Morgunblaðið - 28.10.2014, Qupperneq 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. OKTÓBER 2014
alltaf saman í öllu; barnauppeldi,
halda utan um öll börnin í námi
og starfi, bjóða í mat, halda fjöl-
skyldunni saman. Dinna alltaf
jafnglæsileg, enda átti hún
marga fallega kjóla og skart.
Ekki gleymi ég hárinu hennar
fallega. Sem unglingur gleymi
ég aldrei háhæluðu skónum
hennar, sem ég mátti máta eins
og ég vildi þegar ég var að passa
börnin, og þau sofnuð. Já, ég
gleymi þessu aldrei. Dinna hefur
alltaf verið til staðar. Í Selju-
gerðið kom ég oft með dæturnar
enda stutt að fara úr Espigerð-
inu. Þar var Margrét amma á
neðri hæðinni og hamingjan al-
gjör. Allir nutu þess að koma í
heimsókn, því allt gekk svo vel
og allir voru svo velkomnir.
Já þar var hamingja, amma
og Dinna og fjölskylda undir
sama þaki í mörg ár. Fyrir-
myndin hélt áfram í lífinu eftir
að Margrét amma dó. Dinna hélt
áfram að vera til staðar og mér
finnst oft að hún hafi verið eins
og stóra systir mín, sem ég leit
upp til alla ævi okkar saman.
Síðast þegar við töluðum í síma
sagði ég henni að mér þætti und-
urvænt um hana og hún sagði
það sama á móti. Það er gott
þegar maður hefur misst svona
mikið að hafa þótt undurvænt
um einhvern, já hana. Ég mun
alltaf minnast hennar með kær-
leika og þakklæti í huga. Hún
átti stóran hlut í hjarta mínu. Ég
er mjög stolt af því að fá að bera
nafnið hennar.
Hvíl í friði elskan mín, Guð
blessi þig.
Margrét Kristín Möller.
Elskuleg föðursystir okkar er
látin og við finnum til sorgar og
saknaðar.
Dinna frænka var fastur
punktur í lífi okkar, traust og
ávallt reiðubúin til stuðnings og
góðra ráða, stöðug uppspretta
gleði og hlýju. Hún passaði okk-
ur á sínum tíma og við endur-
guldum henni ástúðina með því
að gæta hennar barna þegar
þeir tímar komu. Ófá skiptin
kíktum við upp til hennar í
Seljugerðinu þegar við heimsótt-
um Margréti ömmu sem átti
skjól hjá Dinnu og Kristjáni um
árabil. Öll eigum við okkar sér-
stöku stundir sem við deildum
með henni og minnumst nú.
Gæðastundir við spjall í eldhús-
inu hennar, garðinum, sumarbú-
staðnum og á erlendri grundu.
Glæsilegu jóla- og afmælisboðin
á fallegu heimili þeirra Krist-
jáns. Fallega bjarta brosið henn-
ar með glit í auga sem lýsti upp
tilveruna.
Á dánardegi hennar rifjaði
mamma upp daginn sem Dinna
fæddist, hinn 4. janúar 1940, en
þær deildu sama afmælisdegin-
um, ellefu ár voru á milli þeirra.
Sameiginlegur dagur batt þær
enn sterkari vinaböndum. Hún
kveður elskulega mágkonu með
virðingu og kærleik.
Dinna átti hamingjuríka ævi,
elskuð og dáð af Kristjáni, börn-
um þeirra, tengdabörnum og
barnabörnum sem saman mynda
samheldna og ástríka fjölskyldu.
Dinna frænka var sem móðir og
amma mikill foringi og fyrir-
mynd afkomenda sinna og þau
Kristján héldu þétt utan um þau
öll.
Nú að leiðarlokum þökkum
við umhyggjuna og kærleikann
sem hún sýndi okkur systkinum,
fjölskyldum okkar og foreldrum.
Við munum ávallt minnast henn-
ar með virðingu og ást. Okkur
hefur alltaf þótt undurvænt um
þig, elsku frænka. Hvíl í friði.
Margrét Kristín, Alma,
Thomas, Ásta og Edda.
Með virðingu og þakklæti kveð
ég í dag hjartans fallegu frænku
mína og nöfnu Kristínu Möller.
