Morgunblaðið - 10.10.2014, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. OKTÓBER 2014
✝ Jón AuðunnGuðjónsson
fæddist á Blönduósi
17. desember 1921.
Hann lést 23. sept-
ember 2014.
Hann var sonur
hjónanna Ingi-
bjargar Rósu Ívars-
dóttur, f. 26.8.
1891, d. 11.9. 1982,
og Guðjóns Hall-
grímssonar, f.
17.11. 1890, d. 8.9. 1982. Auðunn
var fjórði í röð sjö barna þeirra.
Eldri voru: Steingrímur, f. 15.4.
1917, d. 13.12. 1982, Hallgrímur,
f. 15.1. 1919, Sigurlaug, f. 15.4.
1920, d. 15.11. 1995. Yngri voru:
Ingibjörg, f. 25.5. 1923, d. 28.8.
1979, Þórhildur, f. 1.12. 1925,
Eggert, f. 15.12. 1927, d. 10.5.
1953.
Fyrstu níu æviárin ólst Auð-
unn upp í Hvammi í Vatnsdal
ásamt foreldrum sínum og
systkinum. Árið 1931 fluttist
fjölskyldan að Marðarnúpi í
sömu sveit. Kona Auðuns er Þor-
Auðunn gekk í farskóla í
Vatnsdal og veturinn 1941-1942
var hann við nám í íþróttaskól-
anum í Haukadal í Bisk-
upstungum hjá Sigurði Greips-
syni. Auðunn vann um árabil við
leigubílaakstur hjá Hreyfli eða
þar til hann fluttist alfarið að
Marðarnúpi og gerðist bóndi
þar ásamt foreldrum sínum og
seinna Þorbjörgu. Árið 1980
brugðu þau hjón búi og fluttust
til Reykjavíkur. Auðunn vann í
Áburðarverksmiðju ríkisins í
Gufunesi til loka árs 1991. Síð-
astliðin níu ár bjuggu þau í Mos-
fellsbæ. Á búskaparárunum á
Marðarnúpi sat Auðunn í ýms-
um nefndum á vegum sveitarfé-
lagsins, lengst þó í skólanefnd
Húnavallaskóla. Auðunn átti sér
ýmis áhugamál. Hann var skák-
maður góður, einlægur aðdá-
andi hverskyns íþróttagreina,
sér í lagi fótbolta og las mikið
ævisögur og ljóð. Hann hafði
yndi af að ferðast og fræðast um
landið og náði sá áhugi út fyrir
landsteinana. Auðunn stundaði
nær alla tíð útivist og hreyfingu.
Síðastliðna átta mánuði dvaldi
Auðunn á hjúkrunarheimilinu
Hömrum í Mosfellsbæ.
Útför Auðuns fór fram frá
Lágafellskirkju 30. september
2014.
björg Sigríður Þór-
arinsdóttir frá Dal-
vík. Þau giftu sig
19. júní 1962. Þor-
björg er dóttir Ingi-
bjargar Solveigar
Jónsdóttur, f. 1.11.
1900, d. 4.10. 1982,
og Péturs Þórarins
Þorleifssonar, f.
5.6. 1916, d. 26.12.
2005. Hálfbróðir
sammæðra Gestur
Magnússon, f. 11.4. 1918, d. 3.2.
2000. Börn Auðuns og Þor-
bjargar eru: Þórarinn Ingimar,
f. 26.2. 1959. M. Sigríður Erla
Sigurðardóttir. Synir þeirra eru
Bjarki Már, Pálmi Már og Andri
Már. Guðjón, f. 28.11. 1962. M.
Sigrún Andersen. Börn Guðjóns
eru Daníel, Viktor, Alexander
og Sunna Rós. Ingibjörg Rósa, f.
16.4. 1964. M. Ragnar Pálmason.
Börn þeirra eru Jón Pálmar,
Auðunn Ingi, Kári og Ásdís
Björg. Ásdís Elín, f. 4.7. 1965. M.
