Morgunblaðið - 17.10.2014, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. OKTÓBER 2014
✝ Ólafur Jón-asson fæddist í
Hátúni, Seylu-
hreppi í Skagafirði,
15. mars 1926.
Hann lést á Dval-
arheimilinu Grund
5. október síðastlið-
inn.
Foreldrar hans
voru Jónas Jón
Gunnarsson, f.
1891, í Keflavík í
Hegranesi, d. 1939, og Steinunn
Sigurjónsdóttir, f. 1891 í Gröf,
Staðarhreppi, d. 1981. Bræður
Ólafs sem nú eru látnir voru
Sigurjón, f.1915, d.1993, Gunn-
laugur, f. 1917, d. 2009, Hallur,
f. 1918, d. 2011, Jónas, f. 1919,
d.1984, Sigurður, f. 1921, d.
1921, Sigurður, f. 1923, d. 1978,
og Bjarni, f. 1927, d. 1928. Eft-
irlifandi systkini Ólafs eru Guð-
rún, f. 1927, og Bjarni, f. 1929.
Ólafur starfaði ungur sem
bifreiðastjóri á Akureyri en
fluttist til Reykjavíkur 1954 þar
sem hann starfaði á Sendibíla-
stöð Reykjavíkur. Stundaði bú-
skap í Norðlingaholti í Reykja-
vík og starfaði sem vaktmaður
Steinunn Fjóla, f. 1957, gift
Guðmundi Þór Guðmundssyni,
f. 1957. Börn þeirra eru Sæunn
Lilja, f. 1987, látin 1987. Stein-
unn Ósk, f. 1990, og Birgir Þór,
f. 1991. 3) Guðrún Katrín, f.
1959 gift Pétri Arnari Ein-
arssyni, þau skildu. Börn: Ólaf-
ur Þór, f. 1984, sonur Péturs
Þórs Magnússonar, f. 1957, d.
1987. Dóttir Ólafs Þórs er Ka-
milla Katrín, f. 2012, barns-
móðir Þórdís Lind Leiva, f.
1986, Einar Orri, f. 1991, og Jó-
hann Pétur f. 1995. 4) Berglind
Eva, f. 1970 gift Ólafi Ágústi
Gíslasyni, f. 1967. Börn þeirra
eru Hjördís Eva, f. 1996, Eyþór
Ólafur, f. 2004, og Kristófer
Fannar, f. 2008. Fóstursonur
Berglindar úr fyrri sambúð
Ólafs er Hrólfur, f. 1991, og
sambýliskona hans er Hrefna
Hrund Ólafsdóttir, f. 1990. 5)
Björgvin Gunnar, f. 1977, móðir
hans er Þórey Ólafsdóttir f.
1931. Sambýliskona hans er
Sigríður Erla Jónsdóttir, f.
1981. Börn þeirra eru Maríanna
Þórey, f. 2007, og Elísabet
Tinna, f. 2010.
Minningarathöfn um Ólaf var
haldin í Háteigskirkju 16. októ-
ber 2014. Hann verður jarð-
sunginn frá Glaumbæjarkirkju í
dag, 17. október 2014, kl. 14.
á Landspítalanum
frá árinu 1980.
Árið 1955
kvæntist Ólafur
Sæunni Gunnþór-
unni Guðmunds-
dóttur, f. 15. júní
1933, frá Króki í
Grafningi. Þau
skildu. Foreldrar
Sæunnar voru Guð-
mundur Jóhann-
esson, f. 1897, frá
Eyvík í Grímsnesi, bóndi í
Króki, og Guðrún Sæmunds-
dóttir, f. 1904 í Reykjavík. Börn
Ólafs og Sæunnar eru:
1) Jóhanna Laufey, f. 1956.
Sambýlismaður hennar Halldór
Gústafsson, slitu samvistum.
Börn þeirra eru Halldór Ólafur,
f. 1979, sambýliskona hans er
Eydís Björk Benediktsdóttir og
börn þeirra eru Ólafur Ísar, f.
2003, Jónas Baltasar, f. 2010, og
Jónas Elvar f. 1990, og sam-
býliskona hans er Steinunn
Edda Steingrímsdóttir. Síðari
sambýlismaður Jóhönnu er
Björn Karl Þórðarson. Þau slitu
samvistum. Sonur þeirra er
Gunnlaugur Jóhann, f. 1997. 2)
Jæja kæri afi, nú sit ég og
horfi á Blönduhlíðarfjöllin og
velti því fyrir mér hvernig ég get
kvatt þig á sem bestan máta og
farið yfir allt það fallega og góða
sem við gerðum saman. Mín
fyrsta minning um þig er síðan
ég var alger stubbur og vissi að
það mátti alltaf bóka að í brjóst-
vasanum á skyrtunni væri
nammi. Þetta vissum við öll
barnabörnin og gengum að þessu
vísu. Svona eftir á að hyggja var
þetta nú ekkert girnilegasta
nammi í heimi – búið að vera vaf-
ið inn í kaffifilter kannski viku í
vasanum – en samt var það alveg
hrikalega spennandi og gott.
