Morgunblaðið - 26.09.2014, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. SEPTEMBER 2014
dægurt, þú barðist hetjulega,
kvartaðir aldrei og það er sárt
að þurfa að kveðja þig.
Guð blessi og styrki Ásgeir,
Ragnhildi og Karítas, Arndísi og
Beggu, Sigurð og Kristrúnu á
þessum erfiðu tímum, missir
þeirra er mikill.
Ég sakna allra stundanna
okkar saman, þú varst góður
bróðir, félagi og vinur.
Sigurður Ásgeir bróðir.
Þegar ég hringdi heim til
Dóra í Goðheimana var jafnan
svarað: „Hamingjuheimilið, góð-
an dag.“ Þá spurði ég: „Er alltaf
bullandi hamingja hjá þér?“
„Oftast er það nú,“ svaraði hann,
„og maður reynir að gleyma
hinu.“ Þetta lýsir vel persónu-
leika Dóra, jákvæðni og glað-
værð.
Kynni okkar Dóra hófust í
skátaheimilinu við Dalbraut fyr-
ir um 45 árum. Þegar unglings-
árunum sleppti þróuðust sam-
skipti okkar í vináttu, sem aldrei
brá skugga á. Dóri var minn
nánasti vinur og lít ég á það sem
einstök forréttindi.
Á fyrstu búskaparárum mín-
um og þáverandi eiginkonu, Ing-
unnar, veitti Dóri okkur ómet-
anlega hjálp við breytingar á
fyrstu íbúðunum okkar. Eins og
flestir stofnuðum við heimili með
börn og buru og þá var ýmislegt
brallað.
Farið var í ferðir bæði innan-
lands og utan. Veiðiferðir okkar
félaganna með góðum vinum og
þar með talið bræðrum hans,
Sigga og Óla, voru ætíð tilhlökk-
unarefni.
Rétt eins og Óli Sig., pabbi
Dóra, reyndist hann hinn besti
pabbi sem hægt er að hugsa sér.
Börn elskuðu hann strax frá
fyrstu kynnum. Hann lék oft
jólasvein fyrir fjölskyldu og vini
og einnig óbeðinn á barnadeild
Landspítalans.
Þessi vinmargi maður fann þó
fyrir smáeinmanaleika á tímabili
þegar þau Jórunn skildu og þá
ákvað ég að hressa minn nán-
asta vin við með alls konar uppá-
tækjum s.s. skíðaferð til Ítalíu
o.fl. Þar var honum strax vel
tekið í góðra vina hópi.
Þegar við fórum að taka börn-
in með í ferðirnar urðu þær enn
ánægjulegri. Við sóttum tónleika
bæði hér heima og erlendis.
Hittumst oft í Sveighúsum, fór-
um í pott og grilluðum.
Ég kynnti hann fyrir góðum
vinum, Gogga og Haffa o.fl., og
upp frá því var farið í margar
ferðir til Flórída og þar naut
hann sín í hvíld sem hann sann-
arlega þarfnaðist eftir erfitt en
óeigingjarnt starf hjá bankan-
um.
Fráfall Dóra er okkum öllum
mikill harmur en þó engum eins
og yndislegu og hjartahlýju
börnunum hans Ásgeiri, Arndísi
og Sigurði. Missirinn er líka
mikill fyrir litla barnabarnið,
Karitas Öldu, sem er aðeins um
17 mánaða gömul.
Í veikindum Dóra stóðu börn-
in hans sig eins og hetjur og
mæddi sérstaklega á Arndísi í
þeirri raun.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Ég og kona mín, Ingibjörg
Anna, vottum öllum aðstandend-
um dýpstu samúð.
Marteinn Gunnarsson.
Það var alltaf glatt á hjalla
þegar Dóri var annars vegar og
að leiðarlokum rifjast upp marg-
ar og góðar minningar um góðan
dreng, sem fallinn er frá langt
fyrir aldur fram. Dóra kynnt-
umst við í einni af okkar fyrstu
skíðaferðum og upp frá því tókst
með okkur vinskapur sem náði
langt út fyrir skíðasportið.
Tónleikar, utanlandsferðir, af-
mæli, matarboð eða tilefnislaus
partí, alltaf var Dóri klár, kom
iðulega fyrstur og fór síðastur.
