Skessuhorn - 27.11.2013, Blaðsíða 74

74 ÞRIÐJUDAGUR 26. NÓVEMBER 2013
Kristín Sigurjónsdóttir býr á
Kirkjubóli í Hvalfjarðarsveit.
Yngst sjö systkina. Hún spilar
á fiðlu, píanó og syngur eins og
engill. Ásamt því að vera í bæði
Kammerkór Akraness og Kór
Akraneskirkju stefnir hún á að
ljúka hjúkrunarfræðinámi næsta
vor. Blaðamaður ræddi við þessa
ungu og athafnasömu konu.
Kristín hóf að læra á fiðlu aðeins
sex ára að aldri í Tónlistarskóla
Akraness. „Ég ætlaði upphaflega
að læra á pípuorgel. En mér fannst
ómögulegt að þurfa fyrst að læra
á píanó svo ég hætti snarlega við,“
segir Kristín. Eftir svolitlar vanga-
veltur um hvaða hljóðfæri hentaði
best, stóð fiðlan að lokum upp úr.
„Í fyrsta fiðlutímanum var ég svo
stressuð að ég ældi á kennarann.
Í nær öllum tímum fram að jól-
um kinkaði ég bara kolli en sagði
aldrei orð. Það var ekki fyrr en í
seinasta tímanum fyrir jól að ég
bauð gleðileg jól í lok tímans því
annað fannst mér dónaskapur. Ég
held að kennarinn hafi verið hálf
hissa á að ég kynni að tala,“ seg-
ir Kristín og hlær við endurminn-
inguna.
Kóræfing eins og hin
besta afslöppun
Kristín tilheyrði Þjóðlagasveit
Toska undir stjórn Ragnars Skúla-
sonar í mörg ár og hefur sungið í
kór frá ellefu ára aldri. „Ég söng
með kirkjukórnum í Innri-Akra-
neshreppi frá ellefu til fimmtán
ára. Svo þótti mér ekki nógu töff
að syngja í kór þannig að ég hætti.
Það varði þó ekki lengi því sextán
ára bauðst mér að syngja með Kór
Akraneskirkju. Ég byrjaði því aft-
ur í kór og sé ekki eftir því. Kóræf-
ingar eru eins og hin besta afslöpp-
un,“ segir Kristín sem er fengin
til að syngja og spila við ýmis til-
efni. Spurð hvaðan sönghæfileik-
arnir koma svarar hún: „Mamma
er búin að syngja með kórnum í
sveitinni síðan 1963. Pabbi söng
ekki beint en hann bommaði þegar
hann vann og söng dæræræ,“ seg-
ir Kristín. Hún er dóttir Kristín-
ar Marísdóttur og Sigurjóns Guð-
mundssonar á Kirkjubóli. Sigur-
jón er nú látinn.
Einmanaleg sinfónía
Eftir stúdentspróf kenndi Krist-
ín í fimm ár við Tónlistarskólann
á Akranesi. Hún ákvað þá að láta
draum rætast og læra hjúkrun.
„Ég var alltaf með það á bak við
eyrun að læra eitthvað annað en
tónlistina og þótti mér sinfóní-
an of einmanaleg tilhugsun. Mér
fannst hjúkrunin vera eðlilegt
framhald af lífinu,“ segir Krist-
ín sem starfar nú á Landspítalan-
um og mun útskrifast sem hjúkr-
unarfræðingur frá Háskólanum á
Akureyri næsta vor.
Spilar fyrir
leynifélögin
Kristín tilheyrir ýmsum og mis-
stórum hljómsveitum og er einn
félaga harmonikkuunnenda á
Vesturlandi. „Ég æfði með harm-
onikkuunnendum Vesturlands og
fór með þeim á landsmót þrátt
fyrir að spila ekki á harmonikku
heldur fiðlu,“ segir Kristín og
brosir. „Svo er ég í tríóinu BAK,
þorrablótsbandinu Hart í bak og
bandi sem nefnist Sveitin milli
stranda. Sú sveit spilar í afmæl-
um og fyrir Oddfellow, frímúr-
ara og þessi helstu leynifélög,“
segir Kristín sem hefur gaman af
öllu sem við kemur spilamennsk-
unni.
