Morgunblaðið - 23.08.2014, Síða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. ÁGÚST 2014
✝ Matthías Jóns-son var fæddur
í Súðavík 27. nóv-
ember 1922. Hann
lést á gjörgæslu-
deild LSH 6. ágúst
2014.
Foreldrar hans
voru Jón Kristó-
bertsson, sjómaður,
f. 21. janúar 1892,
d. 14. janúar 1964,
og kona hans Vig-
dís Sigurðardóttir, f. 13. apríl
1892, d. 29. apríl 1963. Systkini
hans voru: 1) Kristóbert, f. 1913,
2) Kristján, f. 1915, 3) Sigríður,
f. 1917, 4) Áslaug, f. 1919, 5)
Vigdís, f. 1921, 6) Ingólfur, f.
1924, 7) Magnús, f. 1925, 8) Ing-
ólfur, f. 1930. Þau eru öll látin.
Matthías kvæntist 20. janúar
1951 Þórunni Pálsdóttur, f. 2.
október 1922. Foreldrar hennar
voru Þórunn Helgadóttir, f. 27.
desember 1897, d. 1. nóvember
1922, og Páll Jónsson, f. 15. júní
1895, d. 24. júlí 1967. Hún ólst
upp hjá móðurforeldrum sínum,
Jóhanni Þór Kristþórssyni. 2)
Guðrún, ráðgjafi hjá Sjóvá, f. 21.
nóvember 1954, gift Óskari H.
Ingvarssyni, tæknimanni hjá
RÚV, f. 29. janúar 1954. Synir
þeirra eru a) Halldór Örn, ljósa-
meistari Þjóðleikhússins, f. 14.
ágúst 1976, í sambúð með Þrúði
Vilhjálmsdóttur, sonur Þrúðar
og stjúpsonur Halldórs er Ró-
bert Vilhjálmur. b) Bjarni Már,
lyfjafræðingur, f. 8. júní 1982, í
sambúð með Sigurbjörgu Lindu
Sigurðardóttur, sonur þeirra er
Matthías Helgi.
Matthías fluttist til Reykja-
víkur 1928 og bjó þar alla tíð
síðan. Hann gekk í Austurbæj-
arskólann en fór svo að vinna
við járnabindingar og það varð
til þess að hann valdi að læra
múriðn í Iðnskólanum í Reykja-
vík. Hann lauk sveinsprófi 1949
og meistaraprófi 1966. Hann
starfaði allan starfsaldur sinn
sem múrari. Hann hafði mikla
ánægju af starfi sínu, var virkur
félagsmaður í Múrarafélagi
Reykjavíkur og var sæmdur
gullmerki félagsins árið 1977.
Útför Matthíasar fór fram í
kyrrþey frá Áskirkju í Reykja-
vík 15. ágúst 2014.
Guðrúnu Bene-
diktsdóttur og
Helga Halldórssyni
og börnum þeirra.
Dætur Matthíasar
og Þórunnar eru: 1)
Þórunn Halldóra,
B.A., kennari, f. 7.
júní 1951, gift Ósk-
ari G. Jónssyni,
lyfjafræðingi, f. 2.
janúar 1951, d. 19.
maí 2002. Börn
þeirra eru: a) Matthías Þór, end-
urskoðandi, f. 7. maí 1975, í
sambúð með Hugrúnu Elfu
Hjaltadóttur, börn þeirra eru
Óskar Georg, Arndís Rut og
Hjalti Garðar. b) Jón Arnar,
endurskoðandi, f. 11. maí 1980,
kvæntur Jónu Guðbjörgu Árna-
dóttur, dóttir þeirra er Sara
Ósk. c) Guðrún Óskarsdóttir,
dansari og jógakennari, f. 20.
nóvember 1984, gift Birni Pat-
rick Swift, dóttir þeirra er Hall-
dóra Ósk. d) Þórunn Ósk-
arsdóttir, lyfjafræðingur, f. 24.
desember 1989, í sambúð með
Við andlát afa okkar leitar
hugurinn til baka og ótal minn-
ingar hrannast upp. Það fyrsta
sem kemur upp í hugann er hvað
hann afi var vandaður, jarðbund-
inn, traustur og góður maður.
Margar þessara minninga
tengjast Rauðalæknum en þar
bjuggu amma og afi í 50 ár.
Heimilið stóð okkur alltaf opið.
Við nutum þess að vera þar, bæði
sem börn og þegar við urðum
eldri, að spjalla, fræðast um
gamla tíma, slaka á eða horfa á
íþróttir með þeim. Minningarnar
eru samofnar daglegu lífi okkar,
stórhátíðum og tímamótum að
ógleymdum samverustundunum í
sumarbústaðnum þar sem stór-
fjölskyldan hittist nánast hverja
sumarhelgi í fjöldamörg ár.
