Skessuhorn - 27.11.2013, Blaðsíða 70

70 ÞRIÐJUDAGUR 26. NÓVEMBER 2013
Karen Líndal Marteinsdóttir tók
þátt í heimsmeistaramóti í hestaí-
þróttum í Berlín í sumar. Hún var
valin í íslenska landsliðið ásamt
hestinum Tý, frá Þverá II, sem
er 8 vetra gamall stóðhestur und-
an Hágangi frá Narfastöðum og
Þernu frá Djúpadal. Þau Týr eru
magnað par og hafa átt stígandi
keppnisferil síðustu ár. Karen lenti
í 11. sæti í fjórgangi á heimsmeist-
aramótinu og er það mjög góð-
ur árangur. Karen lenti einnig í
þriðja sæti í fjórgangi á Íslands-
móti í Borgarnesi fyrr á árinu með
einkunnina 8,07. Hún hefur verið
í hestamennskunni síðan hún var
barn og er dóttir Marteins Njáls-
sonar og Dóru Líndal Hjartar-
dóttur frá Vestri – Leirárgörð-
um. Foreldrar hennar eru mikið
hestafólk og hafa stundað hrossa-
rækt á Vestri-Leirárgörðum í um
tuttugu ár. Karen hefur nú ásamt
manni sínum, Marías Hjálmari
Guðmundssyni, fest kaup á rað-
húsi rétt hjá Vestri – Leirárgörð-
um. Þau hafa þá gengið til liðs við
foreldra hennar og hafið samstarf
um rekstur búsins.
Hefur verið á baki frá
fimm ára aldri
„Ég byrjaði að fara á hestbak þeg-
ar ég var um fimm ára en það var
nú teymt undir mér fyrst. Það má
segja að ég hafi verið á baki síðan
þá. Það komst ekkert annað að og
á tímabili var herbergið mitt vegg-
fóðrað með hestamyndum,“ seg-
ir Karen um upphafið. Hún hefur
keppt á hestamótum síðan hún var
níu ára gömul og þótti strax efni-
legur knapi. Hún hefur þá meðal
annars unnið tvö landsmót og varð
þrefaldur Íslandsmeistari í ung-
mennaflokki. „Ég hef lært mest af
pabba mínum. Svo hef ég farið víða
erlendis til að ná í meiri reynslu
og þekkingu hjá færum knöp-
um.“ Karen hefur einnig keppt á
íslenskum hestum erlendis og var
fyrir tíu árum valin sem ungmenni
á hest úti. Hún keppti á honum og
lenti í 4. sæti af ungmennum í tölti
á heimsmeistaramóti það ár.
Það kemur ekki á óvart að mikið
er til af verðlaunagripum á heim-
ilinu. Flesta þeirra hefur Karen
hlotið á sínum ferli en hrossin frá
ræktunarbúinu hafa einnig unn-
ið til verðlauna. „Narri, sem er
hestur frá okkur, fékk hæstu aðal-
einkunn kynbótahrossa í ár. Hann
fékk verðlaun í flokki 7 vetra stóð-
hesta og fékk hæstu aðaleinkunn
sem íslenskt fætt hross nær í kyn-
bótadómi á árinu.“ Aðspurð um
hvað stæði uppúr á ferlinum seg-
ir hún að fyrsti Íslandsmeistaratit-
illinn hafi verið sætastur. Hún varð
fyrst Íslandsmeistari þrettán ára
gömul. Þann titil vann hún á hest-
inum Manna, sem var í miklu eft-
irlæti hjá henni en þau voru mjög
náin.
Gaman að geta lifað af
áhugamálinu
Hestamennskan hefur alla tíð átt
hug hennar allan og kemst lít-
ið annað fyrir. Fjölskyldan er öll
í sportinu og er fjögurra ára son-
ur Karenar, Marteinn Bóas Marí-
asson, einnig að byrja að sitja hest.
Mikill tími fer í hestana enda eru
á bilinu 60 – 70 hross á Vestri –
Leirárgörðum. „Keppnistímabil-
ið hefur breyst og er nú frá janú-
ar fram í september. Áður var
það bara á sumrin. Það er búið að
bæta við vetrarkeppnum enda búið
að byggja margar reiðhallir. Svo
eru æfingar allt árið um kring en
draumurinn er að koma upp reið-
höll hér.“ Í fríum er einnig far-
ið á hestbak. Fjölskyldan fer með-
al annars í fjögurra til fimm daga
hópferðir á sumrin þar sem riðið
er 20 – 30 kílómetra á dag.
Karen er vanur tamningamað-
ur og þjálfari. Hún byrjaði að
starfa við það fyrir tíu árum síðan.
„Ég kláraði svo reiðkennaranám-
ið í Háskólanum á Hólum síðasta
vor. Í framtíðinni ætla ég að vera
í hrossaræktun hér. Svo stefni ég á
að vera í reiðkennslunni með, sam-
hliða tamningu og þjálfun. Þetta á
hug minn allan. Það er ótrúlega
gaman ef hægt er að lifa af áhuga-
málinu sínu,“ segir Karen Líndal
Marteinsdóttir, afrekskona í hesta-
íþróttum. grþ
Sveini Arnari Davíðssyni er margt
til lista lagt. Hann er stuðnings-
fulltrúi í grunnskólanum í Stykkis-
hólmi, körfuboltamaður til margra
ára, smíðar, prjónar, býr til arm-
bönd, teiknar og spilar á gítar.
