Morgunblaðið - 14.03.2014, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. MARS 2014
✝ Teitur Birg-isson fæddist á
Akureyri 6. desem-
ber 1969. Hann lést
í faðmi fjölskyld-
unnar á heimili
sínu 1. mars 2014.
Foreldrar Teits
eru hjónin Alma K.
Möller, f. 21. sept-
ember 1945, og
Birgir Björn Svav-
arsson, f. 14. júní
1945. Systur Teits eru Eygló, f.
3. janúar 1964, gift Hirti Sig-
urðssyni, og Gígja, f. 25. apríl
1968, sambýlismaður hennar er
Jerome Wigny.
Eiginkona Teits er Ruth
Viðarsdóttir, f. 14. september
1998, nemi í Lundaskóla. Teit-
ur byrjaði ungur að vinna og
starfaði hjá Höldi ehf. alla sína
starfsævi, fyrst við bensín-
afgreiðslu en síðar við fjölþætt
stjórnunarstörf. Teitur gegndi
auk þess stjórnarstörfum í fyr-
irtækjum Ruthar og systkina
hennar.
Teitur var mikill fjöl-
skyldumaður og naut þess að
vera með fjölskyldu sinni. Hann
var virkur í Frímúrarareglunni
og tók þátt í ýmsum nefndar-
og félagsstörfum, til dæmis í
tengslum við íþróttaiðkun
barna sinna.
Teitur greindist með krabba-
mein árið 2001 og tókst á við
sjúkdóminn fram á síðasta dag.
Útför Teits fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag, 14. mars
2014, og hefst athöfnin kl.
13.30.
1970. Þau hófu
sambúð árið 1988
og gengu í hjóna-
band 29. ágúst
1999. Foreldrar
Ruthar voru
Birna Eiríks-
dóttir, f. 4. nóv-
ember 1937, d. 22.
mars 2011, og
Viðar Helgason, f.
29. ágúst 1938, d.
17. október 1979.
Börn Teits og Ruthar eru:
Andri Leó, f. 5. október 1993,
nemi í VMA, kærasta hans er
Birta María Guðmundsdóttir, f.
20. apríl 1996. Almar, f. 22.
apríl 1996, nemi í MA, og
Telma Rut, f. 4. september
Takk fyrir allt elsku pabbi.
Englar Guðs þér yfir vaki og verndi
pabbi minn
vegir okkar skiljast núna, við sjáumst
ekki um sinn
En minning þín hún lifir í hjörtum hér
því hamingjuna áttum við með þér.
Þökkum kærleika og elsku, þökkum
virðingu og trú
þökkum allt sem af þér gafstu, okkar
ástir áttir þú.
Því viðmót þitt svo glaðlegt var og góð-
leg var þín lund
og gaman var að koma á þinn fund.
Með englum Guðs nú leikur þú og lítur
okkar til
nú laus úr viðjum þjáninga, að fara það
ég skil.
Og þegar geislar sólar um gluggann
skína inn
þá gleður okkur minning þín, elsku
pabbi minn.
Vertu góðum Guði falinn er hverfur þú á
braut
gleði og gæfa okkur fylgdi með þig sem
förunaut.
Og ferðirnar sem fórum við um landið
út og inn
er fjársjóðurinn okkar pabbi minn.
(Denver/Guðrún Sigurbjörnsdóttir)
Þín börn,
Andri Leó, Almar
og Telma Rut.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Elskulegur frændi og vinur,
Teitur, er horfinn okkur sýnum
og það er svo óumræðilega erfitt
að kveðja þennan ljúfa og góða
dreng svona alltof, alltof snemma.
En svona er lífið stundum, órétt-
látt og tillitslaust í okkar augum.
En Alfaðir ræður og við verðum
að lúta vilja hans.
Við höfum verið samferða Teit
allt frá bernskuárum til þessa
dags. Við munum hann í fjöl-
skylduboðum hjá afa og ömmu á
„eyrinni“ og öðrum samveru-
stundum stórfjölskyldunnar. En
minningin um hann er ekki svona
lifandi og sterk, vegna þess að
hann hafi farið fram með hávaða
eða bægslagangi. Þvert á móti er
hann okkur svo minnisstæður
vegna glaðlyndis síns og ljúf-
mennsku. Stundum jafnvel eins
og hlédrægur eða feiminn. En
alltaf með sitt fallega bros á
vörum og í augum, og var svo eig-
inlegt að benda á og tala um
spaugilegu hliðarnar í tilverunni.