Sveinn Valgeirsson. Synir
þeirra eru Ragnar og Sigurgeir.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún)
Hví í friði, elsku pabbi minn.
Þín
Ásdís.
„Takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig.“ Þetta voru þín orð
til mín eftir að ég hafði lokið ein-
hverju smávægilegu viðviki fyrir
þig. Þú sagðir þetta svo innilega
að ég mun ávallt muna það.
Alltaf tókstu á móti mér með
útbreiddan faðminn og spurðir
frétta. Þú hafðir mestan áhuga á
sveitinni í Hrútafirðinum. Ef mað-
ur hafði ekki vigtina á hreinu eða
rúllufjöldann að loknum slætti þá
var maður nú ekki beint mikið inni
í málum.
Þú varst ungur í anda og hafðir
áhuga á málum okkar yngra fólks-
ins. Stundum spurðirðu okkur
bræður hvar við hefðum verið
klipptir og hvað það kostaði, eins
með gallabuxur, hvar fékkstu
þessar og hvað kostuðu þær? Ekki
varstu í vanda með að læra á tölvu.
Þú skoðaðir fréttirnar, lagðir kap-
al og tefldir skák. Stundum kall-
aðirðu á mig til að sýna mér hvað
tölvan gat verið vitlaus þegar þú
mátaðir hana í skák.
Ekki veit ég hvað við horfðum á
marga fótboltaleiki saman, en þeir
skipta eflaust hundruðum. New-
castle var alltaf þitt lið en í seinni
tíð fórstu þó að taka eitthvað undir
með Liverpool en ég held að það
hafi bara verið til að stríða ömmu.
Við ræddum oft pólitík og þá
aðallega hvað Jóhanna og Stein-
grímur gátu gert margt vitlaust
og sér nú ekki fyrir endann á því
enn. Í alþingiskosningunum 2013
keyrði ég ykkur ömmu á kjörstað
og svo fékk ég að aðstoða þig við
kjörseðilinn inni í klefanum. Ég
rétti þér blýantinn til að krossa við
lista en þú vildir ekki taka við hon-
um heldur sagðir: „Merktu bara
við D-ið maður, svo getum við
bara farið héðan!“ Ekkert droll.
Þú hafðir áhuga á bílum og
spurðir oft út í hvernig bílum við
bræður værum á og hvernig þeir
reyndust. Ef við fengum okkur
nýja bíla þá varstu spenntur að
skoða þá. Ég man eftir einu atviki
síðan þú keyrðir enn bíl, á áttræð-
isaldrinum. Þú varst á leið norður
í Hrútafjörðinn á Toyota Yaris og
fórst Hvalfjarðargöngin. Stuttu
seinna fékkstu hraðasekt í póst-
inum, hafðir verið myndaður í
göngunum. Þetta fannst þér af-
leitt alveg. Að atast svona í eldri
manni á leið út á land þegar nóg er
af stórglæpamönnum í borginni.
Þar sem þú hafðir svo gaman af
vísum, kunnir margar og fórst
stundum með, þá setti ég saman
eina til að lýsa þér með mínum
augum:
Fljótur, flinkur, hreinn og beinn,
fyndinn alltaf glaður.
Ekur hratt er aldrei seinn,
og þolir illa þvaður.
Við sjáumst ekki oftar, afi
minn, en margar sterkar og góðar
minningar á ég sem eftir sitja. Ég
sný þessu við hérna í lokin og geri
þín orð að mínum: „Takk fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig.“
Jón Pálmar Ragnarsson.
Mig langar til að minnast móð-
urbróður míns, Auðuns Guðjóns-
sonar frá Marðarnúpi í Vatnsdal,
með fáeinum orðum. Fyrstu
minningar mínar, sem tengjast
honum, eru frá bernskuárum okk-
ar bræðra þegar hann bjó hér í
borginni og starfaði sem leigubíl-
stjóri. Þá létti hann oft undir með
mömmu og ók okkur bræðrunum
á leikskólann. Það var ljúft að fara
með frænda þennan spöl því fæt-
urnir voru stuttir í þá daga.
