Morgunblaðið - 23.11.2013, Blaðsíða 51

MINNINGAR 51
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. NÓVEMBER 2013
✝ Gauti Gunn-arsson, bóndi á
Læk í Flóa, fæddist
1. desember 1969.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urlands á Selfossi
15. nóvember 2013.
Foreldrar hans
voru Gunnar Hall-
dórsson frá
Skeggjastöðum, f.
16. janúar 1925, d.
15. maí 2002, og Sigríður Guð-
jónsdóttir frá Bollastöðum í
Flóa, f. 25. janúar 1933, bændur
á Skeggjastöðum í Flóa. Systk-
ini Gauta eru Kristín, Skeggi,
Halldóra og Bolli.
Eiginkona Gauta er Guðbjörg
Jónsdóttir frá Reyni í Mýrdal, f.
18.2. 1968. Börn þeirra eru fjög-
ur: Gísli, f. 28.6. 1993, Jón, f.
17.10. 1995, Eyrún, f. 16.4. 1999,
og Gunnar Mar, f. 30.3. 2009.
Gauti ólst upp hjá foreldrum
sínum á Skeggjastöðum. Hann
lauk stúdentsprófi
frá Fjölbrautaskóla
Suðurlands þar
sem þau Guðbjörg
kynntust, og síðan
lá leiðin að Hvann-
eyri þaðan sem
Gauti varð búfræð-
ingur frá Landbún-
aðarháskólanum.
Hann sótti einnig
ýmiskonar viðbót-
arnám, s.s. jarð-
rækt, söðlasmíði, söngnám og
fleira. Gauti vann ýmis störf,
m.a. í Húsdýragarðinum í
Reykjavík en var frá 1996 bóndi
á Læk í Flóa. Saman stofnuðu
þau hjón bændaverslunina Bú-
bót sem seldi vörur beint frá
býli. Hann tók frá fyrstu tíð
virkan þátt í félagsmálum sinn-
ar sveitar og samfélags.
Útför Gauta verður gerð frá
Selfosskirkju í dag, 23. nóv-
ember 2013, og hefst athöfnin
kl. 13.30.
Í dag verður jarðsunginn
mágur minn, Gauti Gunnarsson,
bóndi á Læk í Hraungerðis-
hreppi. Kynni okkar hófust þeg-
ar við Stína systir hans vorum
farin að draga okkur saman,
hann þá nánast enn á barnsaldri,
sprækur og skemmtilegur strák-
ur. Nánari urðu þó okkar kynni
þegar hann gerðist kaupamaður
hjá okkur í tvö sumur fljótlega
eftir að við hófum búskap. Þá
var hann enn á táningsaldri en
þegar orðinn hörkuduglegur og
ósérhlífinn, svo maður varð að
hafa sig allan við til að verða sér
ekki til minnkunar við hlið hans.
Óragur til allra verka og ekki
þurfti að eyða tíma í að vekja
hann á morgnana eða minna
hann daglega á hvað gera þyrfti.
Gat líka alveg sagt mér og öðr-
um til syndanna ef á þurfti að
halda. Jafnframt hinn ágætasti
félagi, og gekkst í frítíma sínum
fúslega undir ýmsar félagslegar
skyldur, hvort heldur sem var að
leggja ungmennafélaginu lið eða
mæta í messu þar sem hann
raunar var mun gagnlegri en ég
því hann gat sungið. Kröfurnar
ekki miklar, helst hann minnti
okkur á að á smjör- eða sultu-
lausum bæ vildi hann ekki vera.
Eðlilega tók sá tími enda sem
Gauti veitti okkur lið við búskap-
inn. Hann þurfti að sinna sínu
lífi, lauk sinni skólagöngu,
kynntist sinni konu, og ekki
löngu síðar hófu þau búskap á
Læk. Þar einkenndi hann sami
dugnaðurinn og ég hafði áður
kynnst, athafnaþráin stundum
meiri en svo að bærilega stórt
kúabú dygði til að fullnægja
henni. Var þá stundum gripið í
vinnu utan bús, en síðustu árin
þróuðu þau Guðbjörg nýbreytni
í búskapnum, hófu heimavinnslu
afurða jafnframt því að reka
sveitaverslunina Búbót við góð-
an orðstír. Ekki varð annað séð
en lífið blasti við Gauta og fjöl-
skyldu hans á Læk. En síðastlið-
inn vetur geriðst það óvænta,
Gauti veiktist og fékk fljótlega
þann úrskurð að hann væri með
illkynja krabbamein í höfði. Síð-
an háði hann æðrulaus þá bar-
áttu sem ekki gat endað nema á
einn veg og er nú lokið.