Og það var bæði auðvelt, nærandi
og heilsubætandi að hlæja með
honum.
Snemma hitti Teitur verðandi
lífsförunaut sinn, hana Ruth. Þau
rugluðu saman reytum sínum og
leyndist engum að þau áttu mjög
vel saman. Þau voru sannarlega
bæði falleg og samhent hjón og
var öllum augljóst innilegt og ást-
ríkt samband þeirra. Saman eign-
uðust þau þrjú myndarleg og
efnileg börn, Andra Leó, Almar
og Telmu Rut. Teitur greindist
með alvarlegan sjúkdóm fyrir
nokkrum árum og virtist á stund-
um eins og hann ætlaði að hafa
sigur, en hlaut að lokum að lúta
lægra haldi. Allt sitt stríð háði
hann af einstakri yfirvegun og ró-
semi, ásamt meðfæddu glaðlyndi.
Æðrulaus tók hann því sem að
höndum bar. Allir þeir, sem
kynntust
Teit, hrifust af þessum hjarta-
hlýja og góða dreng, sem mögl-
unarlaust og af karlmensku gekk
í gegnum sitt sjúkdómsstríð allt
til enda. Við viljum með þessum
fátæklegu orðum kveðja elsku-
legan frænda okkar, sem var öll-
um svo kær. Þótt hann sé horfinn
sýnum mun minningin lifa, um
Teit frænda, með stríðnisbrosið
sitt bjarta.
Við sendum elsku Ruth,
Andra Leó, Almari og Telmu
Rut, Birgi og Ölmu, Eygló og
Gígju og öðrum ástvinum okkar
innilegustu samúðarkveðjur og
biðjum algóðan Guð að blessa
minningu góðs drengs, Teits
Birgissonar.
Guð eilífs kærleika taki Teit
okkar sér að hjarta og veiti hon-
um sinn frið.
Emelía Bára og
Sigríður Margrét.
Sannur baráttumaður er fall-
inn frá. Krabbameinið vann enn
og aftur. Þrátt fyrir mótlæti, tor-
færur og brekkur stóð Teitur
alltaf upp aftur. Styrkur hans og
þrautseigja var gríðarleg. Lífið
getur verið svo miskunnarlaust.
Ruth og Teitur eru eitt og sama
nafnið fyrir mér. Þau kynntust
svo ung og voru svo krúttleg og
samheldin í öllu, ástríðan og virð-
ingin skein svo skært á milli
þeirra. Minningarnar streyma
fram, stóri vinahópurinn, rúntur-
inn, Dire Straits, útilegur í
Vaglaskógi, Teitur á Höldi,
þeirra fallega heimili, börnin
þeirra þrjú og margt fleira.
Þar sem ég hef verið búsett er-
lendis í 13 ár voru samskiptin
minni eins og gengur og gerist en
alltaf þegar ég kom heim til Ak-
ureyrar hitti ég þessa fallegu vini
mína. Ég hitti Teit síðasta sumar,
þá svo blómstrandi fallegan og
jákvæðan og við kvöddumst með
því loforði að hittast núna í sum-
ar. Það verður því að bíða betri
tíma.
Elsku Ruth mín og börn, ætt-
ingjar og vinir. Guð gefi ykkur
þann styrk til að halda áfram.
Anna Margrét
Svavarsdóttir,
Suður-Dakóta.
Látinn er kær vinur og félagi
langt fyrir aldur fram. Hann
barðist hetjulegri baráttu fram á
síðustu stundu, svo aðdáun vakti.
Dugnaður, harka, jákvæðni og
húmor voru hans aðal til hins síð-
asta.
Mig langar til að þakka fyrir
samstarfið og öll samskiptin, sem
við höfum átt í gegnum árin okk-
ar hjá Höldi. Það verður ekkert
eins eftir fráfall hans.
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir)
Eiginkonu, börnum, foreldrum
og öðrum aðstandendum sendi ég
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Megi minning Teits Birgisson-
ar lifa sem lengst.