Þegar pabbi bjargaði
jólunum
Það má segja að aðventan og jól-
in séu tími tónlistarmannsins. „Á
aðventunni voru börnin í sveit-
inni látin syngja í kór og halda á
kertum. Það kviknaði auðvitað í
hári svona annað hvert ár,“ seg-
ir Kristín og hlær. „Ég man líka
ein jól sem gleymdist að kaupa
jólatré heima. Pabbi snaraði sér
út og gróf upp grenitré sem hann
stakk í olíutunnu og kom með
inn í hús. Þegar jólin voru lið-
in, gróðursetti hann tréð aftur
og það stendur enn, fimm metra
hátt,“ segir Kristín og brosir.
Hún mun syngja sig inn í hjörtu
sjúklinga, næstkomandi aðfanga-
dagskvöld, á hjarta,- lungna- og
augnskurðdeild Landspítalans.
Brynh. Stef.
Við hittum Ægi Þór Þórsson í
húsakynnum björgunarsveitar-
innar Lífsbjargar í Rifi. Þar sit-
ur hann niðursokkinn yfir tveim-
ur litlum boxum sem inninhalda
einhvers konar rafeindabún-
að. „Þetta eru stýringarnar fyr-
ir flugeldasýningarnar,“ útskýrir
hann. „Nú fer flugeldatímabilið
að renna upp hjá björgunarsveit-
inni og þá er eins gott að þetta sé í
lagi.“ Að starfa í björgunarsveit er
nokkuð sem Ægi er í blóð borið.
„Ég fæddist í Reykjavík og bjó þar
til tíu ára aldurs. Þá fluttum við að
Gufuskálum þar sem ég bý í dag.
Þór faðir minn tók þar við starfi
við uppbyggingu á þjálfunarbúð-
um Slysavarnafélagsins Lands-
bjargar sem voru settar þar á fót.
Ég hef því verið viðloðandi starf-
semi björgunarsveitanna frá unga
aldri. Fysta sinn sem ég fór að
síga var þegar ég var þriggja ára
í bílskúrnum heima. Maður hef-
ur alist upp við þetta. Ég var allt-
af á svæðinu þegar þjálfunarbúð-
ir slysavarnaskólans voru á Gufu-
Syngur fyrir sjúklinga á
aðfangadagskvöld
Kristín Sigurjónsdóttir.
Kristín að spila á fiðluna með kirkjukór Akraneskirkju. Ljósm. Ása.
Sér mikla vannýtta möguleika í ferðaþjónustu á Snæfellsnesi
skálum. Þar hef ég meðal annarrs
fengið þjálfun og kennslu og er
björgunarmaður bæði á sjó og til
fjalla. Ég er í björgunarsveitinni
Lífsbjörgu og tek þátt í æfingum
og öllu sem þessu fylgir.“
Frumkvöðlar
í Vatnshelli
Ægir Þór er 21 árs. Þrátt fyr-
ir ungan aldur hefur hann þegar
stofnað leiðsögufyrirtæki í ferða-
mennsku ásamt föður sínum,
auk þess að vera í ýmsum öðrum
rekstri. „Ég er ekki í námi sem
stendur, varð stúdent af náttúru-
fræðibraut við Fjölbrautaskóla
Snæfellinga í fyrra. Nú starfa ég
sem leiðsögumaður við Vatns-
helli sunnan undir Snæfellsjökli.
Þar erum við pabbi í ferðaþjón-
ustu og fylgjum ferðafólki nið-
ur í hellinn. Við tókum við þessu
í maí á liðnu vori og höfum rek-
ið þetta í sumar og í haust. Það
hefur gengið afar vel. Heimsókn-
ir hafa tvöfaldast á einu ári,“ segir
Ægir Þór. Hann segir þó framtíð-
ina í nokkurri óvissu núna. Þjóð-
garðurinn hefur ákveðið að bjóða
út rekstur hellisins núna um ára-
mótin. „Hellirinn tilheyrir Þjóð-
garðinum Snæfellsjökli og ríkið
kostaði efniskostnað við að setja
hann í stand og gera sýningarhæf-
an, en nánast öll vinna var unnin
af heimamönnum í sjálfboðavinnu
vegna áhuga á náttúrunni, þar á
meðal okkur pabba. Við munum
að sjálfsögðu taka þátt í að bjóða
í þetta. Það hefur verið ágæt að-
sókn nú í haust. Við verðum að
öllu jöfnu ekki með fasta viðveru
við hellinn í vetur, en ef fólk hefur
áhuga á að koma er hægt að hafa
samband við okkur og fá leiðsögn.
