Morgunblaðið - 16.08.2014, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. ÁGÚST 2014
✝ Guðbjörg RósaJónsdóttir
fæddist á Ísafirði
27. maí 1921. Hún
lést 11. ágúst 2014
á Ísafirði. For-
eldrar hennar voru
Jón Pálsson Andr-
ésson, f. 18.5. 1889,
d. 3.2. 1970 og Þor-
gerður Kristjáns-
dóttir, f. 17.8. 1888,
d. 5.4. 1935.
Systkini Guðbjargar eru
Björg Aðalheiður Jónsdóttir, f.
1915, d. 1998, Kristján Jón
Markús Jónsson, f. 1916, d.
1918, Kristján Jón Magnús
Jónsson, f. 1918, d. 2002,
Tryggvi Andrés Jónsson, f.
son, Þorgeir Jón, f. 29.12. 1949,
búsettur í Reykjavík, hann á
þrjú börn og sex barnabörn,
Gunnar Pétur, f. 13.6. 1955, bú-
settur í Keflavík, hann á þrjú
börn, Dagný Rósa, f. 2.11. 1963,
búsett í Kópavogi, gift Guð-
mundi Fr. Jóhannssyni, þau
eiga tvo syni.
Guðbjörg var fædd og uppal-
in á Ísafirði og bjó þar alla tíð,
lengst af á Austurvegi 12. Hún
starfaði á saumastofunni Hek-
tor á sínum yngri árum. Þegar
börnin voru komin á legg fór
hún aftur að vinna úti og vann
lengi í fiskvinnslu í Norðurtang-
anum og í rækjuvinnslu, lengst
af hjá Böðvari, þar til hún hætti
störfum fyrir aldurs sakir. Árið
2000 flutti hún af Austurveg-
inum á Hlíf 1, í íbúðir aldraðra
og undi hag sínum vel þar.
Útför Guðbjargar Rósu fer
fram frá Ísafjarðarkirkju í dag,
16. ágúst 2014, og hefst athöfn-
in kl. 14.
1920, d. 2002, Þor-
gerður Sigríður
Jónsdóttir, f. 1922,
d. 2003, Lovísa
Guðrún Jónsdóttir,
f. 1924, d. 2003,
Margrét Anna
Jónsdóttir, f. 1925,
Sigurbjörg Ásta
Jónsdóttir, f. 1926,
Valdimar Sig-
urbjörn Jónsson, f.
1928, d. 2001.
Hinn 27. maí 1944 giftist Guð-
björg Rósa Óskari Pétri Ein-
arssyni skipasmið, f. 20.3. 1920,
d. 14.4. 1996. Börn þeirra eru
Reynir, f. 12.3.1947 búsettur á
Ísafirði, Margrét Jónína, f. 11.3.
1948, d. 6.1. 1998, hún á einn
Tengdamóðir mín, Guðbjörg
Rósa Jónsdóttir frá Hlíðarenda
á Ísafirði, var glæsileg kona.
Hvítt hárið sérlega fallegt, beint
bakið, ákveðið göngulagið og
falleg fötin undirstrikuðu virðu-
leika hennar. Hún var ung þeg-
ar móðir hennar dó og hefur
það sjálfsagt mótað hana að
stórum hluta. Guðbjörg var
ábyrgðarmikil og umhyggjusöm
og stóð eins og klettur á bak við
sitt fólk. Hún var alin upp við
vinnusemi og aga, féll sjaldan
verk úr hendi, var af þeirri kyn-
slóð sem segir ekki mikið, vinn-
ur verkin, lætur verkin tala og
hefur þannig áhrif. Þó var hún
ákveðin kona og lá ekkert á
skoðunum sínum, ef henni mis-
líkaði eitthvað talaði hún tæpi-
tungulaust þannig að það fór
ekkert á milli mála hver hugur
hennar var.
Guggu Jóns tókst vel til með
börnin sín og reyndist Reynir
móður sinni einstaklega vel, var
sérlega natinn og umhyggju-
samur við hana. Sjálfur varð ég
þeirrar gæfu aðnjótandi að gift-
ast dóttur Guggu, Dagnýju
Rósu, sem er einstaklega góð og
falleg manneskja, góður vinur
og móðir tveggja sona okkar.