Kunni alla dægurlagatexta, söng
manna mest, sagði hárfína
brandara og gerði óspart grín að
sjálfum sér. Þó svo að Dóri væri
orðinn fárveikur og kominn á
spítala lét hann sig ekki vanta
þegar haldið var matarboð ný-
lega – dreif sig á fætur og mætti
með bros á vör og sagði
skemmtisögur, meðal annars af
sinni fyrstu ökuferð, sem endaði
að sjálfsögðu með ósköpum.
Viðstaddir hreinlega grétu af
hlátri enda frásagnargáfan mik-
il. Nokkrum vikum síðar er Dóri
allur en eftir sitja minningarnar
sem munu fylgja okkur um ald-
ur og ævi.
Það var ánægjulegt að fylgj-
ast með honum þegar hann gaf
sig á tal við börn og unglinga,
gaf sér góðan tíma að spjalla,
sagði sögur og fyrir vikið átti
Dóri fastan sess í hjörtum
krakkanna, sem hópuðust í
kringum hann þegar færi gafst.
Vinskapur Dóra var gefandi
og ekki síst þegar kom að því að
líta á bjartar hliðar lífsins. Þrátt
fyrir mótlæti eða erfiðleika leit
hann iðulega á bjartari hliðina
og oft fannst manni hann ein-
faldlega ekki sjá þá dekkri. Eig-
inleiki sem er ekki öllum gefinn.
Fyrir þennan vinskap og allar
þær gefandi stundir sem við fjöl-
skyldan áttum með Dóra viljum
við þakka um leið og við færum
fjölskyldu hans okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Björn og Inga.
Elsku Dóri. Það var óendan-
lega sárt að fá fréttirnar. Þú
varst besti vinur okkar hjóna og
varst alltaf tilbúinn að rétta
hjálparhönd. Þá skipti engu
hvort það var að leggja rafmagn,
teppaleggja eða bara að vera til
staðar þegar eitthvað bjátaði á,
svarið var alltaf á sama veg:
„Þetta er næstminnsta mál í
heimi!“
Ég minnist allra vinnuferð-
anna sem þið Valdi fóruð í út á
land og sagnanna úr þeim, sem
ég fékk að heyra næst þegar þú
komst í heimsókn. Þú varst frá-
bær sögumaður og alltaf var
mikið hlegið.
Ég minnist líka allra ferðanna
á Sigló til að hitta vinina þar.
Þar var farið á skíði, vélsleða (en
sumir voru á ballskónum) og
borðaður góður matur í frábær-
um félagsskap.
Þær voru líka ófáar stund-
irnar í Dofraborgunum þar sem
slegið var á létta strengi eða
heimsmálin rædd af alvöru. Og í
mínum veikindum, þegar þú
komst sönglandi: „Mikið líturðu
vel út beibí, frábært hár!“ Þó að
við vitum bæði sannleikann þar
á bak við fékk þetta mig svo
sannarlega til að brosa. En allt
tekur enda og nú er komið að
kveðjustund.
Hvíl í friði og góða ferð, kæri
vinur.
Elsku Krístín og Ólafur, Arn-
dís, Ásgeir og Sigurður, Björg,
Siggi og Óli. Megi góður Guð
styrkja ykkur í sorginni. Minn-
ingin lifir í hjörtum okkar.
Hafdís og Þorvaldur.
HINSTA KVEÐJA.
Lífskertið hans Dóra
brann allt of hratt niður.
Hann var ósérhlífinn,
hjálpsamur með einkar
góða nærveru að ógleymdu
sérstöku skopskyni.
Minningin um góðan
dreng lifir. Hvíldu í friði,
félagi.
Guðrún og Sigurjón.
 Fleiri minningargreinar
um Halldór Gunnar Ólafs-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Ólafur Sig-urgeir Guð-
bjartsson fæddist í
Reykjavík 24. des-
ember 1952. Hann
lést á heimili sínu
hinn 15. september
2014.
Ólafur var sonur
hjónanna Ólafíu
Jónsdóttur, f. 18.
október 1907 á
Syðstu-Mörk undir
Eyjafjöllum, d. 31. ágúst 1953,
og Guðbjarts Hólm Guðbjarts-
sonar frá Króki á Kjalarnesi, f.
7. desember 1917, d. 6. nóv-
ember 1989. Guðbjartur var tví-
kvæntur og var seinni kona
hans Gunnleif Sveinsdóttir sem
gekk Ólafi í móðurstað og
reyndist honum góð móðir. Ólaf-
ur var fjórði í röð átta systkina.