Uppvaxtarár mín með þér voru
svo góð. Þegar ég var ungur og
þú komst norður í Miklagarð fór-
um við oft á Lödunni yfir í Hátún
að kíkja á Gulla og Línu, fórum í
fjárhúsin og enduðum iðulega á
að fara niður á eylendi þar sem
ég keyrði og þú skoðaðir stóðið.
Síðan fluttist ég til Reykjavíkur
og þar brölluðum við mikið sam-
an. Ég hljóp iðulega til þín og við
fórum saman upp í Hátún í hest-
húsin, skelltum okkur svo í sund
í Laugardalslaugina og alltaf ís á
eftir. Í vor tók ég þá ákvörðun að
eyða sem mestum tíma með þér
og það gleður mig núna.
Ég kom til þín á Grund, þar
sátum við og ræddum sveitina og
gamla tíma saman, fórum á rúnt-
inn og kíktum í kaffi til frænd-
fólks eða upp í kirkjugarð og
margar ferðir fórum við norður í
Skagafjörð þar sem þinn hugur
dvaldi iðulega.
Blessuð sértu, sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
Engið, fjöllin, áin þín,
yndislega sveitin mín,
heilla mig og heim til sín
huga minn úr fjarlægð draga.
Blessuð sértu, sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
(Sigurður Jónsson)
Mér detta í hug margar
skondnar sögur af þér sem ég
hef upplifað. Ein var þegar ég
sat með þér í nýja Subaru-bíln-
um sem þú varst nýbúinn að
kaupa. Það kom alltaf hljóðmerki
eftir smátíma ef þú hafðir gleymt
að spenna beltið á þig og það var
einmitt á miðri Miklubrautinni,
um klukkan fimm í mestu um-
ferðinni, að hann byrjar og þú
snöggstoppar og segir: „Byrjar
hann að flauta, blessaður.“ Ég
lak ofan í sætið þar sem allir
keyrðu flautandi framhjá. Það
eru svona sögur sem fá mig til að
brosa í gegnum tárin, kæri afi.
Það verður skrítið að hafa þig
ekki við hliðina á mér í kirkjunni,
syngjandi alla sálmana fullum
hálsi.
Það er heiður að hafa fengið
að alast upp í kringum annan
eins höfðingja og gæðablóð og
þig, minning þín verður alltaf í
hávegum höfð í mínu brjósti.
Hvíldu í friði. Þinn afastrákur,
Birgir Þór Guðmundsson,
Stóru-Seylu.
Óli afi, mikið er skrítið að
skrifa minningargrein um þig.
Það er erfitt að trúa að þú sért
farinn enda alltaf verið stór part-
ur af mínu lífi. Það er löng rit-
gerð sem ég gæti skrifað þér til
minningar. Ef ég á að draga eitt
fram sem á að lýsa þér þá er það
að þú varst fyrst og fremst góður
maður, góður og umhyggjusam-
ur við alla sem ég þekki. Þér
þótti vænt um fólkið þitt og
náungann, sveitina þína og dýr-
in. Þér fannst flest fallegt og átt-
ir óvenjuauðvelt með að sjá það
jákvæða og góða í öllu. Þú varst
áhugasamur um fólk og málefni,
greiðvikinn og máttir ekkert
aumt sjá. Það er fyrst og fremst
þín mannlega hlið sem við hin
höfum reynt að tileinka okkur og
læra af.
Við brölluðum mikið saman,
sérstaklega þegar ég var barn og
unglingur. Ég skottaðist á eftir
þér heilu sumrin í Hátúni í
Reykjavík í kringum búskapinn
og síðar hjá frændfólki þínu í
Skagafirði fyrir þína tilstuðlan.
Blessunarlega er maður aðeins
hálfur malbiksdrengur fyrir vik-
ið.
Á námsárunum var Hörgshlíð
mitt annað heimili, þar sem ég
lærði við stofugluggann og naut
návistar þinnar. Þú ert einn af
þeim sem hafa mótað mig hvað
mest í lífinu og fyrir það er ég
þakklátur.
