Þjóðlíf - 01.12.1985, Blaðsíða 9

gæti haft ef Alþýðubandalagið veiktist
verulega, þá var sá góði vilji eftir allt
saman til staðar hjá þessu fólki að segja
sem svo: finnum fyrst það sem samein-
ar og látum ágreining um smærri atriði
víkja til hliðar. Sjáðu stjómmálaálykttm-
ina, hún var samþykkt samhljóða. Sumir
segja að það skipti ekki svo miklu máli,
ég segi: það skiptir miklu máli. Vegna
þess að í henni eru tilteknar áherslur
varðandi efnahagsstefnu okkar, sem
menn voru ekki sammála um áður að
ættu þarna heima, en féllust nú á sam-
hljóða."
Kjör Kristínar og Ólafs
mér ekki á móti skapi
Áður en við höldum áfram með þetta,
var niðurstaða kosninga til varafor-
manns og formarms framkvæmdastjóm-
ar gegn þínum vilja?
„Nei, aíls ekki. Niðurstaðan var mér
ekki á móti skapi. Málið snýr ekki
svona. Þegar formaður flokks er að
setja mál niður fyrir sér, þá reynir hann
að gera það á þann hátt sem hann álítur
flokknum fyrir bestu, jafnvel burtséð frá
sjálfum sér. Eins og Jón Vídalín segir í
predikuninni um ágimdina, þegar
menn em í svona störfum eins og ég er
í, þá verða menn oft að taka meira tillit
til annarra en sjálfs sín. í svona stöðu
verður formaður að leita að lausn. Hann
finnur hana kannske ekki fyrr en búið
er að reyna til þrautar á ýmsum vett-
vangi ... en ég ér ánægður með niður-
stöðuna. Það er engin spuming. Við
svona aðstæður verða menn líka að
finna þá lausn sem þorrinn getur sætt
sig við og slá af sínum ítmstu kröfum
hver á annan.“
Ef þú hefðir staðið á þínum ítrustu
kröfum, hverjar hefðu þær orðið?
„Ég held ég hefði aldrei sett fram
neinar kröfur í því sambandi og ekki
heldur gert kröfur um að neinum væri
úthýst. Mín lína var samkomulag. Ég
lagði hins vegar áherslu á það að það
yrði allt gert til að tryggja myndarlega
aðild verkalýðshreyfingarinnar og
Æskulýðsfylkingarinnar. Það vom þeir
föstu punktar sem ég var með.“
Bjóstu við framboði á móti þér?
„Ég vissi það ekki. Ég heyrði aldrei
neitt innan flokksins sem benti til þess
og velti því reyndar lítið fyrir mér. Það
var eitthvert slúður í gangi um að það
myndi gerast, en ef maður tæki mark á
öllu slúðri, þá væri maður ekki degin-
um lengur í pólitík."
Fyrrverandi og núverandi ritstjórar Þjóðviljans, Kjartan Ólafsson og Össur Skarp-
héðinsson. „Flokksmönnum þyki örugglega vænt um Þjóðviljann og Þjóðviljinn
verði öflugt baráttutæki fyrir fólkið."
Svanur Kristjánsson. „Grein hans í
Mannlífi var ósanngjörn.“
Við þurfum á
Þjóðviljanum að halda
Það vakti mikla athygli þegar það var
kosið milli þín og Kristínar Ólafsdóttur í
embætti formarms útgáfustjómar Þjóð-
viljans og ýmsum þótti það ekki góður
fyrirboði fyrir samkomulagið á lands-
fundinum. Hvers vegna leggur þú slíkt
kapp á að gegna þessu starfi?
„Ég gerði það fyrst og fremst vegna
þess að ég er þeirrar skoðunar að í
þeirri stöðu sem nú er þurfi að efla og
undirstrika samstöðu Þjóðviljans og Al-
þýðubandalagsins. Það var meginá-
stæðan fyrir því að ég taldi það heppi-
legt að formaður flokksins væri jafn-
framt formaður útgáfustjómar. Það er
að mínu mati ákaflega brýnt á þeim
tímamótum, sem við stöndum á núna, að
Ólafur Ragnar Grímsson. „. . . eng-
inn getur vikist undan . . . ábyrgð.“
það takist sem allra víðtækust samstaða
um blaðið. Svo víðtæk samstaða að
flokksmönnum þyki örugglega vænt
um Þjóðviljann og Þjóðviljinn verði
öflugt baráttutæki fyrir fólkið."
Hefur skort á að blaðið hafi valdið
þessu hlutverki undanfarið?
„Ég tel að það eigi við um þjóðviljann
eins og okkur öll að við hefðum mátt
standa okkur betur. Þetta er í rauninni
sama áherslan hjá mér og á landsfund-
inum, ég legg áherslu á sem víðtækasta
samstöðu. Og við þurfum svo sannar-
lega á Þjóðviljanum að halda í þeim
átökum sem framundan eru. Þetta gæti
orðið sögulegtu: vetur í íslenskri póli-
tík.“
Einhver hafði á orði við mig að um-
fjöllun eins og Þjóðviljinn hafði um
landsfundirm hefði ekki getað átt sér
ÞJÓÐLÍF 9