Einn er sá hlutur á heimili
ömmu okkar og afa sem hefur
verið í sérstöku uppáhaldi, en það
er kristalsskál, full af nammi. Afi
hafði umsjón með þessari skál og
geymdi á vísum stað en var fljót-
ur að sækja hana þegar við birt-
umst. Þegar langafabörnin fædd-
ust eitt af öðru endurtók sagan
sig, skálin góða var sótt.
Afi var vandvirkur og hand-
laginn og oft leituðum við til hans
þegar við þurftum á aðstoð að
halda. Hann tók því fagnandi og
var alltaf tilbúinn að rétta hjálp-
arhönd. Honum fannst gaman að
stússast og vildi hafa nóg fyrir
stafni. Þegar afi hætti að vinna
fóru þau amma í göngutúra
hvern dag. Þau nutu þess og það
hefur án efa skipt máli fyrir
heilsu þeirra enda hafa þau hugs-
að um sig sjálf alla tíð, komin á tí-
ræðisaldur og afi enn akandi, fyr-
ir hann var það tákn sjálfstæðis.
Afi fylgdist vel með fréttum,
las mikið, var vel að sér og hafði
stálminni. Við komum aldrei að
tómum kofunum þegar við þurft-
um að spyrja eða spjalla um eitt-
hvað. Áhugi hans á íþróttum var
mikill, ekki síst fótbolta, og
missti hann sjaldan af leik í sjón-
varpinu.
Það var aldrei neinn asi á afa,
hann vann ekki verk sín til að fá
lof eða hrós fyrir heldur af
áhuga, greiðvikni og kærleika.
Þegar pabbi okkar lést sviplega í
bílslysi árið 2002 komu þessir
eiginleikar glöggt í ljós. Hann
stóð eins og klettur, fylgdist
grannt með okkur og tók að sér
ýmis verk á æskuheimili okkar
og á hverju vori mætti afi með
pallaolíu og pensla. Þá vissum við
að sumarið var í nánd. Okkur
fannst ótrúlegt hve hann bjó enn
yfir miklum styrk, krafti og
dugnaði, þá kominn á níræðisald-
ur.
Amma og afi voru sérstaklega
samrýnd og samstiga í 64 ár, vel-
ferð hennar, mömmu og systur
hennar og síðan fjölskyldna
þeirra skipti afa öllu. Hann fylgd-
ist vel með lífi okkar allra, var
alltaf til staðar og sýndi því sem
við tókum okkur fyrir hendur
áhuga, hann hlustaði á það sem
við höfðum að segja og gladdist
yfir áföngum í lífi okkar. Það eru
forréttindi að hafa verið svona
mikið með ömmu og afa.
Við vorum lánsöm að eiga
hann afa Matta að og erum þakk-
lát fyrir að hann hélt heilsu og
skýrri hugsun fram á síðasta
dag. Við systkinin, makar okkar
og börn þökkum honum allt sem
hann var okkur. Við söknum
hans en það er bjart yfir minn-
ingunum og sú birta mun lýsa
ömmu Tótu og fjölskyldunni allri
um ókomin ár.
Matthías Þór, Jón Arnar,
Guðrún og Þórunn.
Þegar við setjumst niður og
rifjum upp stundirnar með afa
Matta koma upp margar góðar
minningar. Okkur eru sérstak-
lega kærar ferðirnar í Öndverð-
arnesið í bústaðinn sem afi og
amma byggðu. Þar komum við
saman stórfjölskyldan og áttum
góðar stundir. Afi var ávallt kom-
inn fyrstur á stjá til að kveikja
upp í kamínunni til þess að fólkið
hans vaknaði ekki í kuldanum.
Þetta var kannski táknrænt fyrir
hlýjuna sem hann veitti okkur
öllum. Einnig var þetta einkenn-
andi fyrir þann dugnað sem hann
var þekktur fyrir. Hann var ekki
fyrr kominn upp í bústað en hann
var farinn í vinnugallann og byrj-
aður að dytta að hlutunum.
Þá eru margar góðar minning-
ar frá Rauðalæk 9, þar sem
amma og afi bjuggu alla okkar
barnstíð, en við hlutum þau for-
réttindi að fá að vera mikið í
pössun hjá þeim þar. Þar áttum
við líka mörg jól og áramót þar
sem afi var alltaf duglegur að út-
deila góðgæti úr skálinni góðu.
