Þjóðlíf - 01.08.1987, Blaðsíða 51

^rkishöfundinum aö efni í heilu hillurnar af
^rriskiptasögum viö norömenn, viö dani, við
reta, við kana og svo framvegis. Og enn í dag
e|dur þessj saga áfram 0g enn er barist fyrir
sJalfstæöri íslenskri menningu", gegn vídeó-
*ð>ngU, gegn amerísku sjónvarpsglápi, gegn
^,Dylgjustöðvunum og fleiru. En komandi frá
J'turi höfuöborg heimsósómans getur maður
ki varist því að finnast öll þessi ógnarlegu
endu áhrif ansi sakleysisleg. Því þrátt fyrir
j eru þessar útvarps-sjónvarpsstöðvar og
e”*e'8ur íslenskar á einhvem óútskýranleg-
n hátt, þrátt fyrir að efni þeirra sé enskt eða
^ enskt. Það er einhver stór munur á því að
La^3- ^a**as 1 Grímsey eða á New Jersey.
ndið okkar er soddan yfirþyrmandi gímald
að það þyrfti sjálfsagt allar kjarnorkusprengjur
heimsins til þess að gera það “óíslenskt". Þar
duga aldrei til allar þyngstu hevírokksveitir
Norður-Ameríku. Eða hvað er í raun þjóð-
legra á okkar tímum en lítið lag með Bon Jovi
sem svífur hægt um uppsveitir Borgarfjarðar
og snertir varlega viðkvæmt kjarrið áður en
það nær eyrum hóflegra dmkkinna unglinga í
tjaldi við Húsafell? Það var því nokkuð nötur-
legt að heyra séra Frank notfæra sér aðstöðuna
sem 17. júní predikunarstóllinn býður upp á og
ráðast á það besta í okkar eigin dægurtónlist.
Sterk dægurmenning getur nefnilega verið jafn
mikilvæg og hámenningin, einkum þegar sú
síðarnefnda þiggur ekki hin heilbrigðu áhrif
lágmenningarinnar.
En eins og landið sjálft er íslensk menning
það sterk að hún getur tekið svotil hverju sem
er án þess að láta á sjá. Hættan er frekar sú að
hún sé of sterk nú þegar heilu skáldsögumar
fjalla um flóm íslands í öllum föllum og árs-
tíðum. Einhversstaðar sagði að öll list bæri
þjóðleg en öll þjóðleg list væri vond og íslenskir
menningarvitar ættu því frekar að einbeita sér
betur að eigin verkum í stað þess að fjarg-
viðrast sífellt út í þá hluti sem fyrr eða síðar
hljóta að koma yfir þjóðina. Við skulum frekar
gleypa alþjóðagrautinn strax á meðan hann er
heitur í stað þess að vera með fyrirframáhyggj-
ur um magakveisu af honum sem við fáum svo
örugglega þegar hann er farinn að súma. ís-
land á að láta heiminn taka sig (með smokki
51