Vinnusemi og dugnað og sam-
viskusemi hefur Dagný fengið
frá móður sinni og stendur hún
ávallt vaktina líkt og móðir
hennar gerði.
Það gerðist svo sem ekki
einn, tveir og þrír að ég næði að
hjarta tilvonandi tengdamóður
minnar en þegar þangað var
komið var ég kominn í liðið, um-
hyggjan og væntumþykjan létu
ekki á sér standa. Það var svo
sem ekki heldur í eðli tengda-
móður minnar að láta tilfinn-
ingar sínar í ljós, lífið gekk sinn
gang. Tengdamóðir mín dvaldist
töluvert á heimili okkar hjóna
um jól og annan tíma og var það
mjög ánægjuleg og gefandi
samvera. Það gekk stundum
meira að segja svo langt þegar
henni líkaði ekki matseðillinn
hjá dótturinni að hún spurði
dótturina hvort Guðmundur
ætti virkilega að fá þetta að
borða. Þarna var nú komin stað-
festingin á að ég hafði náð
hjarta tengdamóður minnar.
Fyrir kærleikann og umhyggj-
una er ég tengdamóður minni
ævinlega þakklátur. Það er gott
að vera hjá þeim sem þykir
vænt um mann.
Ég minnist tengdamóður
minnar, Guðbjargar Rósu Jóns-
dóttur, sem virðulegrar og
glæsilegrar sterkrar konu sem
hafði sterk áhrif með nærveru
sinni, konu sem skilaði góðu
dagsverki.
Guð geymi elskulega tengda-
móður mína. Hvíl í friði.
Guðmundur Friðrik
Jóhannsson.
Lífsþráður Guggu frænku
minnar hefur verið rofinn. Hún
sem var elst og fremst meðal
jafningja í Hlíðarendafjölskyld-
unni er horfin á vit eilífðarinnar.
Hún var mér alla tíð afar kær
og var mér miklu meira en bara
ömmusystir. Hún var hluti af
nærumhverfinu á mínum upp-
vaxtarárum á Ísafirði. Hún var
glæsileg, reist og falleg, með
sterka nærveru. Hringurinn var
ekki heill á mannamótum fjöl-
skyldunnar öll mín uppvaxtarár
nema Gugga kæmi og hennar
fólk.
Austurvegurinn var mér
ungri vin enda var ég mannelsk
og mikið á ferðinni. Þangað gat
ég farið og var ætíð velkomin
þótt plássið teldi ekki marga
fermetra. Ég bara kom, stund-
um eftir sund eða ef mamma
var að vinna, kom til að heilsa
upp á Dagnýju eða strákana ef
þau voru heima eða bara Guggu
sem bauð mér gjarnan kaffi í
glas með muldu Frónkexi út í
sem var góðgæti þess tíma. Á
stundum var lagður kapall og
spjallað ögn því Gugga var ekki
margorð en hlý. Hún stendur
mér ljóslifandi fyrir hugskots-
sjónum í eldhúsinu í Hagkaups-
sloppnum, traust og reist við
gluggann að fá sér smók eða í
borðstofunni að leggja kapal eða
í stofunni að horfa á enska fót-
boltann síðdegis á laugardegi.
Samveran var á Fossum í
Engidal, þar þurfti að taka til
hendinni við heyskap á sumrin.
Þar rifjuðu konurnar í garða í
taktföstum rytma, settu í drýla
og breiddu, notuðu þurrkinn og
sólina sem kom þegar henni
sýndist. Í Engidalinn var farið
með gamla vörubílnum hans
Andrésar, Chevrolet ’47, setið á
pallinum, sumir í skjóli hússins
en aðrir eins aftarlega og mátti.