Afi hefur verið okkur frábær
fyrirmynd í einu og öllu. Við er-
um þakklátir fyrir að hafa fengið
að hafa hann hjá okkur svona
lengi, nánast fullhraustan fram á
síðasta dag. Nú getur hann slak-
að á eftir annasama ævi.
Minning hans lifir með okkur
að eilífu.
Halldór Örn og Bjarni Már.
Matthías Jónsson
Sæl Fjóla mín. Mér þykir allt-
af svo vænt um mágkonu mína.
Svona byrjaðir alltaf samtalið
okkar Gunnu, ég sakna að heyra
ekki í henni, við töluðum oft sam-
an og héldum góðu sambandi. Ég
man fyrst þegar hún kom heim
eftir margra ára dvöl úti. Við
Kristinn fórum saman út á völl að
taka á móti Gunnu sem grét af
gleði þegar hún stóð á íslenskri
grund. Hún kom nokkuð oft eftir
það, en síðast þegar hún kom var
hún orðin ansi lasin og fæturnir
Guðrún Jónsdóttir
Paciorek
✝ Guðrún Jóns-dóttir Pacio-
rek fæddist að
Björnskoti undir
Eyjafjöllum,
Rangárvallasýslu,
15. janúar 1919.
Hún lést 4. júlí
2014 í Rochester,
New York.
Útför hennar
fór fram að Light-
house Baptist
Church, Webster, New York.
farnir að gefa sig.
Gunna var mjög bæn-
heit og hringdi ég oft í
hana ef einhver var
lasinn og bað hún og
fleiri sem voru í bæna-
hring með henni.
Það var gaman að
heimsækja Gunnu og
Joseph. Þau vildu allt
gera til að skemmta
okkur og fara með
okkur í bíltúra á
marga fallega staði,
bæði í Bandaríkjunum og Kan-
ada. Alltaf var sjálfsagt að fara í
kirkju. Gunna hafði fallega söng-
rödd og söng lengi í kirkjukór.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt
Um varpann leikur draumsins perluglit.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
og hlustið, englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)
Blessuð sé minning elsku
Gunnu. Öllum ættingjum hennar
sendi ég og fjölskylda mín inni-
legar samúðarkveðjur. Þín
mákka,
Fjóla
Nú er hún fallin frá, kær
frænka okkar sem við kölluðum
aldrei annað en Gunnu. Hún ólst
upp í Björnskoti, sem var leigu-
jörð undir Eyjafjöllum, þriðja í
röðinni í fimm barna systkina-
hópi sem sleit barnsskónum við
erfið skilyrði þegar Íslendingar
bjuggu við hernám og voru að
öðlast sjálfstæði. Foreldrar
hennar voru Jón Gunnlaugur
Jónsson verkstjóri og Ingigerður
Sigurðardóttir húsfreyja. Systk-
ini Guðrúnar voru Sigurður sem
var elstur, Sigríður Jóna, Krist-
inn Ingólfur og Guðmunda Katr-
ín sem var yngst. Það átti ekki
fyrir Gunnu að liggja að búa á Ís-
landi því mannsefni hennar varð
Joseph Michael sem var banda-
rískur hermaður á Íslandi. Auð-
vitað spunnust ýmsar sögur um
hernámið, en þetta var stóra ást-
in hennar og hún fluttist með
honum árið 1945 til Bandaríkj-
anna þegar faðir hennar lést.
Guðrúnu og Joseph varð fimm
barna auðið en þau eru Anna,
John Ingi, Peter, Dorothy og El-
isabeth. Guðrún hefur oft sagt frá
því hvað fyrstu árin voru erfið í
Bandaríkjunum enda fátækt þar
eins og hér. Hún var einstaklega
laghent og saumaði allt í hönd-
unum, allt frá fötum til mynda.
Þar var íslenska sveitin jafnan í
fyrirrúmi. Hún kom til Íslands til
að heilsa upp á ættingjana eða
þeir fóru til Bandaríkjanna til að
heimsækja hana. Þá voru fagn-
aðarfundir og heimsóknirnar
ánægjulegar. Síðar þegar börn
þeirra Josephs voru stálpuð og
fullorðin komu þau líka til Íslands
og við til þeirra. Guðrún var að
upplagi mjög trúuð og trúin átti
stóran þátt í lífi hennar í fyrir-
heitna landinu. Hún lifði öll
systkini sín og síðast þegar við
sáum hana vildi hún gjarnan
fylgja þeim. Nú er skarð fyrir
skildi en Gunna átti stóran stað í
hjarta okkar og hennar er sárt
saknað. Við sendum eiginmanni
hennar, börnum og barnabörnum
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Kristbjörg, Gísli, Sigurður,
Gisela Lobers og börn.
