Læknablaðið - 15.10.2006, Side 80

SÉRLYFJATEXTAR
EFEXOR DEPOT N06AX16 RB
Wyeth AB. Venlafaxín-hýdróklórið, samsvarandi venlafaxín 37,5 mg, 75 mg eða 150 mg. Forðahylki, hart. Ábendingar Þunglyndi (major depression), þar með talið bæði djúpt og alvarlegt innlægt þunglyndi (melancholia) og kvíðatengt
þunglyndi. Almenn kvíðaröskun (GAD). Til að koma í veg fyrir bakslag þunglyndis eða til að koma i veg fyrir endurtekið þunglyndi. Félagsfælni. Felmtur með eða án víöáttufælni. Skammtar og lyfjagjöf: Efexor Depot ætti að taka með mat.
Hylkin skal gleypa heil. Efexor Depot ætti að gefa einu sinni á dag. Upphafsskammtur er 75 mg. Punglyndi: Ef þörf krefur, er hægt að auka skammtinn um 75 mg á dag á a.m.k. 4 daga fresti. Við miðlungs ah/ariegu þunglyndi má títra skam-
mta upp í 225 mg á dag og við ah/ariegu þunglyndi er hámarksskammtur 375 mg á dag. Almenn kvíðaröskun (GAD/Félagsfælni): Hjá sjúklingum sem ekki sýna neina svörun við 75 mg upphafsskammti á dag, getur verið gagnlegt að auka
skammta upp að hámarki 225 mg á dag. Skammta má auka með u.þ.b. 2 vikna millibili eða meira, en aldrei skemur en 4 daga fresti. Felmtur: Ftáðlagður skammtur er 75 mg af Efexor Depot einu sinni á dag. Við upphaf meðferðar skal gefa
37,5 mg upphafsskammt á dag af Efexor Depot fyrstu 4-7 dagana, en auka síðan skammtinn upp (75 mg einu sinni á dag. Hjá sjúklingum sem ekki sýna neina svörun við 75 mg skammti á dag, getur verið gagnlegt að auka skammta upp
I að hámarki 225 mg á dag. Til að lengja losun venlafaxíns (extended-release) má auka skammta um 75 mg á dag með u.þ.b. 2 vikna millibili eða meira, en aldrei skemur en á 4 daga fresti. Þegar æskilegur árangur hefur náðst ætti að minnka
skammtinn smám saman niður f minnsta viðhaldsskammt miðað við svörun og þol sjúklings (yfirleitt 75-150 mg/dag). Hjá öldruðum og sjúklingum með hjarta- og æðasjúkdóma/háþrýsting ætti að auka skammtinn með varúð. Við meðferð
sjúklinga með skerta nýrna- og/eða lifrarstarfsemi er mælt með minni skömmtum. Ef kreatínínúthreinsun er 10-70 ml/mín. þarf að minnka skammt um 25-50%. Heildardagskammt af venlafaxíni þarf að minnka um 50% f blóðskilunarsjúklingum.
Ekki má gefa venlafaxín fyrr en blóðskilun er lokið. Við meðal alvarlega skerðingu á lifrarstarfsemi ætti að minnka skammtinn um 50%. Ef um alvariega skerðingu á lifrarstarfsemi er að ræða kann að reynast nauðsynlegt að minnka skammtinn
enn meir. I slíkum tilvikum kann að vera nauðsynlegt að gefa Efexor töflur. Skammtar til að koma f veg fyrir bakslag eða endurtekið þunglyndi eru venjulega þeir sömu og notaðir enj við upphaflegu meðferðina. Hafa skal reglulegt eftirlit með
sjúklingum til að hægt sé að meta árangur af langtímameðferð.Lyfið er ekki ætlað börnum yngri en 18 ára. Ekki er mælt með neinni skammtaaðlögun venlafaxfns vegna aldurs. Efexor depot forðahylki inniheldur kúlur, sem losa lyfið hægt út í
meltingarfærin. Óuppleysanlegur hluti þessara kúlna skilst út og getur sóst f hægðum. Eftirlit með lyfjagjöfog skömmtum. Meðferð ætti að halda áfram í a.m.k. þrjá mánuði (yfirleitt f sex mánuði) eftir að bata er náð. Þegar ætlunin er að hætta
meðferð með Efexor Depot ætti að minnka skammt sjúklings smám saman f a.m.k. tvær vikur ef venlafaxín hefur verið notaö f meira en 6 vikur að viðhafðri aðgát vegna hættu á bakslagi. Tíminn sem þarf til að minnka skammtinn getur verið háður
skammtinum, lengd meðferðar og ástandi sjúklings. Haft skal samband við sérfræðing ef enginn bati hefur náðst eftir eins mánaðar meðferð. Frábendingar: Brátt hjartadrep, bráður sjúkdómur f heilaæðum og ómeðhöndlaður háþrýstingur.
