28. des-
ember 1952, for-
eldrar hennar eru
Björgvin Magn-
ússon og Guðný
Friðbjörnsdóttir.
Ólafur og Sigríður
eiga sjö börn og
þau eru: 1) Kristín
Ólafsdóttir, f. 6.9.
1952, maki Helgi
Garðarsson. Þeirra
börn: Ólafur Helga-
son, maki Sólveig Gísladóttir og
eiga þau tvö börn, Ólafur á tvö
börn af fyrra hjónabandi og eitt
barnabarn. Móeiður Helgadótt-
ir, sambýlismaður Egill Ingi-
bergsson, Móeiður á einn son
frá fyrra hjónabandi og Egill
tvo syni frá fyrra hjónabandi.
Jón Garðar Helgason, maki
Nína Heiðrún Óskarsdóttir, þau
eiga þrjú börn og Jón Garðar á
eitt barn frá fyrra sambandi. 2)
Björgvin Ólafsson, f. 26.2. 1954,
fyrrverandi sambýliskona Sig-
rún Kristjánsdóttir. Börn þeirra
eru: Katrín Björgvinsdóttir og
Andri Björgvinsson. 3) Magnús
Frímann Ólafsson, f. 13.7. 1957,
maki Rut Bjarnadóttir, hún á
þrjú börn frá fyrra hjónabandi
og fjögur barnabörn. 4) Þórir
Ólafsson, f. 15.1. 1959, maki
Elsku afi minn. Það er ótrú-
legt að hugsa til þess að þú sért
farinn og komir ekki aftur, mikið
verður skrítið að koma til ömmu
og hitta þig ekki þar
Það var alltaf svo gott að
koma til ykkar. Ég var mikið hjá
ykkur þegar ég var lítil enda
bjugguð þið alltaf á Selfossi og
svo var Þengill, yngsta barnið
ykkar, bara ári eldri en ég og við
vorum góðir vinir. Þið amma
voruð alltaf svo samrýnd. Ég
minnist skemtilegra ferðalaga
með ykkur sem barn og þið héld-
uð áfram að ferðast eftir að þið
urðuð eldri. Heima við bruggaðir
þú rauðvín, bakaðir rúgbrauð og
fékkst mikinn tölvuáhuga. Þú
hélst úti virkri facebook-síðu, ég
þekki engan annan á þínum aldri
sem gerir það. Elsku afi, ég er
svo þakklát fyrir að hafa kynnst
þér og átt þig að í gegnum tíðina.
Elsku amma, missir þinn er
mikill og sorgin stór, hugur minn
er hjá þér.
Móeiður Helgadóttir.
Þá hefur hann Óli kvatt þetta
líf. Hann er maðurinn hennar
Siggu móðursystur minnar, þau
hafa alltaf reynst mér svo óskap-
lega vel, alveg frá því ég var lítil
stelpa. Fyrstu æviárin bjuggum
við öll í sama húsinu, þá varð ég
bara hluti af þeirra börnum og
var það nú ekki ónýtt þar sem ég
var bara ein með mömmu minni.
Þegar þau fluttu svo austur í
Búrfell vorum við þar iðulega í
löngum fríum.
Þegar Óli var ungur maður
stundaði hann fimleika og var
alltaf mjög fimur og flottur. Ég
man í gamla daga, þá vorum við
krakkarnir að fá hann til að
labba á höndum, og það gerði
hann alveg fram á fimmtugsald-
ur enda var hann alltaf hraustur
allt sitt líf. Það fór ekki vel í
hann að þurfa að vera á sjúkra-
húsi síðustu vikurnar og geta
ekki hreyft sig, hann var því
örugglega hvíldinni feginn þegar
kallið kom.
Þegar við hjónin keyptum
okkur íbúð tilbúna undir tréverk
fyrir 25 árum var auðsótt að fá
Óla til að sjá um rafmagnið þar
sem það var hans fag, en þegar
kom að skuldadögum tók hann
það ekki í mál, sagðist vinna frítt
fyrir mig eins og sín börn og vor-
um við honum mjög þakklát fyrir
það. Eins var hann alltaf boðinn
og búinn að dytta að rafmagni og
öðru í sumarbústaðnum hjá
mömmu sem er í fjölskylduland-
inu okkar í Grímsnesinu. Þar
voru þau með hjólhýsi sem þau
voru í allar helgar yfir sumar-
tímann og fóru þangað í kaffi og
kex yfir veturinn þegar veður
leyfði, enda ekki langt að fara.
Það góða við sumó var að þá hitti
maður fjölskylduna mun oftar og
vorum við svo heppin að við vor-
um mikið saman þar. Óli var
mikill barnakall og var ekki lengi
að hæna að sér dótturdóttur
okkar sem elskaði Óla sinn og
var hún vön að dobla hann út í
bíl því hún vissi að hann átti allt-
af Tópas á milli sætanna.
