Þjóðlíf - 01.12.1985, Side 23

ar stjömuhnattaiuia senda
þá stöðugt gögn um ferð
og útlit hvers hlutar inn í
tölvukerfið. Hægt væri til
dæmis að sjá hvort hlut-
urinn er þungur eða léttur
á bakslagi flaugarinnar
þegar hún sendir hann frá
sér. Einnig mætti nota agna-
geisla (14) til að
skynja þykkt hluta og
skilja þannig oddana frá
ruslinu. Vopnin sem aðal-
lega yrðu notur á þessu
skeiði eru árekstravopn
og leysar, sem hafa 10—20
mínútur til stefnu eftir því
hve langdræg flaugin er.
Á lokaskeiðinu koma
oddamir og villuhlutimir í
lofthjúpinn aftur. Ruslið
og oddalíkin brenna þá
upp (17) og aðeins kjama-
oddamir sjálfir ná til jarð-
ar. Hér á þriðja vamar-
lagið að grípa inn og eyði-
leggja þá odda sem slopp-
ið hafa í gegnum fyrri
vamarlögin. Ljósnæmir
skynjarar í flugvélum (15)
og ratsjárstöðvar á jörðu
niðri (16) miða oddana út
en árekstraflaugar (18) og
kúlur úr sporbyssum (19)
eiga að eyðileggja þá.
Lokaskeiðið er stutt, um
og innan við ein minúta er
til stefnu.
Kerfið eins og því er hér
lýst er samsuða ýmissa
hugmynda og vopnin sem
talin em upp em ýmist
ekki til eða aðeins til í
ófullkominni frumgerð.
Ómögulegt er þvi að átta
sig á hvað af þessu getur
orðið að raunveruleika.
Álagið á stjómstöðvar
kerfisins verður svo gífur-
legt á svo skömmum tíma
að til þess að mæta þvi
þarf nýja kynslóð tölva og
hugbúnaðar. Vafasamt er
að slík tækni verði nokk-
um tíma að veruleika og
fullyrða má að vegna próf-
unarörðugleika verður
kerfinu aldrei treystandi.
Að sjálfsögðu þarf svo
kerfið sjálft að geta staðist
árás óvinarins sem yrði
t.d. gerð með gervihnatta-
vopnum (20) og gagnflaug-
um (21).
Myndin gefur auðvitað
ekki tæmandi yfirlit yfir
allar þær hugmyndir sem
em á sveimi og eins má
gera ráð fyrir þvi að ekki
verði allt notað sem tíund-
að er.