Ólafur kvæntist Oddnýju
Grétu Eyjólfsdóttur, f. 5. febr-
úar 1953. Þau eiga ein son, Guð-
bjart Hólm Ólafs-
son, f. 14. desember
1990. Sonur hans er
Ólafur Arnór, f. 31.
ágúst 2013. Oddný
á fjögur börn úr
fyrra hjónabandi.
Ólafur ólst upp á
Króki á Kjalarnesi
en mestan hluta
ævi sinnar vann
hann sem bílstjóri
hjá Steypustöðinni í
Reykjavík. Með bílstjórastarfinu
sinnti Ólafur bústörfum á Króki.
Árið 1995 flutti Ólafur ásamt
fjölskyldu sinni að Sjávarhólum
á Kjalarnesi og sinnti þá ein-
vörðungu bústöfum. Bjó hann
þar uns hann þurfti að bregða
búi sökum heilsubrests árið
2011. Ólafur var síðast búsettur
í Hraunbæ 103.
Útför Ólafs fer fram frá
Árbæjarkirkju í dag, 26. sept-
ember 2014, kl. 15.
Elsku hjartans ástin mín, nú er
komið að því að kveðja þig, elsku
Óli minn. Ég á ljúfar og góðar
minningar um þig, núna ertu
kominn á þann stað þar sem þér
líður vel. Ég veit að þú ert hér hjá
mér þó að ég sjái þig ekki. Ég bið
góðan Guð að geyma Óla minn og
þakka þér fyrir þau tæp 30 ár sem
við höfum fengið að eiga saman.
Minning þín lifir, sæll að eilífu.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem)
Þín
Oddný Gréta Eyjólfsdóttir.
Kær bróðir er fallinn frá langt
fyrir aldur fram. Fyrir um þrem-
ur árum lenti Óli í slysi sem mark-
aði hann líkamlega sem andlega
til dauðadags. Við slysið var al-
gerlega kippt undan honum fót-
unum og hann þurfti að finna ann-
an takt. Annan takt sem er
ómögulegt að finna þegar getan
til sjálfstæðs lífs er farin og kvíði
og óöryggi lamar allt. Allt sem áð-
ur var leikur einn og partur af
daglegu lífi var nú stöðugt
áhyggjuefni. Hann gerði sér grein
fyrir hvernig komið var. Óli sem
hafði alltaf verið engum háður
þurfti nú að reiða sig á aðstoð
annarra og það er ekki öllum gefið
að ráða við slíkt.
Við könnumst öll við að hverfa
aftur til minninganna þegar ein-
hver nákominn deyr og margar
eru minningarnar og allar góðar.
Við munum hörkuduglegan og
kröftugan mann sem fór sínar
eigin leiðir og lét ekki aðra stoppa
sig af ef hann vissi betur. Hann
var heiðarlegur og hlýr og áhuga-
samur um samferðamennina. Það
var alltaf gaman að koma til hans í
sveitina og fá að fylgjast með bú-
skapnum sem var hans líf og yndi.
Hann var stoltur af kindunum sín-
um og hugsaði vel um þær. Óli
bróðir var áhugasamur um lífið og
tilveruna og mikil félagsvera.
Honum fannst gaman að fá fólk í
heimsókn og þótt mikið væri að
gera gaf hann sér tíma frá
búamstrinu. Hann var greiðvik-
inn og var gott að geta leitað til
hans og það gerðum við systurnar
óspart. Það var gott að eiga hann
að. Við munum alla bílana sem
hann valdi fyrir okkur, en hann
vissi allt um bíla. Honum fannst
þetta sjálfsagt og gott að geta
gert greiða. Honum var umhugað
um að hjá okkur gengi allt vel og
hringdi oft og spjallaði um lífið og
tilveruna. Bróðir okkar var mikill
matmaður og fannst ekkert betra
en að vera boðinn í mat að verki
loknu. Ekta heimilismatur var þá
í mestu uppáhaldi. Hann var
nægjusamur og gerði litlar kröfur
fyrir sjálfan sig. Umbúðir skiptu
hann engu máli og hann vissi að
hlutir skapa ekki hamingjuna. Óli
var vinmargur og gerði ekki
mannamun. Hann þekkti marga
og af öllum stéttum þjóðfélagsins.
Við söknum góðs bróður og
þökkum samfylgdina. Nú ertu
laus við verki og áhyggjur og líður
vel.