Það voru margar nestistöskur
og kaffibrúsar til að seðja hung-
ur heyannarfólksins við nónbil
og miðaftan. Fossar tengdu og
styrktu fjölskylduböndin, hóp-
efli þess tíma fór þar fram, fyrst
fyrir tilstilli ættföðurins, Jóns
Andréssonar, og síðar kynslóð-
anna sem á eftir komu. Sam-
veran var líka á Hlíðarenda. Þar
lá miðjan og þangað fórum við
öll og kjörnuðum okkur. Hvers-
dags eða um jól eða áramót hitt-
umst við. Heildarmyndin varð
til þegar Gugga var komin með
sitt fólk líka, sterk kona sem
með árunum hafði hitt mig í
hjartastað. Hún spjallaði á lægri
nótum en karlarnir, Pétur og
þeir sem þurftu að æsa sig yfir
þessu eða hinu í pólitíkinni eða
spiluðu kátir vist á nælonskyrt-
um uppi í norðurstofu eða niðri í
suðurstofunni. Hennar rödd
heyrðist annars staðar, þegar
hún söng í kirkjukór Ísafjarð-
arkirkju og Sunnukórnum.
En nú mun ég ekki lengur
heyra rödd þessarar fallegu
frænku minnar. Ljósið hennar
var tendrað fyrir 93 árum í allt
öðru samfélagi sem mótaði ævi-
langt. Hún upplifði sína sigra og
sorgir, stóð hnarreist og keik og
hélt fram veginn, ein af vörðum
stórfjölskyldunnar. Gugga var
ætíð nærverandi í mínu lífi,
bæði þegar glaðst var og þegar
mikið lá við. Við brotthvarf
hennar hverfur heimur sem hún
skóp og snerti, ákveðið sam-
hengi með sínum hugsunarhætti
og menningu; eitthvað einstakt.
Blessuð sé minning Guggu
frænku minnar.
Guðrún Guðmundsdóttir.
Við viljum minnast elskulegr-
ar móðursystur okkar, Guð-
bjargar Rósu Jónsdóttur, og
þakka henni samfylgdina sem
við höfum átt með henni alla
okkar tíð.
Guðbjörg frænka fæddist í
Bjarnaborg á Ísafirði, fimmta í
röð tíu systkina, en einn bróðir
lést á öðru ári. Þegar hún var
eins árs gömul fluttist fjölskyld-
an að Hlíðarenda, sem þá var
lítið bjálkahús uppi í hlíðinni
sem foreldrar hennar höfðu fest
kaup á og var seinna stækkað í
þá mynd sem nú er. Þar ólst
hún upp í hópi níu glaðværra
systkina.
Hún og systkinin ólust upp
við mikla vinnusemi bæði við
heyskap og saltfiskverkun hjá
föður sínum og eftir að hefð-
bundinni skólagöngu hennar
lauk við aðra vinnu, m.a. í Húfu-
gerðinni Hektor á Ísafirði.
Vorið 1935, þegar hún var
rétt að verða 14 ára og ferm-
ingin á næsta leiti, varð hún fyr-
ir þeirri sáru sorg að missa
móður sína, Þorgerði Kristjáns-
dóttur, sem var mikið áfall fyrir
þessa stóru fjölskyldu. En
systkinin voru samheldin og
studdu hvert annað.
Guðbjörg og systkini hennar
voru söngelsk og alltaf var lagið
tekið þegar fjölskyldurnar komu
saman við ýmis tækifæri eins og
afmæli, ættarmót o.fl. Guðbjörg
var í Sunnukórnum og Kirkju-
kórnum á Ísafirði. Einnig söng
hún í kór Kvenfélagsins Hlífar,
en þar var hún félagi og í stjórn
þess á árum áður.
Við minnumst ánægjulegra
samverustunda á Fossum í
Engidal þar sem faðir hennar
heyjaði á sumrin og svo seinna
bróðir hennar, Andrés. Alltaf
voru Guðbjörg og fjölskylda á
staðnum að hjálpa til við hey-
skapinn ásamt systkinum sínum
og fjölskyldum þeirra. Þá var
mannmargt á Fossum, unnið
með gamla laginu undir stjórn
afa okkar og seinna Andrésar
frænda. Þrátt fyrir mikla vinnu
var alltaf slegið á létta strengi.
Þá eru kaffitímarnir minnis-
stæðir, þegar ilminn lagði frá
nýlöguðu kaffinu á prímusnum
hjá Björgu systur hennar; þá
settust allir niður og nutu nest-
isins úti í náttúrunni. Það var
gleði og gaman, fossinn niðaði,
fuglarnir sungu og krakkarnir
brugðu á leik.
