Morgunblaðið - 14.03.2014, Page 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. MARS 2014
✝ Sesselja Gunn-arsdóttir fædd-
ist 18. mars 1956 í
Hafnarfirði. Hún
lést 5. mars 2014 á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Gunnar Kristján
Jónsson vélstjóri, f.
24.5. 1925, d. 20.4.
1997, og Margrét Eyþórsdóttir
húsmóðir, f. 10.1. 1921, d. 25.1.
2011. Systur Sesselju eru Ástríð-
eru a) Aron Ingi Ásgeirsson, f.
25.4. 2000; b) Maríanna Mist
Björnsdóttir, f. 6.4. 2005; c) Eið-
ur Snær Einarsson, f. 4.2. 2006;
d) Eggert Snær Einarsson, f.
4.2. 2006; e) Silja Emilía Ein-
arsdóttir, f. 28.11. 2008.
Sesselja ólst upp í Lækj-
arkinn 18 í Hafnarfirði. Hún
lauk stúdentsprófi frá Flens-
borgarskólanum í Hafnarfirði.
Sesselja og Eggert bjuggu í
Hafnarfirði til ársins 2000 er
þau fluttu í Garðabæ. Sesselja
starfaði frá 17 ára aldri í
Búnaðarbanka Íslands, síðar
Arionbanka, þar til hún varð að
hætta störfum í maí 2013 vegna
veikinda.
Sesselja verður jarðsungin
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
14. mars 2014, og hefst athöfnin
klukkan 15.
ur, f. 9.10. 1953, og
Ingibjörg Jóna, f.
18.7. 1958.
Sesselja giftist
hinn 5. júní 1976
Eggert Kristinssyni
gullsmið, f. 31.5.
1953. Foreldrar
Eggerts voru Hild-
ur Eggertsdóttir, f.
24.11. 1930, d. 28.4.
1988, og Kristinn
Steingrímsson, f.
4.8. 1923, d. 28.11. 1992. Dóttir
Sesselju og Eggerts er Hildur,
fædd 17.8. 1978. Börn hennar
Elsku besta systir mín, ég sit
hér með tárin í augunum og er
yfirbuguð af sorg og söknuði, en
styrkur þinn og æðruleysi var
engu líkt og það eitt að hugsa til
þín gefur styrk. Það var svo
fjarri þér að kvarta og þú vildir
ekki að neinn færi dapur frá þér.
Að tala um þig í þátíð er gríð-
arlega erfitt, að segja var í stað
er. Þú ert og verður alltaf fyr-
irmyndin mín.
Þú varst stórfengleg mann-
eskja, dásamleg systir, traust,
góð og skemmtileg vinkona. Það
var aldrei þinn stíll að láta mikið
á þér bera en hvar sem þú komst
tók fólk eftir fallega svipnum
þínum. Þú elskaðir að ferðast og
fórum við margar ógleymanleg-
ar ferðir saman. Þú hafðir mjög
gaman af því að vinna í hönd-
unum og bútasaumsteppin, dúk-
arnir, diskamotturnar og barna-
peysurnar eftir þig eru listaverk.
Ég er svo heppin að eiga nokkra
hluti sem þú hefur unnið og lít á
þá sem dýrgripi.
Þú sýndir öllum virðingu og
fékkst hana svo sannarlega til
baka. Þrátt fyrir hvað þú varst
orðin mikið veik var alveg fram á
síðasta dag stutt í blikið í aug-
unum þínum og glettnina. Ég
mun aldrei gleyma öllum góðu
stundunum okkar og öllu því
sem við höfum brallað saman í
gegnum tíðina. Við létum eins og
fífl saman, skemmtum okkur
saman, hlógum saman, grétum
saman, þögðum saman og reynd-
um að ráða lífsgátuna saman.
Elsku góða og yndislega syst-
ir mín, ég sakna þín og elska
óumræðilega mikið. Ég er stolt
yfir að hafa verið systir þín og
enginn hefur kennt mér meira
um lífið en þú. Þú skilur eftir
stórt skarð sem aldrei verður
fyllt. En þú og mamma og pabbi
verðið alltaf í hjarta mínu. Þið
eruð englarnir mínir.
Við andlátsfregn þína,
allt stöðvast í tímans ranni.
Og sorgin mig grípur,
en segja ég vil með sanni,
að ósk mín um bata þinn,
tjáð var í bænunum mínum,
en Guð vildi fá þig,
og hafa með englunum sínum.
(B.H.J.)
Guð veri með þér, elsku besta
mín, þar til við sjáumst að nýju.
