Læknablaðið - 15.05.2006, Blaðsíða 49

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BRÉF TIL BLAÐSINS
Að hagræða frásögn þannig að atburðarás
falli betur að því, sem höfundur hefði kosið
að hefði gerzt
í listaverki formannsins er stuttlega sagt frá
fundum stjórnar LR með þáverandi ritstjóra
Læknablaðsins og orðaskipti rakin. Er það áhættu-
lítið á meðan hinn brottrekni ritstjóri er einn um
að draga í efa réttmæti frásagnarinnar og þess er
gætt að láta ekki lausar fundargerðir.
„Þegar eftirgrennslan leiddi í ljós að ekki fengist
starfhæf ritstjórn með óbreyttum ábyrgðarmanni
var ákveðið að leita til Jóhannesar Björnssonar
prófessors um að leiða nýja ritstjórn ...”
Fróðlegt væri þó að frétta nánar af því, hvort
formaður LR hafi stundað þá eftirgrennslan af sér-
stakri elju ellegar innt þáverandi ritstjóra fregna
af undirtektum þeirra, er honum höfðu heitið
liðsinni sínu.
Að gefa í skyn að misferli hafi átt sér stað
Þessi aðferð er ýmsum þrætubókarmönnum eðl-
islæg. Svo mælist formanninum:
„Líklega er því um að kenna að stjórnir lækna-
félaganna hafa ekki dregið fram öll atriði málsins
til kynningar meðal félagsmanna, hvað þá til ut-
angarðsmanna, því oft má satt kyrrt liggja.”
Hér er lipurlega dylgjað um, að stjórnir lækna-
samtakanna hafi af tillitssemi þagað yfir einhverj-
um ávirðingum fórnarlambs síns.
Að endurtaka af sannfæringarkrafti eigin
túlkanir, þótt þær séu á skjön við eðlilega
rökhugsun
Ýmis dæmi slíks má í þessari listrænu afurð for-
mannsins finna:
„Mér vitanlega hafði enginn stjórnarmanna
nein óeðlileg hagsmunatengsl við Kára Stefánsson
ellegar Islenska erfðagreiningu. [...] A engu stigi
þeirrar umræðu tel ég að afstaða stjórnarmanna
hafi mótast af þeim kærumálum og bréfaskriftum
lögmanna sem í gangi voru. [...] Ég tel að enginn
stjórnarmanna LR eða LÍ hafi með þessu sýnt
Kára Stefánssyni undanlátssemi.”
Tilvitnanir þessar skýra sig sjálfar, en vekja ber
athygli á því, hversu klóklega höfundi tekst að fela
hina tvöföldu neitun í fyrstu setningunni.
Að gera lítið úr andstæðingnum og núa hon-
um fáfræði um nasir
Hinn víðsýni formaður gerir sér auðvitað grein
fyrir því, að þeir, sem ekki játast undir vald og
félagslega leiðsögn þröngspesíalista og fjárafla-
manna úr læknastétt, geta ekki flokkast sem
meðlimir mannlegs samfélags og skulu þeir kall-
ast „útilegumenn” og „utangarðsmenn” og hljóta
því að vera einangraðir og óupplýstir. Með þeim
rökum er sá, er hér klappar tölvu, fljótafgreiddur.
Að beita einungis þeim aðferðum, sem skylm-
ingamaðurinn hefur á valdi sínu
Að lokum er rétt að benda á, að í skrifi sínu fellur
höfundur hvergi í þá gildru að beita húmor eða
stílfræðilega listrænum efnistökum. Hefði hann
reynt það er allsendis óvíst að sköpunarverk hans
hefði orðið jafn glæsilegt og raun ber vitni.
Formanni LR er hér með þakkað fyrir skemmt-
unina.
Læknablaðið 2006/92 405