Dinna frænka var glæsileg
kona og mjög tignarleg. Ganga
hennar um lífsins veg var falleg;
hún hafði fallega nærveru, var
umhyggjusöm og hafði yndislega
útgeislun sem fór ekki framhjá
neinum sem umgekkst hana.
Það var alltaf gaman að koma í
Seljugerðið til ömmu Margrétar
því Dinna og fjölskylda komu
ósjaldan að heilsa upp á okkur.
Hún heilsaði alltaf innilega, var
hress og glöð í bragði enda
kunni hún svo vel að meta lífið
og njóta þess. Því er ég líka full
þakklætis fyrir að þessa ein-
staka kona var á mínum lífsins
vegi.
Þegar ég fæddist var mér falið
einstakt hlutverk, þ.e. að bera
nöfn tveggja magnaðra kvenna,
Leu ömmu og Dinnu frænku. Ég
ber stolt nöfn þeirra og það vita
þær báðar hvað mér þykir vænt
um það.
Það er gott að líta yfir farinn
veg og ylja sér við góðar minn-
ingar á þessari stundu. Mér
þótti mjög mikið vænt um að
Dinna og Kristján sáu sér fært
að eiga með okkur yndislega
stund þegar Kristín María, dótt-
ir okkar Kalla, var skírð í maí
2011. Þá var Dinna á leið í með-
ferð vegna veikindanna en hittist
svo vel á að hún átti ekki að
byrja fyrr en daginn eftir. Við
áttum yndislegan dag saman
með fjölskyldu og vinum og svo
var skemmtilegur bónus að það
bættist lítil nafna í hópinn.
Mig langar að kveðja þig, fal-
lega frænka mín, með einum af
mínum uppáhaldssálmum sem
ég syng ósjaldan fyrir ljósin mín
þrjú:
Megi gæfan þig geyma,
megi Guð þér færa sigurlag.
Megi sól lýsa þína leið,
megi ljós þitt skína sérhvern dag.
Og bænar bið ég þér,
að ávallt geymi þig
Guð í hendi sér.
(Þýð. Bjarni Stefán Konráðsson)
Ég óska þér Drottins dýrðar,
ávallt Guðs blessunar og fallegr-
ar heimkomu elsku Dinna. Það
vitum við að í dag ríkir hátíð í
himnaríki.
Ég bið góðan Guð að veita fjöl-
skyldunni allri styrk á erfiðum
tímum.
Lea Kristín
Guðmundsdóttir.
Þegar við fengum þær fréttir
frá pabba að Dinna frænka hefði
kvatt þennan heim fóru margar
hugsanir í gegn um hugann. Um
leið og sorgin þrengdi að rifj-
uðust upp ótal góðar minningar.
Við systkinin vorum svo heppin
að fá að kynnast Dinnu ung og
eiga með henni, Kristjáni og
börnunum þeirra fjölmargar
góðar stundir. Jólaboð, heim-
sóknir í Seljugerðið, góðar
stundir í Bakkaseli við Þing-
vallavatn, á Skjaldartröð á
Hellnum og svo mætti lengi
telja. Þegar hugurinn reikar til
baka er efst í huga sú hlýja, vin-
átta og væntumþykja sem geisl-
aði frá Dinnu.
Fyrir þessar samverustundir
erum við þakklát. Börnin okkar
kynntust Dinnu líka og á hún
sterkan sess í hug þeirra og
hjarta. Það leynir sér ekki þegar
þau tala um hana. Í þeirra huga
var Þorláksmessuboðið hjá
Dinnu og Kristjáni hátíðleg
stund sem markaði upphaf jóla-
haldsins. Heimilisbragurinn,
hangikjötslyktin, félagsskapur-
inn og smágjafirnar sem hún
laumaði að krökkunum mynduðu
ævintýralega stemningu hjá
þeim.
Stundum verður vetur
veröld hjartans í.
Láttu fræ þín lifa,
ljóssins Guð, í því.
Gef oss þitt sumar
sólu þinni frá.
Kristur, kom og sigra,
kom þú og ver oss hjá.
(Sigurbjörn Einarsson)
Kæri Kristján og fjölskylda,
hugur okkar er hjá ykkur. Guð
blessi minningu Dinnu.
Anna Gréta, Tómas Njáll
og Gunnar Þór.
