Morgunblaðið - 26.07.2014, Side 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. JÚLÍ 2014
✝ Þuríður Sig-urðardóttir
kennari fæddist í
Reykjavík 17. maí
1935. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands 18. júlí
2014.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Emilía Bergsteins-
dóttir húsmóðir, f.
12.11. 1907, d. 30.8.
1985 og Sigurður Jónsson bif-
reiðarstjóri, f. 17.7. 1908, d.
6.11. 1976. Systkini Þuríðar eru
Þórir, f. 11.8. 1931, d. 26.11.
2002, Katrín, f. 20.11. 1941 og
Jóna Sigrún, f. 4.1. 1944.
Þuríður giftist Sigurjóni
Kristinssyni frá Brautarhóli
1955. Þau skildu. Síðari maður
Þuríðar er Guðni Lýðsson smið-
ur frá Gýgjarhóli, f. 5.11. 1941.
Agla Snorradóttir, f. 2.2. 1959.
Dætur þeirra eru Freydís Halla
og Freyja Hrönn.
Þuríður ólst upp í Reykjavík.
Hún lauk stúdentsprófi 1955.
Síðar lauk hún BA-námi í
dönsku og bókasafnsfræðum,
auk þess sem hún aflaði sér
kennsluréttinda við Kennarahá-
skólann. Þuríður hóf kennslu
við Reykholtsskóla haustið 1966
og vann við kennslu til 2000.
Hún varð fyrst kvenna til að
taka sæti í hreppsnefnd Bisk-
upstungna. Auk þess að sinna
lengst af fullu starfi utan heim-
ilis og gegna ýmsum trún-
aðarstörfum fyrir sveitunga
sína var hún mikil handa-
vinnukona, hún prjónaði og
saumaði mikið auk þess sem eft-
ir hana liggja margar vatnslita-
myndir.
Þuríður hafði mikinn áhuga á
útivist, ferðalögum og skógrækt
og voru þau Guðni samhent í
þessum áhugamálum.
Útför Þuríðar verður gerð
frá Skálholtskirkju í dag, 26.
júlí 2014, og hefst athöfnin kl.
11.
Foreldrar Guðna
voru Lýður Sæ-
mundsson og Guð-
laug Guðnadóttir.
Þuríður og Sig-
urjón eignuðust
fjögur börn. 1) Sig-
ríður Björg, f. 17.7.
1955, hennar mað-
ur er Páll Hjalta-
son, f. 16.2. 1950.
Synir þeirra eru: a)
Sæþór, sambýlis-
kona hans er Hildur Jóna Frið-
riksdóttir, synir þeirra eru Úlf-
ar Bjarki og Arnar Sölvi og b)
Hjalti, sambýliskona hans er Ás-
laug Rut Kristinsdóttir, þeirra
börn eru Auðunn Torfi Sæland
og María Elín. 2) Kristrún, f.
13.4. 1958. 3) María, f. 20.12.
1959, hennar maður er Paul
Johansen, f. 26.10. 1954. 4) Frið-
rik, f. 22.11. 1961, hans kona er
Ég á margar ljúfar minningar
um Þuríði Sigurðardóttur,
tengdamóður mína. Fyrst þegar
ég hitti væntanlega tengdafor-
eldra grunaði þó engan að við
myndum tengjast böndum síðar.
Ég var á leið til Hveravalla ásamt
föður mínum að aðstoða við raf-
lögn í nýtt hús Veðurstofunnar.
Þórir bróðir hennar hafði sent
pakka, vélarhluti, ef ég man rétt.
Móttökurnar voru innilegar eins
og þeim var lagið. Rætt var um
þau vatnsföll sem við áttum eftir
að fara yfir, Sandá, Grjótá og
Svartá, sem allar voru óbrúaðar.
Þetta var mín fyrsta ferð á Kjöl og
því algjört ævintýri. Síðar átti ég
eftir að fara Kjöl oft með tengda-
móður minni.
Þegar við kynntumst betur
varð ég var við hlýju hennar
gagnvart mönnum og dýrum.