Samtímis meðferð með mónóamínoxíðasahemlum. Ofnæmi fyrir venlafaxíni eða einhverjum hjálparefnanna. Sérstök varnaðarorð og varúðarreglur við notkun: Aldraðir (>65 ára). Sjúklingar með þekktan sjúkdóm f hjarta-æðakerfi eða hei-
laæðum, þ.m.t. meðhöndlaður háþrýstingur. Skert nýrna- og/eða lifrarstarfsemi. Krampa getur orðið vart við venlafaxín meðferð, nota ætti venlafaxín með varúð hjá sjúklingum með sögu um krampa. Þegar er skipt frá mónóamínoxíöasahemli
til venlafaxíns skal gera minnst 14 daga meðferðarhlé. Ef breytt er meðferð frá venlafaxfni til mónóamínoxíðasahemils er mælt með 7 daga meðferðarhléi.Gera verður ráð fyrir hættu á sjálfsvígi hjá öllum sjúklingum sem haldnir eru þunglyndi
og ávísa ætti minnsta skammti I upphafi til að draga úr hættu á ofskömmtun. Hætta á sjálfsvígi fylgir þunglyndi og kann að vera fyrir hendi þar til verulegur bati hefur náðst. Fylgjast þarf vel með hvort sjúklingum sem meðhöndlaðir eru með
venlafaxfn versnar og einnig hvort sjálfsvígshugsanir gera vart viö sig, sórstaklega f upphafi meðferðar eða þegar einhverjar breytingar verða á skammtastærð eða skammtafyrirmælum.Venlafaxfn kann hjá sumum sjúklingum að valda hæk-
kuðum blóðþrýstingi (lagbilsþrýstingur hækkar um 10-30 mmHg). Mælt er með því að viökomandi læknir fylgist með blóöþrýstingi við hverja heimsókn sjúklings. Hjá öldruðum og sjúklingum með þekktan hjarta- og æðasjúkdóm ætti að fylgjast
með blóðþrýstingi á hálfsmánaðar fresti í 4-6 vikur og eftir það við hverja heimsókn til viðkomandi læknis. Sjúklinga í langtímameðferð ætti að fræða um mikilvægi góðrar tannhirðu vegna þess að þurrkur f munni kann að valda aukinni haettu á
tannskemmdum. Ekki hefur fengist reynsla af meðferð sjúklinga með geðklofa. Áhrif venlafaxíns á þunglyndi í geðhvarfasýki (bipolar depression) hafa ekki verið könnuð. Hjá sjúklingum með geðhvarfasýki getur orðið þróun til geðhæðarfasa.