Alþýðleg hefðardama er það
sem upp í hugann kemur þegar
við hjónin á kveðjustund hugs-
um til Kristínar Möller og þökk-
um fyrir að hafa fengið að njóta
samvista með henni. Glæsileg og
reist kona með sitt rauða hár og
fallega brosið. Óumræðanlega
hlý og umvefjandi gagnvart öll-
um sem hún hitti, og kona sem
tók á móti fólki og lífinu af for-
vitni og ánægju. Í gegnum árin
áttum við hjónin þess kost að
ferðast með Kristínu og Krist-
jáni bæði innanlands og utan, og
alls staðar þar sem við komum
geislaði Kristín og kom fram við
fólk og aðstæður eins og ætíð
væri hún á heimavelli, – og hvort
sem um var að ræða ólíka menn-
ingu, aldursmun eða annað kom
Kristín fram við persónuna af
áhuga og jafnræði. Áreynslulaus
framkoma, hlýja og lífshamingja
gerðu samvistir við hana jafnt
þægilega og skemmtilega. Krist-
ín dró að sér fólk með sjarma
sínum. Og sú lífshamingja sem
hún naut með Kristjáni sínum og
allri fjölskyldunni var aðdáunar-
verð.
Af sömu reisn og æðruleysi
tókst Kristín á við veikindi sín,
horfði alltaf fram á veginn með
tilhlökkun um það sem gera átti
þegar heilsan væri betri, – golf-
ferðir og ómetanlegar stundir
með fallegu stórfjölskyldunni, og
alltaf stutt í brosið. Á kveðju-
stund getur maður ekki annað
en lotið höfði af virðingu og
reynt að tileinka sér lífssýn og
kraft Kristínar og reynt að njóta
augnabiksins sem lífið gefur
manni með bros á vör, þakklæti í
huga og von í hjarta. Samband
Kristjáns og Kristínar var svo
augljóslega byggt á trausti,
gagnkvæmri virðingu og elsku
að unun var á að horfa og í hug-
um okkar hjóna voru þau ætíð
sem eitt. Kristján, kæri vinur,
við vitum að missir þinn er mikill
og allrar fjölskyldunnar og biðj-
um Guð að styrkja ykkur öll.
Minning um stórkostlega konu
lifir.
Vinarkveðja,
Þorbjörg og Brynj-
ólfur Bjarnason.
Í dag kveðjum við elskulega
vinkonu okkar Krístínu Möller,
eða Dinnu eins við flestar í
saumaklúbbnum kölluðum hana.
Samvera okkar hefur varað í
rúm 50 ár og aldrei borið skugga
á. Það er svo sannarlega ómet-
anlegt að eiga góða vini. Við hitt-
umst reglulega og fórum þá t.d. í
sumarbústaði og skemmtiferðir
til Kaupmannahafnar þar sem
ein af okkur bjó. Að maður tali
nú ekki um ferðirnar til Stykk-
ishólms en þar var bernskuheim-
ili Dinnu og þar lágu ræturnar
og sterkar taugar flestra okkar.
Við vinkonurnar reyndum að
styðja hver aðra í blíðu og stríðu
og ekki síst hún Dinna okkar,
sem sýndi fólki áhuga og alúð og
umfram allt væntumþykju.
Fjölskylda hennar hefur alla
tíð verið mjög samrýnd og var
henni svo sannarlega allt.
Kæri Kristján og fjölskylda.
Megi góður Guð vera ykkur
styrkur í sorginni.
Else Zimsen, Kristín
Gunnarsdóttir og Skúli Kr.
Gíslason, María Guðmunds-
dóttir og Viðar Guðjónsson.
Elskuleg vinkona okkar, Krist-
ín Möller, er horfin inn á þá ei-
lífðarbraut sem bíður okkar
allra.
Þau hjónin Kristín og Kristján
höfðu lengi verið góðir kunningj-
ar okkar en sá kunningsskapur
þróaðist smám saman upp í al-
veg einstaka vináttu. Síðasta
áratuginn höfum við átt ótrúlega
skemmtilegar samverustundir
bæði hér á landi og erlendis.
Sameiginlegur golfáhugi gaf
okkur gjarnan tilefni til að hitt-
ast. Meira máli skipti þó að í
samtölum yfir kaffibolla eða
kvöldverði var réttur tónn
ríkjandi, gagnkvæm vinátta og
traust.