Sveinn Bjarman.
Það er ólýsanlega erfitt að
horfast í augu við staðreyndir
þegar kröftugir jákvæðir einstak-
lingar með bjarta sýn á það í
hverju lífsgæði felast hverfa á
braut allt of snemma. Samskipti
við slíkan einstakling gefa lífinu
ný gildi og bjartari sýn á framtíð-
ina og hið daglega líf.
Teitur fékk aðeins 45 ár. En
eins og hann sagði sjálfur er það
ekki tímalengdin heldur gæðin
sem skipta öllu. Það staðfestir
fullkomlega að hann bar nafn með
rentu, því nafnið Teitur táknar
kæti og gleði. Hann greindist með
krabbamein fyrst fyrir um tólf ár-
um og fimm árum síðar fundust
hjá honum alvarleg höfuðmein.
Hans sýn á lífið gaf honum mörg
aukaár til viðveru þrátt fyrir spár
lækna um einungis nokkra mán-
uði. Það bugaði hann ekki og Teit-
ur gaf fólki sem hann umgekkst
alltaf jákvæðan styrk og hvatti til
dáða, þrátt fyrir oftast erfiðari
eigin stöðu.
Nú er ég orðin ein í litla leyni-
félaginu okkar sem við Teitur
stofnuðum í byrjun vetrar. Við
höfðum þekkst í mörg ár og þótt
við hittumst sjaldan þá vissum við
af því að við gengum í gegn um
svipaða hluti, þótt hans tilfelli hafi
verið mun erfiðara en mitt. Höf-
uðmein sem hrjáðu okkur þörfn-
uðust síendurtekinna meðferða af
ýmsum toga. Við ákváðum svo
eftir langt spjall í haust að stofna
litla félagið okkar. Við bjuggum
við svipaða reynslu og höfðum
sameiginlega nálgun gagnvart
staðreyndum. Vorum fullkomlega
sammála um að okkar trú, von og
kærleikur var ekki síður fólginn í
jákvæðni, bjartsýni og þolin-
mæði. Einnig vorum við sammála
um að kærleikurinn frá öllum ein-
staklingum sem við höfum allt um
kring er ómetanlegur lífselexír.
Jafnframt hið sterka, umhyggju-
sama og fróða lækna- og hjúkr-
unarteymi til að bæta stöðuna í
hvert sinn. Ég get líka haft það
eftir mínum læknum að hið já-
kvæða viðhorf hjálpar þeim sem
hjálpar leitar svo óendanlega
mikið og það hefur án nokkurs
vafa gefið Teiti lengri tíma.
Þegar við hittumst nú um miðj-
an febrúar var Teitur ótrúlega
hress og jákvæður að vanda.
Hann kom með góða uppástungu
um nafn á litla félagið okkar. Það
var Heilalausa félagið. Ástæðan
fyrir nafninu var m.a. sú að við
höfðum bæði verið spurð að því
hvort við værum kannski aðeins
of kærulaus gagnvart stöðunni,
kannski haldin Pollýönnu-synd-
róminu. Eins væri góð ástæða
fyrir nafni félagsins að búið var
að taka nokkrum sinnum sýnis-
horn af svæðinu, þótt það væri
kannski ekki af heilanum sjálfum.
Þetta lýsti Teiti svo vel, alltaf svo
stutt í grínið og gleðina. Ég sam-
þykkti auðvitað nafnið á félaginu
og hef hugsað mér að halda kyrr-
láta félagsfundi framvegis,
kveikja á kerti og tileinka mér að
viðhalda þessu yndislega lífsvið-
horfi sem Teitur var svo ríkur af.
Það lífsviðhorf eru fjársjóðir sem
eru dýrmætari en allur veraldleg-
ur auður og gæfa að verða þess-
ara fjársjóða aðnjótandi.
Ég, ásamt eiginmanni mínum,
bið af öllu hjarta um að allir
verndarenglar umvefji eiginkonu
og börn Teits og að hið milda ljós
lýsi þeim í óbærilegri sorg. For-
eldrar Teits, systur hans og fjöl-
skyldur þeirra eiga okkar dýpstu
samúð.