Sjúklingar með flogaveiki þarfnast viðeigandi flogaveikilyfja á meðan á meðferð stendur. Ekki hefur fengist klínísk reynsla hjá bömum. Lækkun natriums í blóði og/eða óeðlileg seyting þvagtemprandi hormóns (Syndrome of Inappropriate Ant-
idiuretic hormone (SIADH)) hefur stöku sinnum sóst við meðferð með geðlægðarlyfjum, m.a. serótónínupptökuhemlum, oftast hjá öldruðum og sjúklingum sem eru á þvagræsilyfjum. Upp hafa komið örfá tilvik með lækkun natríum f blóði af
völdum Efexors, yfirieitt hjá öldruðum, sem hefur leitt til þess að hætt var við að gefa lyfið. Hraðari hjartsláttur getur komið fyrir, sérstaklega við töku hærri skammta. Varúðar ætti að gæta hjá sjúklingum þar sem undirliggjandi sjúkdómar gætu
versnað með hraðari hjartslætti. Ljósopsstæring getur komið fyrir (tengslum við venlafaxfn. Mælt er með að sjúklingar með hækkaðan augnþrýsting eða sjúklingar með hættu á þrönghornsgláku sóu undir sórstöku eftirliti. Hættan á húð- og
slímhúðarblasðingum getur aukist hjá sjúklingum sem taka venlafaxín. Nota ætti venlafaxín með varúð hjá sjúklingum sem eiga til að fá blæðingar á þessum stöðum.öryggi og virkni venlafaxín meðferðar samhliða megrunartyfjum hefur ekki
verið könnuð. Ekki er mælt með samhliða töku venlafaxíns hýdróklóríðs og megrunartyfja. Venlafaxín er ekki ætlað sem megrunartyf, hvorki eitt og sér, né samtimis töku annarra efna. í klínískri rannsókn þar sem venlafaxín var borið saman við
lyfleysu, sást aukning á kólesteróli í blóði sem skipti máli hjá 5,3% sjúklinga sem fengu venlafaxín en 0,0% sjúklinga sem fengu lyfleysu f a.m.k. 3 mánuði. íhuga ætti að mæla kólesteról í blóði við langtímameðferð.í klínískri rannsókn hjá bömum,
var aukning í skráningu á neikvæðum hugsunum og, sérstaklega þar sem um alvariegt þunglyndi var að ræða, aukning á sjálfsmorðstengdum atvikum eins og sjálfsmorðshugsunum og sjálfskaða. Fráhvarfseinkenni sem fram koma þegar
töku gedeyfðarlyfja er hætt eru vel þekkt. Því er mælt með að venlafaxín skammturinn verði smám saman minnkaður og fylgst verði vel með sjúklingnum. Milliverkanir við önnur lyf og aðrar milliverkanir: Engar milliverkanir hafa komið
fram hjá heilbrigðum sjálfboðaliðum eftir einfaldan skammt af litíum, dfazepami og etanóli á meðan á meðferð stendur með venlafaxíni. Rannsóknir benda til þess að venlafaxín umbrotni í O-desmetýlvenlafaxín af völdum fsóensímsins CYP2D6
og í N-desmetýlvenlafaxín af völdum ísóensímsins CYP3A3/4. Vænta má eftirtalinna millh/erkana þótt þær hafi ekki verið rannsakaðar sérstaklega in vivo. Samtímis meðferð með lyfjum, sem hamla CYP2D6, gæti valdið aukinni uppsöfnun
venlafaxíns svipað því og búast má við í einstaklingi með hæg umbrot debrisokíns. Aðgát skal höfð þegar Efexor er gefið ásamt lyfjum svo sem kínidíni, paroxetíni (sjá fleiri dæmi í þessum kafla). Þar eð venlafaxín gæti dregið úr umbrotum
annarra lyfja sem CYP2D6 umbrýtur ætti að gæta varúðar við notkun venlafaxíns ásamt slikum lyfjum þar eð plasmaþéttni þeirra gæti aukist. Búast má við mikilli uppsöfnun venlafaxíns ef einstaklingi með hæg umbrot CYP2D6 er gefinn
CYP3A3/4 hemill á sama tíma. Þvi skyldi gæta varúðar við notkun Efexors samfara lyfjum sem hamla gegn CYP3A3/4 t.d. ketókónasóli. Segavarnaráhrif warfarins geta aukist hjá sjúklingum við það að taka venlafaxin samtímis.Rannsókn á
