Læknablaðið - 15.04.2003, Síða 75

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 36
Einn að norðan
Móðir kom með son sinn þriggja ára til læknis. Eftir
skoðunina sátu mæðginin handan borðsins og dreng-
urinn í kjöltu móður sinnar. Læknirinn settist í stól
sinn, grúfði sig yfir blað á borðinu og tók að skrifa án
afláts. Drengnum varð starsýnt á lækninn. Það eina
sem heyrðist var skriftarhljóð frá pennanum. Loks
var drengnum öllum lokið og spurði móður sína:
„Mamrna, af hverju vex bara hár í andlitinu á mann-
inum en ekkert á hausnum á honum?“
Annar að norðan
maka hennar um megn. Konan tók upp póstkortið og
las: „Spaghettí, spaghettí, spaghettí. Tvö með pylsu
og kjötbollum og eitt án.“
Ófrískar konur
Eiginkona kvensjúkdómalæknisins er eina konan í
heiminum sem verður himinlifandi þegar bóndi
hennar kemur heim að loknum vinnudegi og segir:
„Jæja, elskan, heldurðu að mér hafi ekki tekist að
gera aðra konu ófríska í dag!“
Bjarni Jónasson
bjarn i.jonasson @gb. hgst. is
Sex ára strákur kom með móður sinni til heimilis-
læknisins sem var með þéttari mönnum þótt víðar
væri leitað. Sá var með öðrum orðum feitur og gerði
lítið til að leyna því. Læknirinn þurfti að mæla hæðina
á drengnum og stillti honum upp undir hæðarmæli á
vegg. Drengurinn mældi hins vegar lækninn út upp
og niður nokkrum sinnum og á þverveginn líka. Peg-
ar honum fannst ístra læknisins ganga fullnálægt sér
gat hann ekki orða bundist: „Ég held að þú þurfir að
fá þér bumbubana.“
Spaghettí
Fyrir mörgum árum hélt læknir fram hjá konu sinni
með hjúkrunarfræðingi. Ekki leið á löngu þar til
hjúkkan varð ófrísk. Læknirinn gat ekki hugsað sér
að upp kæmist um ótrúnað hans. Hann lét því við-
haldið hafa fjárfúlgu og bað hana að fara til megin-
lands Evrópu og eiga barnið þar. „Hvemig get ég lát-
ið þig vita þegar barnið fæðist?" spurði hjúkkan.
„Sendu mér bara póstkort og skrifaðu „spaghettí" á
það. Ég skal svo borga allan brúsann.“
Konan flaug til Ítalíu og segir ekki frekar af ferð-
um hennar.
Sex mánuðum seinna hringir eiginkona læknisins
á stofuna til maka síns og segir: „Elskan, þú fékkst
svo undarlegt póstkort í dag. Það kemur frá Italíu, en
ég fæ enga meiningu í það sem á því stendur.“
„Hafðu engar áhyggjur af því, ástin mín. Ég skoða
kortið þegar ég kem heim.“
Læknirinn kom heim um kvöldmatarleytið, las
kortið og féll að því búnu í gólfið með hjartaslag.
Sjúkrabíll kom á staðinn og flutti lækninn með for-
gangi á sjúkrahús. Eiginkonunni var að sjálfsögðu
mjög brugðið og einn úr áhöfn bílsins varð eftir til að
hugga hana. Hann spurði hana hvað gæti hafa orðið
Óþolandi húmoristi
Sjúkraliði kom með matarbakka til sjúklings sem lá á
spítala og hafði lofað aðstandendum sínum að „hlæja
sig aftur til bata“. Sjúkraliðinn lét sjúklinginn einnig
hafa þvagprufuglas og bað hann að fylla það næst
þegar honum yrði mál.
Sjúklingurinn var með endemum hugmyndaríkur
að eðlisfari og hellti því eplasafa sem var á matar-
bakkanum í þvagprufuglasið.
Þegar læknirinn, ung kona, kom nokkru síðar að
vitja sjúklingsins bar hún glasið upp að ljósinu og
sagði: „Það er eitthvað undarlegur litur á þessu þvagi.
Er allt í lagi með þig?“
„Lofðu mér að sjá,“ sagði sjúklingurinn og tók
glasið. „Þetta er hálf skrítið. Það er best að ég renni
þessu í gegn aftur“ og drakk úr glasinu í einum teyg.
í gjörgæslu
Það var fremur rólegt yfir öllu á hjartadeildinni þegar
starfsfólkinu varð litið á einn sjónvarpsskerminn sem
sýndi hjartsláttinn hjá sjúklingi sem var með bráða-
birgðagangráð, en slík tæki eru utan við líkama sjúk-
lings. Allt í einu fór að sjást hin undarlegasta hjart-
sláttaróregla og stundum hvarf hjartslátturinn alveg
af skerminum. Starfsfólkið þursti inn til sjúklingsins
sem hafði tekist að taka lokið af gangráðnum og var í
óða önn að snúa hinum og þessum tökkum. „Það er
mikið að þið látið sjá ykkur,“ hrópaði sjúklingurinn
upp yfir sig. „Hjálpið mér fyrir alla muni að kveikja á
sjónvarpinu.“
Læknablaðið 2003/89 359