Morgunblaðið - 05.03.2014, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. MARS 2014
Ég kynntist
Gunnari fyrir um
það bil tveim ára-
tugum í gegnum
áhuga okkar á
tennisíþróttinni. Við vorum
saman í hópi manna sem hittust
tvisvar til þrisvar í viku til að
æfa og spila tennis. Við vorum
meðal þeirra sem höfðu hvað
mestan áhuga og besta mæt-
ingu og höfum því hist næstum
vikulega öll árin fyrir utan ca
einn mánuð á ári þegar hann
fór til að heimsækja syni sína í
Gunnar Daníel
Lárusson
✝ Gunnar DaníelLárusson
fæddist 6. maí
1930. Hann lést 2.
febrúar 2014. Útför
Gunnars fór fram
24. febrúar 2014.
Bandaríkjunum.
Gunnar byrjaði að
spila tennis langt á
undan okkur hinum
en hann spilaði
fyrst sem ungling-
ur á Melavellinum
gamla, á velli sem
hermenn bjuggu til
ca. 1940 í seinna
stríði.
Gunnar var
vandaður maður.
Hann stóð fastur á sínu, fylginn
sér, vildi helst ekki tapa leik en
var þó ekki tapsár. Hann
reyndist traustur og hollur vin-
ur. Hann gat verið stríðinn og
glettinn – þótti gaman ef honum
tókst að ná skotum í leik sem
komu mótspilara úr jafnvægi.
Hann tók gagnrýni vel og tók
það ekki illa upp þó menn
reyndu að gera grín að honum
en við kölluðum spaðann hans
forngrip og uppáhaldsboltarnir
hans voru kallaðir Melavallar-
boltar.
Gunnar var með eignin verk-
fræðistofu lengi. Honum þótti
gott að vinna einn á stofunni í
ró og næði. Þegar ég fór í heim-
sókn mætti manni sterkur
vindlakeimur við inngöngu á
skrifstofuna en hann hætti
reykingum síðustu árin, held
ég. Hann veiktist af krabba-
meini fyrir nokkrum árum og
eftir stóran uppskurð ákvað
hann að loka skrifstofunni. Ég
bauðst til að hjálpa við flutning
á húsgögnum og tækjum þegar
tæma átti skrifstofuna. Þá voru
nokkrir dagar liðnir frá því
hann kom heim af sjúkrahúsinu
eftir uppskurðinn. Ég taldi að
hann ætti ekki að bera neitt,
nýkominn úr uppskurði en hann
sagði það væri nú í lagi með sig.
Við bárum þá saman þung borð
og annað upp og niður stiga.
Mér þótti nóg um en hann
kveinkaði sér ekki. Og alltaf
byrjaði hann strax að spila
tennis þótt hann væri nýkominn
af sjúkrahúsum. Eftir að hann
lokaði skrifstofunni kom hann
vikulega í heimsókn til mín á
skrifstofuna, yfirleitt á sama
degi og á sama tíma beint úr
sundi. Ef hann kom ekki vissi
maður að eitthvað var að heils-
unni.
Á síðasta ári versnuðu veik-
indin og hann fór að missa kraft
og jafnvægi. Honum þótti bölv-
anlegt þegar hann byrjaði að
missa af boltanum vegna þess
að hendur og fætur vildu ekki
hlýða eins og áður. Tennismenn
hafa spurt mikið um Gunnar
síðan hann hætti að mæta hjá
okkur og hann er okkur mikill
missir. En ég veit að hann fékk
mikinn stuðning og gleði frá
fjölskyldu sinni, dvaldi löngum
hjá Ragnhildi dóttur sinni og
börnum hennar og talaði oft um
syni sína sem búa í Ameríku.
Ég samhryggist innilega
dóttur hans og sonum, konu og
barnabörnum.
Ægir Breiðfjörð.
Þá er hún látin
hún Fríða systir
mín. Hún var elst
af sex systkinum
sem öll fæddust og ólust upp á
Geirmundarstöðum í Dalasýslu
á fyrri hluta síðustu aldar. Þær
eru þá báðar farnar til annarra
stranda þessar elskulegu systur
mínar.