lyfhrifum með gjöf halóperidóls hefur sýnt eftirfarandi niðurstöður fyrir halóperidól: 42% minnkun á heildarúthreinsun við inntöku (oral clearance), 70% aukning á AUC og 88% aukning á Cmax en engin breyting á helmingunartíma. Sýnt hefur
verið fram á að címetidín kemur í veg fyrir umbrot venlafaxíns við fyrstu umferð f lifur við stöðugt ástand: cfmetidín hefur aftur á móti engin áhrif á lyfhrif O-desmethyh/enlafaxíns. Talið er að heildartyfhrif venlafaxíns og O-desmethyh/enlafaxíns
aukist aðeins f flestum sjúklingum. I öldruðum og f sjúklingum með skerta lifrarstarfsemi getur verið að þessi milliverkun só greinilegri. Byggt á þekkingu á virkni venlafaxíns og möguleika á serótónin heilkenni, er mælt með varúð þegar venlafaxín
er gefið samtímis öðrum lyfjum sem gætu haft áhrif á serótónin boðefnakerfið, svo sem triptan.og sórtækir serótónín endurupptöku blokkarar. Meðganga og brjóstagjöf: Meðganga: Takmörkuð klínísk reynsla hefur fengist af því að gefa
barnshafandi konum lyfið. Rannsóknir á dýrum hafa leitt í Ijós minnkaða þyngd og stærð fóstra og lakari lífsmöguleika, liklega vegna eiturvirkni á móður. Þar til frekari reynsla hefur fengist af Efexor ætti ekki að gefa það á meðgöngutíma nema
að vandlega athuguðu máli. Ef venlafaxín er gefið fram að fæðingu eða skömmu fyrir fæðingu, getur nýburinn orðið fyrir fráhvarfseinkennum. Nýburar sem hafa verið útsettir fyrir venlafaxín seint á þriðja hluta meðgöngu hafa fengið einkenni
sem krefjast aðstoðar við öndun eða lengri sjúkrahúsdvalar. Brjóstagjöf: Venlafaxín og O-desmethylvenlafaxín skiljast út í móðurmjólk; þvf ætti að taka ákvörðun um það hvort halda skuli brjóstagjöf áfram eða hætta töku venlafaxíns. Áhrif á
hæfni til aksturs og notkunar vóla: Hugsanlegt er að meðferð með Efexor Depot kunni að haagja á viðbrögðum sumra sjúklinga. Þetta ætti að hafa í huga við aðstæður sem krefjast sórstakrar árvekni, t.d. við akstur. Aukaverkanir: Algengar
(>1/100): Almennar: Þróttleysi, lystarleysi, höfuðverkur, kviðverkir, þyngdarminnkun eða þyngdaraukning, svitaköst (einnig nætursviti), kláði, syfja, skjálfti.Blóðrás: Háþrýstingur, stöðubundinn lágþrýstingur, hraðtaktur, æðavikkun, hjartsláttarónot.
Miðtaugakerfi: Rugl, martröð, minnkuð kynhvöt, svefnleysi, truflað húðskyn, kvíði, aukinn vöðvasam-dráttur, taugaóstyrkur. Meltingafæri: Ógleði, uppköst, minnkuð matartyst, hægðatregða, meltingartruflun, munnþurrkur. Efnaskipti:Hækkun
á kólesteróli í blóði (sérstaklega við langvarandi notkun og hugsanlega f stórum skömmtum). Húð: Sviti (þar með talinn nætursviti). Þvag- og kynfæri: Áhrif á sáðlát/fullnægingu, getuleysi, minnkuð þvaglát (aðallega erfiðleikar við losun (mostly
hesitancy)). Augu: Sjónstillingartruflun, Ijósopsstæring, sjóntruflanir. Sjaldgæfar (>1/1000, <1/100) Almennar: Bjúgur, eyrnasuð.B/ód: Flekkblaeðing, blæðingar í slímh .Btóðrás: Lágþrýstingur, róttstöðuþrýstingsfall, hraðtaktur. Miðtaugakerfi:
Slen, ósamhæfðar hreyfingar, ofhreyfni, ofskynjanir, geðhæð, sljóleiki, vöðvakippir, æsingur. Meltingarfæri: Bólga í vélinda, magabólga, tannholdsbólga, bragðbreytingar, tannagnístur.niðurgangur. Húð: Hárlos, útbrot, ofsakláði, aukið Ijósnæmi.
