Morgunblaðið - 14.11.2014, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. NÓVEMBER 2014
vinum og voru þeir alla tíð vel-
komnir inn á heimilið. Lauga
frænka hafði sterkar skoðanir á
mönnum og málefnum og var oft
gaman að spjalla við hana um líf-
ið og tilveruna. Hún var ósér-
hlífin, dugleg og ákveðin kona og
kom til dyranna eins og hún var
klædd, hrein og bein og sagði
ávallt sína meiningu. Þar var
engin sýndarmennska á ferðinni,
hún kom eins fram við alla, háa
sem lága.
Eftir stúdentsprófið voru
samskiptin ekki eins tíð en hún
fylgdist grannt með mér í leik og
starfi. Hún lét sér alla tíð annt
um mig og mína fjölskyldu. Fyr-
ir allt þetta skal nú þakkað.
Guggu, Fíu, Ingu, Rögnu og fjöl-
skyldum þeirra sendum við Ár-
dís okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Guðmundur Ingi.
Sest ég við sólarlag
sátt er við liðinn dag.
Svæfir mig, svefni værum,
mjúka mildings höndin þín.
(Eygló Eyjólfsdóttir)
Lífsgöngu sinni lauk hún
frænka mín og fóstursystir með
þessum hætti, sátt og fullviss um
að allt yrði í hendi Guðs. Í síð-
ustu samveru okkar ræddi hún,
með blöndu af gáska og djúpri
alvöru, þessa niðurstöðu sína.
Rifjaði líka upp gamlar minn-
ingar, um horfnar stundir og
horfna vini.
Hún var 15 ára þegar ég
fæddist í húsi foreldra hennar og
alltaf síðan hef ég átt vísan
stuðning hennar og væntum-
þykju. Hið sama gilti um alla
mína afkomendur. Hún fylgdist
með og bar alltaf hag okkar fyrir
brjósti. Gladdist þegar vel gekk
og lagði lið á erfiðum stundum.
Fyrir allt þetta þökkum við af al-
hug nú við leiðarlok.
Blessuð veri minning hennar.
Ásta Sigurðardóttir
og börn.
HINSTA KVEÐJA
Til ömmu.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Far þú í friði.
Ragnar Páll,
Ásta Sigurlaug.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Guð blessi minningu
ömmu Laugu, hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Sigurlaug Sól og Þór Elí.
✝ Viðar Breið-fjörð fæddist
15. mars 1936 á
Hellissandi. Hann
lést á heimili sínu,
Hátúni 10 A,
Reykjavík, 4. nóv-
ember 2014.
Fósturforeldrar:
Pétur Guðbjörns-
son, formaður á
Hellissandi, f. 12.
febrúar 1897, og
kona hans, Sigríður Sýrusdótt-
ir, f. 7.ágúst 1873 á Hólum,
Breiðuvík. Móðir Guðrún Guð-
björg Guðbjörnsdóttir, f. 15.
október 1894, í Keflavík, Nes-
hreppi, Snæfellsnesi, d. 10. júlí
1973. Systkini hans voru Guð-
maki Vignir Halldórsson, f. 20.
október 1977. Börn þeirra:
Víðir Þór, f. 26. júlí 2006, Birk-
ir Dagur, f. 21. júlí 2008, Krist-
inn Viðar Jónasson, f. 15. ágúst
1984, maki Fjóla Helgadóttir, f.
22. apríl 1983. Börn þeirra:
Kristín Helga, f. 29. janúar
2010, Karen Heiða, f. 5. október
2013, Heiða Björg Jónasdóttir,
f. 25. apríl 1988, maki Geir
Evert Grímsson, f. 23. ágúst
1987, Sigríður Viðarsdóttir, f.
14. febrúar 1963, maki Oddur
S. Jakobsson, f. 18. mars 1961,
börn: Jakob Oddsson, f. 3. júlí
1990, Viðar Oddsson, f. 15.
mars 1995, Harpa Björk Viðars-
dóttir, f. 9. apríl 1964, barn Sól-
ey Salómonsdóttir, f. 11. júlí
1995.
Viðar verður jarðsunginn frá
Langholtskirkju í dag, 14. nóv-
ember 2014, kl. 15.
rún Hulda Val-
geirsdóttir, Guð-
ríður Björg
Gunnarsdóttir,
Lilja Hansdóttir.
Fóstursystir: Mar-
grét Ingimund-
ardóttir.
Maki: Guðríður
Björg Sörladóttir,
f. 9. apríl 1937,
Djúpavík, Strönd-
um, d. 25. júlí 2001.
