Læknablaðið - 15.02.2008, Síða 53

UMRÆÐUR 0 G F R É T T I R
A Ð V E S T A N
tug manna sem farast á 18 mánuðum og ég er enn
að fást við eftirköstin í starfi mínu sem læknir. Þó
var haldið mjög vel utan um fólkið sem átti um
sárt að binda og því veitt aðstoð eftir föngum. En
það getur aldrei grætt sárin að fullu."
Svæðið sem Heilbrigðisstofnun ísafjarðar sinn-
ir nær frá Arnarfirði norðanverðum og norður
eftir eins langt og byggð er og fólksfjöldinn á
þessu svæði er um fimm þúsund manns. Starf
læknis á landsbyggðinni hefur í gegnum tíðina
einkennst af erfiðum samgöngum og erfiðleikum
fólks í afskekktum byggðum að ná til læknis þegar
á þarf að halda. Þorsteinn segir það hafa breyst á
undanförnum áratug.
„Samgöngur innan svæðisins eru orðnar mjög
góðar, og gjörbreyttust með tilkomu ganganna
yfir í Súganda- og Önundarfjörð. Á Bolungarvík
situr læknir og þangað er yfirleitt fært þó stundum
sé veginum lokað vegna hættu á skriðuföllum.
Það heyrir brátt sögunni til þegar Óshlíðargöng
verða tilbúin. Það sem íbúunum hér finnst mest
ábótavant eru samgöngur inn og útaf svæðinu
og enn er ekki bundið slitlag alla leið frá ísafirði
til Reykjavíkur. Nýr vegur um Amkötludal mun
eflaust breyta miklu en Steingrímsfjarðarheiðin
verður áfram farartálmi á vetrum."
Þorsteinn hefur látið sig sveitarstjórnarmál
miklu varða og sat í bæjarstjórn ísafjarðarbæjar
tvö kjörtímabil, frá 1994-2002. Hann segir að seta
sín í bæjarstjórn hafi fært sig nær ýmsum málum í
samfélaginu og hann hafi sannarlega ætlað sér að
láta gott af sér leiða.
„Það tókst sannarlega í ákveðnum málum en
maður uppgötvar líka að það tekur afskaplega
langan tíma að koma málum í gegn, jafnvel
málum sem allir em sammála um, kerfið er
einfaldlega þungt og hægt í vöfum. Eg hafði mikið
gagn af setu minni í bæjarstjóm og það var dýr-
mæt reynsla en ég var líka feginn þegar ég tók þá
ákvörðun að draga mig út úr pólitíkinni og beina
kröftum utan vinnunnar að fjölskyldu og áhuga-
málum."
Og áhugamálin er af ýmsum toga því í ljós
kemur, þegar samtali okkar er að ljúka, að
Þorsteinn er að rjúka á söngæfingu hjá karlakóm-
um Örnum og biður konu sína að senda skilaboð
á kórfélagana til að staðfesta æfingatímann. „Það
er kosturinn við svona samfélag að maður getur
verið virkur þátttakandi í svo mörgu," segir
Þorsteirtn að lokum.
Úti fyrir Heilbrigðisstofyun
ísafjarðar.
LÆKNAblaðið 2008/94 145