Ingibjörg Ringsted.
Hvaðan logi lífsins brennur?
Hvaðan leiðist okkar för? Hvaðan
á frá ósi rennur? Hvaðan eyðist
sálarför?
Því er lokið elsku karlinn minn.
Í sjö ár var baráttan háð en tap-
aðist að lokum. Elsku Teitur
minn, þvílík forréttindi hafa það
verið að vera vinur þinn og vinnu-
félagi í tuttugu og sjö ár. Minn-
ingarnar eru margar en sælu-
stundirnar á bökkum Laxár í
landi Syðrafjalls gleymast aldrei,
þvílíkar stundir sem við áttum
þar oft saman félagarnir. Spor
okkar lágu einnig saman í tuttugu
ár innan veggja Frímúrararegl-
unnar sem var þér svo kær. Já, sá
maður sem eignaðist vin eins og
þig kann að meta lífið. Jesús
sagði: Ég er upprisan og lífið, sá
sem á mig trúir mun lifa þótt
hann deyi. Kæra Ruth, börn, for-
eldrar og systur, missir okkar
allra er mikill en ykkar mestur.
Far þú í friði, kæri vinur.
Kristinn Tómasson.
Það vakna margar spurningar
í huga okkar þegar við kveðjum
kæran vin, Teit Birgisson. Ungur
maður fellur frá í blóma lífsins
eftir langa og erfiða baráttu við
illvígan sjúkdóm.
Eftir standa eiginkona, börn,
foreldrar hans og vinir í sorg og
söknuði. Okkur finnst svo sjálf-
sagt að lífið gangi sinn vangang
og að allt sé í föstum skorðum. En
auðvitað er það ekki svo og við er-
um minnt á það æði oft á lífsleið-
inni að örlögin grípa inn í lífs-
hlaup okkar sem færa okkur bæði
gleði- og sorgarstundir. Okkur er
öllum skammtaður tími í þessu lífi
frá æðri máttarvöldum og því er
það mikilvægt að við notum tím-
ann vel sem okkur er þó gefinn.
Teitur vinur okkar, sem við
kveðjum hér, fékk alltof stuttan
tíma en hann átti svo margt eftir
ógert í þessu lífi. Frá fyrstu kynn-
um var þessi myndarlegi og ungi
maður þægilegur, tryggur og
góður vinur. Hann var hvers
manns hugljúfi.
Síðastliðið haust áttum við
ánægjulegar stundir saman með
Rut og Teiti ásamt syni okkar og
tengdadóttur suður á Spáni í sól
og sumaryl. Gott er að eiga þess-
ar minningar sem ekki gleymast.
Elsku Rut, við sendum þér,
börnum þínum, foreldrum Teits
og öðrum ættingjum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur og biðj-
um góðan Guð að gefa ykkur
styrk í sorginni, sem tíminn einn
getur læknað.
Jón og Sigrún.
Kær vinur okkar, hann Teitur
Birgisson, er fallinn frá langt fyr-
ir aldur fram eftir langa baráttu
við illvígan sjúkdóm. Fyrstu
kynni okkar af Teiti voru þau að
við félagarnir gengum í sama
skóla alla grunnskólagönguna.
Teitur féll alls staðar vel inn í
hópinn og var vinmargur, hann
var glaðlyndur og léttur í fasi og
munum við ekki öðruvísi eftir
honum. Teitur var mikill áhuga-
maður um vélknúin ökutæki.
Ófáum stundum eyddum við sam-
an sem guttar akandi um bæinn
próflausir á nöddum eða vélsleð-
um. Margar voru ferðirnar á
sveitaböllin á þessum árum og þá
var mikið um gleðskap og ýmsar
skemmtilegar uppákomur og var
Teitur alltaf til í alls konar fífla-
skap sem við höfðum gaman af.
Mikið dálæti hafði Teitur á
MMC-merkinu og þá sérstaklega
á gerðinni Colt. Það var stundum
eins og það væri bara hægt að
taka vinstri beygju á þessum gráa
Colt því hringirnir í kringum
torgið voru ekki taldir í tugum,
frekar í hundruðum um helgar.