Þau skildu. Börn þeirra: Pétur
Sigurður Viðarsson, f. 20. apríl
1959, d. 20. júlí 2003, ókvæntur.
Kristín Viðarsdóttir, f. 23. maí
1960, maki Jónas Rútsson, f. 21.
júlí 1958. Börn: Erla Rut Krist-
ínardóttir, f. 29. apríl 1978,
Elsku afi.
Þó við værum ung þegar við
fluttum frá Hellissandi þá munum
við samt eftir heimsóknunum í
Hvamminn í gamla daga þegar við
fórum vestur. Man maður þá eftir
skrítnustu hlutum eins og háa
stóra öskubakkanum sem þú áttir
sem maður ýtti niður á þegar fyllt-
ist og öll askan safnaðist saman í
hólknum, og viðareldhúsbekknum
sem var alltaf inni í eldhúsi. Þegar
maður er lítill þá tekur maður eftir
skrítnustu hlutum. En þetta
minnir okkur bara á þig.
Þegar þú fluttir í bæinn sáum
við aðeins meira af þér. Varst t.d.
alltaf hjá mömmu á Þorláksmessu
í skötuveislu og fannst þér það nú
ekki leiðinlegt, enda fékkstu með
þér afgang heim um kvöldið til
þess að borða seinna.
Þér þótti nú ekki leiðinlegt að
tala og segja frá, og voru ófá blóts-
yrðin sem fylgdu þeim mörgu sög-
um sem þú kunnir. Maður var nú
orðinn ansi vanur þessum tals-
máta hjá þér en í eitt skiptið yfir
jólamatnum þá sagði ég (Heiða)
við þig hissa að maður talaði ekki
svona á jólunum. Þú tónaðir nú
niður orðbragðið en fannst þetta
frekar skondið.
Ávallt varstu fínn og snyrtileg-
ur til fara, með þykkt og mikið
svart hár sem varla var farið að
grána þó kominn værir á efri ár.
Keyptir ár hvert næluna til
styrktar brjóstakrabbameins-
sjúkum og voru þær orðnar ansi
margar á jakkanum þínum. Þú
varst nefnilega ekkert að skipta
nýju út fyrir þær gömlu heldur
safnaðirðu þeim bara saman á
jakkanum þínum. Nú er komið að
kveðjustund. Við vitum að þú ert
kominn á betri stað og líður ef-
laust miklu betur.
Þó maður viti að allir kveðja á
endanum þá er þetta alltaf jafn
mikill skellur og alltaf jafn sorg-
legt, en við höfum minningarnar
um þig hjá okkur um ókomin ár til
að brosa yfir og minnast. Öll mun-
um við hittast aftur.
Blessuð sé minning þín.
Í bljúgri bæn og þökk til þín
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég rata oft á ranga leið
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson)
Hvíldu í friði, elsku afi.
Heiða Björg og
Kristinn Viðar.
Viðar Breiðfjörð
✝ Jón Höskuldssonfæddist á Ból-
stað í Bárðardal 7.
júní 1938. Hann lést
á heimili sínu Kvista-
gerði 1 Akureyri 5.
nóvember 2014.
Hann var sonur
hjónanna á Bólstað,
Höskuldar Tryggva-
sonar, f. 1902, d.
1986, og Guðrúnar
Pálínu Jónsdóttur, f.
1904, d. 1985. Systkini Jóns eru
Héðinn bóndi á Bólstað, f. 1925, d.
2013, Sigrún Aðalbjörg Höskulds-
dóttir kennari á Akureyri, f. 1928,
Karl Emil Höskuldsson, f. 1936, d.
1937, og Tryggvi Höskuldsson
(tvíburabróðir), f. 1938, bóndi á
Mýri í Bárðardal.
Fanney Jónsdóttir fjöl-
skylduráðgjafi, f. 1968, gift Að-
algeiri Hallgrímssyni rafvirkja, f.
1963, dætur þeirra eru Hildur
Ýrr, f. 1988, og Hugrún Eir, f.
1993. 4) Hjalti Jónsson málari, f.
1972, í sambúð með Rósfríði
Kristínu Áslaugsdóttur viðskipta-
fræðingi, f. 1979, dóttir hans er
Aníta, f. 1998, dætur þeirra
Dagný, f. 2006, og Rakel, f. 2008.
Barnabarnabörnin eru níu.
Jón var í barnaskóla í Bárð-
ardal og Héraðsskólanum á Laug-
um. Hann lauk námi í bifvélavirkj-
un á Akureyri 1968. Vann síðan
hjá Norðurverki og Vegagerðinni
uns hann hóf störf hjá Fram-
kvæmdamiðstöð Akureyrarbæjar
1980 og vann þar til starfsloka ár-
ið 2003.