Anna Margrét, Hólmfríður og
Steinunn.
Óli bóndi kom stormandi inn í
líf okkar systkina veturinn 1989
þegar móðir okkar og hann felldu
hugi saman. Óli tók okkur systk-
inum vel og varð strax mikill vin-
ur okkar. Hann var eftirtektar-
verður fyrir þann kraft og þá
útgeislun sem frá honum kom og
það var aðdáunarvert að sjá
hversu duglegur og sterkur hann
var, af allt annarri kynslóð en við
hin. Það var líka gaman að rök-
ræða við hann, því ekki vorum við
alltaf sammála. En Óli var sann-
arlega vinur vina sinna og reynd-
ist hann fjölskyldum okkar og
börnum vel. Sveitin var honum
hugleikin og átti hug hans allan,
það var því mikill missir þegar
hann þurfti að gefa upp sveitina
sína og flytja í bæinn vegna veik-
inda. Síðastliðin tvö ár hafði sam-
gangur okkar við Óla og mömmu
verið einstaklega mikill sökum
nálægðar, það er því stórt skarð
sem höggvið er með óvæntu frá-
falli þínu. Við þökkum fyrir þann
tíma og stundir sem þú gafst okk-
ur og geymum í huga okkar góðar
minningar um sterkan og glað-
væran mann sem þú sannarlega
varst. Góður Guð vakir yfir þér og
fjölskyldu þinni um ókomna tíð.
Hinsta kveðja.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Rúnar, Þóra, Ásdís
og fjölskyldur.
Ólafur Sigurgeir
Hólm Guðbjartsson
Í kjölfar úrvinnslu
minningargreina á
síðustu dögum urðu
þau leiðu mistök, sök-
um raðar óheppilegra
tilviljana, að mynd af
Guðmundi R. Einars-
syni rataði á síður
blaðsins hinn 25. sept-
ember í stað þeirrar
er hér birtist af Guð-
mundi Rósenkranz
Einarssyni. Umsjón-
armaður og aðrir
sem að þessu komu
harma að þetta hafi
gerst og biðja alla
hlutaðeigandi inni-
lega velvirðingar á
þessum mistökum.
Guðmundur Rósenkranz
Einarsson
LEIÐRÉTT
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför ástríks
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
LOFTS J. GUÐBJARTSSONAR,
fv. bankaútibússtjóra,
Asparfelli 6,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk hjúkrunarheimilisins Eirar
fyrir einstaka umhyggju og hlýju.
Vigdís Guðfinnsdóttir,
Marta Loftsdóttir, Gunnar Jóhannsson,
Svava Loftsdóttir, Ásmundur Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elsku faðir okkar, tengdafaðir, bróðir,
mágur og afi,
SÆMUNDUR KJARTANSSON
læknir,
er látinn.
Ingunn Sæmundsdóttir, Elías Gunnarsson,
Sigurbjörg Sæmundsdóttir,
Guðrún Sæmundsdóttir, Eiríkur Sigurðsson,
Steinn Grétar Kjartansson, Hrafnhildur Óskarsdóttir
og barnabörn.
✝
Elskulegur sonur minn og bróðir okkar,
BRAGI MAGNÚS EIRÍKSSON,
Skólagerði 61,
Kópavogi,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 16. septem-
ber. Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Regína M. Bragadóttir,
Eva Katrín Eiríksdóttir Ditto, Michael W. Ditto,
Lilja Eiríksdóttir, Bragi Líndal Ólafsson,
Steingrímur Eiríksson
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til allra fyrir auðsýndan
hlýhug, samúð og vináttu vegna andláts og
útfarar eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, bróður og afa,
LEIFS ARNAR DAWSON.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjartasviðs Landspítalans
fyrir einstaka umönnun og hlýhug.
Camilla Ragnars,
Leifur Örn Leifsson, Inga N. Matthíasdóttir,
Guðrún M. Leifsdóttir, Adam Jarman,
Sigurður Jónsson, Marta Markúsdóttir,
Matthías Leifsson, Kjartan Örn Leifsson,
Camilla Jarman, Elias Jarman.
✝
Ástkær faðir okkar, sonur, bróðir og afi,
LÁRUS MÁR BJÖRNSSON,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
laugardaginn 20. september.
Jarðarförin fer fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
Kári Fannar Lárusson,
Sóley Dröfn Davíðsdóttir,
Alda Sófusdóttir Gjöveraa,
systkini og barnabörn.