Hún var orðvör og væri hún spurð
um einhvern fyrrverandi nem-
anda sinn, hvort hann/hún hefði
verið ódæll krakki, þá kom: „Jú,
hann/hún hefði verið fjörugt
barn“ og síðan var eitthvað tínt til
þessum nemanda hennar til
hróss, þó maður vissi að á ýmsu
hefði gengið.
Það kom mér á óvart hvað
henni sem borgarbarni þótti vænt
um Tungurnar og landið. Það
voru ófáar ferðirnar sem við fór-
um inn á Kjöl, Fremstaver eða í
Hvítárvatn til að leggja net. Þar
höfðu þau Guðni komið sér upp
húsaskjóli innan um hvannirnar
og gæsirnar. Þessar ferðir voru
minnisstæðar og gekk á ýmsu,
enda oft farið um leið og fært var.
En eins og uppsveitarmönnum
var lagið þá var bara brosað og
drullupollarnir fengu nöfn með
tilheyrandi sögum.
Þuríður var bókhneigð, svo það
kom ekki á óvart að hún lauk há-
skólanámi í bókasafnsfræðum á
fullorðinsárum og notaði þá kunn-
áttu bæði á Selfossi og í Tung-
unum. Þessi bókelska hefur smit-
að dæturnar því hjá þeim flæða
bækur líka um öll herbergi. Aldrei
kom maður við án þess að skoða
bækur sem Þuríður hafði á borð-
um, þær skoðaðar og ræddar. Það
var rætt um sögu, gróður, nátt-
úrulækningar, myndlist og
handavinnu en ég verð að viður-
kenna að þegar þær mæðgur fóru
að ræða um prjónaskap, hekl eða
bútasaum þá læddist ég til að
skoða aðrar bækur. Bókasafnið
hennar var gott, svo ævinlega var
eitthvað áhugavert til að glugga í.
Ég nýt þó þessarar handavinnu
alla daga í vatnslitamyndum sem
hún gerði, hekluðum gardínum,
rúmteppum eða háum ullarsokk-
um sem eru ómissandi í hverja
veiðiferð.
Barnabörnin nutu einnig um-
hyggju hennar. Þegar barna-
barnabörnin komu í heimsókn og
voru fyrirferðarmikil þá var bara
brosað og sagt: „Já, það er kraft-
ur í þeim.“
Þegar ég heimsótti hana viku
fyrir andlát hennar og spurði
hvort hún hefði ekki eitthvað til að
lesa eða glugga í þá sagði hún að
nú væri bara gott að hvíla sig og
hugsa. Hún væri sjálfsagt búin að
lesa nóg um ævina. Það var ljóst
að hún vissi að hverju stefndi.
Engin handavinna lá á borðinu,
engin blöð og engar bækur.
Óneitanlega varð maður hálfdap-
ur. Minnið sem alltaf hafði reynst
traust var farið að bregðast og
maður fann að það tók hana sárt.
Þegar ég kveð tengdamóður
mína þakka ég fyrir samfylgdina,
umhyggjuna og skemmtunina.
Ég votta Guðna og hennar nán-
ustu mína samúð. Gæfan fylgi
ykkur.
Páll Hjaltason.
Ótal ljúfar minningar streyma
fram í hugann er við minnumst
ömmu okkar. Helst ber að nefna
heimsóknir í Vegatungu og ævin-
týraheiminn í sveitinni. Að vera í
heyskap fram á kvöld og koma
síðan heim og fá kvöldhressingu
hjá ömmu. Seinna tóku við ferða-
lög upp á Kjöl, inn í Fremstaver
og í Girðingavíkina. Síðustu ár
ferðuðumst við saman í göngu-
ferðum og í einni slíkri bauð hún
með sér vinkonu sinni, Áslaugu
Rut. Sú ákvörðun var örlagarík
því þar kynntist Hjalti ástinni
sinni.
Amma var hæfileikarík og
fannst gaman að handavinnu. Eft-
ir hana liggja fjölmargar myndir,
peysur, sokkar og aðrir munir. Í
eitt skiptið tók hún að sér margra
ára verkefni og gerði bútasaums-
rúmteppi fyrir alla fjölskylduna.
Hún var jafnframt framsýn því
okkur táningsstrákunum var gef-
ið rúmteppi á hjónarúm.
