Fréttablaðið - 28.02.2013, Síða 22

28. febrúar 2013 FIMMTUDAGURSKOÐUN
HALLDÓR
FRÁ DEGI
TIL DAGS
FRÉTTABLAÐIÐ Skaftahlíð 24, 105 Reykjavík Sími: 512 5000, ritstjorn@frettabladid.is FRÉTTASTJÓRAR: Arndís Þorgeirsdóttir arndis@frettabladid.is, Kristján Hjálmarsson, kristjan@frettabladid.is og Trausti Hafliðason trausti@frettabladid.is HELGAREFNI: Sigríður Björg Tómasdóttir, ritstjórnarfulltrúi, sigridur@frettabladid.is
MENNING: Bergsteinn Sigurðsson bergsteinn@frettabladid.is DÆGURMÁL: Kjartan Guðmundsson kjartan@frettabladid.is LJÓSMYNDIR: Pjetur Sigurðsson pjetur@frettabladid.is FRAMLEIÐSLUSTJÓRI: Kolbrún Ingibergsdóttir kolbrun@frettabladid.is
ÚTGÁFUFÉLAG: 365 miðlar ehf. STJÓRNARFORMAÐUR: Ingibjörg S. Pálmadóttir FORSTJÓRI OG ÚTGÁFUSTJÓRI: Ari Edwald
RITSTJÓRI: Ólafur Þ. Stephensen olafur@frettabladid.is AÐSTOÐARRITSTJÓRI: Steinunn Stefánsdóttir steinunn@frettabladid.is
Fréttablaðið kemur út í 90.000 eintökum og er dreift ókeypis á heimili á höfuðborgarsvæðinu og Akureyri. Einnig er hægt að
fá blaðið í völdum verslunum á landsbyggðinni. Fréttablaðið áskilur sér rétt til að birta allt efni blaðsins í stafrænu formi og
í gagnabönkum án endurgjalds. Issn 1670-3871 Tillögur sem nú eru til skoðunar í innan-
ríkisráðuneytinu og lúta að því að verja
börnin okkar fyrir ágengni klámiðnaðar-
ins hafa vakið athygli á heimsvísu. Við-
brögðin hafa verið jákvæð og almennt
yfirveguð. Þó er til það fólk sem rís upp
gegn þessu af offorsi. Birgitta Jóns dóttir
alþingiskona lýsti því yfir nýlega að hún
hefði óbilandi trú á internetinu, ætti nán-
ast heima þar og var svo að skilja á yfir-
lýsingum hennar að nú væri verið að
trufla þennan átrúnað hennar. Frumvarp
innanríkisráðherra Íslands mun aldrei ná
fram að ganga, segir hún í grein í bresku
stórblaði og vísar til þess að hún sjálf
ætli að sjá til þess. Félagi hennar, Smári
McCarthy, lætur jafnframt hafa eftir sér
að frumvarpið sé fasískt og ráðherrann
sjálfur geðveikur.
En augnablik. Ekkert frumvarp er fram
komið! Það er einfaldlega verið að skoða
hvað sé gerlegt og hvað ekki til að hamla
gegn yfirgangi einna ósvífnustu gróða-
afla sem þekkjast nú um stundir, afla sem
hafa hag af því að selja efni sem byggir á
gegndarlausu ofbeldi. Hér fer því fjarri
að nokkur sé að leggja til að hamla gegn
frjálsum skoðanaskiptum og lýðræðis-
legri umræðu á netinu.
Allir virðast sammála um að við eigum
ekki að kaupa vöru sem byggði á barna-
þrælkun. Ég þykist vita að við Birgitta og
Smári séum þar á einu máli ásamt þorra
fólks. En þegar ofbeldið er komið á netið
virðist annað uppi á teningnum. Jafn-
vel þótt um sé að ræða yfirgengilegra
ofbeldi en við höfum flest getað hugsað
okkur að sé framleitt sem afþreyingar-
og skemmtiefni, virðist þetta fólk verða
máttlaust í hnjánum þegar netið er ann-
ars vegar.
Vissulega erum við enn í frumbernsku
tölvutækninnar og er svo að sjá að marg-
ir hreinlega lamist frammi fyrir undrum
hennar í lotningu sinni líkt og um æðri
máttarvöld sé að ræða.
En þeim væri hollt að hugsa til þess að
eitt er miðill og annað er innihald. Miðill-
inn má aldrei taka af okkur völdin. Ekki
fremur en við viljum láta stjórnast af bók-
stafstrú eða kreddu. Gildir þá einu hvort
um er að ræða netið, eða hreinkenningu
últrafrjálshyggjunnar, afskiptaleysis-
stefnu, sem mér finnst reyndar skrif
þeirra Birgittu og Smára vera í ætt við.
Að trúa á netið
INTERNETIÐ
Ögmundur
Jónasson
innanríkisráðherra
➜ Hér fer því fjarri að nokkur sé
að leggja til að hamla gegn frjálsum
skoðanaskiptum og lýðræðislegri
umræðu á netinu.
„… áhrifamikil
ættar- og
samtímasaga.“
BJØRN BREDAL / POLITIKEN
F
réttablaðið hefur að undanförnu fjallað um reglur um
varning sem ferðafólk má hafa með sér tollfrjálst til lands-
ins. Þar er víða pottur brotinn. Umfjöllunin bar þó þann
árangur að Alþingi breytti reglum um hámarksverðmæti
varnings sem koma má með inn í landið án þess að borga
af honum toll. Sú breyting tekur gildi á morgun og felur í sér tals-
verða kjarabót við neytendur, sem
drýgja kaupmáttinn með því að
verzla í útlöndum.
