Skessuhorn - 19.12.2008, Blaðsíða 60

60 MIÐVIKUDAGUR 17. DESEMBER
Úr slit í jóla sögu sam keppni eldri grunn skóla barna:
Grýlu saga með boð skap þótti skara fram úr
Í að ventu blaði Skessu horns í lok
nóv em ber var kynnt sam keppni
um gerð jóla sögu með al nem enda
eldri bekkja grunn skól anna á Vest-
ur landi. Þátt taka í sam keppn inni
var held ur lak ari en síð ari ár, en
alls skil uðu sér í keppn ina 54 sög ur
frá nem end um flestra grunn skóla á
Vest ur landi.
Dóm nefnd, sem skip uð var starfs-
fólki Skessu horns, las sög urn ar yfir
og varð sam dóma nið ur staða henn-
ar að ein saga þótti skara fram úr.
Það var Grýlu saga eft ir Pál Ein ars-
son, nem anda í Grunn skóla Borg-
ar ness. Páll seg ir sögu af því þeg ar
Grýla kerl ing in vildi verða að betri
per sónu og tók sig á í einka líf inu.
Boð skap ur sög unn ar er að dæma
ekki af út lit inu nokkurn mann.
Páll hlýt ur að al verð laun in að þessu
sinni, staf ræna mynda vél frá versl-
un inni Mód el á Akra nesi. Skáld-
skap ar gáf an ligg ur oft í ætt um og
skemmti legt er að segja frá því að
syst ir Páls, Elín El ísa bet vann þessa
keppni á síð asta ári.
Í öðru sæti varð saga Hall dóru
Krist ín ar Lár us dótt ur í Grunn skóla
Stykk is hólms. Hall dóra Krist ín
sendi alls þrjár lip ur lega skrif að ar
sög ur í keppn ina og komust tvær
þeirra í 10 sagna úr slit. Í stuttri
sögu henn ar sem hún nefn ir Töfr-
ar jól anna er sagt frá tví bur um sem
lenda í hring iðu Jóla sveina lands
þang að sem þau voru val in sem ár-
leg ir full trú ar úr mann heim um.
Hall dóra Krist ín hlýt ur í verð laun
10.000 krón ur.
Í þriðja sæti varð saga Sól veig-
ar Rún ar Jón as dótt ur, nem anda í
Brekku bæj ar skóla á Akra nesi. Saga
henn ar nefn ist Hvar er snjór inn? og
fjall ar um skyndi lega asa hláku sem
gerði á Norð ur póln um skömmu
fyr ir jól. Snæ finn ur snjó karl var við
það að bráðna nið ur og Rúd ólf gat
ekki haf ið sig til flugs. Strák ur inn
Kári geng ur í mál ið og sag an seg-
ir frá því hvern ig hon um tekst með
góðri hjálp að bjarga Norð ur póln-
um. Sól veig Rún fær að laun um
5.000 krón ur.
Þátt tak end um öll um eru færð-
ar bestu þakk ir fyr ir að vera með
og sig ur veg ur um er ósk að til ham-
ingju. Það er al veg ljóst að með al
ungra íbúa á Vest ur landi búa efni í
skáld fram tíð ar inn ar.
mm
Páll Ein ars son, höf und ur verð launa sög unn ar Grýlu sögu.
Það var að fanga dags kvöld.
Birt an frá tungls ljós inu skein
skært inn um glugg ann og þeg ar
mað ur leit út var hvítt teppi yfir
öllu. Þetta var ein stak lega fal legt
kvöld, sann kall að að fanga dags-
kvöld. Tví burarn ir Edda og Eg-
ill gátu ekki sofn að, þau voru svo
spennt að það er al veg ó lýs an legt.
Þau gátu ekki hætt að hugsa um
all ar gjaf irn ar, kök urn ar og bara
allt sam an sem tengd ist jól un-
um. En þau gleymdu al veg Jesú-
barn inu, kær leikn um, frið in um
og ást inni. Allt í einu heyrðu þau
há vaða neð an úr stof unni, þau
á kváðu að fara nið ur og kíkja á
hvað væri eig in lega í gangi. Þeg ar
þau komu nið ur stig ann sáu þau
pakk ana þeys ast eins og skopp ara-
kringl ur um stof una og allt í einu
byrj uðu þau að sog ast inn í töfra-
heim inn og búmm! Allt var hljótt
heima hjá tví burun um en í töfra-
heim in um var það sko ekki, þar
voru álf ar vinn andi á fullu við að
und ir búa jól in.