Útför Jóns fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag, 14. nóv-
ember 2014, og hefst athöfnin kl.
10.30.
Þann 23.6. 1963
kvæntist Jón Ástu
Dúnu Jakobsdóttur,
f. 23.8. 1944, frá Ak-
ureyri. Foreldrar
hennar voru Jakob
Böðvarsson brúar-
smiður, f. 1916, d.
1997, og Rósa Krist-
jándóttir húsfreyja,
f. 1904, d. 1991.
Börn Jóns og Ástu:
1) Jakob Jónsson
smiður, f. 1962 , börn hans: Krist-
inn Heiðar, f. 1981, Björn Már, f.
1981, Sigríður Sunna, f. 1982, og
Ásta Dúna, f. 1992. 2) Höskuldur
Jónsson tamningamaður, f. 1965,
kvæntur Elfu Ágústsdóttur dýra-
lækni, f. 1959, dætur þeirra eru
Þóra, f. 1997, og Pálína, f. 2000. 3)
Elsku pabbi. Nú er þessu veik-
indastríði lokið sem þú hefur háð í
svo langan tíma. það getur enginn,
sem ekki hefur reynt að lifa með
takmarkaða öndun alla daga,
ímyndað sér hvernig það er, en
það hefur þú gert til margra ára
með ótrúlegri baráttu og lífsvilja.
Upp koma minningar um þau fjöl-
mörgu ferðalög og hestaferðir
sem við fórum með þér. Alltaf
reiðstu fyrir hópnum því þú
þekktir umhverfið og leiðirnar
manna best, næstum eins og leið-
sögutæki nútímans. Öll höfum við
heyrt frásagnir þínar frá leiðangri
sem þú fórst á landsmót hesta-
manna á Þingvelli 1978, þú sagðir
svo lifandi frá að okkur fannst eins
og við hefðum verið með í ferðinni.
Minningar um hvað þú varst alltaf
ánægður með fjölskyldu þína,
börnin, barnabörnin og mömmu.
Þú varst aldrei að spara lýsing-
arorðin þegar þú sagðir þeim sem
heyra vildu frá því hvað við vorum
að gera og hvernig okkur gekk. Þú
kenndir okkur margt sem við fór-
um með út í lífið, mikilvægt var að
vera duglegur, vera iðinn og bruðl
var löstur. Þú varst bæði hjálp-
samur og gjafmildur. Meðan þú
hafðir heilsu varst þú alltaf tilbú-
inn að hjálpa hvort sem það var
við húsbyggingar eða við það sem
þér fannst allra skemmtilegast, að
taka afabörnin með í hesthúsið
eða hvert sem þú varst að fara.
Minningar um laugardagseftir-
miðdaga þegar við vorum börn,
mamma bakaði og þú sast í eld-
húsinu og spilaðir á harmonikk-
una og við sungum með og döns-
uðum, enda kunnum við hafsjó af
söngtextum og erum því gjald-
geng í öllum partíum. Oft höfum
við farið með öran hjartslátt um
miðjar nætur upp á sjúkrahús til
að kveðja þig en alltaf komstu
heim aftur. Við höfum oft talað um
í gríni að þú værir eins og kött-
urinn, ættir níu líf en allt tekur
enda að lokum. Þín verður sárt
saknað en minningar um góðar
stundir með þér munu lifa áfram.
Þín ástkæru börn,
Jakob, Höskuldur,
Fanney og Hjalti.
Í dag er til grafar borinn
tengdafaðir minn, Jón Höskulds-
son. Kynni okkar hafa varað í nær
aldarfjórðung og aldrei borið
skugga á. Jón var glaðsinna, fé-
lagslyndur, vinnusamur,
skemmtilegur og skjótur til svars.
Hann var mikill fjölskyldumaður,
hafði óbilandi trú á sínu fólki og
sinnti því vel. Hann hafði sterkar
taugar til bárðdælsku sveitarinn-
ar sinnar og voru alla tíð mikil og
góð samskipti við fólkið fyrir aust-
an. Hestar og hestamennska var
honum í blóð borin og hélt hann
hesta hér á Akureyri alla tíð.
Hann var afar laginn á hesti og
vildi hafa hestana góða. Hann
stundaði útreiðar að vetrinum, fór
í göngur á Sprengisand að hausti
og ferðaðist öll sumur með sínum
fasta ferðahóp, gömlu grúppunni.