Brynhildur systir okkar lést
árið 2012 tæplega 81 árs. Bless-
uð sé minning hennar. Í tæp sjö
ár naut ég þess að vera yngstur
systkinanna. Yngsti bróðirinn,
Haraldur, er tæpum sjö árum
yngri en ég. Það var því þessi
elskulega systir mín sem pass-
aði mig og leiddi á fyrstu árum
ævi minnar. Það var gott að
halda í höndina á henni Fríðu
þegar maður var að staulast af
stað í lífsgönguna. Fríða var
alltaf góð og skemmtileg og
óskaplega hláturmild og þeim
eiginleika hélt hún til hinstu
stundar.
Hún var mjög bókhneigð alla
tíð og þegar hún var unglingur
sat hún við útvarpið og lærði
allt sem þar var í boði, þá voru
margar námsgreinar kenndar í
útvarpinu, hún átti mjög létt
Hólmfríður
Finnsdóttir
✝ HólmfríðurFinnsdóttir
fæddist 26. maí
1927. Hún lést 23.
febrúar 2014. Útför
Hólmfríðar fór
fram 28. febrúar
2014.
með að læra og ég
held að hún hefði
farið létt með að
ganga mennta-
brautina ef hún
hefði valið að fara
þá leið.
Á æskuheimili
okkar var mikið
spilað og oftast
spiluð vist, þá hafði
hún alltaf bók við
höndina og las á
meðan verið var að gefa í næsta
spil og þá þurfti stundum að ýta
við henni þegar hún átti að láta
út ef hún var með spennandi
bók við höndina.
Fríða fór úr föðurgarði um
tvítugt, fyrst fór hún í kvenna-
skóla á Löngumýri, síðan lá leið
hennar til Reykhóla þar sem
hún kynntist lífsförunaut sínum
honum Ingólfi Pálssyni.
Þau hófu búskap í Straum-
fjarðartungu og bjuggu þar í
rösk fjörutíu ár og ólu upp níu
mannvænleg börn. Það var mik-
ill harmur þegar þau misstu
elsta son sinn hann Braga í sjó-
slysi, en æðruleysi og létt lund
hjálpuðu henni systur minni þá
eins og oft endranær.
Fríða dvaldi síðustu æviár
sín á dvalarheimili aldraðra í
Borgarnesi og naut þar einstak-
lega góðrar umönnunar hjá frá-
bæru starfsfólki.
Við Halli bróðir komum til
hennar viku áður en hún lést,
þá var ljóst hvert stefndi, það
var samt stutt í glaðværðina og
húmorinn þótt hún ætti erfitt
með að tala.
Ég votta börnum hennar og
öllum afkomendum mína inni-
legustu samúð.
Far þú í friði elsku systir,
minning þín lifir í hjörtum okk-
ar.
Finnur Kristján Finnsson.
Það er gott að eiga systkini,
ekki síst eldri systkini, sem
styðja og styrkja hvert annað
og ekki síst það yngsta. Þeirrar
gæfu varð ég aðnjótandi. En að
eiga systur eins og hana Fríðu
eru forréttindi. Fram á síðasta
dag tókst henni að gefa af sér
gleði og jákvæðni þannig að
ómögulegt var annað en fara
ríkari og glaðari af hennar
fundi. Hún var ótrúlega auðug
kona af einhverjum innri auði
sem hún var óspör á að miðla
öðrum. Glaðværð, hlýja og já-
kvæðni í garð annarra voru
hennar einkenni og aðalsmerki
alla tíð. Hún átti einnig mikinn
auð og gleði í afkomendum sín-
um, þrátt fyrir að þar gæfi á
þegar hún missti frumburð sinn
í fæðingu og síðan Braga son
sinn tæplega tvítugan. En átta
eru samt börnin á lífi og afkom-
endurnir nálgast fjörutíu.
Auður, sem talinn er í krón-
um eða öðrum veraldlegum
gæðum, var aftur á móti ekki
fyrirferðarmikill í búi hennar
og Ingólfs manns hennar. En
ástríkið var ómælt, bæði þeirra
á milli og barnanna.