Hljóðfærið smíðar Sveinn Arnar
gjarnan sjálfur. Hugurinn stendur
til að halda erlendis og nema hand-
verk, hönnun og listir.
„Ég hef mjög gaman af því að
dunda mér við ýmiss konar hand-
verk. Ég vann við trésmíðar í nokk-
ur ár og tók meðal annars þátt í
að smíða víkingaskútuna hér hjá
Skipavík í Stykkishólmi. Það var
mjög skemmtilegt og krefjandi.
Þegar því lauk flutti ég í Borgarnes
þar sem ég fékk vinnu við smíð-
ar. Ég stundaði líka nám í faginu
við Fjölbrautaskóla Vesturlands
á Akranesi. En þá kom kreppan.
Verktakinn sem ég vann hjá varð
verkefnalaus. Mér var sagt upp. Þá
Hestamennskan á hug hennar allan
Karen hefur verið í hestamennsku
síðan hún var barn. Ljósmynd úr
einkasafni.
Karen og Týr frá Þverá á heimsmeistaramóti í sumar. Ljósm. Bjarni Sv. Guðmundsson.
Fjölhæfur og sjálfstæður körfuboltakappi
fauk í mig. Ég hætti í náminu. Ég
missti áhugann á smíðum,“ segir
Sveinn Arnar.
Aftur heim í Hólminn
„Eftir þetta flutti ég aftur heim
í Stykkishólm. Til að byrja með
þjálfaði ég yngri flokkana hér í
körfubolta. Síðan sótti ég um starf
í grunnskólanum sem stuðnings-
fulltrúi og fékk það. Ég hafði náð
vel til krakkanna í þjálfuninni og
langaði til að vinna frekar með
þeim og prófa eitthvað nýtt. Þetta
hentaði mér mjög vel. Ég fór og
lærði til stuðningsfulltrúa í Borgar-
holtsskóla og lauk námi þar síðast-
liðið vor. Auk þessa er ég svo kenn-
ari í tónmennt hjá 1. til 5. bekk í
grunnskólanum hér.“
Ásamt því að starfa í skólanum er
Sveinn einn af liðsmönnum Snæ-
fells í körfuboltanum. „Ég byrjaði
að spila í meistarflokki með Snæ-
felli þegar ég var 15 ára. Í dag er ég
27 ára og hef leikið með liðinu all-
an tíman utan ársins þegar ég var í
Borgarnesi. Þá lék ég með Skalla-
grím. Ég prófaði líka körfubolt-
ann aðeins á Akranesi. Það var bara
ekkert varið í körfuboltann þar þá
þannig að ég hætti. Íþróttin var í
lægð þar þá þó hún sé aðeins byrj-
uð að byggjast upp þar aftur. Mað-
ur verður að fá eitthvað til baka í
körfuboltanum fyrir það að leggja
alla þessa vinnu í íþróttina. Það
er mikilvægt. Hér í Stykkishólmi
er heilmikil umgjörð um boltann,
stór og dyggur aðdáendahópur og
mikið fjör og gaman. Hér snýst allt
um körfubolta,“ segir Sveinn og
brosir.
Dreymir fyrir
sköpunarverkum
Áhugamálin eru þó fleiri. Það kann
að vekja forvitni að körfubolta-
kappanum Sveini Arnari þykir
gaman að prjóna í frístundum. „Ég
lærði að prjóna í grunnskóla. Síðan
fer ég með krökkunum sem ég vinn
með í dag í saumatíma. Eftir að
ég fór að gera það byrjaði mig að
dreyma munstur. Þegar ég vakna
verð ég ekki rólegur fyrr en ég hef
prófað að útfæra þau í verki,“ seg-
ir Sveinn sem einmitt þennan vetr-
ardag í Stykkishólmi skartar fal-
legri prjónahúfu sem hann hefur
gert sjálfur. „Um daginn dreymdi
mig svo rafmagnsgítar. Núna er ég
kominn langleiðina með að smíða
hann. Ég spila á gítar sjálfur, mikið
með Daða frænda mínum. Við höf-
um leikið nokkrum sinnum í brúð-
kaupum, við útfarir og slík tæki-
færi. Við erum ekki trúbadorar og
ekkert fyrir pöbbastemminguna,
viljum frekar spila róleg, melódísk
og falleg lög og hafa gaman af því
sem við erum að gera.“
Stefnir á frekara nám
Sveinn Arnar segist gera hlutina á
sínum eigin forsendum. Hann eigi
erfitt með að fara eftir því sem aðr-
ir segi honum að gera. Nú er hann
að gæla við þá hugmynd að fara er-
lendis í nám. Hugurinn stendur til
þess að vinna við skapandi hönn-
un. „Ég fékk nýlega inni í listaskóla
í Sundsvall í Svíþjóð en hafði ekki
kost á að fara strax. Ég hef áhuga á
að leggja stund á handverk og list-
ir. Mig langar að vinna við eitt-
hvað þar sem ég get notið mín
sjálfur og ég ræð ferðinni. Ég á til
dæmis mjög erfitt með að lesa ein-
hverja bók ef einhver segir mér að
gera það. Ef mér dettur hins vegar
sjálfum í hug að lesa bók þá geri ég
það.“ mþh
Sveinn Arnar Davíðsson í íþróttasalnum í Stykkishólmi þar sem flest snýst um körfuboltann.