Tíminn leið og við félagarnir fest-
um ráð okkar. Teitur kynntist
henni Rut sinni sem síðar varð
eiginkona hans og barnsmóðir. Á
seinni árum hittumst við fé-
lagarnir alltaf nokkrum sinnum á
ári til að rifja upp gamla tíma,
skiptast á sögum og kjaftagangi
um hvað væri að gerast í kringum
okkur, gera grín hver að öðrum
og hlæja mikið. Oft voru áformin
stór um hvað við ætluðum að gera
þegar við yrðum stærri (gamlir –
það orð var ekki til í okkar orða-
bók). Teitur, þín verður sárt
saknað af okkur félögunum enda
um einstakan dreng að ræða. Við
vottum fjölskyldu Teits innilega
samúð á þessum erfiðu tímum.
Arnar, Kristinn (Kiddi), Leif-
ur (Leibbi) og Jónas (Nóni).
Þegar ég frétti að Teitur vinur
minn væri látinn kom það mér
ekki á óvart. Ég hafði fylgst með
baráttu hans við hinn illvíga sjúk-
dóm og dáðst að baráttuþreki
hans. Hann ætlaði svo sannarlega
að sigra í þessari baráttu og svo
lengi sem ég gat rætt við hann
var sigurbrosið á vör. Hann
ræddi um veikindi sín og þrátt
fyrir sigurviljann var alvaran
kraumandi undir niðri.
Hann fór barnungur að vinna
hjá þeim bræðrum á Höldi og þar
starfaði hann trúr og tryggur allt
til dauðadags. Hann bar mikla
virðingu fyrir starfi sínu og
reyndi að mæta til vinnu meðan
einhver þróttur var til þess. Hann
var dáður af vinnufélögum og
einnig var vinahópurinn stór.
Fjölskyldan, konan og börnin, var
honum þó alltaf kærust og kom
það alltaf fram hjá honum.
Ungur að árum gerði hann eins
og faðirinn, afinn, tengdafaðirinn
og fleiri fjölskyldumeðlimir og
gekk í reglu frímúrara hér á Ak-
ureyri. Þar eins og annars staðar
vegnaði honum vel og voru hon-
um falin ábyrgðarstörf fyrir regl-
una. Frímúrarabræður kveðja
góðan bróður og vin er hann nú
leggur út á leið hins óþekkta
framhaldslífs. Bróðir minn. Það
má nú segja að „liðinn sé dagur
og kvöldsins ómar kalli“ þegar þú
yfirgefur þetta líf og ferð á vit
hins óþekkta. Við allir bræður í
frímúrarareglunni hér á Akur-
eyri kveðjum þig og minning þín
mun lifa í hjörtum okkar. Eigin-
konunni, börnum, foreldrum,
systkinum og fjölskyldum þeirra
óskum við velfarnaðar og það er
okkar einlæga ósk að hinn hæsti
höfuðsmiður haldi sinni verndar-
hendi yfir þeim í framtíðinni. Hvíl
þú í friði kæri bróðir og vinur.
Ólafur Ásgeirsson.
Kær vinur og vinnufélagi, Teit-
ur Birgisson hefur lagt upp í sína
hinstu ferð. Söknuður og sorg eru
í huga okkar en einnig minningar
um góðan dreng. Þær minningar
eru umvafðar birtu, birtu sólar-
geislanna, vegna þess að Teitur
var sólarmegin í lífinu.
Hann var ljóshærður, bjartur
yfirlitum og sviphreinn. Af hon-
um ljómuðu gæðin; hann var góð-
ur í gegn og með svo ljúfa lund og
yfirvegaður í samskiptum að leit-
un var að öðru eins. Hann ávann
sér virðingu og væntumþykju
samstarfsfólks og samferða-
manna með þægilegu viðmóti,
sanngirni og rökfestu. Hann var
sannur vinur vina sinna og heill í
öllu.