Fyrstu árin bjuggu þau á
ýmsum stöðum vestra við
Breiðafjörðinn og þá stundaði
Ingólfur oftast vinnu utan
heimilis en síðan fengu þau
ábúð á Straumfjarðartungu og
bjuggu þar meðan heilsan
leyfði. Þar hafði ekki verið mik-
ill búskapur árin á undan og
ekki auðvelt að byggja upp bú
með tvær hendur tómar en
móttökur sveitunganna í Mikla-
holtshreppnum voru hlýjar og
hjálpsamar og björguðu miklu.
Fríða, eða Hólmfríður, eins
og hún hét fullu nafni var elst
systkinanna á Geirmundarstöð-
um. Þegar móðir okkar veiktist
og þurfti á sjúkrahús um tíma
tók hún við ábyrgðinni á upp-
eldi þess yngsta og óþekkasta.
Þá mynduðust tengsl sem aldr-
ei rofnuðu þrátt fyrir að leiðir
lægju lítið saman í mörg ár. Svo
þegar við hjónin eignuðumst
börn þá fékk elsta dóttirin svei-
tadvöl í Strympu eins og bræð-
urnir þar nefndu bæinn gjarn-
an. Þrátt fyrir að eiga átta börn
voru alltaf aukabörn þar á
sumrin. Þá skipti hjartarýmið
meira máli en húsrýmið.
Eftir að þau brugðu búi og
Ingólfur lést þá bjó Fríða í
Borgarnesi, síðustu árin í Brák-
arhlíð þar sem hún átti góða
vist og aðhlynningu. Hún þurfti
þess með enda útslitin eftir
ævistarfið. Þrátt fyrir að heils-
an væri oft slök á síðari árum
hafði hún það alltaf svo ljóm-
andi gott að eigin sögn. Þannig
var það alltaf. Þannig lýsti hún
upp umhverfið og kenndi okkur
meta það sem við höfðum og að
fárast ekki yfir því sem við
höfðum ekki
Við kveðjum konu sem var
okkur öllum mikil fyrirmynd og
skilur eftir sig arfleifð gleði og
góðsemi.
Öllum hennar afkomendum
og fjölskyldum þeirra sendum
við innilegar samúðarkveðjur.
Haraldur og Auður.
Hinn 8. febrúar
kvaddi hún Eyja
móðursystir mín
þennan heim. Fyr-
ir konu sem aldrei féll verk úr
hendi veit ég að síðustu ár hafa
reynst henni mjög erfið þar
sem hún sá ekki vel og átti
mjög erfitt með gang. Ég var
13 ára þegar ég kom fyrst til
Eyju og Þórðar mannsins
hennar. Þó að ég hafi einungis
komið til sumardvalar eins og
Eyrún
Guðmundsdóttir
✝ Eyrún Guð-mundsdóttir
fæddist 1. sept-
ember 1921. Hún
lést 8. febrúar
2014. Útför Eyrún-
ar var gerð 22.
febrúar 2014.
börn gerðu á þess-
um árum fannst
mér erfitt að fara
frá foreldrum mín-
um. Það varði þó
ekki lengi því þau
voru mér einstak-
lega góð bæði tvö
og leið mér svo vel
hjá þeim að ég
kom næstu þrjú
sumur og flestar
helgar og helst
alltaf ef ég átti frí. Aldrei gat
ég fundið annað en ég væri vel-
komin. Börnin þeirra sjö voru
flest farin að heiman en um
helgar var oft mannmargt þeg-
ar börn og barnabörn og oft
fyrrverandi vinnufólk kom í
heimsókn. Mitt hlutverk var að
sækja kýrnar, mjólka og hjálpa
frænku minni innanhúss. Hjá
þeim lærði ég að vinna, Eyja
kenndi mér að steikja kleinur
og baka flatkökur, hún flatti út
og ég steikti og bakaði. Með
Þórði voru það útiverkin, hey-
skapurinn og kindurnar. Þórð-
ur var líka óþreytandi við að
líta eftir barnabörnunum og fá
mig í lið með sér við það, hann
spurði mig stundum á fimm
mínútna frest hvar þau væru.