Smátt og smátt átt uðu þau
sig á að þau væru kom in
í töfra heim jól anna eða
verk stæði jóla sveins-
ins. Edda varð al veg
furðu lost in en Eg-
ill sagði henni að
hún ætti ekki að
vera hrædd, þau
voru kom in í Jóla-
sveina land - hvað
vont eða hræði legt
gat gerst þar? Edda
herti upp hug ann og þau
lögðu af stað á vit æv in týr-
anna. Jóla sveina land var al-
veg rosa lega stórt og fal legt
og alls stað ar var hægt að fá
sæl gæti og fleira. Þeg ar þau
höfðu borð að á sig gat sáu
þau stórt og fal legt hús
og hugs uðu þau með sér:
„ Hérna hlýt ur jóla sveinn-
inn að búa.“ Það reynd ist
rétt, þarna bjó jóla sveinn inn.
Hann kom að börn un um vera
að skoða hús ið hátt og lágt og
bauð þau vel kom in í Jóla sveina-
land eins og ekk ert væri sjálf-
sagð ara en að fá ó kunn börn í
heim sókn. Hann sagði þeim að
þau hefðu ver ið boð in hing að
sem sér stak ir heið urs gest ir
í jóla veisl una hans sem var
hald in áður en hann lagði af
stað með hrein dýr in sín til að gefa
í skó inn. Leið in lá nú í veislu sal-
inn og það an fóru þau á skrif stofu
jóla sveins ins, síð an koll af kolli
og eft ir þetta allt voru þau búin
að skoða allt jóla sveina land hátt
og lágt. Síð an hófst veisl an í allri
sinni dýrð. Ræð ur voru haldn ar af
gest um og einnig þurftu systk in-
in að segja ferða sögu sína til jóla-
sveina lands ins. Það var nefni-
lega þannig að á hverju ári var
barni boð ið og á þessu ári höfðu
þau orð ið fyr ir val inu. Þau sögðu
ferða sög una og all ir höfðu gam-
an af. Þeim var síð an skutl að heim
í sleða jóla sveins ins og þeg ar þau
kvöddu kall aði hann: „Hó! Hó!
Hó! Gleymið ekki ást inni, kær-
leik an um og töfr um jól anna.“
Hall dóra Krist ín, 11 ára
Nestúni 4, Stykk is hólmi.
Einu sinn var strák ur sem hét
Kári. Pabbi hans hét Árni og
mamma hans Nína. Þau áttu
heima á Norð ur póln um. Þessa
dag ana gerð ist svo lít ið sem hafði
aldrei gerst áður. Snjór inn fór all-
ur. Það var sól og blíða.
Kára fannst þetta ekki í
lagi því jól in voru al veg að
koma og það yrði að vera
jóla snjór á jól un um. Kári
á kvað að fara til jóla sveins-
ins og biðja hann um snjó-
inn og frost ið aft ur. Hann
tók með sér nesti og skó
því hann átti eft ir að ganga
lengi, lengi.
Þeg ar Kári var bú inn
að ganga í tvo klukku tíma
á kvað hann að hvíla sig.
En þá heyrði hann eitt hvað væl
og gekk á hljóð ið. Á bak við stór-
an klett stóð Snæ finn ur snjó karl.
Hann leit ekki vel út enda var hann
byrj að ur að bráðna. Hann sagði
við Kára hann yrði að tala við jóla-
svein inn og biðja hann um snjó-
inn og frost ið aft ur, ann ars bráðn-
aði hann al veg nið ur. Kári sagði:
„Ég verð eins fljót ur og ég get,“ og
gekk af stað. Þá sá hann Snæf inn.
Hún var al veg að bráðna og sagði:
„Þú verð ur að finna jóla svein inn
og biðja hann um frost ið og snjó-
inn.“ Kári sagð ist verða eins fljót-
ur og hann gæti og gekk rösk lega
af stað. Þeg ar hann var bú inn að
ganga lengi, lengi kom hann auga
á Rúd ólf sem var að reyna að koma
sér á loft til að fljúga, en það bara
gekk ekki. Hann sagði við Kára:
„Þú verð ur að finna jóla svein inn,
ann ars get ég ekki dreg ið sleð-
ann hans. Ég verð að hafa frost
og snjó.“ Kári gekk alltaf hrað-
ar og hrað ar. Loks kom hann að
verk smiðju jóla sveins ins og sá að
álfarn ir voru all ir að stikna úr hita.