Hann og Ruth eiginkona hans
bjuggu sér fallegt heimili, sem
hann var eilíflega vakinn yfir að
fegra, bæta og lagfæra. Augljóst
var hvers virði fjölskylda hans
var honum; Ruth sína umvafði
hann jafnframt því sem hann
sinnti af alúð börnum þeirra
þremur í námi, tómstundum og
öðru. Hann virtist eiga auðvelt
með að laga sig að öllum kring-
umstæðum og var virkur í öllu
samstarfi. Var hann ágætlega á
sig kominn, grannur, lipur og
samsvaraði sér vel og var meðvit-
aður um gildi hreyfingar og úti-
veru. Þess vegna var það svo
óvænt sem úrskurðurinn kom; sá
dómur sem hann hlaut fyrir nærri
sjö árum: krabbamein. Hann –
hann af öllum! Hvað á slíkur dóm-
ur að fyrirstilla? En þaðan í frá
sýndi Teitur úr hverju hann var
gerður; bjartsýnn að eðlisfari,
með jákvæða lífssýn og var ekki
að sýta stöðuna. Hann talaði um
hlutina eins og þeir voru, tilgerð-
arlaust og án mærðar. Okkur
mætti hann sem jafningjum og
var ætíð hreinskiptinn í öllum
samskiptum.
Vinnan og vinnustaðurinn voru
honum ákaflega mikils virði og
þótt veikur væri mætti hann til
vinnu. Áleit hann hluta af því að
halda lífi að vera innan um sitt
fólk og allt það sem honum var
kærast; á daginn á vinnustaðnum
en þess utan með fjölskyldunni og
sínum nánustu.
Okkur er hann minnisstæður í
haustferð Hölds í Þórsmörk fyrir
fáum árum. Þótt haltur væri
vegna fjölmargra skurðaðgerða
undanfarin misseri tók hann full-
an þátt og fór með í þær göngu-
ferðir sem farnar voru. Svo
ákveðinn var hann í að njóta
þeirra stunda sem hann ætti eftir
– njóta þeirra eins og mögulegt
væri að hann lét ekkert aftra sér.
Síðustu vikur var hann sem
fyrr með hugann við vinnustaðinn
og kom oft í heimsókn þótt langt
væri leiddur, svo miklu máli
skipti það hann að vera í sam-
bandi við vinnufélagana. Og sann-
arlega þótti þeim vænt um rækt-
arsemina.
Það er eftirsjá að slíkum önd-
vegisdreng sem Teitur var. Sökn-
uðurinn er mikill og sár, þó er
harmur fjölskyldu hans mestur.
Við trúum því að nú séu þjáningar
hans yfirstaðnar og hann gangi
um á eilífðarenginu, haldandi
verndarhendi yfir sínu nánasta
fólki. Því biðjum við Guðsbless-
unar og að allt gott umvefji það
um ókomna tíð. Minningin um
Teit Birgisson mun lifa í hjörtum
okkar.
Hjörleifur Gíslason
og Hólmfríður Sólveig
Haraldsdóttir.
Kveðja frá kjörstjórn
Akureyrar
Það er ekki einfalt verkefni að
halda kosningar. Að mörgu er að
hyggja. Rétt framkvæmdar og
óhlutdrægar kosningar eru jú ein
grunnforsenda fyrir virku lýð-
ræði. Lykilatriði er að til fram-
kvæmdarinnar veljist gott fólk
sem er tilbúið að leggja á sig öguð
vinnubrögð og þann tíma sem
þarf. Við Akureyringar höfum
verið sérlega heppin með starfs-
fólk til vinnu við kosningar. Þar
stóð Teitur fremstur meðal jafn-
ingja. Honum kynntumst við
fyrst er hann kom til starfa fyrir
síðustu sveitarstjórnarkosningar
fyrir fjórum árum hjá kjörstjórn-
inni á Akureyri. Á þessum tæpum
fjórum árum hefur verið kosið
sex sinnum og alltaf var hann til
þjónustu reiðubúinn. Í kosning-
unum í apríl sl. var hann nýbúinn
í erfiðri lyfjameðferð, en lét það
ekki stöðva sig og kom þrátt fyrir
það til starfa. Hann virtist búa yf-
ir miklu æðruleysi og einkenndi
það framgöngu hans alla, sem og
yfirveguð og vönduð vinnubrögð.
Hann naut vinnu sinnar við kjör-
stjórnina og alltaf var stutt í fal-
lega brosið. Góður maður og sam-
starfsfélagi er farinn og hans
verður sárt saknað.
Fjölskyldu hans allri sendum
Teitur Birgisson