Amma okkar var einstök. Á
mannamótum mátti alltaf sjá hvar
hún var, hún hafði sinn eigin fata-
stíl. Hún var mikið náttúrubarn
og á undan sinni samtíð með að
nota náttúrulegar afurðir. Hún
naut þess að eyða tíma við rækt-
unartilraunir í Athvarfinu og
henni leið hvergi betur en þar.
Við fengum að njóta vinsemdar
og kærleika hennar. Við erum
þakklátir að hafa getað komið
með börnin okkar í heimsókn til
hennar, þar sem þau fengu að
kynnast langömmu sinni.
Elsku amma, við kveðjum þig
með söknuði.
Sæþór og Hjalti Pálssynir.
Við María færðum Þuríði
ömmu á afmælisdegi hennar,
þann 17. maí síðastliðinn, gullfal-
legan blómvönd með appelsínu-
gulum blæ sem lýsti henni svo vel.
Þuríður hafði lagt sig og tók hún
vel á móti okkur þegar hún kom
fram. Þegar við María vorum að
fara sýndi hún mér nýju skotthúf-
una sína sem hún hafði keypt ný-
lega. Mér vöknaði um augu þegar
ég kvaddi hana í þetta sinn þar
sem hún stóð í forstofunni með
nýju húfuna sína og orðin 79 ára
gömul. Það helltust yfir mig
skemmtilegar minningar frá þeim
tíma sem við vorum nágrannar og
miklir mátar í sveitinni. Þuríður
var ævinlega reiðubúin til þess að
aðstoða og gefa manni tíma til
þess að ræða um allt mögulegt.
Hún bankaði upp á hjá mér í
Kistuholtinu fyrir tíu árum þegar
Auðunn minn var nýfæddur og
bauð fram aðstoð sína og sagði
mér að ég ætti að vera óhrædd við
að leita til hennar með hvað sem
væri. Ég varð mjög snortin yfir
þessari heimsókn og hugsaði með
mér hvaða ofurkona þarna væri á
ferð.
Úr varð að Þuríður passaði fyr-
ir mig reglulega ásamt öðrum
góðum konum í hverfinu meðan
ég stundaði vinnu. Auk þess kom
hún reglulega færandi hendi með
vélprjónuð teppi, lambhúshettur
og sokkabuxur á Auðun. Auk þess
kom hún oft færandi hendi með
grænmeti sem hún og Guðni
ræktuðu sjálf. Hún færði mér
meira að segja eitt sinn norska
uppeldisbók.
Einu sinni sem og oft áður fóru
þau hjónin í ferðalag og hugsuð-
um við Auðunn um „púddurnar“
eins og Þuríður kallaði hænurnar
sínar meðan þau voru í ferðalagi.
Ég var hálfhrædd við hænurnar
og ég man að ég fékk alltaf ein-
hvern með mér til þess að fara inn
til þeirra og gefa þeim. Ég vildi
alls ekki segja þeim frá því þegar
þau komu að ég hefði varla þorað
að gefa þeim matinn sinn. Ég veit
að Þuríður hefði ekki trúað sínum
eigin eyrum ef ég hefði sagt henni
þetta. Hún hefði sennilega tekið
mig í kennslu þangað til ég væri
hætt að vera hrædd við hænurn-
ar.
Við Auðunn fórum reglulega í
heimsókn til Þuríðar og Guðna.
Ég man að Auðunn bað stundum
sérstaklega um að heimsækja
Þuríði. Ég gæti fengið mér kaffi
og hann gæti fengið sér ís. Við
vorum jafnframt sammála um að
Guðni og Þuríður ættu flottustu
bílana í sveitinni og þó sérstak-
lega húsbílana.
Eftir að ég fluttist til Reykja-
víkur hringdi Þuríður í mig öðru
hvoru og spurði mig hvernig lífið
væri í borginni. Eitt sinn sagði ég
henni frá því að ég hefði skráð
mig í Ferðafélag Íslands og hugð-
ist ganga á fjöll um sumarið. Þur-
íður varð hrifin af þeirri hugmynd
enda mikill náttúruunnandi sjálf.