Þín elskandi systir,
Ingibjörg Jóna.
Ástkær systir mín varð að
láta í minni pokann hinn 5. mars
fyrir óvægnum sjúkdómi sem
hún hefur barist við undanfarin
ár.
Á tímabili leit út fyrir að hún
ætlaði að hafa betur í þessari
baráttu, en svo dundu áföllin yfir
hvert af öðru en lífsviljinn og
æðruleysið var hvílíkt að læknar
og hjúkrunarfólk áttu ekki orð.
Það var sama hversu veik
Systa var, ef hún var spurð
hvernig hún hefði það þá var
svarið ævinlega „bara fínt“.
Systa hitti hann Egga sinn
þegar hún var 17 ára og þar með
var byrjað að huga að hreiður-
gerð.
Alltaf var Systa jafndugleg,
hvort sem var að rífa niður
gamla skápa, mála, skafa móta-
timbur við húsbyggingu í
Klausturhvammi eða elda mat
og baka svo ekki sé talað um
handavinnuna sem hún hafði
mikið yndi af. Þau eru ófá búta-
saumsteppin, peysurnar, vett-
lingarnir og svo mætti lengi telja
sem hún gerði, og allt hefði feng-
ið fullt hús stiga fyrir vandvirkni
og fagurt handbragð.
Ótal ómetanlegar stundir höf-
um við Trausti átt með Systu og
Egga. Gönguferðir, utanlands-
ferðir, margar ferðir um Ísland
þvert og endilangt og ekki síst
allar heimsóknirnar þeirra til
okkar vestur í Dali síðastliðin 40
ár. Þetta hafa verið yndislegar
samverustundir, mikið hlegið,
eldað, spilað og notið þess að
vera saman.
Alltaf var tilhlökkunin jafn-
mikil þegar þau voru lögð af stað
til okkar, litið á klukkuna og
reiknað út hvenær þau ættu að
vera komin.
Systa og Eggi eignuðust eina
dóttur, hana Hildi, sem er auga-
steinninn þeirra, svo ekki sé tal-
að um börnin hennar fimm sem
voru lífið í brjósti hennar, vak-
andi og sofandi voru þau í huga
hennar.
Hún þráði að fá að fylgjast
með þeim vaxa úr grasi og hlúa
að þeim en Guð hefur haft önnur
verkefni fyrir hana á öðrum
stað, þótt við skiljum það ekki.
Við drúpum höfði með sorg í
hjarta og kveðjum yndislega
konu og biðjum Guð að blessa
fjölskyldu hennar á þessum erf-
iðu tímum.
Eftir stendur minning um frá-
bæra konu sem aldrei gleymist.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín systir,
Ástríður og Trausti.
Í dag kveð ég hana Systu
frænku sem lést langt um aldur
fram. Ég get ekki litið aftur til
æskuáranna nema upp komi
fjöldinn allur af minningum um
hana Systu. Það var, jú, þannig
að foreldrar mínir og Systa og
Eggi gerðu nánast allt saman og
voru Systa og Eggi eins og mínir
aðrir foreldrar á uppvaxtarárun-
um. Minnisstæð eru ferðalög vítt
og breitt um landið þar sem
slegist var um að sitja í bílnum
þeirra því það var einhvern veg-
inn öðruvísi stemning í kringum
þau en alla aðra og hefur alla tíð
verið.
Það er þessi einkennilega af-
slappaða ró og þægilega fas sem
hefur alla tíð einkennt nærveru
þeirra, þeirra segi ég því að ein-
ingin Systa eða Eggi hefur ekki
verið til í sitthvoru lagi, það hef-
ur bara verið Systa og Eggi.
Það var ósjaldan sem ég hafði
helgarvist í Klausturhvammi í
Hafnarfirði þar sem við Hildur
vorum að bralla eitthvað saman,
alltaf fylgdu með í kaupunum al-
veg frábær kósíkvöld. Ég er
sannfærður um að Systa hafi
fundið þau upp; grái sófinn í
Klausturhvammi, stóra Sanyo-
túputækið sem var undur síns
tíma, popp, böggles, nammi og
gos eins og allir gátu í sig látið
og svo vaknað eldsnemma til að
missa ekki af teiknimyndunum
um morguninn.
Heimili hennar verður mér
ávallt hugleikið fyrir þær góðu
stundir sem við höfum átt þar í
gegnum árin. Systa skipar stór-
an sess í hjarta mínu um ókomna
tíð fyrir stríðnisglottið sitt og þá
góðmennsku, gestrisni og hlýju
sem hún sýndi mér alla tíð. Ég
er einn af þeim heppnu sem
Systa hefur snert við á lífsleið
sinni, ég er betri maður fyrir það
að hafa þekkt hana.
