Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2004, Side 61

Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2004, Side 61
HVER AF HINUM BESTU ER EG? í bréfi skrifuðu 22. janúar 1817 biður Murray Byron að senda sér skemmtilegt söguljóð sem lýsi þjóðfélagsháttum í Feneyjum en skáldið geti síðan rofið söguna á köflum með eigin skoðunum. Kallaðu það „Marianna“ bætir Murray við í lokin.15 Byron fylgdi lýsingu Murrays ná- kvæmlega eftir og niðurstaðan varð Ijóðið Beppo. Það er jafnframt athygl- isvert að fyrr í bréfi Murrays biður hann Byron að semja skáldsögu sem síðan verði gefin út nafiilaust. Hann biður Byron einnig að halda þessari fyrirætlan algjörlega leyndri og ekki einu sinni segja æskufélaga sínum Hobhouse frá því. Byron skrifaði aldrei söguna, en Beppo kom út ári síð- ar án höfundarnafns. Markmið Murrays var greinilega að breyta höfund- arnafni Byrons og endurnýja þá dulúð sem eitt sinn hafði tengst höfund- inum. Eins og kom fram í bréfi Byrons frá sama tíma hafði hann verið orðaður við Tales of my Landlord og nú var því fullkomið tækifæri fyrir skáldið að bylta tengslum sínum við þau verk sem hann samdi og um leið höfundarstöðu sinni.16 15 Samuel Smiles, A Publisher and His Friends: Memoir and Correspondence of the Late John Murray, bls. 372. 16 Sá leikur með höfundarnafh sem Byron tekur þátt í með útgáfunum á Beppo og Don Juan var fullkomlega meðvitaður af hans hálfu eins og sést glögglega í samræðum hans við Thomas Medwin sem komu út á bók stuttu eftir dauða skáldsins (Conver- sations ofLordByron, 1824). I einu tilviki flytur Byron ljóð sem komið hafði út í tíma- ritd án þess að höfundar væri getið og telur Medwin ranglega að Byron sé höfund- urinn, ekki síst vegna þess að hann finnur að skáldið er mjög upptekið af nafnleysi ljóðsins (bls. 135-36). I öðru tálviki veltir Byron fyrir sér ástæðunum sem bjuggu að baki nafhleysi Walters Scott og getur illa gert þær sér í hugarlund, nema að höfund- urinn telji Waverleysögurnar hugsanlega geta ögrað valdhöfum. Hann bætir við að nafnleysi megi í sumum tilvikum rekja til leikaraskapar höfunda sem halda forvitm lesandans með því að beita fyrir sig hinu óþekkta (bls. 247-48). I þriðja tilvikinu fær hann Medwin til þess að taka að sér þýðingu á línum eftir Petrarca sem Byron átti sjálfur að vinna fyrir Murray. Byron segir að sé þýðingin send í sínu nafni verði hún lofuð í hástert burtséð ffá því hvernig Medwin takist tdl. Þýðing Medwins, sem er lítið skáld, er svo send til útgefandans í nafhi Byrons og hrósað, þeim báðum til mik- illar skemmtunar (bls. 113-14). Sjá Thomas Medwin, Joumal ofthe Conversations of Lord Byron at Pisa. A New Edition. London: Printed for Henry Colbum, New Bur- lington Street, 1824. Onnur skýring sem gefin hefur verið á nafhleysinu er sú að Byron hafi óttast að ef hann væri titlaður höfundur Don Jtian minnkuðu líkumar enn frekar á því að hann fengi að hitta systur sína Augustu og dótturina Odu aftur. Þessa skoðun má víða finna í bréfum hans (t.d. BLJ: Vol. 6, bls. 252 og 256 og BLJ: Vol. 7, bls. 121). Byron leggur áherslu á þetta atriði í bréfi til Murrays svo seint sem 8. febrúar 1822 (sjá BLJ: Vol. 9, bls. 104). Ekkert bendir þó tdl þess að hér sé að finna raunverulega ástæðu þess að Byron ákvað að gefa ljóðið út nafnlaust. 59
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172
Side 173
Side 174
Side 175
Side 176
Side 177
Side 178
Side 179
Side 180
Side 181
Side 182
Side 183
Side 184
Side 185
Side 186
Side 187
Side 188
Side 189
Side 190
Side 191
Side 192
Side 193
Side 194
Side 195
Side 196
Side 197
Side 198
Side 199
Side 200
Side 201
Side 202
Side 203
Side 204
Side 205
Side 206
Side 207
Side 208
Side 209
Side 210
Side 211
Side 212
Side 213
Side 214
Side 215
Side 216
Side 217
Side 218
Side 219
Side 220
Side 221
Side 222
Side 223
Side 224

x

Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar
https://timarit.is/publication/1098

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.