Morgunblaðið - Sunnudagur - 16.02.2014, Side 16

Þ
etta var í annað skipti sem íslenski
vinahópurinn sem kennir sig við
beikon, og hefur þrjú undanfarin ár
staðið fyrir samnefndri hátíð í
Reykjavík, hélt til Des Moines. Opinbert
markmið hátíðarinnar ytra, rétt eins og hér
heima, er „að bera út boðskap beikons; sam-
eina fólk og gleðjast“. Hátíðin í Iowa hefur
farið fram árlega frá árinu 2008 en þar, rétt
eins og hér á landi, var upphaflega um létta
skemmtun vinahóps að ræða, sem hefur
heldur betur vaxið fiskur um hrygg. Þús-
undir sækja viðburðina í dag en allur ágóði
af miðasölu rennur til góðgerðarmála og
vinna við þá unnin í sjálfboðavinnu.
„Erindi ferðarinnar nú var einkum að
skoða hátíðina frekar og sjá hvort við getum
eitthvað lært af því hvernig félagar okkar
gera þetta. Auk þess færðum við Terry
Branstad, ríkisstjóra Iowa, bréf frá Guð-
mundi Árna Stefánssyni, sendiherra Íslend-
inga í Washington, en Terry heimsótti hann
í sendiráðið í fyrra,“ segir Árni Georgsson,
einn Beikonbræðranna, um tildrög ferð-
arinnar nú.
Seldist upp á nokkrum mínútum
Að sögn Árna hafa aðstandendur hátíð-
arinnar úti komið þrisvar til Íslands en há-
tíðin þeirra nú var sú stærsta til þessa:
„Þrettán þúsund miðar voru í boði í ár og
seldust upp á nokkrum mínútum.“
Mikil gleði ríkti á hátíðarsvæðinu að hans
sögn. Auk þess sem beikon og beikonafurðir
ýmissa framleiðenda voru kynntar í tveimur
risastórum sýningarhöllum, voru ýmsir fyr-
irlestrar í boði og skemmtiatriði á dagskrá.
„Þarna voru líka veitt verðlaun fyrir besta
beikonið, beikondrottning var krýnd, en það
var saksóknari í Des Moines í ár. Keppt í
beikonáti, fjölmargir skörtuðu Elvis- eða
Priscillu Presley-búningum í takt við þemað,
auk þess sem tvö „beikon-brúðkaup“ fóru
fram á svæðinu,“ bætir hann við. Þá var
fyrsta beikon-kvikmyndin einnig kynnt til
sögunnar en sú ber heitið „State of Bacon“
og er væntanleg í kvikmyndahús. Þess má
geta að íslenski hópurinn stóð fyrir fyr-
irlestri um Ísland auk þess sem hann tók
lagið fyrir viðstadda – lög Elvis Presley að
sjálfsögðu.
Að sögn Árna er Iowa-ríki skemmtilegt
heim að sækja. Auk beikonmenningar er
ríkið er einn stærsti svínaræktandi í Banda-
ríkjunum. Hluti hópsins skellti sér einnig út
í sveit þar sem hann prófaði að veiða fasana
og naut náttúrunnar.
Spurður út í hvort Beikonhátíðin í
Reykjavík muni bera heimsóknarinnar
merki, segir Árni: „Okkar hátíð er með að-
eins öðru sniði en úti – en við viljum gjarn-
an að litið sé á hana sem „matarhátíð alþýð-
unnar“. Þangað sem fólk hefur gaman af því
að koma á öllum aldri. Í fyrra bættust flott-
ir aðilar í hópinn með okkur, s.s. Höfuðborg-
arstofa, Miðborgarsamtökin, Ali,
Svínaræktarfélag Íslands og Vífilfell. Við
viljum gjarnan sjá framhald verða á og veg
hátíðarinnar vaxa enn frekar,“ segir Árni að
endingu.
Beikonævintýri
í Iowa
GLÍMUKAPPAR, BEIKONDROTTNING, BRÚÐKAUP OG FYRSTA
BEIKON-KVIKMYNDIN VORU Á MEÐAL ATRIÐA Á SJÖUNDU BLUE
RIBBON-BEIKONHÁTÍÐINNI Í BORGINNI DES MOINES Í IOWA Á DÖG-
UNUM. HIÐ ÍSLENSKA BEIKONBRÆÐRALAG ÁTTI ÞAR SÍNA FULLTRÚA,
EN ÞEMA HÁTÍÐARINNAR Í ÁR VAR LAS VEGAS EÐA „VIVA LA BACON“.
Gunnhildur Ásta Guðmundsdóttir gunnhildur@mbl.is
Ófáir gestir skörtuðu
Elvisbúningum, enda
Las Vegas þemað.
Eigandi La Quercia,
kjötvinnslunnar,
bauð hópnum í
heimsókn.
Íslenski hópurinn
kyrjar „Ó beikon“.
Skemmtiatriðin
á hátíðinni voru
glæsileg.
BEIKONBRÆÐUR Á FARALDSFÆTI*Tilvalið er að skella sér í helgarferð til Parísar með elskunni en hún er sögð borg ástarinnar »18Ferðalög og flakk
Setningarhátíð XXII. Vetrarólympíuleikanna, þann 7. febrúar sl., fór fram
á Ólympíusvæðinu í Adler, sem er við sjálft Svartahafið og hluti af strand-
lengju Sotsjí. Við, frá Íslandi, búum hins vegar í tveimur fjallaþorpum
sem eru í um klukkustundar fjarlægð frá Svartahafinu og þeim Ólympíu-
mannvirkjum þar sem keppt er í ísgreinum. Næsti bær er Krasnaya Po-
lyana og ólympíuhringirnir áberandi um allt, í öllum stærðum.
Andstæður koma upp í hugann, þegar ég horfi út um gluggann á snævi-
þakin fjöllin, sem ná vel yfir 2.000 metra hæð. Síðar um daginn er ég við
Svartahafið í um 15 gráða hita. Grænn gróðurinn og strandlengjan gefa
ekki til kynna að um vetrarleika sé að ræða og hvað þá í Rússlandi. Það
gera hins vegar Lenín og Lada, sem óneitanlega minna á gamla tíma.
Bestu kveðjur frá Sotsjí, Andri. Höfundur niðri á strönd í Sotsjí, við Svartahafið. Fjöllin eru tilkomumikil og ægifögur.
Frá Vetrarólympíuleikunum
Lada og Lenín minna óneitanlega á gamla tíma.
PÓSTKORT F
RÁ SOTSJÍ