Um sanngirni er ekki alltaf að
ræða í lífi manna, ekki hafði
Gauti unnið til þessara örlaga.
Það er sárt að kona þurfi að sjá
á bak manni sínum á þessum
aldri, að börn fái ekki notið föður
síns í uppvextinum og að móðir
þurfi að fylgja syni til grafar. Ég
votta Guðbjörgu og börnum
þeirra Gauta mína dýpstu sam-
úð, svo og Sigríði móður hans og
öðrum aðstandendum.
Jón Gíslason.
Það er með trega í hjarta sem
ég rita þessi orð til að kveðja vin
minn Gauta Gunnarsson, áratug-
um fyrr en ég átti von á. Það var
áfall þegar hann greindist með
illvígt krabbamein og strax lá
fyrir að baráttan yrði erfið. Nú
er henni lokið, eftir ótrúlega
skamman tíma, og fjölskylda
hans og vinir verða að kveðja
hann í dag.
Við Gauti fæddumst báðir í
Flóanum, hann austan við Sel-
foss á Skeggjastöðum í Hraun-
gerðishreppi og ég vestanmegin,
í Kaldaðarnesi í Sandvíkur-
hreppi. Við kynntumst fyrst í
Fjölbrautaskóla Suðurlands sem
þá var nefndur „Hlaupabrautin“
því kennslan var út um allan Sel-
fossbæ. Á menntaskólaárunum
urðum við bestu vinir, völdumst
til forystu í nemendafélaginu og
útskrifuðumst saman frá F.Su.
fyrir tæpum 25 árum. Margir
tala um menntaskólaárin sem
einn besta tíma ævinnar og árin
okkar Gauta geyma margar góð-
ar minningar. Það liðu fáir dagar
þessi árin sem við töluðum ekki
saman. Þór Vigfússon heitinn
var skólameistari og hann veitti
okkur báðum sömu viðurkenn-
ingu við útskrift, fyrir þátttöku í
félagsstarfi. Þór var eftirminni-
legur maður, mikill húmoristi og
hvers manns hugljúfi, en hefur
kannski talið okkur heldur fyr-
irferðarmikla, því í viðurkenn-
ingunni var ritað „Með þökk frá
skólameistara fyrir óskeikul ráð
við stjórn skólans“. Það var
gaman að upplifa vígslu nýja
skólahússins, þegar skólinn
komst loksins „nokkurn veginn“
undir eitt þak, allar ferðirnar,
böllin sem nemendafélagið hélt
og heimsóknirnar sem skipu-
lagðar voru – ekki síst þegar
stærðar hópur frá Menntaskól-
anum á Akureyri gisti á flat-
sæng í hátíðarsal skólans. Þá
verður að nefna útskriftarferð-
ina til Ísraels og Egyptalands í
ársbyrjun 1989. Það var ógleym-
anleg upplifun í góðum hópi.
Árin liðu. Gauti fór að búa
með Guðbjörgu sinni sem hann
hafði kynnst í F.Su. Þau eign-
uðust sitt fyrsta barn sumarið
1993 og síðar komu þrjú í viðbót.
Hann fór að læra búfræði á
Hvanneyri en ég fór til Reykja-
víkur að sinna öðrum verkefn-
um. Um tíma bjuggum við báðir
í Reykjavík en ég gladdist mjög
þegar Gauti og Guðbjörg fengu
tækifæri á að taka við búrekstri
á Læk í Flóa, því þau voru aldrei
malbiksbörn. Þau byggðu þar
myndarlegt kúabú, hófu ísgerð
og starfræktu m.a. skemmtilega
sveitaverslun.
Samskiptin urðu auðvitað
minni en á menntaskólaárunum
en slitnuðu aldrei. Það var gam-
an fyrir okkur Siggu að koma að
Læk, fylgjast með börnunum
vaxa úr grasi – og njóta afurða
búsins. En skyndilega er allt
breytt. Guðbjörg, Gísli, Jón, Ey-
rún og Gunnar Mar syrgja nú
eiginmann og föður. Sigríður
móðir Gauta syrgir son sinn.
Þeirra er missirinn mestur og
við Sigga sendum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur til þeirra
og annarra aðstandenda. Farðu
vel vinur.
Í friði hvíl þú, vinur. – Þig verndar
móðir jörð,
– hún vefur þig í dag í sitt grófa,
kalda lín.
en þegar vorið kemur og frelsar dal
og fjörð,
að fótum þinna óska hún leggur
blómin sín.