Lifur: Hækkuð lifrarensím í blóði, blóðnatríumlækkun. öndunarfæri: Astmi. Kyn- og þvagfæri: eðlileg fullnæging (konur), miklar tíðablæðingar, þvagteppa. Augu: Tárubólga. Mjög sjaldgæfar (<1/1000) Almennar: Hálfdvali (stupor). Blóð: Leng-
ing á blæðingartíma, blóðflagnafæð. Blóðrás: Breytingar á hjartarafriti (T-bylgja, S-T hluti, gátta-sleglarof af gráðu I). Miðtaugakerfi: Krampar, einkenni um utanstrýtukvilla (Parkinsonlík einkenni), persónuleikatruflun, illkynja sefunarheilkenni
(NMS), serótónvirkt heilkenni, (Serotonergic Syndrome). Lifur: Lifrarbólga, óeðlileg seyting þvagtemprandi hormóns (SIADH). Koma örsjaldan fyrir (<1/10 000) Almennar: Ofnæmislost. Blóðrás: QT lenging, sleglatif, sleglahraðsláttur (þar með
talið torsade de pointes). Melt-ingarfæri: Brisbólga. Blóð: Blóðmein (þar með talið kyrningahrap, vanmyndunarblóðleysi, daufkyrningafæð og blóðfrumnafæð). Efnaskipti: Aukning I prólaktíni. Stoðkerfi og stoðvefur: Rákvöðvasundrun.
Miðtaugakerfi: Æði, utanstrýtu einkenni (þar með talið trufluð vöðvaspenna og hreyfingatregða), síðkomin hreyfitregða. Óndunarfæri: Fjölgun eósínóffla í lungum. Húð: Regnbogaroðasótt, Stevens Johnson heilkenni, kláði. Tilkynnt hefur verið
um eftirfarandi einkenni þegar meðferð hefur verið hætt skyndilega: ólmhugur, kvfði, geðæsingur, taugaóstyrkur, rugl, svefnleysi og aðrar svefntruflanir, þreyta, svefnhöfgi, náladofi, krampi, sundl, svimi, höfuðverkur, eyrnasuð, sviti, munnþurrkur,
þyngdartap, niðurgangur, ógleði og uppköst. Meiri hluti þeirra einkenna sem koma fram þegar meðferð er hætt eru væg og ganga til baka án meðferðar. I þunglyndi er ávallt erfitt að greina á milli raunverulegra aukaverkana lyfja og einkenna
um þunglyndi. Aukaverkanirnar ógleði og uppköst tengjast skammtastærð; stærri upphafsskammtar valda aukinni tíðni af ógleði. Styrkur og tíðni þessarar aukaverkunar minnka yfirleitt við áframhaldandi meðferð. I klínfskum rannsóknum á
börnum og unglingum (6-17 ára) sáust almennt sömu aukaverkanir af venlafaxíni og hjá fullorðnum. Þó sást aukning f skráningu á neikvæðum hugsunum og, sérstaklega þar sem um alvarlegt þunglyndi varað rasða, aukning á sjálfsvfgstengdum
atvikum eins og sjálfsvígshugsunum og sjálfskaða. Ofskömmtun: Eftir markaðssetningu hefur aðallega verið tilkynnt um ofskömmtun venlafaxíns í tengslun við samhliða notkun alkóhóls og/eða annarra lyfa. Eiturvirkni: Fullvaxnir einstaklingar
hafa tekið inn allt að 6,75 g og orðið fyrir meðalsvæsnum eitrunaráhrifum. Enkenni: Bæling miðtaugakerfisins, krampar, andkólínvirk einkenni. Hraðtaktur (gúls og slegils), hægataktur, lækkaður blóðþrýstingur, breytingar á hjartarafriti, ST/T-
breytingar, lenging QT-bils, lenging QRS-bils. Meðferð: Tryggja að öndunan/egur sé vel opinn, fylgjast með hjartarafriti; lyfjakol; magaskolun kemur til greina. Þegar hætta er á ásvelgingu er ekki mælt með að framkalla uppköstum. Ráðstafanir
sem beinast að einkennum. Ólíklegt er að þvinguð þvaglát, skilun, hreinsun blóðs með aðsogi og blóðskipti kom að gagni. Engin þekkt mótefni eru fyrir venlafaxíni. Sérlyfjaskrártexti: 17. mars 2006. Pakkningar og verð í september
2006: Efexor Depot forðahylki 75 mg: 28 stk 4.978 kr., 98 stk. 13.808 kr., 100 stk 14.401 kr. Efexor Depot 150 mg: 28 stk. 8.620 kr, 98 stk. 25.163 kr., 100 stk 25.473 kr.

icepharma
Wyeth
740 Læknablaðið 2006/92