Stígandi - 01.10.1947, Blaðsíða 18

sá einn að vera samtök um bókakaup. Það kemur þó enn skýrai
fram í 9. gr. félagslaganna. „Auk aðalfundar skal einn fundur vera
í mánuði hverjum. Skal forseti í hvert sinn ákveða í tæka tíð,
hvenær og hvar fundir þessir skulu haldnir. Þar skal ræða um vm-
isleg fróðleg og skemmtileg efni og lesa upp ritgerðir, er félags-
menn semja til þess. Fleira má og hafa þar til skemmtunar, svo
sem glímur og söng og hvað annað, er miðar tii gagns og gamans."
Þriðji fundur félagsins var haldinn á Grýtubakka 7. marz 1875.
Sá fundur hafði líkan svip og flestir fundir félagsins síðar á vel-
gengisárum þess. Fyrst var lesin fundargerð síðasta fundar og lög
félagsins. Því næst voru lesnar tvær ritgerðir eftir félagsmenn og
um þær rætt. Fyrri ritgerðin var um glímur, og er sú ritgerð enn
til. Heldur er hún með byrjendabrag, og má gera ráð fyrir, að um-
ræðurnar hafi farið eftir því, nema ef þeir hafa eitthvað lagt til
málanna forsetinn og séra Björn. En það hefur þó bætt úr byrj-
endabrag þessum, að „þar eftir (voru) haldnar glímur langa
stiind". Síðari ritgerðin var um söng og orgel í Laufáskirkju. Sú
ritgerð er gliituð, en hún og þær umræður, sem um liana spunn-
ust og enduðu með því. að „sungið var um hríð“, var upphaf tals-
verðrar sögu. Fundarmenn létu ekki nægja að ræða um þetta mál,
heldur var þegar kosin 5 manna nelnd til að gangast lyrir því að
safna fé til orgelkaupa. En er lramkvæmd málsins þótti dragast
nokkuð, var það aftur reilað af „Lestrarfélaga" í blaði, er félagið
var þá tekið að gefa út og lesið var á félagsf undum. Er þar ýtt
við stjórn félagsins og nefndinni, en tafir þær, er orðið höfðu á
málinu þó mest kenndar tómlæti félagsmanna sjálfra. „En hvað
líður nú áhuga vor félagsmanna í þessu rnáli?" spyr greinarhöf-
undur. „Höfum vér t. a. m. látið forseta vorn, hinn helzta frum-
kvöðul framkvæmdauna í félagi voru, heyra það á oss nú um
langan tíma, að oss væri þetta nokkurt áhugamál? Eða höfum vér
gert nokkra gangskör að því að safna fé til borgunar á orgelinu?"
Leggur greinarhöfundur það til, að hafizt sé handa að safna fé með
„talnaveltu". Þessu svaraði blaðstjórnin rækilega, og er það for-
seti félagsins, Einar, sem annað hvort hefur sagt fyrir um svarið
eða ef til vill ritað það sjálfur. Sýnir það svo vel starfshætti hans
í félagsmálum, að rétt þykir að birta hér meginmál þess, enda er
það heldur eigi með öllu ómerkilegt fyrir menningarsögu okkar
íslendinga:
„Það er með öllu rétt, sem hinn heiðraði Lestrarfélagi segir í rit-
gerð sinni hér l'yrir ofan, að málið um að útvega orgel til Lauf-
240 STÍGANDI