Þjóðlíf - 01.08.1987, Síða 71

ÍÞRÓTTIR
en Islendingar sem leika og hafa leikið í Noregi
meta stöðuna þannig að 2-3 sterkustu íslensku
liðin gætu leikið í norsku 1. deildinni. Við ís-
lendingar eigum hinsvegar snjallari einstakl-
lnga, Norðmenn eiga enga jafnoka Ásgeirs
Sigurvinssonar og Arnórs Guðjohnsens.
Munurinn á landsliðum íslands og Noregs er
ekki sérlega mikill, og þegar í leikina er komið
munu metnaður og hugarfar ráða miklu um
Urslit. Sennilega hefur skellurinn gegn Austur-
Þýskalandi verið íslensku leikmönnunum þörf
arninning. Þeir gengu sigurvissir til þess lciks,
ofmátu styrkleika sinn og möguleika, og því
*ór sem fór. Þeir mættu ekki með baráttuvilj-
ann og kraftinn að vopni, eins og gegn Frökk-
11 rn og Sovétmönnum í fyrrahaust. Án þessara
lykilatriða nær íslenskt knattspymulandslið
ekki árangri - hveijir sem mótherjamir em.
BREIDDIN í íslenskri knattspymu er að
aukast. Frammistaða ólympíulandsliðsins í vor
fyndi það, svo ekki varð um villst. Naumt tap á
Italíu og jafntefli gegn Hollandi, 2-2, í leik sem
gat endað á hvom veginn sem var er betri
arangur en flestir áttu von á. Mótherjarnir
v°ru í báðum tilfellum úrval úr bestu liðum
kvorrar þjóðar fyrir sig, allt atvinnumenn sem
etu í eða við A-landslið. íslenska liðið var
uinsvegar skipað áhugamönnum úr íslensku
'ðunum, einum leikmanni úr vestur-þýsku 3.
ðeildinni og einum úr varaliði belgísks 1.
ðeildarfélags. Leikimir á versta tíma fyrir ís-
enska liðið, fyrir og í byrjun keppnistímabils-
jns hér heima á meðan mótherjamir vom að
klára sín tímabil.
Það kom fram í þessum leikjum að flestallir
eikmenn Ólympíuliðsins geta þrýst á um sæti í
^'landsliðinu. Breiddin er meiri en flestir
gerðu sér grein fyrir. Þá hjálpar til að leikið er
eftir sömu leikaðferð í A-, Ólympíu- og 21-árs
andsliði. Þeir sem ganga upp í gegnum tvö
s,ðarnefndu liðin eiga auðveldara með að falla
lnní leikstílinn þegar að því kemur að þeir
v‘nna sér sæti í A-landsliðinu.
^ARGIR VORU efins þegar ákveðið var að
Jenda lið í forkeppni Ólympíuleikanna. ís-
nskt landslið án atvinnumannanna ætti enga
n’óguleika á að spjara sig og fengi stóra skelli.
aunin hefur verið önnur til þessa og Ólym-
Ptuliðið hefur reynst mikilvægt verkefni.
. 'kirienn sem em gengnir uppúr 21-árs
li nusliðinu en hafa ekki unnið sér sæti í A-
"'u fá þar með dýnnæta reynslu á alþjóð-
a^nrn vettvangi og em betur undir það búnir
'eika mikilvæga leiki í Evrópu- og heims-
l e,starakeppni. Stökkið verður ekki eins stórt
s egur kallið kemur. Landsleikir em alltaf af
Ofnum skammti og það er því gullið tækifæri
Urn'r marga ae) ntta Ietk' gegn sterkum þjóð-
a tveimur árum. ísland mun ekki eiga full-
5 1 knattspymukeppni Ólympíuleikanna í
nt'lí-i Cn Þatttaka í forkeppninni er okkur jafn
ltVæg og öðmm þrátt fyrir það. Það er ekki
Píi |nSta ^ætta a a(1 leikmenn íslenska Ólym-
'ðsins vanmeti andstæðinga sína, þeir vita
að þeir þurfa að taka á öllu sínu til að forðast
slæm töp og það er gott veganesti fyrir fram-
tíðina.
Sigfried Held hefur úr stórum hópi að velja
fyrir leikina við Norðmenn en ég á ekki von á
róttækum breytingum á landsliðshópnum.