Úr varð að ég fór aldrei með
Ferðafélagi Íslands heldur bauð
Þuríður mér með sér í ferð með
gönguhópnum Handan við hæð-
ina til Hornstranda. Í þeirri ferð
kynntist ég Hjalta mínum og nú í
dag hef ég gengið með þeim
gönguhópi á hverju ári að undan-
skildu einu ári.
Þar sem ég er stödd í lífinu dag
á ég mikið til að þakka henni Þur-
íði. Hún hefur verið mér traust og
góð vinkona og í seinni tíð varð
hún langamma barna minna og
það er ég þakklát fyrir.
Elsku Guðni, ég votta þér mína
dýpstu samúð og megi góður guð
vernda þig og styrkja um ókomna
tíð.
Áslaug Rut Kristinsdóttir.
Á mínum uppvaxtarárum kom
ég mjög oft í Vegatungu þar sem
Sigurjón bróðir mömmu og Þurí
bjuggu. Stutt var á milli bæja og
þegar ég var yngri var mér skutl-
að til þess að leika við krakkana
eða afi skildi mig eftir ef hann
þurfti að sendast eitthvað. Við
lékum okkur saman og svo var
farið í kaffi. Þurí sá alltaf til þess
að nóg væri á borðum handa
svöngum hóp og svo var rokið út
aftur að leika meira. Svo liðu árin
og oft var farið í Vegatungu í
smölun, heyskap, afmæli, ferm-
ingar eða jólaboð. Sem unglingur
man ég eftir því að ég vildi setja
bætur á buxur sem ég átti og bað
ömmu að hjálpa mér, bæturnar
voru fótspor en henni fannst bæt-
urnar ekki smekklegar eða ekki á
smekklegum stað svo ég fór út í
Vegatungu til Þuríar og bað hana
um að hjálpa mér. Tvisvar spurði
hún mig: „Ertu viss um að þú vilj-
ir hafa þessar bætur aftan á bux-
unum?“ Ég svaraði játandi og þá
sagði hún: „Jæja, þetta eru þínar
buxur og þú ætlar að ganga í
þeim.“ Og þar með var það út-
rætt. Þurí hafði sterkar skoðanir
á mörgum hlutum og fór varlega í
að dæma. Hún talaði við mig und-
ir fjögur augu þegar ég var að
byrja í 9. bekk í Skálholti undir
stjórn Heimis Steinssonar. Hún
réð mér heilt og mér til heilla fór
ég eftir hennar ráðleggingum.
Eftir að ég fullorðnaðist og kom
aftur í Tungurnar kynntist ég
Þurí upp á nýtt. Hún og Sigurjón
voru þá skilin og þau Guðni tekin
saman. Við hittumst oft og áttum
gott spjall. Við Guðni vorum í
Skálholtskórnum og komu þau
með í nokkrar skemmtilegar ut-
anlandsferðir með kórnum. Ég
minnist Þuríar með hlýju og
þakklæti.
Elsku Guðni, Sigga, Rúna,
Maja, Friðrik og fjölskyldur, ég
sendi ykkur mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Berglind Sigurðardóttir.
Þegar ég flutti í Biskupstung-
ur, sumarið 1982, til að verða
kennari þar var fyrsta heimilið
sem ég kom á Vegatunga. Hross-
unum mínum hafði verið komið
þar fyrir og þar átti ég athvarf í
áratugi. Þuríður tók á móti mér
með sínu hressilega fasi og blíða
brosi. Við áttum eftir að vinna
saman nokkur ár og ennfremur að
búa undir sama þaki um tíma og
kynntumst vel.
Þuríður skar sig úr fjöldanum,
bráðskörp, hafði talsvert aðra sýn
á marga hluti en aðrir og var alltaf
hún sjálf. Fas hennar gleymist
ekki, hallaði aðeins undir flatt,
striksaði áfram þó stuttstíg væri.