Auðvitað blasir þó við að það
væri miklu stærri kjarabót ef
íslenzka ríkið afnæmi einfald-
lega eða lækkaði stórlega tolla og
vörugjöld á ýmsum innfluttum
vörum. Guðlaugur Þór Þórðarson,
þingmaður Sjálfstæðisflokksins, bendir á býsna sláandi hlið á mál-
inu í Fréttablaðinu í gær.
Hann færir þar rök fyrir því að hinir háu tollar á ýmsar inn-
fluttar vörur séu í raun eins konar fátæktarskattur. Fólk með hærri
tekjur komist til útlanda og geti keypt þar til dæmis fatnað, þar
með talin barnaföt, á mun hagstæðari kjörum en lágtekjufólkið
sem kemst hvergi og neyðist til að verzla á Íslandi.
Það væri augljós kjarabót fyrir almenning að lækka eða fella
niður tollana á barnafötum, sem þingmaðurinn telur að eigi að vera
forgangsmál, og reyndar á svo mörgu öðru líka, til dæmis ýmiss
konar raftækjum til heimilis- og hvunndagsbrúks sem eru enn þá
tolluð og skattlögð eins og þau séu munaðarvara fyrir firrta yfir-
stétt.
Við það bætast svo rök Guðlaugs um að lækkun tolla myndi færa
verzlun inn í landið og skaffa vinnu á Laugaveginum frekar en í
verzlunargötunum í Boston. Það eru gild rök og eiga við um allar
atvinnugreinar.
Tollar eru stundum settir á að til að vernda innlendar greinar. Í
tilviki Íslands er landbúnaðurinn skýrasta dæmið; hann er varinn
fyrir erlendri samkeppni með gríðarlegum tollum á erlendar land-
búnaðarvörur sem gætu keppt við vörur sem framleiddar eru á
Íslandi. Og fáir bjarga sér með því að kaupa búvörur í stórum stíl á
ferðalögum. Afleiðingin er of hátt verð á landbúnaðarvörum og þótt
til dæmis erlendir ostar séu fluttir inn til landsins í litlum mæli eru
þeir svo dýrir að það eru ekki nema þeir tekjuhæstu, sama fólkið og
kaupir barnafötin í útlöndum, sem hefur efni á að kaupa þá.
Í atvinnumálaályktun landsfundar Sjálfstæðisflokksins, sem var
haldinn um síðustu helgi, er kveðið skýrt að orði um tolla. „Ótækt
er að tollar og vörugjöld geri það að verkum að Íslendingar kjósi að
versla fremur erlendis en hér á landi eins og hagtölur gefa vísbend-
ingu um í dag. Íslensk verslun þarf að hafa svigrúm til að bjóða
vörur á hagstæðu verði en það er besta leiðin til að auka kaupmátt
almennings,“ segir þar.
Þetta er laukrétt. Um landbúnaðinn tala sjálfstæðismenn ekki
alveg jafnskýrt: „Sjálfstæðismenn vilja heilbrigða samkeppni með
landbúnaðarafurðir, bændum og neytendum til hagsbóta.“ Það
þýðir væntanlega að menn vilji að íslenzkar landbúnaðarvörur
keppi við innflutning á jafnréttisgrundvelli.
Kyrrstaða hefur alltof lengi ríkt í þessum málum. Það er gott
ef einhver hreyfing er að komast á það að lækka tollana. Það væri
neytendum í hag og örvar efnahagslífið.
Þingmaður bendir á hverjir fari verst út úr tollum:
Tollpínt
lágtekjufólk
Ólafur Þ.
Stephensen
olafur@frettabladid.is
Auðveld lausn
Friðrik Þór Guðmundsson, forvígis-
maður í Dögun, ritar pistil á vefinn
Svipuna um það spursmál hvers
vegna öll nýju framboðin bjóða ekki
einfaldlega fram undir einum hatti.
Skilja má á skrifunum að Friðrik sé
súr yfir því að slíkar hugmyndir hafi
ekki gengið eftir, en því miður hafi
„breyskleiki mannanna“ verið
slíkur að það hafi kvarnast
úr hópnum sem upphaflega
stóð að framboðinu– að
óþörfu að hans mati (það
er sem sé ekki hugsanlegt
að ólíkar málefnaáherslur
ráði þar einfaldlega
úrslitum?). En dyr
Dögunar standa ávallt
opnar, segir Friðrik.
Það er með öðrum
orðum auðsótt mál að sameina
fylkingarnar: Aðrir flokkar geta bara
gengið í Dögun.
Í sögubækurnar
Sögulegt mikilvægi Dögunar fer ekki
heldur framhjá Friðriki. Hann rifjar
upp þegar Borgarahreyfingin og
Hreyfingin náðu saman á nýjan leik
eftir að hafa margklofnað beint eftir
kosningar og verið aðskildar í tvö ár.
Frá þessu er sagt undir millifyrir-
sögninni „Sögulegar sættir!“. Það er
ekkert annað.
Þrot
Í nautabökum frá Gæða-
kokkum í Borgarnesi er
ekkert naut. Og raunar
ekkert kjöt yfirhöfuð, segir
Matvælastofnun. Einhverjir
hafa velt upp þeirri spurningu hvort
bökurnar hafi kannski alls ekkert átt
að innihalda naut heldur hafi þær
verið ætlaðar nautum– svona eins
og hundamatur. Svo er víst ekki, því
að eigandi Gæðakokka er miður sín.
Hann bar sig aumlega í fréttum í gær
og sagði þetta geta þýtt gjaldþrot
fyrirtækisins. Nú skal engu fyrirtæki
óskað gjaldþroti, en ef fyrirtæki sem
framleiðir nautabökur getur ekki
haft naut í
þeim þá er
gjaldþrot
kannski
ekki svo
langsótt niður-
staða.
stigur@frettabladid.is