Læknablaðið - 15.03.2010, Qupperneq 47

UMRÆÐA O G F R É T T i R 1
L Æ K N I R Á H A1T 1 1' ' 1
flugvélamar væru að lenda 30 metra frá tjaldinu
og vöknuðu svo aftur 4-5 tímum seinna við fyrstu
þotur að morgni."
Örsnautt samfélag
Það sem vakti helst athygli þeirra að sögn Hlyns
var hversu gríðarlega útbreitt tjónið var. „Þetta
var miklu umfangsmeira en nokkur okkur hafði
séð annars staðar. Heil borg í rúst og manntjónið
óskaplegt. Húsin höfðu hrunið á annan hátt en við
þekktum frá Alsír eða Marokkó, þar hafði yfirleitt
jarðhæðin hrunið og efri hæðir dottið beint niður
en þama hafði kannski miðhæð gefið sig og aðrar
hæðir fallið til hliðar og það gerði vinnuna við
að komast irm í byggingamar miklu erfiðari.
Húsin er öðruvísi byggð en við eigum að venjast;
steypustyrktarjárn em veigaminni og tengingar á
milli burðarsúlna og platna virtust veikar. Svo eru
allir milliveggir hlaðnir úr holsteini og þeir hrynja
auðvitað niður við svona hamfarir. Öll fjarskipti
vom óvirk, ekkert rafmagn og samfélagið var
algerlega í rúst.
Þrátt fyrir þetta var fólkið ótrúlega rólegt og
yfirvegað. Það kom sér fyrir með teppi, potta og
pönnur á opnum svæðum og var okkur mjög þakk-
látt en maður furðaði sig á þeirri stillingu sem
var yfir fólkinu. Það var eins og það hefði bara
tekið þessum örlögum sínum. Fyrir jarðskjálftann
var þetta örsnautt samfélag og kannski ekki úr
háum söðli að detta fyrir flesta hvað efnisleg gæði
varðar. En manntjónið var skelfilegt og það tók
á að aka framhjá óteljandi líkhrúgum á hverjum
degi."
Islensku björgunarsveitinni tókst að bjarga
þremur konum lifandi í rústunum svo förin var
sannarlega ekki til einskis farin en verkefni hennar
var lokið eftir nokkra daga þegar aðrar sveitir tóku
við og búið var að koma upp lágmarksþjónustu-
aðstöðu. Sagt er að enginn geti lifað af í rústum
án matar og vatns í meira en sex daga og Hlynur
segir það vera rétt en meta þurfi aðstæður í hverju
tilfelli. „Ef um er að ræða húsnæði þar sem mögu-
leiki er á að fólk, sem hefur lokast inni, geti nálgast
vatn eða eitthvað matarkyns þá aukast lífslíkurnar
að sjálfsögðu. Þetta verður að hafa í huga en þeir
sem liggja fastir eða slasaðir undir fargi lifa ekki
lengi og það ríður á að finna þá sem fyrst."
Bítlagítar í rústunum
íslensku björgunarsveitinni
tókst að bjarga þremur
konum lifandi í rústunum
svofórin var sannarlega ekki
til einskis farin. Ljósmyndir:
Slysavarnafélagið
Landsbjörg.
Augnlok
Takk fyrir augnlokin, ágæti skapari minn
sem augljóslega láta allt annað hverfa
og ber fagurt vitni um brögðóttan huga þinn
og barninginn innan í þeim sem að landið erfa.
í sannlegu samhengisleysi við hitt eins er sannað
að sá litblindur inúíti þrjá fljúgandi karfa
og áttavillt mörgæsaparið horfði á hvort annað
uns hlýlegu kjólfótin fóru að breytast í larfa.
Og utan við þetta einn langþreyttur hlaupari hikar
hungraður lyktar afvínarbrauðslengju íglugga,
einmana og þreyttur og bikar hans daufega blikar
bognaði viljinn í kremi og hvarfinn í skugga.
Enn fjær er horgrindin forna er hvarfinn í spikið
og hreiðrar þar um sig í ofstórri kápu afsel.
Úr gullfiskabúrinu ránfuglinn át meir en mikið
og martröðin hvarfundir snjóinn við seinasta él.
tjald á milli, sá ég glytta í gítar af gerðinni Gibson
Epiphone. Þetta er hljóðfæri sem margir tala um
dreymandi röddu, Bítlarnir spiluðu á svona grip
og hljómurinn er mjúkur og fallegur. Eg bað einn
félagann að ná í hann fyrir mig og þurrkaði rykið
af honum með aukanærskyrtunni, stillti hann
vandlega og setti hann svo aftur á sinn stað. Ég
hugsaði með mér að hann væri þá tilbúinn til
notkunar þegar eigandinn myndi vitja hans."
Látum svo fylgja í lokin eitt af ljóðum Hlyns frá
því í byrjun árs 2007 er sýnir svo ekki verður um
villst að menn voru að fást við ýmislegt annað á
því herrans ári en eintómt brask.
Hann segir að vissulega séu margar minningar
ljóslifandi eftir ferðina en vill þó enda frásögnina
á jákvæðum nótum. „Þegar við vorum að fara yfir
eitt íbúðarhús þar sem fólk hafði búið mjög þröngt;
ein fjölskylda í hverju herbergi og sumstaðar bara
Fjærstur að bakast er leirhestur lítill í ofni
lifandi santiindamerki um að auðnin er dauð.
En augnlokin sjá um að vitleysan sárasta sofni
og sálin er hugarlaus, minnislaus ein eftir auð.
13.01.2007
LÆKNAblaðið 2010/96 195