Þinn mesti gleðigjafi var fólk-
ið þitt. Þú varst stoltur af börn-
unum þínum og þeirra börnum
og fylgdist alla tíð náið með
hverjum og einum. Við erum far-
sæl fjölskylda og þú átt stóran
þátt í því beint og óbeint. For-
eldrar þínir og systkini voru þér
ávallt ofarlega í huga ásamt
þeirra niðjum. Þú varst stór-
frændi margra og áttir gott sam-
band við fólkið þitt í Skagafirði.
Þú varst mikill Íslendingur og
Skagfirðingur. Fátt fannst þér
stórkostlegra en Skagafjörður-
inn að sumri og þá sérstaklega
Hátún í Skagafirði sem var þér
svo kært alla tíð. Þú sagðir við
mig nú síðast um daginn að þér
fyndist þú fyrst vera kominn
heim þegar þú kæmir í Skaga-
fjörðinn. Það er vel við hæfi að
þar munu bein þín hvíla.
Ferðalaginu kveiðstu ekki og
ég trúi að þú sért sáttur hinum
megin. Þar eru fagnaðarfundir.
Blessi þig afi minn og þakka
þér fyrir samferðina.
Halldór Ólafur Halldórsson.
Trúin var ljósgjafi og leiðarsteinn þinn,
lífsvonin opnar þér guðshimin sinn.
Vertu því sæll, er á vinar þíns fund
víkurðu á ný, eftir skilnað um stund.
(M.R.)
Þegar geislar októbersólar-
innar tóku að lækka á lofti og
krónur blómanna að sölna
kvaddi Ólafur Jónasson, föður-
bróðir minn, þetta jarðneska líf
og fór yfir í Sumarlandið. Fyrstu
minningar mínar um Óla frænda
eru þegar ég var barn á Skörðu-
gili. Við pabbi í fjósinu að morgni
til og hann birtist sem storm-
sveipur, en þann vetur held ég að
hann hafi verið ráðsmaður hjá
mömmu sinni í Hátúni. Eitthvað
líkaði honum okki það sem pabbi
hafði sagt eða gert, en ekki var
það erft.
Síðan liðu nokkur ár og þú
komst víða við. Amma Steinunn
flutti til Reykjavíkur í kjallarann
á Amtmannsstíg 5 til Ástu og
Jónasar. Árið 1954 fór ég til
Reykjavíkur í skóla og var hjá
ömmu, en þá var Óli kominn til
Reykjavíkur og farinn að vinna
þar, þá enn ógiftur og borðaði
hjá ömmu. Hann var mér alltaf
mjög góður, eins og reyndar öll
systkini pabba í Reykjavík.
Það var oft mikið fjör í kjall-
aranum á þessum árum. Alls
konar minningar rifjast upp nú
við fráfall Óla. Skautaferðir í
tunglsljósi á Tjörninni í Reykja-
vík, hann að stríða mér og ég að
borga fyrir mig, amma að
skamma okkur o.s.frv., og seinna
við Óli norður í Skagafirði að
reka hrossastóð til sumardvalar í
vesturfjöllin með pabba, Gulla og
fleirum eina ógleymanlega júní-
nótt. Um klukkan fjögur eða
fimm að morgni vorum við stödd
á Staðaröxlinni
á heimleið og horfðum á sólina
dansa á haffletinum og rísa síðan
úr sæ og ekki skemmdu eyjarnar
á firðinum, Drangey, Málmey og
Þórðarhöfði. Þvílík fegurð. Síðan
eru liðin nær 60 ár, en þau eru
nú sem örskotsstund. Þó að
mesti hluti ævistarfs hans hafi
verið sunnanlands leitaði hann á
seinni árum mikið til æskustöðv-
anna, enda fæddur í einu feg-
ursta héraði landsins, Skagafirði,
og þar valdi hann sér næturstað.
Á samkomu á hinum forna
þingstað Litla-Garði í Hegranesi
kom fyrir margt löngu ungur og
hvatlegur maður í ræðustól og
hóf upp raust sína á þessum orð-
um: „Félagar góðir, menn og
meyjar, hann er fallegur í dag,
Skagafjörðurinn okkar.“ Þessi
orð hefði Óli vel getað sagt.
Börnum hans og allri stórfjöl-
skyldunni votta ég samúð mína.
Hafðu mínar þakkir fyrir allt og
allt. Góða ferð Óli minn.
U. Eygló Sigurjónsdóttir.
Mikill manna- og dýravinur,
Ólafur Jónasson, er fallinn frá.