Guðbjörg missti Pétur eigin-
mann sinn árið 1996 og aðeins
tveimur árum seinna, á þrett-
ándanum 1998, lést Margrét
Jónína dóttir þeirra eftir hetju-
lega baráttu í sínum veikindum.
Þetta var fjölskyldunni mikið
áfall, en þær mæðgur voru mjög
samrýndar. Þrátt fyrir mikil
áföll í lífinu bar Guðbjörg höf-
uðið hátt og tók því sem að
höndum bar af æðruleysi og ró-
semi.
Á árum áður kom stórfjöl-
skyldan sem bjó á Ísafirði alltaf
saman á Hlíðarenda um jól og
áramót eins og við ýmsar aðrar
hátíðir í fjölskyldunni og átti
þar saman margar glaðar
stundir.
Síðustu árin bjó Guðbjörg
frænka okkar í íbúð sinni á Hlíf
I á Ísafirði. Áfram hélst gott
samband við frænku okkar og
fjölskyldu. Í minningunni sjáum
við hana þrátt fyrir háan aldur,
beina í baki og bera höfuðið
hátt, með sitt fallega silfraða
hár, þar sem hún gengur niður í
bæinn eða í gönguferðum sínum
inn af Hlíf. Biðjum við Guð að
blessa minningu okkar kæru
frænku.
Reyni, Gunnari, Þorgeiri,
Dagnýju, Óskari og fjölskyldum
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Garðar, Ingibjörg
Steinunn, Guðmundur,
Tryggvi, Þorgerður
Arnórsd. og fjölskyldur.
Guðbjörg Rósa
Jónsdóttir
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg
þjónusta
Sími: 551 7080 & 691 0919
ATHÖFNÚTFARAÞJÓNUSTA - athofn@athofn.is - www.athofn.is
Inger Steinsson
IngerRósÓlafsdóttir
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGFRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
Fróðengi 5,
lést á Droplaugarstöðum mánudaginn
11. ágúst.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni þriðjudaginn
19. ágúst kl. 15.00.
Vilhjálmur Valdimarsson,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna fráfalls elskulegrar móður
okkar,
GUÐRÚNAR BJARNADÓTTUR.
María, Helga, Sólveig, Unnur Hauksdætur
og fjölskyldur.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
KRISTMUNDUR JAKOBSSON,
áður til heimilis að Austurbrún 23,
lést á dvalar-og hjúkrunarheimilinu Grund
laugardaginn 9. ágúst.
Útförin verður gerð frá Áskirkju föstudaginn
22. ágúst, og hefst athöfnin kl. 13.00.
Þórdís Kristmundsdóttir, Eiríkur Örn Arnarson,
Kristín Kristmundsdóttir, Eyjólfur Einar Bragason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug vegna andláts
og útfarar ástkærra foreldra okkar,
ARNFINNS ARNFINNSSONAR
og
ELÍNAR SUMARLIÐADÓTTUR,
Skarðshlíð 12 c,
Akureyri.
Guðrún Arnfinnsdóttir, Oddur Jónas Eggertsson,
Bryndís Arnfinnsdóttir, Sigurður Jóhannsson,
María Arnfinnsdóttir, Baldur Örn Baldursson,
Sigurður Arnfinnsson, Kristín Hjaltalín,
Arna Arnfinnsdóttir, Jón Ísaksson Guðmann
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát elskulegrar móður minnar,
AÐALHEIÐAR BJÖRGVINSDÓTTUR,
Skarðshlíð 17,
Akureyri,
áður Oddeyrargötu 11.
Sérstakar þakkir til starfsfólks sem veitti
henni góða þjónustu, bæði í Kjarnalundi og
Öldrunarheimilinu við Vestursíðu, Akureyri.
Guð launi ykkur öllum og blessi.
Jarþrúður Björg Sveinsdóttir.
✝
Sambýlismaður minn,
GUÐJÓN JÓNSSON
frá Enni í Viðvíkursveit,
Vogatungu 51,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Hrafnistu í Kópavogi
þriðjudaginn 12. ágúst.
Jarðað verður í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristjana Einarsdóttir.