Nú er hins vegar svo komið
eftir langa og harða baráttu að
sú gríðarlega ást sem Systa bar í
hjarta sér til fjölskyldu sinnar
og viljinn til að fylgja þeim
lengra inn í lífið þurfti að lúta í
lægra haldi.
Missir fjölskyldunnar og
barnabarnanna er mikill, það
veit ég þar sem ég naut þeirra
forréttinda að eiga yndislega
æsku þar sem Systa spilaði stórt
hlutverk. Elsku Eggi og Hildur,
hugur minn og fjölskyldu minn-
ar er hjá ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Bjarki Traustason.
Þakklæti og virðing er það
sem kemur upp í hugann þegar
við kveðjum Systu, kæra vin-
konu og fyrrverandi vinnufélaga.
Leiðir okkar lágu saman 1979
þegar við unnum allar í Háaleit-
isútibúi Búnaðarbanka Íslands.
Þar tókst með okkur góð vinátta
og fljótlega ákváðum við að
stofna saumaklúbb og hittast
mánaðarlega utan vinnu. Þessar
samverustundir okkar voru til-
hlökkunarefni alla tíð og alltaf
glatt á hjalla. Fljótlega fórum
við að safna í ferðasjóð sem við
notuðum til að skoða heiminn
saman og njóta samverunnar.
Þar fór Systa fremst í flokki
og hélt hún utan um sjóðinn, eða
fellesinn eins og við kölluðum
hann og sá til þess að hann
ávaxtaðist vel. Á þessum árum
fórum við í fimm ógleymanlegar
utanlandsferðir og nokkrar ferð-
ir innanlands. Þessar ferðir
styrktu vinskap okkar og skilja
eftir góðar minningar sem við
munum geyma. Fellesinn og
Systa munu fylgja okkur í ferð-
um okkar um ókomin ár.
Við dáðumst að því hvernig
Systa tókst af æðruleysi og still-
ingu á við erfið verkefni sem
mættu henni. Systa var heil-
steypt og glaðlynd og einstak-
lega umhyggjusöm. Hún var
mikil fjölskyldukona og naut
þess með Egga að sinna barna-
börnunum fimm sem mikið sóttu
til ömmu og afa
Við erum afar þakklátar fyrir
að hafa átt hana að sem vinkonu
og þökkum henni samfylgdina.
Við vottum Egga, Hildi, barna-
börnum og öðrum aðstandend-
um samúð okkar. Hennar verður
sárt saknað.
Loks beygði þreytan þína dáð,
hið þýða fjör og augnaráð;
sú þraut var hörð – en hljóður nú
í hinsta draumi brosir þú.
Svo hvíl þig, vinur, hvíld er góð,
– vor hjörtu blessa þína slóð …
(Jóhannes úr Kötlum)
Silvía, Þuríður (Þurý),
Ragna, Ragnheiður (Ransý),
Björg, Kristín, Anna,
Hrafnhildur, Una, Helga
og María (Mæja).
Við þökkum þér, elsku Systa
mín, fyrir yndislega samveru
sem við munum búa að alla ævi.
Lífið, – hefur okkar hjörtu sært,
heimurinn sem ekkert eftir gefur.
Þú varst blómið, saklaust, blítt og
tært,
blómið sem nú löngum svefni sefur.
Að vori færist leikur lífsins nær,
líf í moldu okkar fósturjarðar.
Á vetrar skugga sólarljósið slær
og skarti fyllir brekkur Hafnarfjarðar.
Skartið eru börn og blóm sem þú,
blóm, – sem minning okkar nú mun
geyma.
Okkar, guð nú gefi styrk og trú
og gæfu til að muna, Systu –, heima.
(Örn Þórisson)
Elsku Eggi, Hildur og börn,
Addý og Inga Jóna, við biðjum
góðan Guð að veita ykkur styrk
og megi minningin um þessa
duglegu perlu, sem tók veikind-
um sínum af svo miklu æðruleysi
að aðdáun vakti, ylja ykkur á
þessum sorgartímum.
Ellý og Örn.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Við munum varðveita dýr-
mætar minningar um Systu okk-
ar og sendum öllum ástvinum
innilegustu samúðarkveðjur.
Margrét, Tómas, Tristan
Arnar og Katla Björg.
