Læknablaðið - 15.03.2010, Blaðsíða 45

UMRÆÐA 0 G FR ÉTTI R
L Æ K N I R Á HAITI rz
„E/valið stendur á milli þess
að fara ígönguferð eða niður í
kjallara og spila á hljóðfæri þá
vel ég alltaf hljóðfæriðsegir
Hlynur Þorsteinsson læknir
og tónlistarmaður.
„Aðstæður þama reyndust mjög erfiðar því
gilið er svo djúpt að útilokað var að síga niður til
konunnar og þar að auki sér maður ekki ofan í
botninn ofan frá brúninni. Það varð því úr að ég og
stýrimaðurinn ösluðum inn allt gilið og skiptumst
á að bera 15 kílóa lækningatækjatöskuna. Við
höfðum haft þá fyrirhyggju að klæðast gúmmí-
göllunum sem við notum við sjóbjörgun og það
kom sér vel því við þurftum að vaða Botnsána
margsinnis á leiðinni inn gilið og stundum var
það býsna djúpt, upp í háls þar sem dýpst var inn
við fossinn. Aðstæður þarna eru þannig að stuttu
áður en maður kemur inn að aðalfossinum kemur
maður að öðrum fossi sem er miklu lægri reyndar,
aðeins nokkrir metrar, en það var talsvert puð
að klifra þar upp. Þyrlan varð síðan að hverfa af
vettvangi þegar fór að dimma því þetta var áður
en við fengum nætursjónaukana en þá var reyndar
kominn til okkar fjöldi björgunarsveitarmanna.
Við gerðum síðan að sárum stúlkunnar eftir
föngum og bjuggum um hana á börum og svo
hófst ferðin til baka út gilið. Stúlkan bar sig mjög
vel og var einstaklega dugleg og jákvæð. Þetta
situr í minningunni því kringumstæður voru
svo sérstakar; það var komið niðamyrkur og
tugir björgunarmanna með ljós á hausnum að
bera stúlkuna eftir gilinu, koma henni niður litla
fossinn og síðan yfir ána hvað eftir annað þar til
komið var í sjúkrabílinn. f allt tók þessi aðgerð
nokkra klukkutíma enda gilið langt og seinfarið."
Þegar þetta er tekið saman; rallí, þyrlusveit og
rústabjörgunarsveit, virðist einboðið að álykta
að Hlynur Þorsteinsson sé aksjónmaður með
afbrigðum. Hann segir það fjarri öllum sanni.
„Nei, ég er það í rauninni ekki. Ég hef mikla
ánægju af þessu öllu saman og þetta er sannarlega
krydd í lífið en ég er ekki mikill útivistarmaður;
ég geng ekki á fjöll eða fer í langar gönguferðir
um hálendið, með tjald og svefnpoka á bakinu.
Eiginlega veit ég fátt leiðinlegra en að fara í
gönguferðir og ef valið stendur á milli þess að fara
í gönguferð eða niður í kjallara og spila á hljóðfæri
þá vel ég alltaf hljóðfærið."
Áður ókönnuð leið
Tónlistaráhugi Hlyns nær langt aftur en hann
hefur gefið út fjölda geisladiska, ýmist einn eða
í samstarfi við aðra. Nöfnin sem hann og félagar
hafa valið sér eru skringileg og má nefna Pósthúsið
í Tuva, Sigurbogann og Dúska. Þau eru hins vegar
teljandi á fingrum annarrar handar skiptin sem
LÆKNAblaðið 2010/96 193