Við Höskuldur og dætur okkar
höfum notið margra stunda sam-
an í kringum hestana með Jóni og
Ástu, fyrstu skref stelpnanna í
hestamennskunni voru á gæðing-
um hans Platon og Glúmi. Ekki
var hægt að fá betri hesta til þess,
þægir eðaltöltarar og afi fylgdist
glaður með, hvatti þær áfram og
var óþreytandi við að ríða út með
okkur. Öll fjölskyldan hefur
ferðast mikið saman á hestum
gegnum tíðina, farið margar ferðir
um Þingeyjarsýslur og oft austur í
Bárðardal þar sem Jón átti sína
góðu bræður á Bólstað og Mýri.
Ógleymanlegar stundir og oft kátt
á hjalla, börn og fullorðnir saman,
þeir tvíburabræður forreiðar-
menn, fóru hratt og villtust nú
stundum örlítið af leið. Góður mat-
ur, gleði, söngur og harmonikku-
spil í náttstað, ljúfar minningar.
Jón veiktist af lungnasjúkdómi á
besta aldri og þurfti að hætta
vinnu fyrr en áætlað var. Hann
átti nokkur ágæt ár áður en sjúk-
dómurinn ágerðist mikið og gerði
honum ófært að lifa án tengingar
við súrefniskút. Það var átakan-
legt að sjá þennan kvika, duglega
mann verða algerlega heilsulaus-
an og ófæran um að eyða efri ár-
unum í það sem stóð hjarta hans
næst, snúast í kringum fólkið sitt
og eyða dögunum í hesthúsinu.
Hans lukka var eiginkonan Ásta,
hún sinnti honum af alúð og tak-
markalausri þolinmæði og gerði
honum kleift að búa heima uns yf-
ir lauk. Fjölskylda og vinir reynd-
ust honum einnig vel, að öðrum
ólöstuðum er hlutur Fanneyjar og
dætra hennar ómetanlegur. Jón
hefur verið mér besti tengdafaðir
og sannur vinur. Við höfum mikið
hlegið og gantast og alltaf sam-
mála um menn og málefni. Dætur
mínar hefðu ekki getað átt betri
afa. Hann elskaði þær og öll sín
barnabörn takmarkalaust, fylgd-
ist vel með öllum og var óspar á
hrós og hvatningu. Allur þessi
kærleikur er svo sannarlega end-
urgoldinn, Jóns verður sárt sakn-
að og vil ég þakka allt það góða
sem okkar samvera hefur gefið,
hann auðgaði líf mitt og okkar
allra í fjölskyldunni.
Elfa Ágústsdóttir.
Mig langar að minnast Jóns
tengdaföður míns í nokkrum orð-
um. Efst í huga mínum er þakk-
læti fyrir að hafa kynnst þessum
frábæra lífsglaða manni sem leit
ávallt jákvæðum augum á lífið.
Jón var mikill fjölskyldumaður og
var alltaf í mjög góðu sambandi
við börn sín og barnabörn, hann
hældi þeim á hvert reipi. Hann
vildi alltaf hafa margt fólk í kring-
um sig og ekki var það verra ef
það væri veisla eða einhver
skemmtun í gangi, það var frá-
bært. Jón var vinmargur og mjög
gestkvæmt hjá honum og Ástu í
Kvistagerði. Einn af kostum hans
var hversu ánægður hann var með
allt og alla hluti. Þegar heimilis-
bílnn var endurnýjaður þá var nýi
bíllinn langbesti bíllinn sem þau
höfðu átt; þegar þau fengu sér
tjaldvagn var tjaldvagninn að
sjálfsögðu frábær og ekki má
gleyma hestunum sem þau áttu;
þeir voru að sjálfsögðu allir frá-
bærir. Ásta prjónaði fallega lopa-
peysu handa Jóni á þessu ári og að
sjálfsögðu líkaði Jóni vel við þessa
peysu; þetta var langbesta peysan
sem hann hafði átt. Þessi orð gætu
virkað á einhvern eins og Jón
hefði verið montinn maður en það
var hann ekki, hann var lífsglaður
maður sem leit jákvæðum augum
á lífið og vildi hafa það skemmti-
legt, honum leið best með fjöl-
skyldunni sinni. Það var alveg
ótrúlegt að fylgjast með því
hversu vel Ásta hjúkraði og ann-
aðist Jón í löngum veikindum hans
og hversu gott og náið samband
þeirra var. Ásta annaðist Jón alla
daga hvort sem hann var á sjúkra-
húsi eða heima hjá sér, hámennt-
aður læknir hefði varla gert það
betur. Það er með miklum söknuði
sem ég kveð tengdaföður minn, en
eftir standa góðar minningar um
lífsglaðan mann, ég er þakklátur
fyrir þann tíma sem ég og dætur
mínar áttu með honum því hann
hefur kennt okkur svo margt með
jákvæðni sinni og lífsgleði og gert
okkar líf skemmtilegra. Þinn
tengdasonur,
Aðalgeir (Alli).