Óli bóndi eins og við vinkonurnar
kölluðum hann okkar á milli í
daglegu tali var bóndasonur að
norðan, fæddur og uppalinn í
Hátúni í Skagafirði.
Við kynntumst þessum góða
og blíða manni snemma á lífsleið-
inni eða þegar dætur hans fjórar
og við stelpurnar urðum vinkon-
ur um 1970. Ólafur og Sæunn
bjuggu á þessum árum í Stóra-
gerði í Reykjavík og við stelp-
urnar ekki fjarri. Samgangur
okkar við þessa yndislegu fjöl-
skyldu í Stóragerðinu var dag-
legur og alltaf var glatt á hjalla.
Alltaf tók Óli glaðlega á móti
okkur og bauð okkur velkomnar
þegar heimilið þeirra Sæunnar
fylltist af stelpulátum. Eftir því
sem við eldumst gerum við okk-
ur betur grein fyrir því hvað
hann var nærgætinn við okkur.
Auður: „Man enn þann dag í
dag hvað mér fannst kjúkling-
urinn hennar Sæunnar góður. Á
þessum árum var sjaldgæft að fá
kjúkling í matinn heima fyrir.
Auðsótt var fyrir Óla að hafa
kjúkling í matinn svona hvunn-
dags enda með kjúklingabú við
bæjardyr Reykjavíkur upp við
Rauðavatn.“
Gunna: „Einstakt var hvernig
hann kynnti okkur borgarstelp-
unum fyrir víddum og dýpt
sveitamenningar. Ósjaldan leyfði
hann okkur öllum (Hönnu, Stein-
unni, Kötu, Möttu, Möggu, Ástu,
Gunnu og Auði) að þvælast með
sér á Landrovernum fram og til
baka austur fyrir fjall, hann þá
að vinna við búskapinn í Jórvík
og aldrei skammaði hann okkur
fyrir prakkarastrikin, alltaf
sama æðruleysið hjá elsku Óla.“
Matta: „Einu sinni sem oftar
fórum við austur fyrir fjall með
Óla bónda og á Hellisheiðinni var
blindaþoka þannig að ekki sást á
milli stika. Við stelpurnar sátum
aftur í Landrovernum og skyndi-
lega stoppaði Óli og sagði: stelp-
ur, það hefur bíll farið út af, sitj-
ið kyrrar. Hann vippaði sér út og
bauð fram hjálp sína. Svo sagði
hann við bílstjórann: við þurfum
fleiri hendur, maðurinn varð
hálfhissa þegar hann opnaði aft-
urhurðina á Landrovernum og út
stukku 8 stelpur. Bílstjórinn fór
að hlæja og við hjálpuðum að ýta
bílnum aftur upp á veginn, þá
varð Óla að orði: það vantar sko
ekki maltið í ykkur, stelpur.“
Ásta: „Ólafur var mannasætt-
ir og sá alltaf jákvæðar hliðar í
fari fólks.“
Magga: „Ógleymanlegar eru
allar ferðirnar sem við vinkon-
unar fórum með honum bæði
upp í Jórvík og sumarhúsið
þeirra á Nesjavöllum, þetta voru
dýrmætir og góðir tímar sem
ylja okkur og kæta þegar við rifj-
um þá upp.“
Í Miklagarði, húsinu sem hann
byggði í sveitinni sinni í Skaga-
firði, höfum við heimsótt fjöl-
skylduna og átt með henni góðar
stundir. Góður maður er genginn
sem hafði mótandi áhrif á okkur
allar í æsku. Blessuð sé minning
hans. Innilegar samúðarkveðjur
frá okkur,
Matthildur Ágústsdóttir,
Margrét Jónsdóttir, Ástríð-
ur Sveinsdóttir, Guðrún
Stefánsdóttir og Auður
Rafnsdóttir.
Fallinn er frá fjölskylduvinur,
Ólafur Jónasson frá Hátúni í
Skagafirði. Það voru forréttindi
að kynnast manni eins og Óla,
eins og hann var oftast kallaður.
Umhverfi hans mótaðist af
léttleika og glaðværð þótt verk-
efnin væru stundum erfið í
amstri dagsins. Vandamál voru
ekki efst í huga Óla, alla vega fór
það þá ekki hátt, aðeins sagt
„hvíindis klemma er þetta“ eða
„óhnétis klemma er þetta“ þegar
hlutirnir gengu ekki upp sem
skyldi, viðbrögð sem fleiri mættu
taka sér til eftirbreytni.