– Og þegar vorið kemur og sólin
vermir svörð,
skal sál vor faðma blómin eitt kvöld –
og minnast þín.
(Jóhannes úr Kötlum)
Sigurður Eyþórsson.
Í dag þegar ég kveð besta vin
minn, hann Gauta á Læk, er mér
efst í huga þakklæti fyrir allar
samverustundirnar okkar. Við
kynntumst fyrir um það bil 15
árum þegar konurnar okkar fóru
að vera saman í saumaklúbb og
síðan hefur vinskapurinn dafnað
og verið ræktaður bæði í leik og
starfi.
Ýmis mál voru rædd og krufin
til mergjar, tóku samtölin oft
óvænta stefnu þar sem Gauti
vildi stundum leysa málin á
óhefðbundnari vegu. Eitt er víst
að við urðum aldrei uppiskroppa
með umræðuefni, hvort sem
málin voru rædd af alvöru eða
gamansemi.
Gauti hafði mjög gaman af
söng og brast gjarnan í söng við
ólíklegustu aðstæður, hvort sem
var í mjaltabásnum eða trak-
tornum og naut ég þá góðs af.
Hann var ráðagóður og réð mér
heilt þegar bændadraumar mínir
gengu ekki upp. En nú er komið
að leiðarlokum og mig skortir
orð.
Í tæpt ár glímdi hann við erfið
veikindi sem reyndu mjög á
hann, þennan annars hrausta og
sterka vin minn og fjölskyldu
hans og alla þá sem nærri hon-
um stóðu. Því miður tapaði hann
þessari baráttu og lést hinn 15.
nóv. sl.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Um leið og ég þakka Gauta
fyrir einstaka vináttu viljum við,
ég og fjölskylda mín, senda Guð-
björgu og börnum þeirra okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Guðlaugur Eggertsson.
Á sama tíma og daginn styttir
og skammdegismyrkrið grúfir
sig æ þéttar yfir kvaddi Gauti á
Læk þessa jarðvist. Einungis er
innan við ár síðan fregnir bárust
af veikindum hans. Það var frek-
ar snúið að meðtaka þá stað-
reynd því Gauti var í okkar huga
ímynd hreystinnar. Hann var
bóndi af Guðs náð sem gekk til
vinnu sinnar dag hvern og var
hamhleypa til verka. En án fyr-
irvara er mönnum kippt úr dag-
legu amstri og nýr kapítuli á lífs-
leiðinni hefst. Leiðir okkar
Gauta lágu saman þegar við
fluttum í sveitina fyrir nokkrum
árum. Sameiginlegur áhugi okk-
ar á að standa vörð um Þjórsá
gerði það að verkum að við unn-
um nokkuð saman. Gauti var
fylginn sér í því sem hann tók
sér fyrir hendur, hafði einarða
afstöðu og var alls óhræddur að
standa við sannfæringu sína.
Hann var góður liðsmaður,
skarpur og gott að leita til hans.
Það er hér með þakkað. Á þess-
um vetrardögum þegar líða fer
að aðventu drúpir sveitin höfði,
hún hefur misst öflugan liðs-
mann sem Gauti á Læk var.
Aðstandendum öllum sendum
við samúðarkveðjur.
Svanhvít og Almar,
Lambastöðum.
Í dag kveðjum við Gauta
Gunnarsson, góðan félaga og
vin. Á þessari stundu hvarflar
hugurinn til baka og margar
góðar minningar koma upp í
hugann. Við kynntumst Gauta
fyrst fyrir rúmum tuttugu árum
þegar þau Guðbjörg rugluðu
saman reytum. Hann hefur alla
tíð síðan reynst traustur vinur
okkar fjölskyldu og hans er sárt
saknað.
Við fyrstu kynni virkaði Gauti
glettinn og lífsglaður, en við
nánari kynni kom í ljós hvað
hann var jarðbundinn, en kraft-
mikill persónuleiki. Hann hafði
yndi af ræktun og sveitastörfum
en hæfileikar hans lágu víða, svo
sem í smíðum, söng og fé-
lagsstörfum. Gauti var ávallt
virkur þátttakandi í samfélaginu
og lá sjaldan á skoðunum sínum,
en í því var nokkur mótsögn því
að hann var í eðli sínu hæv-
erskur og orðvar. Það sem ein-
kenndi Gauta öðru fremur var
að skoðanir hans tóku oftar en
ekki mið af heildarhagsmunum
samfélagsins og virðingu fyrir
landinu.
