Læknablaðið - 15.06.2000, Síða 69

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ
Að elska, reykja, drekka og dufla...
Bjarni
Jónasson
skrifar
Sendið efni í anda
læknaskops í
Broshornið,
Læknablaðinu,
Hlíðasmára 8,
200 Kópavogi
eða í bréfsíma
564 4106
eða á netfang:
bjarni.jonasson@
gb.hgst.is
Getið þess hver
sendir, en það sem
birtist verður undir
dulnefni.
Læknablaðið áskilur
sér rétt til að lagfæra
texta.
Höfundur er heilsugæslulæknir
í Garðabæ og stjórnarmaður í
Nordisk Selskap for Medisinsk
Humor.
Geðrannsókn
Héraðslæknir úti á landi fékk fyrir mörgum árum
símhringingu frá geðlækni á höfuðborgarsvæðinu.
Þetta var á þeim tímum, þegar héraðslæknamir
þekktu hvert einasta mannsbam í héraðinu og kunnu
heilsufarssögu hvers og eins utanað. Geðlæknirinn
var að afla efnis í rannsókn á geðsjúkdómum og bað
kollega sinn um að komast að því hve margir væm
geðveikir í héraðinu. Héraðslæknirinn kvaðst mundu
hringja suður, þegar hann væri búinn að komast að
niðurstöðu.
Nokkrum dögum síðar lætur héraðslæknirinn í sér
heyra og segir: „Eg er búinn að kanna málið. Það er
bara enginn geðveikur í héraðinu, en margir ansans
ári skrítnir.“
Ofurheyrn
Einar eyrnalæknir hafði lengi reynt að telja Alexand-
er á að fá sér heyrnartæki, en gamli maðurinn var
ekki á þeim buxunum. Loks lét Alexander til leiðast,
þegar hann sá tæki sem var svo lítið og nett að það
sást varla, þegar það var komið á sinn stað. Mánuði
seinna kom sá gamli til læknisins í eftirlit.
„Hvernig gengur með nýja heymartækið?“ spurði
Einar læknir.
„Alveg prýðilega. Ég hef heyrt eitt og annað
síðastliðinn mánuð, sem ég hélt að ég mundi aldrei
heyra.“
„Meiriháttar, en hvað segir fjölskyldan við þessu?“
spurði Einar.
„Blessaður vertu, íjölskyldan veit ekkert af þessu,“
sagði gamli maðurinn. „En ég skemmti mér alveg
stórkostlega og er búinn að breyta erfðaskránni minni
fjórum sinnum síðan ég fékk tækið.“
Getnaðarvörn
Ung kona kom til læknis og hafði áhyggjur af því að
hún væri ófrísk. Eftir skoðun og rannsóknir kom í ljós
að svo var ekki. Læknirinn ráðlagði henni hinar og
þessar getnaðarvarnir, en hún hafnaði þeim öllum.
„Er þá ekkert annað til ráða?“ spurði konan.
„Jú, eitt enn" sagði læknirinn. „Leikfimi.“
„Fyrir eða eftir samfarir?"
„Nei, í staðinn fyrir samfarir.“
Gúmmítuðra
Maður á miðjum aldri kom til læknis og bað um lið-
sinni til að komast í ófrjósemiaðgerð. „Ég hef verið
kvæntur í sjö ár og við hjónin höfum eignast barn á
hverju ári. Ég hef komist að þeirri niðurstöðu að
getnaðarvamir eru gagnslausar.“
Síðan horfði hann ásakandi á lækninn og sagði: „Þú
stakkst upp á því að við hjónin notuðum smokkinn og
sýndir mér meira að segja hvemig ætti að nota hann.
Engu að síður kom bam undir. Það kom svo sem
ekkert á óvart, því við gátum með engu móti skilið
hvemig gúmmítuðra, sem maður setur yfir þumalinn
átti að geta komið í veg fyrir að konan yrði ólétt.“
Af iðrasýkingum
Eins og öllum er kunnugt hafa þau systkin salmonella
og kampýlóbakter haldið þjóðinni í heljargreipum
síðustu misserin og svipt margan matmanninn ánægj-
unni að grilla kjúkling eða borða afganga úr ísskápn-
um. Fjölmiðlar hafa verið iðnir við að upplýsa al-
menning um stöðu mála.
Fyrirsögn í Degi í byijun febrúar hljóðar:
„Campylobacter enn í fullu fjöri.“
Moggi lýsir svo heldur skárra ástandi um miðjan
apríl: „Campylobacter í lágmarki í ferskum kjúk-
lingi“.
Það var reyndar of gott til að vera satt, því degin-
um áður er frétt í DV með fyrirsögninni: „Landbún-
aðarráðherra veiktist hastarlega: Fékk campylobakt-
er í Kína - liggur enn á sjúkrahúsi“.
Þegar loksins er farið að sjá til sólar í baráttunni
gegn þessum vágesti er ráðist í að flytja hann inn frá
Asíu! Af því tilefni orti kollega úti á landi:
Sannfœrandi sína rullu
sjálfur leikur ráðherrann
kominn með kamfylodrullu
kannski tekst að lækna hann.
Meiri kveðskapur um tóbak og fleira
Eins og allir muna úr síðasta Broshorni orti Pétur
Pétursson heilsuheilræði á þessa lund:
Hver, sem tóbaksruddann reykir
reynir frelsissviptingu.
Hann œðar skemmir, krabba kveikir
og kœftr holsins lyftingu.
Þessu vildi kollega að norðan ekki mótmæla en
datt samt í hug:
Pétur má ég tœpast trufla
tyft mig getur skáldsins lófi.
En elska, reykja, drekka og dufla
er dásamlegt í góðu hófi.
Áfram kollegar
Það er líf, það er von!
Pistilritari þakkar af alhug góð viðbrögð við hvatn-
ingunni að senda efni í Broshornið og biður um að
honum verði engin grið gefin í þeim efnum.
Læknablaðið 2000/86 463