Óli gat verið ansi þrjóskur og
var hann ekki mikið fyrir að
prófa nýja hluti og sérstaklega
ekki í sambandi við mat. Iðulega
borðuðum við saman í sumó og
þá fékkst hann ekki til að
smakka það sem við vorum að
búa til, alveg sama hversu girni-
legt það var. Hann sagði alltaf:
„Nei, nei, þetta er ágætt sem ég
er með“ og þar við sat. Nýjungar
í tölvum tileinkaði hann sér á
áttræðisaldri, lærði á heima-
banka, Facebook og hvaðeina
sem fólk á hans aldri notar al-
mennt ekki.
Það er mikill missir fyrir
frænku mína að missa elskuleg-
an Óla sinn, en þau voru gift í 60
ár og nú verðum við sem eftir er-
um að vera henni styrkur.
Kæra Sigga Rósa, Kiddý,
Björgvin, Magnús, Þórir, Óli
Jökull, Guðný, Þengill og fjöl-
skyldur ykkar, við sendum ykk-
ur innilegar samúðarkveðjur.
Elsku Óli, takk fyrir sam-
veruna.
Rósa og Ellert (Elli).
Hann Óli hennar Siggu Rósu
er látinn – okkur setur hljóðar.
Óli sem alltaf var boðinn og bú-
inn að leggja okkur lið. Honum
óx ekki í augum þótt eitthvað
væri í veginum – vandamálin
voru til að leysa þau. Sigga Rósa
er dygg og dugleg félagskona í
kvenfélaginu okkar og hefur
komið þar víða við. Hún var for-
maður, varaformaður og formað-
ur fjáröflunarnefndar félagsins
til fjölda ára og í öllum þessum
störfum stóð Óli sem klettur við
hlið konu sinnar og vann ófá
handtök í þágu félagsins.
Óli studdi Siggu Rósu einnig
við skipulagningu og vinnu við
Kvennahlaup ÍSÍ á Selfossi í
mörg ár, hvort sem það var að
festa upp markborðann í hús-
vegginn á Tryggvaskála, koma
leiðarspjöldum fyrir út um allan
bæ eða mæta með stóla og sölu-
borðið góða, sem voru útilegu-
húsgögn þeirra hjóna.
Hann var í mörg ár hluti af
kvennahlaupsnefndinni og litum
við á hann „sem einn af stelp-
unum“. Yfirleitt var Óli nálægur
á bílnum – skrapp þetta, skrapp
hitt og reddaði hlutum sem vant-
aði, hvort sem það var innan-
bæjar á Selfossi eða að skjótast
yfir heiðina.
Við kvenfélagskonur höfðum
stundum á orði að hann væri
einn af okkar félagsmönnum og
ætti orðu skilið fyrir störf sín í
þágu Kvenfélags Selfoss. Það
varð nú aldrei úr þeirri orðuveit-
ingu en við viljum þakka Óla allt
það sem hann gaf af sér – fyrir
félagið og fyrir góðan málstað.
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til Siggu Rósu, barna,
tengdabarna og annarra ætt-
ingja.
Blessuð sé minning Ólafs Frí-
mannssonar.
Fyrir hönd Kvenfélags Sel-
foss,
Aðalheiður, Guðrún Þór-
anna og Alda.
Ólafur
Frímannsson
✝ Fjóla Aradóttirfæddist 25.
mars 1919. Hún
lést á Hjúkr-
unarheimilinu í
Austur-Skaftafells-
sýslu 2. maí 2013.
Fjóla ólst upp á
Borg á Mýrum í
Austur-Skaftafells-
sýslu og voru for-
eldrar hennar Sig-
ríður Gísladóttir, f.
26.3. 1891 í Þórisdal í Lóni, d.
20.3. 1992 og Ari Sigurðsson, f.
13.5. 1891 á Borg á Mýrum, d.
3.6. 1957. Systkini Fjólu :1) Vig-
fús, sammæðra, f. 1911, d. 1975,
faðir hans Vigfús Sigurðsson, f.
1880, d. 1911, 2) Sigurður, f.
1916, d. 1943, 3) Gísli Ólafur, f.
1917, 4) Guðjón Sigurður, f.
1921, 5) Lilja, f. 1922, 6) Ást-
valdur Hólm, f. 2. september
1924, d. 20. nóvember 2009, 7)
Steinunn, f. 1926, 8) Ragnar
Guðmundur, f. 1928, 9) Jón, f.
1953, maki Ingibjörg Þormar, f.
21.7. 1950. Börn þeirra eru Jó-
hann, Atli, Halla og Snorri.
Barnabarnabörn Fjólu eru 23.
Fjóla ólst upp í föðurhúsum á
Borg á Mýrum með ástríkum
foreldrum og stórum og mynd-
arlegum hópi systkina. Þar
kynnist hún hefðbundnum
sveitastörfum en einnig lærði
hún vefnað hjá frænku sinni,
Rögnu í Hoffelli í Nesjum, enda
hafði hún yndi af hannyrðum og
léku þær í höndum hennar.