Skaphöfn Kristínar einkennd-
ist af jákvæðni og léttleika
ásamt skemmtilegri blöndu af
hörku og sveigjanleika. Skap-
höfnin var svo aðlaðandi að vinir
hópuðust að henni úr öllum átt-
um. Þessi stóri vinahópur elsk-
aði Kristínu og sóttist eftir fé-
lagsskap hennar. Hún lyfti sál
vina sinna með glaðlegu viðmóti
og uppörvun. Sem húsmóðir var
hún svo í hæsta klassa og bragð-
laukar gesta hennar kættust um
leið og sálarlífið.
Í golfinu var Kristín sami að-
laðandi félaginn og endranær en
þar þurfti hún þó oft að grípa til
hörkunnar við erfiðar aðstæður.
Hún lét veikindi síðustu missera
ekki slá sig út af laginu og kom
okkur hvað eftir annað á óvart
með krafti og árangri á golfvell-
inum. Síðasta golfhringinn spil-
uðum við um miðjan júlí síðast-
liðinn á erfiðum golfvelli. Á
síðustu stundu brást að við
fengjum golfbíl eins og til stóð.
Hún vildi samt alls ekki hætta
við að spila og lauk 18 holum
með glæsibrag.
Í veikindunum sýndi Kristín
mikinn styrk og síðustu mán-
uðirnir reyndu mikið á sálar-
þrekið. Allt til hins síðasta geisl-
aði þó frá henni sú jákvæðni og
hlýja sem einkenndu hana allt
lífið.
Við þökkum Kristínu vinátt-
una og samfylgdina og biðjum
henni Guðs blessunar. Kristjáni
og fjölskyldunni sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Ingibjörg (Inga) og Sveinn.
Elsku Kristín eða amma
Dinna eins og börnin mín kalla
þig. Það er margt sem kemur í
hugann enda hefur þú verið svo
stór partur af öllu mínu lífi, þið
mamma giftar bræðrum og
bestu vinkonur alla tíð og mikill
samgangur. Oft gisti ég í gegn-
um árin enda við Tommi vinir,
rétt ár á milli okkar og stutt á
milli heimila okkar, og átti ég
alltaf athvarf hjá ykkur þegar á
reyndi. Aldrei dæmdir þú mig en
við gátum átt samræður af for-
dómaleysi og virðingu, eins og
hin mamma mín. Þú hvattir mig
til að læra kokkinn enda hafði
áhuginn vaxið við að fá að vera
við hlið þér í veislum, sem þú
varst mikið með, oft vegna
starfa Kristjáns og ég stoltur að
fá að taka þátt í.
Man svo vel þegar ég átti von
á fyrsta barninu 19 ára og þú
hálf abbó að mamma yrði amma
á undan þér. Var ákveðið að þú
yrðir amma Dinna sem þú ert
enn kölluð af börnum mínum.
Held að það sé þér að þakka að
stórfjölskyldan hefur haldið
saman, alltaf verið til staðar fyr-
ir alla. Þakklæti vegna tryggðar
við mömmu öll árin sem hún var
veik og hvernig þið Kristján
stóðuð með okkur systkinunum
þegar hún dó fyrir u.þ.b. þremur
árum. Alltaf var reiknað með
ykkur þegar stórir atburðir voru
í okkar lífi, nú síðast í brúðkaupi
Kristins og Aldísar sem gladdi
þau og okkur öll að skyldir hafa
heilsu til að koma. Alltaf voru
símtöl á afmælum okkar, svona
fastur punktur.
Mikill er missir Kristjáns og
fjölskyldunnar en þau eru sterk
að eiga hvert annað og frábært
samband. Megi algóður Guð
blessa þig og takk fyrir sam-
fylgdina.
Ragnar J. Kristinsson
(Raggi).
Einn sólríkan ágústdag, sum-
arið 1959, var ég á göngu á Aust-
urvelli með vinkonu minni. Þá
tók ég eftir stúlku á mínum aldri
með afskaplega fallegt rautt hár,
sem kom á móti okkur. Hún var
í blárri dragt. Þetta var Kristín
Möller. Í mínum huga var Dinna
alltaf þessi unga stúlka í bláu
dragtinni. Fljótlega eftir þetta
kom í ljós að ungu mennirnir
sem við vorum báðar nýbúnar að
kynnast voru vinir, þeir Kristján
og Friðjón Björn. Svona byrjaði
nú okkar vinátta. Þeir vinirnir
voru ansi flottir á því og buðu
okkur alltaf á laugardögum á
ball í Sjálfstæðishúsinu, sem var
við Austurvöll, og í mat á undan.