Kynslóðin, sem var nálægt tví-
tugsaldrinum þegar heimsstyrj-
öldin seinni hófst, lifði miklar
breytingar í þjóðlífinu eins og al-
kunnugt er. Borgin og þéttbýlið
togaði menn til sín en ræturnar í
sveitinni voru líka sterkar. Þótt
ungur væri að árum skynjaði ég
allvel þessa togstreitu. Svo fór um
frænda minn að hann fór aftur í
sveitina sína og tók við búskapn-
um þegar foreldrar hans tóku að
reskjast. Hann eignaðist góða
konu, Þorbjörgu Þórarinsdóttur
sem ættuð er úr Svarfaðardaln-
um. Hjónabandið var farsælt og
ævinlega gott að koma að Marð-
arnúpi til þeirra Auðuns og Þor-
bjargar. Eigum við öll frænd-
systkinin, held ég að mér sé óhætt
að segja, einkar ánægjulegar
minningar þaðan enda einkenndi
heimilið bæði rausn og myndar-
skapur og elskulegt viðmót í alla
staði.
Ungur að árum fór ég í sveit
norður í Vatnsdal enda þótti borg-
arrykið afar óheilnæmt litlum
börnum á þeim árum. Úti á hlaði
stóðu afi og amma og allt skyldu-
liðið og maður var faðmaður og
kysstur. Í þessum hópi skipaði
Auðunn frændi sérstakan sess.
Hann var enn ókvæntur maður
þegar ég kom fyrst að Marðarnúpi
þar sem þau bjuggu þá, afi og
amma. Hann tók mig strax undir
sinn verndarvæng. Auðunn hafði
verið á íþróttaskóla í Haukadal
hjá Sigurði Greipssyni og sýndi
okkur strákunum stundum ein-
hverja gamla takta. Hann gat far-
ið í gegnum sig á þverbitunum í
hlöðunni og leikið fleiri listir.
Þetta þóttu ungum dreng hrein
undur. Einnig hafði hann gaman
af að tefla og stundum var gripið í
skák þó að ekki þætti það sérlega
búmannslegt um hásláttinn. Auð-
unn var vel á sig kominn, fríður
maður og svipsterkur og hafði
mikið hár sem liðaðist sérlega fal-
lega. Lundin var góð og alla jafna
létt enda var hann vinsæll maður
og vel látinn. Sterkar og heitar til-
finningar einkenndu hann samt
eins og fleiri frændur mína í þess-
um fagra dal, Vatnsdalnum. Ég
heyri enn raddirnar óma í haust-
kyrrðinni og rökkrið tekið að fær-
ast yfir en frændi ekur gamla Wil-
lys-jeppanum fram hlíðina þar
sem áin liðast blátær með brekku-
rótunum. Farðu vel, frændi!
Gunnar Skarphéðinsson.
Fyrir mörgum árum leigði ég
kjallaraherbergi blokkar einnar í
Neðra-Breiðholti. Fyrir tilviljun
var það í sömu blokk og Auðunn
og Þorbjörg bjuggu á þeim tíma.
Ég vissi hver þau voru vegna sam-
veru við Guðjón son þeirra í Sam-
vinnuskólanum á Bifröst.
Óskemmtileg var einveran þarna í
kjallaranum og tók ég að heim-
sækja fjölskylduna oftar en góðu
hófi gegndi, fékk að horfa á sjón-
varp og sitja að spjalli á vetrar-
kvöldum. Af einstakri gæsku hús-
ráðenda og öðru heimilisfólki var
mér alltaf vel tekið, eiginlega sem
týndum syni í hvert sinn er ég
birtist. Var það óverðskuldað og of
sjaldan þakkað, en þau hafa verið
mér og mínum afar góðir vinir og
næstum eins og vandamenn síðan.