Nú er Systa mín búin að
kveðja eftir langa og harða bar-
áttu við krabbamein. Vinátta
okkar Systu hófst þegar við vor-
um tveggja ára og við mötuðum
hvor aðra á sandi þegar við vor-
um settar saman í sandkassa.
Við vorum svo lánsamar að for-
eldrar okkar bjuggu hið við hlið í
Lækjarkinninni. Mamma og fjöl-
skyldan mín senda kveðjur og
þakklæti fyrir þá góðu ná-
granna. Þessi góða vinátta hefur
haldist alla tíð síðan. Ég tel mig
einstaklega lánsama manneskju
að hafa átt Systu sem vin. Systa
var einstök. Hún var hvers
manns hugljúfi og sá það góða
og jákvæða í flestum aðstæðum.
Það kom svo vel í ljós í hennar
veikindum hvað hún var æðru-
laus. Hún var alltaf að hugsa um
að öðrum liði vel þótt hún væri
sjálf sárþjáð en sagðist alltaf
hafa það gott ef hún var spurð
um eigin líðan. Hún var alger
hetja og sínum góða húmor hélt
hún alltaf. Systa átti yndislega
foreldra sem báðir voru búnir að
kveðja þennan heim og tvær eft-
irlifandi systur sem hlúðu vel að
henni í hennar löngu veikindum.
Systa var ung þegar hún og
Eggert kynntust. Þau voru sam-
hent og dugleg að koma sér upp
fallegu heimili og síðar að
byggja sér hús. Þau eignuðust
Hildi og var hún ljósgeisli þeirra
og síðar börnin hennar. Systu
fannst einstaklega gaman að
fylgjast með framförum barna-
barna sinna og hafa þau öll misst
mikið. Nú kveð ég kæra vinkonu
með sárum söknuði en minning-
in lifir að eilífu í hjarta mínu.
Guð blessi þig Systa mín.
Kæri Eggert, Hildur og börn,
Inga Jóna, Addý og fjölskyldur
og aðrir ástvinir, hugheilar sam-
úðarkveðjur. Guð blessi ykkur
og allar minningarnar um Systu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði.
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Bergdís Guðnadóttir.
Núna er Systa farin. Það er
skrítið að hugsa um þetta, en
það rifjast stöðugt upp góðar
minningar frá bernsku- og ung-
lingsárunum.
Ég eyddi miklum tíma hjá
Systu, Egga og Hildi fram á
unglingsárin og hugsa oft til
þess hversu skemmtilegur sá
tími var. Ég fékk oft að gista hjá
þeim og hafði mikið gaman af.
Það voru mörg ævintýrin sem
við lentum í öll systkinabörnin.
Mér er sérstaklega hugleikið
þegar fyrsta tölvan kom í
Klausturhvamm. Mikið fannst
mér það frábært tæki, síðan
þegar fyrsta tölvan með litaskjá
kom á heimilið hjá þér, þá rann
upp fyrir mér hvað ég ætti að
leggja fyrir mig.
Ég man eftir því að vera uppi
á efri hæðinni í Klausturhvammi
og skoða þar skjöld einn sem á
stóð „Minningin lifir þótt menn
deyi“, á þeim tíma þótti mér
þetta skrítið, því þá hafði enginn
látist sem ég þekkti náið. En í
dag er fullkomið vit í þessu,
Systa var algjörlega frábær
manneskja. Af þeim sökum er
þetta svona sárt, en við höfum
allar þessar góðu minningar til
að ylja okkur við.
Fjölskyldurnar okkar og
Systu og Eggi ferðuðust mikið
saman og ég á margar minning-
ar frá þeim ferðalögum. Mikið af
góðum minningum úr sveitinni,
Sléttuhlíð.
Ég man líka eftir því að bíða
úti í glugga fyrir vestan í sum-
arbústaðnum og fylgjast með
bílaumferðinni uppi á Skógstagli
og bíða eftir bílnum þeirra. Eggi
blikkaði alltaf ljósunum þegar
hann var þar og þá var kominn
tími til að hlaupa og opna hliðin
fyrir þeim og Hildi. Því að alltaf
þegar þau komu þá var gaman,
þau komu með snakk og eitthvað
spennandi með sér.
Ég kynntist Margréti Heiðu,
konunni minni, einmitt heima
hjá þeim. Það virðist nú vera
þannig að Systa, Eggi og Hildur
hafi haft áhrif á mínar stærstu
ákvarðanir.