Hún hafði eitthvað við sig þannig
að fólk leitaði gjarnan til hennar
til að spjalla, sá ef til vill lengra en
nef hennar náði eða hafði þriðja
augað. Allavega fóru fáir daprir
frá henni. Hún hafði líka sinn ein-
staka dillandi hlátur sem hreif alla
með sér, þær eru ófáar hláturrok-
urnar sem urðu til í Vegatungu-
eldhúsinu. Þuríður var skemmti-
legur vinnufélagi, hafði góð áhrif á
stafsmannahópinn. Eftir að ég
fækkaði komum mínum í Bisk-
upstungurnar höfðum við alltaf
spurnir hvort af öðru en hittumst
ekki oft og þegar við töluðum
saman þá var eins og við hefðum
hist í gær, þannig eiga góðir vinir
að vera.
Þar sem ég get ekki verið við
útför Þuríðar kveð ég hana með
þessum fátæklegu orðum og ylja
mér við skemmtilegar og góðar
minningar.
Ég sendi aðstandendum öllum
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Daníel Hansen.
Þuríður
Sigurðardóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir, sonur, bróðir
og afi,
INGVAR GUNNAR GUÐNASON,
til heimilis að Merkigarði í Skagafirði
og að Karfavogi í Reyjavík,
lést á krabbameinslækningadeild
Landspítalans laugardaginn 19. júlí.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni þriðjudaginn
29. júlí kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem
vilja minnast hans er bent á Ljósið, endurhæfingar- og
stuðningsmiðstöð.
Bryndís S. Guðmundsdóttir,
Anna Ragnheiður Ingvarsdóttir, Pétur Reynisson,
Védís Sigríður Ingvarsdóttir,
Anna Ragnheiður Ingvarsdóttir, Guðni Hannesson,
Rósa Marta Guðnadóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ELÍSABET ARADÓTTIR,
Hringbraut 39,
Reykjavík,
lést á Droplaugarstöðum sunnudaginn
20. júlí.
Útförin fer fram frá Laugarneskirkju
föstudaginn 1. ágúst kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
krabbameinsdeild Landspítalans.
Ingibjörg Ásta Rúnarsdóttir, Stefán Birnir Sverrisson,
Hildur Björk Rúnarsdóttir, Gísli Engilbert Haraldsson,
Guðný Hrund Rúnarsdóttir, Þórður Guðmundsson,
Jón Ari Rúnarsson, María Björk Ólafsdóttir
og barnabörn.
✝
Útför
ÓLAFÍU SALVARSDÓTTUR
frá Vatnsfirði
við Ísafjarðardjúp
fer fram frá Dómkirkjunni miðvikudaginn
30. júlí kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir,
en þeim sem vilja minnast hinnar látnu er
bent á líknarfélög.
Jarðsett verður síðar frá Vatnsfjarðarkirkju.
Baldur Vilhelmsson,
Evlalía S. Kristjánsdóttir, Jóhann Hallur Jónsson,
Hallfríður Baldursdóttir,
Ragnheiður Baldursdóttir, Kristján Bj. Sigmundsson,
Þorvaldur Baldursson,
Stefán O. Baldursson,
Guðbrandur Baldursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BRJÁNN GUÐJÓNSSON,
sem lést á Dvalarheimilinu Hlíð þriðjudaginn
22. júlí, verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju
fimmtudaginn 31. júlí kl. 13.30.
Baldur Brjánsson, Birna Hannesdóttir,
Júlíus Ingvar Brjánsson, Ásta Fanney Reynisdóttir,
Guðjón Svarfdal Brjánsson, Dýrfinna Torfadóttir,
Björk Elfa Brjánsdóttir, Angantýr Arnar Árnason,
Snjólaug Jónína Brjánsdóttir, Kristján Már Magnússon,
Þráinn Brjánsson, Petra Sif Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
HELGA BOGADÓTTIR
sjúkraliði
frá Seyðisfirði,
til heimilis að Lyngbrekku 8,
Kópavogi,
lést miðvikudaginn 23. júlí á Landspítalanum.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju
miðvikudaginn 30. júlí kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélagið.
Alexander E. Einbjörnsson,
Þóra B. Alexandersdóttir, Ólafur Sturla Hafsteinsson,
Ragnheiður K. Alexandersdóttir,
Björn E. Alexandersson, Ari Halldórsson,
Örn Alexandersson, Ragnhildur Þórhallsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.