Það var svolítið sérstakt að
kynnast þessum hressilega sögu-
manni norðan úr Vatnsdal. Hann
var afar minnisgóður og hafsjór af
fróðleik um menn og málefni. Og í
gegnum sögurnar kynntist maður
Guðjóni á Marðarnúpi, Lárusi í
Grímstungu og mörgum öðrum
lífs og liðnum. Hann var stoltur af
sínum heimahögum enda er
Vatnsdalurinn afbragð annarra
dala og var konungsríki í hans
augum.
Auðunn notaði framburð sem
var mér Sunnlendingnum nýstár-
legur. Hann sagði habbði og
saggði og bærinn Undirfell í
Vatnsdal hét Yndirfell.
Hann var óskaplega áhugasam-
ur um fólk, búskap og bæi vítt og
breitt um sveitir landsins. Hófust
þegar á fyrsta degi allsnarpar yf-
irheyrslur um bændur og búalið
sunnanlands, en hræddur er ég
um að þekkingarleysi mitt á þess-
um málefnum hafi æði oft valdið
nokkrum vonbrigðum
Hann gat verið snöggur upp á
lagið og legið hátt rómur ef mikið
lá við. Þegar hann hastaði á reyks-
pólandi mótorhjólapilta af svölun-
um í Breiðholtinu hrökk allt hverf-
ið í kút og þegar hann kom í
heimsókn til okkar í fyrsta sinn og
varla almennilega kominn inn úr
dyrunum tók hann að lýsa miklum
bata sem honum hafði hlotnast á
annarri hendinni. Til að leggja
áherslu á orð sín barði hann svo
hraustlega í borðið með henni að
allt ætlaði um koll að keyra. Lýsti
hann því yfir skýrt og skorinort,
með vel völdum óprenthæfum orð-
um, að hægt væri að framkvæma
hvað sem væri með henni. Þetta
atvik var lengi í minnum
barnanna.
Fjarri var þessum góða manni
að gera á hlut annarra. Hann fann
mjög augljóslega til með fólki sem
einhverra hluta vegna gekk miður
í lífinu. Það voru svo sem kveðnir
upp palladómar um menn og mál-
efni og oftar en ekki fóru fram-
sóknarmenn halloka út úr umræð-
unum. Pólitík skipaði stóran sess
og fylgdi hann sínum mönnum
þétt að málum, en óskynsama
pólitíkusa þoldi hann illa. Einnig
átti hann stundum eitthvað van-
talað við Guðlaugsstaðakynið eins
og það lagði sig, en samt þótti hon-
um vænt um það á sinn hátt, og
framsóknarmennina líka, enda
hafði hann húmor fyrir marg-
breytileika mannlífsins og skyn-
semi til að hefja sig yfir þras og
smáborgarahátt.
Auðunn var sérlega litríkur og
skemmtilegur maður, er ég þakk-
látur honum fyrir velvilja og vin-
áttu frá fyrsta degi. Við fjölskyld-
an sendum Þorbjörgu og börnum
þeirra og barnabörnum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Elvar Eyvindsson.
Jón Auðunn
Guðjónsson
Hinn 27. ágúst
sl. misstum við
bræður ekki bara
frænda okkar held-
ur líka mjög góðan vin. Þegar
við vorum yngri og þú bjóst hjá
ömmu og afa á Stokkseyri og
við komum í heimsókn gafstu
okkur alltaf tíma til þess að
tala við okkur. Eftir að veikindi
þín ágerðust og þú komst oftar
til Reykjavíkur kynntumst við
allir mun betur og urðum mjög
góðir vinir. Það var aldrei leið-
inlegt að koma í heimsókn til
þín á spítalann og tala um dag-
inn og veginn. Við fundum það
alltaf þegar við töluðum um
Stokkseyri og gömlu tímana
hvað þú varst stoltur af því að
vera Stokkseyringur og hvað
þú varst ánægður með fólkið
þitt. Þú varst líka mjög áhuga-
Guðfinnur Steinar
Eyjólfsson
✝ GuðfinnurSteinar Eyj-
ólfsson fæddist 14.
mars 1961. Hann
lést 27. ágúst 2014.