Í sumar vorum við hins vegar fast
frá tíu á morgnana til sex á kvöld-
in alla daga.“
Hljóðkerfi, viðburðir
og tónlist
Lífið snýst þó um fleira en ferða-
mennsku og björgunarstörf. Ægir
hefur einnig haslað sér völl á vett-
vangi tónlistar og ýmissa hátíðar-
halda. „Við erum þrír strákar með
hljóðkerfaleigu og sjáum um við-
burði undir merkjum Strobe.is.
Þá setjum við upp hljóð- og ljósa-
kerfi á mannamótum hér á norð-
anverðu Snæfellsnesi. Þetta hafa
verið allt að sex verkefni á mánuði.
Það dugar ágætlega sem áhuga-
mál og aukavinna. Þetta er mikið
í tengslum við tónleika. Við vor-
um til dæmis með stóran viðburð
á sumardaginn fyrsta í ár með Ás-
geiri Trausta og Pétri Ben. Þeir
komu og voru hér í Frystiklefan-
um í Rifi, sem er fyrsta atvinnu-
leikhúsið á Snæfellsnesi und-
ir leikhússtjórn Kára Viðarsson-
ar. Það er aflögð fiskvinnsla sem
búið er að breyta í leikhús og tón-
leikasal. Sjálfur er ég með fjórð-
ungs aðild að félaginu sem sér um
Frystiklefann og þar legg ég mitt
að mörkum í tæknimálum.“ Auk
þessa hafa Ægir og Sindri Hrafn
félagi hans stofnað lítið útgáfufyr-
irtæki sem selur danstónlist, hafa
þeir bæði gefið út geisladiska auk
þess að dreifa tónlist á yfir 20 net-
verslanir undir merkjum Strobe.is
Records.
Fólk fái að upplifa
náttúruna undir Jökli
Ferðamennskan er þó það það
sem tekur mestan tíma. Ægir Þór
hefur myndað sér ákveðnar skoð-
anir um hana. „Ég sé mikil tæki-
færi. Mín reynsla af Vatnshelli nú
í sumar hefur sannfært mig um að
það er mjög mikil eftirspurn eft-
ir Snæfellsnesinu sem svæði. Jök-
ulinn dregur fólk að eins og seg-
ull. Maður fær þó stundum á til-
finninguna að fólk aki hreinlega
í gegnum þjóðgarðinn og spyrji
síðan hvar hann sé. Það vantar
að ferðamennirnir hafi eitthvað
að gera þegar þeir koma hingað.
Hér eru að koma upp gististaðir
og veitingastaðir en það þarf að
bjóða upp á meira. Fólki nægir
ekki að koma bara og horfa á nátt-
úruna, það vill fá að upplifa hana
líka. Við þurfum að mæta þess-
ari eftirspurn. Við erum að kanna
fleiri svona möguleika í ferða-
þjónustu á svæðinu. Við vitum
til dæmis að það er mikill áhugi á
ferðum á Snæfellsjökul, og þá sér-
staklega gönguferðum.“
Ægir segir að það þurfi svolítið
nýja nálgun á ferðamálin til að ná
fram nýsköpun og skapa fleiri störf
í geiranum. „Kannski er skýring-
in að það vantar fleiri íbúa á ut-
anverðu Snæfellsnesi. Hér er næg
atvinna í hefðbundnum greinum.
Fólk er upptekið við þær og hef-
ur hreinlega ekki tíma til að velta
nýjum nálgunum fyrir sér eða fara
í að framkvæma. En möguleikarn-
ir eru þarna.“
mþh
Ægir Þór Þórsson björgunarsveitarmaður með ótal meiru.