Þeir geta bara unn ið í frosti og
snjó. Þeir báðu Kára um að flýta
sér og hann hljóp að snjó húsi jóla-
sveins ins og bank aði. Fríða jóla-
veins frú kom til dyra. Kári spurði
hana hvort hún vissi um jóla svein-
inn. Fríða svar aði að mað ur sinn
hefði far ið í verk smiðj una. Kári
hljóp til Jóla sveins ins og sagði:
„Jóla sveinn, þú verð ur að gera eitt-
hvað í þessu veðri.“ Jóla sveinn inn
svar aði því til að hann ætti gaml an
vin sem gæti hjálp að. Hann væri
galdra mað ur og gæti ör ugg lega
gert eitt hvað í þessu. Kári
og jóla sveinn in fóru heim
til galdra manns ins og báðu
hann um snjó inn og frost-
ið. Þá sagði galdra mað ur-
inn: „Snjór og frost, jóla-
stund gef ur gull í mund.“
Svo ein falt var það og í
sömu andrá fór að snjóa.
Þá sagði Kári: „ Heyrðu,
er kannski hægt að fá far
með þér á sleð an um?“
Jóla sveinn inn sagði já við
því. „Þú ert bú inn að vera
svo hjálp sam ur og góð ur Kári.
Hopp aðu nú upp í.“ Þeg ar Kári
kom heim urðu all ir glað ir á ný.
Mamma og pabbi, Snæ finn ur og
Snæf inna urðu glöð. Rúd ólf ur og
álfarn ir réðu sér vart af kæti. Allt
gekk eins og í sögu. Jóla sveinn-
inn fór með gjaf ir til barn anna og
álfarn ir hjálp uðu til. Kári var rosa-
lega stolt ur af sjálf um sér og for-
eldr ar hans líka.
Sól veig Rún Jón as dótt ir
Brekku bæj ar skóla, Akra nesi
Grýla var nið ur dreg in þenn-
an dag. Stekkja staur hafði far ið að
keppa í 100 metra hlaupi á Ólymp-
íu leik um fatl aðra, Glugga gæg-
ir var í stein in um fyr ir brot á per-
sónu vernd ar lög um, en hin ir höfðu
flest ir feng ið sér vinnu nið ur í bæ.
Því var hún ein mana þarna í fjall-
inu og hafði ekk ert að gera nema
þjóna grey inu hon um Skyrgámi í
rúm ið. Hann hafði étið yfir sig af
skyri og átti nú við offitu vanda mál
að stríða enda orð inn 420 kíló.
Ekki bætti úr skák að hún hafði
ekki feng ið eitt ein asta barn að éta
lengi, lengi. Allt í einu spratt hún
á fæt ur og skip aði Leppalúða að
sjá um Skyrgám. Hún hafði tek-
ið á kvörð un. Hún ætl aði að fara
nið ur í manna byggð ir og hefja
þar nýtt líf, hætta barna át inu.
Leppalúði og strák arn ir yrðu bara
að flytja með henni, eða bara sjá
um sig sjálf ir. Hún gekk af stað
nið ur í bæ og gekk lengi, lengi
þar til hún kom þang að. Allt fólk
sem á vegi henn ar varð öskr aði og
hljóp í burtu þeg ar það sá hvern ig
hún leit út, til dæm is sá það að hún
var með hófa.
Við þetta varð Grýla afar sorg-
mædd og fór að gráta. Hún hugs-
aði að allt þetta fólk væri bara að
dæma hana eft ir út lit inu áður en
það kæm ist að því hvern ig mann-
eskja hún var. Það ætti aldrei neinn
að gera.
Allt í einu var grip ið um öxl
henn ar og hún sneri sér við. Þá
sá hún mann sem var aug ljós-
lega fá tæk ur. Hann hafði greini-
lega kom ið út úr pínu lít illi í búð-
ar kytru sem stóð opin við göt una.
Grýla hélt að hann ætl aði að ræna
sig, því hún hafði heyrt um fólk
sem var svo fá tækt og örvinglað að
það tæki upp á því að ræna ann-
að fólk. En í stað þess að öskra af
skelf ingu sagði hann bara: „Æ, æ
grey ið.“ Svo bauð hann henni inn
til sín og gaf henni graut. Eft ir að
hafa borð að með hon um, og þau
höfðu spjall að mik ið sam an, komst
hún að því að þetta var fín asti ná-
ungi. Þeg ar hún gekk af stað heim
í fjall ið hugs aði hún sorg mædd
með sér að hún hefði gert það við
hann sem allt hitt fólk ið hafði gert
við hana: Dæmt bók ina eft ir káp-
unni. Eft ir þetta kvöld á kvað hún
að gera það aldrei aft ur.
Páll Ein ars son, 12 ára
Grunn skóla Borg ar ness
Grýlu saga
Hvar er snjór inn?
Töfr ar jól anna
1.
3.
2.