Útför Guðfinns fór
fram 6. september
2014.
samur um hvernig
okkur bræðrunum
og öðrum fjöl-
skyldumeðlimum
vegnaði í lífinu og
spurðir alltaf hvort
við stæðum okkur
ekki í því sem við
tækjum okkur fyr-
ir hendur. Við
hlógum líka saman
og það var ein saga
sem við hlógum
alltaf að. Það var þegar við vor-
um í heimsókn hjá ykkur á
Hamrahvoli og góður heimilis-
vinur kom í heimsókn en í þetta
skipti varaði heimsóknin ekki
mjög lengi. Vinirnir fóru að
ræða pólitík og það endaði ekki
betur en svo að afi rak hann út.
Allan þennan tíma vorum við
bræður á glugganum og fylgd-
umst áhugasamir með hvernig
þetta myndi enda. Elsku Guffi,
við trúum því að þú sért kom-
inn á góðan stað og þér líði vel.
Minning þín mun lifa með okk-
ur enda varstu góður og heið-
arlegur maður.
Eyjólfur Örn, Ólafur Örn
og Davíð Örn.
Við systur minn-
umst þín með hlýju í
hjarta og þökkum
samveruna. Takk
fyrir allt og allt, elsku Sirrý, þú
varst okkur ávallt góð og hlý. Það
gleður okkur í sorginni að þú sért
búin að hitta Jón okkar aftur.
Sigríður Jónasdóttir
✝ Sigríður Jón-asdóttir fædd-
ist 17. október
1924. Hún lést 18.
september 2014.
Útför Sigríðar fór
fram 29. september
2014.
Við kveðjum þig
með síðustu vísu
Þorsteins Erlings-
sonar.
Nú opnar fangið fóstr-
an góða
og faðmar þreytta
barnið sitt;
hún býr þar hlýtt um
brjóstið móða
og blessar lokað augað
þitt.
Hún veit, hve bjartur bjarminn var,
þótt brosin glöðu sofi þar.
Helga, Hulda og Harpa
Finnsdætur.
✝
Elskuleg dóttir okkar, systir, barnabarn,
barnabarnabarn og fósturdóttir,
ALMA MAUREEN VINSON,
lést á heimli sínu föstudaginn 3. október.
Útförin fer fram frá Hjallakirkju
mánudaginn 20. október kl. 13.00.
Hildur Hólmfríður Pálsdóttir,
Gary Frank Vinson,
Stefán Hólm Vinson,
Kerri Vinson,
Gary Vinson,
Rósa Maren Vinson,
Alma Elísabet Guðbrandsdóttir, Páll Hólm Þórðarson,
Maureen West, Brian West,
Þórður Eyjólfsson,
Elísa Sigríður Guðmundsdóttir, Jón Loftur Ingólfsson
og aðrir aðstandendur.
✝
Beloved mother, mother-in-law, grandmother,
great-grandmother and aunt,
ANNA KACZMARSKYJ
of Venice, Florida and
Yonkers, New York,
died in Reykjavík on the 4th of October.
A memorial service will be held at the
Seltjarnarnes Church on Monday
the 13th October at 15.00.
The funeral will be at St. Andrew’s Ukrainian Cemetery in New
Jersey, USA.
Vera Kaczmarskyj Rozwadowski,
Franek Rozwadowski,
Dragan Rozwadowski,
Joseph Kowal,
Olga Kowal,
Damian and Tomoko Kowal,
Christina Kowal,
Donna Kowal,
Nicholas Kowal,
Orest Kaczmarskyj and family,
Halyna Hirniak and family,
Adriana Kulynych,
Larysa Kulynych,
Tania Melnyk and family,
Irena Kachmarsky and family.
✝
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
JÓN SIGURÐSSON
frá Arnarvatni,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga
föstudaginn 3. október.
Útförin fer fram frá Húsavíkurkirkju
laugardaginn 11. október kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga.
Gerður Kristjánsdóttir,
Sigrún, Sólveig og Helga Jónsdætur
og fjölskyldur.