Amma mín, þá er
komið að kveðju-
stund. Það er erfitt
að vita af því að ég
get ekki komið aft-
ur til þín og fengið faðmlag, sest
niður með þér og spjallað. Í stað-
inn fæ ég að eiga minningarnar
sem eru svo margar, því ég fékk
að búa hjá þér ófá sumrin. Að
sjálfsögðu hugsaðir þú allt of vel
um mig eins og þú gerðir við alla.
Því var alltaf erfitt að fara aftur
suður. Ég held að flestir sem
hugsa til þín amma, sjái þig fyrir
sér í eldhúsinu á Laugaveginum
með heitt á könnunni að setja enn
Anna Björnsdóttir
✝ Anna Björns-dóttir fæddist
17. febrúar 1921.
Hún lést 8. ágúst
2014. Útför Önnu
fór fram 16. ágúst
2014.
eina sort á borðið.
Þú varst nefnilega
sérstaklega góð í að
laða fjölskyldu og
vini í heimsókn enda
var eldhúsið hjá þér
alltaf fullt af fólki.
Það er erfitt að
hugsa til þess að við
getum ekki skapað
okkur nýjar minn-
ingar saman en í
staðinn á ég fjölda
minninga sem ég ætla að varðveita
vel.
Elsku amma mín, ég hefði viljað
hafa þig lengur hjá okkur. Ég
vona svo innilega að þú vitir
hversu þakklát ég er fyrir að hafa
átt þig að þó ég hafi aldrei náð að
segja þér það þegar ég hafði tæki-
færi til. Takk fyrir allt saman, ég
elska þig og mun ávallt gera.
Þitt barnabarn,
Sunna Lilja.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
✝
Ástkær móðir, dóttir, systir, barnabarn og
sambýliskona,
SIGRÍÐUR HJARTARDÓTTIR,
Akursbraut 17,
lést miðvikudaginn 6. ágúst og fór útförin
fram í kyrrþey fimmtudaginn 15. ágúst.
Þökkum öllum vinum og vandamönnum þann
samhug sem þeir hafa sýnt okkur á þessum
erfiðu stundum.
Íris Ósk Einarsdóttir, Júlíus Alexander Þór Rúnarsson,
Hjörtur Júlíusson, Kristín Pálína Magnúsdóttir,
Kristinn Jóhann Hjartarson,
Hjörtur Júlíus Hjartarson,
Hákon Ingi Hjartarson,
Sigríður Þ. Hjartardóttir,
Jón Sigurðsson.
✝
Hjartans þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför mannsins míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
INGÓLFS RAFNS KRISTBJÖRNSSONAR
kerfisfræðings,
Leifsgötu 22,
Reykjavík.
Gréta Tómasdóttir,
Björn Skorri Ingólfsson, Lovía Þórðardóttir,
Árni Ingólfsson, Drífa Hrund Árnadóttir,
Guðrún Inga Ingólfsdóttir, Þorvarður Jón Löve,
Anna Björg Hjartardóttir, Þórarinn Bjarnason,
Guðmundur Karl Snæbjörnsson, Laufey I. Gunnarsdóttir
og afabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts ástkærs föður okkar,
tengdaföður, afa, unnusta, bróður og mágs,
JÓNS VALGEIRS GÍSLASONAR,
Neshömrum 18,
Reykjavík.
Berglind Eygló Jónsdóttir, Gunnar Þórisson,
Birna Björg Gunnarsdóttir,
Björn Þórður Jónsson,
Brynja Guðmundsdóttir,
Sigurður Valur Sveinsson,
Gunnþórunn Birna Gísladóttir, Ólafur Waage,
Elías Bj. Gíslason, Halla Margrét Tryggvadóttir,
Magnús Þorkell Gíslason, Rósa Rögnvaldsdóttir.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar
ástkæru eiginkonu, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR SÓLVEIGAR JÓNSDÓTTUR,
Mánatúni 2,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk krabbameins-
deildar 11E, líknardeildar og Vífilsstaða fyrir
frábæra umönnun.
Ólafur Örn Arnarson,
Guðrún Ólafsdóttir, Hjalti Sigurðsson,
Sverrir Ólafsson, Ingibjörg Hauksdóttir,
Katrín Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Harpa Heimisdóttir
Útfararstjóri
Hrafnhildur Scheving
Útfararþjónusta
Kirkjulundur 19 • 210 Garðabær
sími 842 0204 • www.harpautfor.is