Eftir hádegi á laugardögum var
hringt og spurt „í hverju ætlar
þú að vera í kvöld?“ Við áttum
ekki marga ballkjóla en samt
þurftum við alltaf að vera vissar
um í hverju hin ætlaði að vera.
Þetta voru sko alvöruballkjólar.
Þetta gekk svona til áramóta.
En á gamlárskvöld settu bæði
ungu pörin upp hringa og fóru
svo á ball í Lídó. Síðan tóku við
brúðkaup, íbúðakaup og barn-
eignir.
Það er svo margt sem hægt er
að minnast eftir öll þessi ár. Öll
matarboðin og útilegurnar með
krakkana. Utanlandsferðir bæði
með og án barna. Við heimsótt-
um þau til Flórída og þau heim-
sóttu okkur til Svíþjóðar. Helg-
arferðirnar með spilaklúbbnum
á sveitahótel hér á landi. Og boð-
in í sumarbústaðinn. Ég vann
lengi á skrifstofu Fósturskóla Ís-
lands og eitt árið vantaði mann-
eskju í hálft starf. Mér datt
strax Dinna í hug. Satt best að
segja var ég svolítið kvíðin, því
þetta yrði virkileg reynsla á vin-
áttu okkar að vera saman alla
daga. Annaðhvort yrði þetta til
þess að það yrðu vinslit eða að
við yrðum betri vinkonur, sem
varð raunin, guði sé lof.
Oft var mikið hlegið, en þessi
skrifstofa var þannig að við
leystum hin ólíklegustu mál.
Þetta var fyrir tíma farsímanna
og börn nemenda hringdu með
alls konar vandamál sem við
gerðum okkar besta til að leysa.
Svo sem að greina í orðflokka í
gegnum síma og „heldurðu að ég
megi ekki fá mér franskbrauð?“
Sem við leyfðum auðvitað. En
þetta var einstaklega skemmti-
legur tími og varð þessi hópur
sem vann í skólanum mjög sam-
heldinn og hittist a.m.k. einu
sinni á ári og stundum tvisvar.
SJÁ SÍÐU 30
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
✝
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÓHANNES SIGURÐSSON
forstöðumaður,
sem lést föstudaginn 24. október,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju
föstudaginn 31. október kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir. Þeim sem vilja minnast Jóhannesar
er bent á að styrkja afabarn hans, Sunnu Valdísi, og AHC
samtökin kt. 590509-1590 reikn. 0322-22-1549.
Vilborg Fríður Björgvinsdóttir,
Björgvin H. Jóhannesson,
Bjarni S. Jóhannesson, Björg Dagmar Jóhannesson,
Bjarki Þór Jóhannesson, Steingerður Kristjánsdóttir,
Sigurður H. Jóhannesson, Ragnheiður Erla Hjaltadóttir,
Jóhannes B. Jóhannesson, Glicia Gomes,
barnabörn og langafabörn.
✝
Móðir okkar og fóstra,
ANNA BJÖRNSDÓTTIR,
Ásabyggð 12,
Akureyri,
lést aðfaranótt sunnudagsins 26. október
að Dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri.
Halldóra Ólafsdóttir, Sigurður Ólafsson,
Anna Ingeborg Pétursdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, afi,
sonur og tengdafaðir,
INGÓLFUR SVEINSSON,
Ásbúð 64,
Garðabæ,
lést fimmtudaginn 23. október
í faðmi fjölskyldunnar á heimili sínu.
Útför hans fer fram frá Vídalínskirkju
föstudaginn 31. október kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Karitas,
hjúkrunar- og ráðgjafarþjónustu.
Anna Björg Pálsdóttir,
Gyða Ingólfsdóttir, Benedikt Stefánsson,
Agnar Páll Ingólfsson, Hildur Baldvinsdóttir,
Sigurbjörn Ingi Ingólfsson,
Gyða Ingólfsdóttir
og barnabörn.