Stígandi - 01.10.1947, Blaðsíða 12

heldni, gildi drengskaparyHrlýsingar undir skattaframtöl o. fl.
Skyldu slíkar vísitölur standa í 300, ef til væru?
í fyllstu alvöru sagt þurfum við að fá verðeiningu í viðskipta-
líf okkar, sem er byggð á ákveðnu nragni af franrleiðsluvörum
okkar. Við gætunr nefnt þessa einingu vísitölu. Allt verðmæti
yrði svo metið í vísitölunr, senr hækkuðu eða lækkuðu í krónu-
tali eftir verðlagi. Eg er viss unr, að vankantana er lrægt að snfða
af þessu snrátt og smátt. Þetta er eina varanlega lausnin á vanda-
nrálunr framleiðslu og fjárlragsnrála, kippir fótunum undan
„spekulationunum“, senr blómstra upp í skjóli sibreytilegrar
krónu.
Auka þarf C1 ^anc^ sagt smjörlaust. Innlend snrjör
íramleiðsluna frandeiðsla svo lítil, að hennar gætir varla, og er-
lent smjör ófáanlegt. Bæjarbúar bera sig illa yfir
þessu, og raddir heyrast jafnvel unr, að bændur standi ekki sem
bezt f stöðum sínunr. Víst er það, að nú kaupa nrenn snrjörið, ef
það fæst, og tala ekki unr, þótt það kosti 30 kr. kílóið og ögn
meira þó. Ég lreld líka, að það verð sé hóflegt, þegar verkamanna-
tekjur eru 20—25 þús. kr., eins og þær nrunu lrafa verið mjög
almennt s. 1. ár. (Þetta lrygg ég ofmælt. — Ritstj.). Hvað þeir hafa,
senr nreira bera úr býtum, skal ég ekki segja um, en lritt er víst,
að, þeir eru nrargir.
Sunrir telja, að þessi vöntun á smjöri nú, og sérstaklega á fleiri
mjólkurvörum, svo senr rjóma og skyri í Reykjavík, sé stundar-
fyrirbæri, er stafar af hinu slænra sumri sunnanlands. Já, sunrarið
var slænrt þar, og víst veldur það nrinni nrjólk. Þrátt fyrir það
held ég, að þetta sé ekki eingöngu stundarfyrirbæri. Ég lreld, að
nú sé konrið að því, að landbúnaðurinn ler tæplega að fullnægja
innanlandsmarkaðinum. Þetta er í raun og veru skiljanlegur
hlutur, þegar vandlega er ílrugað. Svo gegndarlaus og óhæfilegur
hefir vöxtur bæjanna og aðallega Reykjavíkur verið síðustu árin
og svo nrikil fækkun í sveitum, að þetta er aðeins eðlileg afleið-
ing. Neytendafjölgunin lrefir verið nriklu örari en þróun land-
búnaðarins unr aukna ræktun og bætt vinnuskilyrði. Það vantar
nrikið af kartöflunr, mikið smjör. Undanrennan hefir að vísu
stundunr virzt full mikil, en ekki þyrfti nrikið aukna skyrneyzlu,
ef lrún væri almenn, til þess að eta upp undanrennuna. Og jafn-
vel kjötið virðist ætla að seljast svo til allt innanlands. Reykvík-
ingar ættu að neyta helmingi meiri mjólkur og margfalt meira
skyrs en nú er. Það þýddi aukna lreilbrigði og betri fjárhags-
234 STÍGANDI