Það hefur verið aðdáunarvert
að fylgjast með Gauta síðustu
mánuði í baráttu við erfiðan
sjúkdóm. Hann vissi í hvað
stefndi en hann tók veikindum
sínum af miklu æðruleysi og
brosið og hláturinn var aldrei
langt undan. Hann hélt mann-
legri reisn til síðustu stundar og
eftir stendur glögg mynd af
sterkum persónuleika sem auðg-
aði mannlífið og gerði líf þeirra
skemmtilegra sem hann um-
gekkst.
Elsku Guðbjörg, Gísli, Jón,
Eyrún og Gunnar Mar. Hugur
okkar er hjá ykkur á þessum
erfiða tíma. Minningin um góðan
mann mun fylgja okkur öllum
um ókomna tíð.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Einar og Ágústa.
Kveðja frá Karlakór Selfoss
Það er með sárum trega sem
ég sest niður og skrifa nokkur
kveðjuorð til Gauta félaga okkar
í Karlakór Selfoss. Gauti söng
með kórnum í níu ár fyrsta ten-
ór. Hann hafði fallega tenórrödd
og lagði mikinn metnað í söng-
inn. Gauti var einn af yngri
söngmönnum í kórnum, aðeins
44 ára, og því varð það okkur
mikið áfall þegar hann greindist
með höfuðæxli fyrir aðeins einu
ári. En af ótrúlegri seiglu og
ákveðni tókst honum fársjúkum
að gera það sem honum fannst
skemmtilegast; að syngja með
okkur, seinnihluta síðastliðins
vetrar. Við í Karlakór Selfoss
þökkum Gauta samstarfið og
sendum fjölskyldu hans okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Gísli Á. Jónsson, form.
Karlakórs Selfoss.
Gauti Gunnarsson
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Við þökkum innilega auðsýnda samúð og
kærleika við fráfall ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
JÓNS GUNNARS HANNESSONAR,
Laugarnesvegi 65,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir sendum við öllum þeim sem
hjúkruðu honum og studdu í veikindum hans.
Rósa Óskarsdóttir,
Elsa Jónsdóttir, Fjalar Jóhannsson,
Andrea Fanney Jónsdóttir, Kjartan Friðrik Ólafsson,
Eva Rós og Brynja Fjalarsdætur.
✝
Alúðarþakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, hlýju og vinarhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
KRISTJÁNS BENJAMÍNSSONAR,
Holtsgötu 12,
Reykjavík.
Hulda Guðmundsdóttir,
Kristín Berglind Kristjánsdóttir, Páll Kristján Svansson,
Broddi Kristjánsson, Helga Þóra Þórarinsdóttir
og afastrákar.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýnt hafa okkur
samúð, hlýju og vináttu við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
MARGRÉTAR KRISTJÁNSDÓTTUR,
Austurvelli,
Eyrarbakka.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Ljósheima
á Selfossi.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þórhildur Gísladóttir, Einar Kjartansson,
Kristján Gíslason, Ólöf Guðmundsdóttir,
Hrafnhildur Gísladóttir, Guðbjörn Ólafsson,
Margrét Bragadóttir, Bjarni Jakobsson.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur hlýhug og samúð við andlát og útför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
SVEINS BENEDIKTS
GUÐMUNDSSONAR
frá Þverdal í Aðalvík,
Boðaþingi 24.
Sérstaklega viljum við þakka félögum Karlakórs Reykjavíkur
sem og öllu tónlistarfólkinu sem heiðraði minningu hans.
Bergþóra Skarphéðinsdóttir,
Sjöfn Sóley Sveinsdóttir, Rögnvaldur R. Andrésson,
Gerður Sveinsdóttir, Ólafur Sigurðsson,
Smári Sveinsson, Guðmunda Óskarsdóttir,
Kristín Linda Sveinsdóttir, Skjöldur Vatnar Árnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur hlýhug og samúð við andlát og útför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
KRISTGEIRS KRISTINSSONAR
frá Felli, Arnarstapa,
Snæfellsnesi,
Bólstaðarhlíð 41,
Reykjavík.
Björg Jónsdóttir,
Jón Kristgeirsson,
Guðjón Kristinn Kristgeirsson, Elín Þ. Egilsdóttir,
Sigurgeir B. Kristgeirsson, Andrea E. Atladóttir,
Jónína Kristgeirsdóttir, Sigurður J. Bergsson,
barnabörn og barnabarnabörn.