Óli var mikill áhugamaður um
búskap og búrekstur sem hann
stundaði með Sigurði bróður sín-
um eftir að hafa hætt sendibíla-
akstri hér í borginni. Búið, sem
var við borgarmörkin, nefndu
þeir bræður Hátún eins og
æskuheimilið fyrir norðan, enda
hugurinn ávallt á þeim slóðum
sem og við fjárbú bróður þeirra
Jónasar á Nesjum. Þeir voru
ávallt hressir bræðurnir Óli og
Jónas þegar þeir komu í sveitina
við Þingvallavatn til hinna ýmsu
verka tengdra búskapnum á
Nesjum og víðar á svæðinu eða
til smölunar á fótfráum geitum
sem Óli átti um tíma. Stundum
þurfti að gera út marga leið-
angra til að ná geitunum í hús
fyrir veturkomu og það leiddist
Óla ekki, naut þess að vera á
svæðinu í þessu brasi með okkur
heimamönnum.
Oft var glatt á hjalla á skag-
firska vísu eftir amstur dagsins
eystra og þá gjarnan tekið lagið
eða í spil og spjallað um verk
dagsins og það sem framundan
væri að morgni, skipulagið ávallt
gott og hnitmiðað. Á fallegum
vordögum við tærbláma vatnsins
með undirleik fyrstu vorfuglanna
tóku þeir bræður gjarnan lagið á
hlaðinu á Nesjum ásamt góðum
söngmönnum og vinum úr Þing-
vallasveit, t.d. ljóð eftir Davíð
Stefánsson frá Fagraskógi:
Þú komst í hlaðið á hvítum hesti,
þú komst með vor í augum þér.
Ég söng og fagnaði góðum gesti
og gaf þér hjartað í brjósti mér.
Þetta voru skemmtilegar sam-
verustundir í sveitinni fögru með
glaðværum mönnum úr Skaga-
firði, Grafningi og Þingvallasveit.
Einnig voru oft með þeim
bræðrum í för aldurshöfðingj-
arnir Vigfús og Guðjón úr
Skagafirði og ekki minnkaði rök-
ræðan um pólitík og búskapinn
þegar Sigurður bóndi á Villinga-
vatni var einnig með í hópnum.
Glettinn og hress vinahópur sem
Óli naut sín í.
Óla og hinna fræknu sam-
ferðakappa minnist ég og fjöl-
skyldan mín með virðingu og
þökk fyrir góðar og eftirminni-
legar samverustundir sem tæki
margar síður að skrifa tæmandi
ávarp um. Þær síður bíða betri
tíma.
Guð verndi minningu Ólafs
Jónassonar og skemmtilegra
samferðamanna. Innilegar sam-
úðarkveðjur sendum við fjöl-
skyldu hans og vinum.
Fyrir hönd fjölskyldunnar frá
Nesjavöllum,
Ómar G. Jónsson.
Ólafur Jónasson
✝
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
JÓHANNA JÓHANNESDÓTTIR
frá Brekkum í Mýrdal,
sem lést mánudaginn 6. október, verður
jarðsungin frá Skeiðflatarkirkju í Mýrdal
laugardaginn 18. október kl. 14.00.
Auðbert Vigfússon, Anna Pálsdóttir,
Hróbjartur Vigfússon, Sigríður Einarsdóttir,
Steinþór Vigfússon, Margrét Harðardóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN MAGNÚSDÓTTIR
STRANDBERG
frá Hellum, Landsveit,
áður til heimilis að Melgerði 32,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð föstudaginn 10. október.
Útför Guðrúnar fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn
24. október og hefst kl. 13.00.
Auður F. Strandberg,
Magnús F. Strandberg, Ingibjörg Bragadóttir,
Birgir F. Strandberg,
Sveinbjörn F. Strandberg, Kristín Jónsdóttir,
Agnar F. Strandberg, Brynja Stefnisdóttir,
börn og barnabörn.
✝
Ástkær móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
INGUNN INGVARSDÓTTIR,
Hagamel 22,
Reykjavík,
lést mánudaginn 29. september síðastliðinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Ingvar Þór Bjarnason,
Guðlaugur Hanneson,
Krista Hannesdóttir
og fjölskyldur.
✝
Elskulegur bróðir okkar, frændi og vinur,
ÁSGEIR JÓELSSON,
Sunnubraut 14,
Reykjanesbæ,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Nesvöllum
mánudaginn 13. október.
Útför hans fer fram frá Keflavíkurkirkju
fimmtudaginn 23. október kl. 13.00.
Hjartanlegar þakkir til starfsfólks Garðvangs og Nesvalla
fyrir frábæra umönnun.
Inga Jóelsdóttir,
Jóel Bachmann Jóelsson
og aðstandendur.