Eggi hefur alla tíð staðið við
hlið Systu og voru þau ætíð
órjúfanleg heild, það er alltaf
talað um Systu og Egga. Svo
samrýnd voru þau.
Systa var yndisleg, barngóð,
hjartahlý og góð í alla staði. Hún
var virkilega mikil barnagæla,
hún var umvafin börnum, barna-
börnum og systkinabörnum. Það
var alltaf mikið líf og fjör þar
sem Systa var.
Ég og Margrét Heiða (konan
mín) hugsum oft til hennar og
þeirra ljúfu stunda sem við átt-
um með henni og fjölskyldunni
hennar.
Þegar ég var að kveðja hana
Systu uppi á líknardeild þá rifj-
uðust upp margar góðar minn-
ingar en það rann líka upp fyrir
mér að við þurfum að vera dug-
leg að rifja upp góðar minningar,
því af nógu er að taka. Einnig sá
ég mikið af Systu í honum Aroni
Inga á þessari kveðjustund,
hann var mælskur, sterkur og
duglegur á þessum tímamótum.
Því Systa var sterk, alveg ótrú-
lega sterk.
Elsku Systa, þú átt sérstakan
stað í hjörtum okkar allra og
munum við ávallt minnast þín
fyrir óbilandi styrk, hugrekki,
staðfestu og hjartahlýju. Við
þökkum þér fyrir samveruna,
það voru forréttindi að þekkja
þig.
Okkar samúðarkveðjur til
allra sem sakna hennar, Eggi og
Hildur og barnabörnin eiga alla
okkar samúð.
Gunnar Ingi, Margrét Heiða
og fjölskylda.
Þegar ég hugsa um hana
Systu hugsa ég um mjög sterka
konu. Konu sem neitaði að láta
langvinn erfið veikindi hafa áhrif
á sig. Síðastliðin sex ár hafa ein-
kennst af veikindum hennar en
aldrei kvartaði hún né kenndi
sér meins og í hvert skipti sem
maður heimsótti hana brosti hún
til manns og spurði hvernig
maður sjálfur hefði það.
Systa var gangandi krafta-
verk og afstaða hennar til veik-
inda sinna, sem manni fannst
hún ekki leiða hugann að, ætti að
vera hverjum manni innblástur
til að njóta hvers dags til fulln-
ustu, því hún gerði það svo sann-
arlega! Mér eru minnisstæð
nokkur skiptir þar sem hún var
keyrð í snatri upp á bráðamót-
töku vegna verkja, en var svo
eftir örfáa daga útskrifuð og far-
in í bíó, sumarbústað eða haust-
litaferð á Þingvelli.
Ég sendi Egga og Hildi mínar
innilegustu samúðarkveðjur en
hugga mig við þá vissu að elsku
Systu líði loksins betur á himn-
um í faðmi foreldra sinna.
Blessuð sé minning þín.
Hlynur og Erla.
Hér sitjum við fyrrverandi og
núverandi samstarfsfélagar og
rifjum upp minningar um Systu.
Okkar kæru samstarfskonu og
vinkonu sem fallin er frá langt
fyrir aldur fram.
Systa hefur kennt okkur öll-
um að taka lífinu eins og það er
og vera ekki að kvarta yfir smá-
munum. Hún var yndisleg
manneskja og vinur. Hún var
ósérhlífin, jákvæð, hjálpsöm og
drífandi.
Það er margt skemmtilegt
sem við höfum gert saman í
gegnum tíðina, útilegur, óvissu-
ferðir, göngutúrar, bæjarferðir
og margt fleira og voru Systa og
Eggi þar fremst í flokki í gleð-
skapnum. Eitt árið þegar bank-
inn ákvað að hafa ekki árshátíð
opnuðu þau hjón sitt fallega
heimili upp á gátt og héldu
árshátíð og úr varð þessi flotta
Sesselja
Gunnarsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Komið er að kveðju-
stund. Með söknuði kveð ég
Systu vinkonu mína til
margra áratuga. Hún
kenndi mér svo ótalmargt
en hæst stendur æðruleys-
ið. Hún kunni listina að lifa
í núinu, hún leit ekki til
baka og hún beið ekki eftir
morgundeginum, hún nýtti
töfra augnabliksins til hins
ýtrasta. Sál hennar var
heilbrigð, falleg, hugprúð
og kjarkmikil. Þannig vil ég
geyma minninguna um
hana Systu, fallegu vinkonu
mína. Frá Flórída sendum
við Freysteinn samúðar-
kveðjur til Eggerts, Hildar
og fjölskyldunnar allrar.
Björg Kjartansdóttir.