Það er lýsandi fyrir hana
frænku mína að á sunnudags-
morgnum átti hún það til að
vekja mig ekki fyrr en hún var
búin að sækja kýrnar, alltaf að
hugsa um aðra. Sumarið sem
ég var 16 ára datt frænku í hug
að læra á bíl, en ekki eftir hefð-
bundnum leiðum. Þar sem
yngsti sonur hennar var ný-
kominn með bílpróf og hún hef-
ur eflaust hlýtt honum yfir, þá
átti ég að gera slíkt hið sama
fyrir hana. Hún kunni umferð-
arreglurnar upp á 10 og var þá
næsta skref að fara að æfa
hana í að keyra. Við tókum
heimilisbílinn traustataki en
það var Landrover-jeppi, ég ók
út á tún og lét svo hana taka
við. Ekki minnist ég annars en
að þessir ökutímar hafi gengið
áfallalaust en nokkrum sinnum
minntust feðgar á að réttast
væri að siga á okkur löggunni.
Einhverra hluta vegna varð
aldrei úr að hún frænka mín
færi til ökukennara og tæki
prófið en ég veit að hún hefði
glansað í gegnum það eins og
allt sem hún tók sér fyrir hend-
ur.
Ef Eyja settist niður tók hún
alltaf í prjónana sína og tók ég
stundum eftir að prjónahljóðin
þögnuðu, þá varð mér litið á
frænku, hafði hún þá gleymdi
sér augnablik en tók svo til við
að prjóna um leið og hún rank-
aði við sér. Ef hægt er að tala
um að einhver sé of duglegur
þá átti það við um hana frænku
mína. Þeim hjónum þakka ég
fyrir mig.
Hallfríður
Ólafsdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
INGIRÍÐUR DANÍELSDÓTTIR
frá Kollsá í Hrútafirði,
Bólstaðarhlíð 41,
verður jarðsungin frá Prestbakkakirkju
laugardaginn 8. mars kl. 11.00.
Ferð verður frá Umferðarmiðstöðinni kl. 8.
Sætapantanir í síma 822 0329.
Erla Karlsdóttir, Sigurður Þórólfsson,
Ásdís Karlsdóttir, Eiríkur Bjarnason,
Steinar Karlsson, Björk Magnúsdóttir,
Margrét Karlsdóttir, Sigurður Þórðarson,
Daníel Karlsson, Helga Hreiðarsdóttir,
Indriði Karlsson, Herdís Einarsdóttir,
Sveinn Karlsson, Guðný Þorsteinsdóttir,
Sigurhans Karlsson, Þórey Jónsdóttir,
Karl Ingi Karlsson, Steinunn Matthíasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
RAGNHEIÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Heiða í Auðsholti,
er látin.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigríður Ása Einarsdóttir, Gunnar Gunnarsson,
Guðmundur Gils Einarsson, Jarþrúður Jónsdóttir,
Unnsteinn Einarsson,
Vilborg Einarsdóttir, Magnús Karlsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, afi og
langafi,
BALDUR ÞORSTEINN BJARNASON,
lést laugardaginn 1. mars á Hjúkrunar-
heimilinu Skógarbæ.
Útförin verður auglýst síðar.
F.h. fjölskyldunnar,
Iben Sonne,
Baldur Þór Baldursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR S. WIIUM
skattaráðgjafi,
varð bráðkvaddur við heimili sitt sunnudaginn
2. mars.
Útför hans fer fram frá Lindakirkju
mánudaginn 10. mars kl. 13.00.
Hrefna Rós S. Wiium, Ívar Jóhann Halldórsson,
Sigurður Heiðar S. Wiium, Gerður Rós Ásgeirsdóttir,
Elva Ósk S. Wiium, Þórarinn Friðriksson
og barnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
GUÐMUNDUR GRÍMUR JÓNSSON,
Álfhólsvegi 90,
er látinn.
Láretta Bjarnadóttir,
Bjarni Guðmundsson, Britt-Marie Guðmundsson,
Guðmundur Guðmundsson, Rakel Bergsdóttir,
Lára Guðmundsdóttir,
Jóhann Guðmundsson, Thu Nhing,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar ástkæri
SNORRI ÞORSTEINSSON
frá Hofsósi
lést í Árósum laugardaginn 1. mars.
Anne Hoffmeyer,
Pauli Thorsteinsson.