Jón og Tryggvi (Óni og Bibbi)
tvíburabræður mömmu voru mín-
ir skírnarvottar og þótti mér
nokkuð til um það í uppvextinum.
Ég minnist þeirra sem sannra
gleðigjafa því oft var stutt í hlát-
urinn. Þeir voru flottir, hreyfan-
legir, ýmist að koma eða fara og
sveipaðir lífsþrótti og ævin-
týrablæ. Grípandi til harmonikk-
unnar í hvert sinn sem tækifæri
gafst og segjandi á lifandi og
hressandi hátt frá hversdagsleg-
ustu hlutum sem væru þeir stór-
merkilegir og það urðu þeir líka
eftir þessar frásagnir. Oft eitthvað
tengt félagslegum hlutum og fólki.
Samneytið við þá og fjölskyldur
þeirra var mikið í mínum upp-
vexti. Ég man svo glöggt eftir
þeirra sameiginlega brúðkaupi í
Bárðardal. Báðir áttu bræðurnir
ásamt eiginkonum sínum hlýlegt
og notalegt heimili og eignuðust
hvor sín fjögur börn; falleg, vel
gerð og farsæl. Vegna búsetu á
Akureyri hef ég hitt Jón og Ástu
mun oftar og síðustu áratugina
komið í glæsilegt jólaboð til þeirra
og hitt alla fjölskyldu þeirra. Mikil
ástúð og samheldni einkenndi
hjónabandið. Veikindi Óna tóku
verulegan toll af lífsþrótti og lífs-
gæðum hans. Með ótrúlegri natni,
ást og umhyggjusemi, sem ekki
mörgum er gefin held ég, leiddi
Ásta hann í gegnum síðasta ára-
tug ævinnar. Óni frændi var ein-
staklega farsæll maður þrátt fyrir
dapra heilsu síðustu áratugina,
mikill fjölskyldumaður, vinmarg-
ur, músíkalskur, glaðsinna og öll-
um velviljaður. Enginn sem ekki
þekkir lungnasjúkdóma af eigin
raun veit hvers konar bölvaldur
þetta er og fjötur um fót. Síðast
þegar ég hitti Óna frænda var í af-
mæli mömmu þar sem tvíburarnir
voru báðir auk annarra gesta. Það
var tómlegt að hafa ekki Héðin,
elsta bróðurinn, með en hann
kvaddi fyrir ekki svo löngu. Þótt
hann væri nokkuð eldri pössuðu
þeir bræður alltaf svo einstaklega
vel saman og það var jafnan líf og
margt spjallað þar sem þeir voru
samankomnir og oftar en ekki
stutt í hláturinn. Er mér sérlega
minnisstæð stúdentaveisla sonar
míns því þá voru þeir svo glaðir
allir saman, þrátt fyrir gamla,
slitna og þjáða líkamana en eins
og unglömb í andanum. Mamma
var ánægð og heppin með sína
bræður og alltaf eitthvað fallegt á
milli þeirra. Alltaf var Óni frændi
með á nótunum og áhugasamur
um líf og hagi okkar í fjölskyld-
unni eins og mannvinir gjarnan
eru. Við fjölskyldan í Brekkugötu
sendum okkar hlýjustu kveðjur til
Ástu og barna þeirra, barnabarna
og barnabarnabarna.
Guðrún Pálína
Guðmundsdóttir.
Jón Höskuldsson
 Fleiri minningargreinar
um Jón Höskuldsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát
KNÚTS R. MAGNÚSSONAR,
fv. dagskrárgerðarmanns,
Kleppsvegi 2.
Þökkum starfsfólki Hlíðarbæjar og
líknardeildar Lsp. Kópavogi einstaka umönnun og hlýju.
Guðs blessun fylgi ykkur öllum.
Útförin fór fram í kyrrþey.
.
Guðrún Leósdóttir,
Steinunn G. Knútsdóttir, Baldur Einarsson,
Kolfinna Knútsdóttir, Sigurður Pálsson,
Guðrún Helga Baldursdóttir,
Kjartan Baldursson,
Daníel Smári Ólafsson.