Fjóla fór vestur á Foss á Síðu til
að læra fatasaum og þar kynn-
ist hún sínum eiginmanni, Jóni
Eiríkssyni frá Fossi á Síðu.
Fjóla bjó á Fossi þar til í júlí ár-
ið 2003 þegar Sigurður sonur
hennar lést. Þá flutti hún til
sonar síns Kjartans og konu
hans Lovísu í Hjarðarnesi í
Nesjum og dvaldist þar fram í
maí 2010 en þá fór hún á Hjúkr-
unarheimilið í Austur-
Skaftalfellssýslu þar sem hún
dvaldi til dánardags.
Útför Fjólu fer fram frá
Prestbakkakirkju á Síðu í dag,
11. maí 2013, kl. 14.
1929, 10) Hólm-
fríður, f. 1933.
Fjóla giftist Jóni
Eiríkssyni frá Fossi
á Síðu vorið 1941.
Jón var fæddur 6.
október 1907 og
lést 20. september
1998. Þau eign-
uðust fimm syni.
Þeir eru: 1) Kjart-
an, f. 18.12. 1940,
maki Lovísa Ey-
mundsdóttir, f. 15.12. 1944. Þau
eiga fjögur börn, Eymund,
Fjólu Ingu, Jón og Helga Grét-
ar. 2) Sigurður, f. 3.12. 1943, d.
9. júlí 2003, ókvæntur og barn-
laus 3) Eiríkur, f. 12.8. 1946.
Maki Birna Aðalsteinsdóttir, f.
13.8. 1949. Þau eiga fimm börn,
Aðalstein, Evu Ósk, Herdísi
Fjólu, Jón og Hrafn. 4) Ari, f.
3.1. 1948, maki Ólafía Ingibjörg
Gísladóttir, f. 29.8. 1948. Börn
þeirra eru Jón Ósmann, Helga
Dís og Óskar. 5) Ómar, f. 19.8.
Elsku amma.
Þegar ég frétti af því að þú
hefðir skilið við, myndaðist
kökkur í hálsinum á mér og yfir
mig helltust minningar frá því
ég var hjá ykkur í sveitinni á
Fossi. Ég kom mjög ungur
fyrst til ykkar og þú tókst á
móti mér með opnum örmum
eins og ég hefði alltaf átt þarna
stað. Hvenær sem færi gafst, ef
það var frí í skóla, þá var ég
kominn upp í rútu á leiðinni
vestur á Síðu. Alltaf varstu
tilbúin að leyfa mér að koma
hvort sem það var í jóla-,
páska- eða sumarfríi. Einu sinni
kom ég milli jóla og nýárs og
var fram yfir áramót. Ég man
hversu svekktur ég var þegar
rútan kom og ég átti að fara
heim aftur því ég var búinn að
óska þess heitast að það væri
ófært. Það var sama á hverju
gekk, hvort sem ég þurfti að
skipta um öll föt einu sinni til
tvisvar á dag, aldrei fékk maður
tiltal frá þér eða að þú skiptir
skapi. Ég held að við sem upp-
lifðum það að vera í sveit á
Fossi hjá þér, afa og Sigga bú-
um að þeirri reynslu alla ævi,
góð gildi sem voru og eru okkar
veganesti út í lífið, það er að
bera virðingu fyrir náunganum,
dýrum og náttúrunni.
Það gleður mig að börnin
mín hafi fengið að kynnast þér,
því alltaf var föst stoppistöð á
Fagra-Fossi meðan þú bjóst
þar. Gott að fá einn kaffisopa,
strákarnir að teygja úr sér og
kíkja jafnvel í fjárhúsin áður en
lengra var haldið. Magndís Lóa
var mjög sorgmædd er hún
fékk fréttirnar af andláti þínu
og saknar mest að eiga þá eng-
an að á hjúkrunarheimilinu þeg-
ar hún kemur í heimsókn þang-
að.
Ég ætlaði svo sannarlega að
hitta þig, amma mín, en var
staddur úti á sjó þegar fréttin
kom um að það drægi af þér.
Það gleður mig að nú eruð þið
sameinuð á ný, þú, afi og Siggi,
komin heim eins og þú óskaðir
heitast.
Þú ert alltaf í hjarta mínu
elskulegi foss
þú hefur gefið mér
góða strauma
þegar ég sé þig
þá líður mér vel
þegar ég heyri í þér
mala ég eins og köttur
þú ert fossinn minn
tignarlegastur allra
fossa þessa lands
og í hjarta mínu
verður þú alltaf
uns myrkrið kemur.
(Stefán B. Heiðarsson)
Elsku amma, farðu í friði,
þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar sem ég átti með þér.
Kveðja,
Aðalsteinn.
Fjóla Aradóttir