Enda finnst mér sanngjamt að þeir sem fengu
skellinn gegn Austur-Þýskalandi fái tækifæri
til að sýna að það var siys. Þeir em eftir sem
áður okkar bestu knattspymumenn, einn
óhappaleikur breytir því ekki. Eldri leik-
mennirnir í liðinu em komnir á Iokasprettinn á
sínum ferli og hafa vafalítið þann metnað að
vilja ljúka landsliðsferlinum með sæmd. Takist
hinsvegar illa til í leikjunum við Noreg verður
það merki um að tími sé kominn til vemlegrar
uppstokkunar.
I framhaldi af landsliðsmálum: íslensk
knattspymuforysta hefur staðið heldur höllum
fæti hvað varðar samninga um leikdaga í stór-
mótum. Hvað A-landsIiðið varðar gengur
þokkalega upp að leika seint á hausti og
snemma á vori, það er að mestu leyti byggt upp
á atvinnumönnum sem spila með sínum félög-
um frá hausti til vors. Þetta kemur þó heldur
verr við þá leikmenn íslenskra félaga sem hafa
verið í landsliðshópnum og oft er erfitt að
halda þeim í góðri æfíngu þegar keppnistíma-
bilinu hér heima er Iokið eða ekki farið al-
mennilega af stað.
Ólympíulandsliðið hefur hinsvegar ekki
fengið hagstæða leikdaga í forkeppni Ólym-
píuleikanna. Það er að langmestu leyti byggt
uppá leikmönnum sem leika hér heima en
samt fór fyrsti leikurinn í keppninni fram um
miðjan apríl, áður en tímabilið hér hófst, og
annar, gegn Hollandi, þegar það var nýhafíð.
Næsti leikur er á ágætum tíma, í september, en
sá fjórði ekki fyrr en í október. Leikimir á
næsta ári eru síðan allir í apríl og maí.
Það ætti að vera krafa í samningum um
þessa leiki að heimaleikir íslands séu leiknir
þegar okkur hentar betur, t.d. um miðjan júní
eða í ágúst, eins og hagstæðast hefði orðið fyrir
Ólympíuliðið í þessu tilfelli. Útileikimir verða
þá frekar að ráðast af duttlungum andstæðing-
anna. Það er óhagstætt að taka þátt í keppni
sem þessari og leika sjö leiki af átta á tíma sem
hentar betur mótherjunum en okkur.
Hinum Norðurlandaþjóðunum hefur orðið
betur ágengt í samningum um heimaleiki.
Danir, Finnar, Norðmenn og Svíar vom allir
að leika á heimavelli í júní, í Evrópukeppni
landsliða og forkeppni Ólympíuleikanna.
Svíar fengu meira að segja einn af úrslitaleikj-
um sínum í Evrópukeppninni í júnímánuði,
heimaleikinn við Itali, og Danir fengu sömu-
leiðis Tékka í heimsókn. Þá gátu Norðmenn
fengið heimaleikinn við Frakka um miðjan
júní, í sama riðli og ísland. Þó við séum lítil og
fámenn eigum við að standa á rétti okkar, ekki
síst þegar um er að ræða mikið hagsmunamál
fyrir íslenska knattspymu.
LITUM Á ÞANN þátt landsliðsmálanna sem
minna er í sviðsljósinu en er ekki síður mikil-
vægur en aðrir. Unglingalandslið íslands tekur
nú þátt í Evrópukeppni og hefur lokið þremur
leikjum. Byrjunin var góð, 1-1 jafntefli gegn
Dönum ytra, en síðan tapaði liðið 2-3 fyrir
Belgum í Garðabæ og 0-2 fyrir Dönum suður í
Garði. Að auki em Pólverjar í riðlinum. Þrátt
fyrir óhagstæð úrslit hér heima er Ijóst að í
þessu unglingalandsliði eru margir framtíðar-
leikmenn í íslenskri knattspymu. Það hafa
kornungir piltar á borð við Rúnar Kristinsson
úr KR og Harald Ingólfsson frá Akranesi sýnt
framá í 1. deildarkeppninni í sumar. Tapið
gegn Belgíu er hægt að afgreiða sem slys, eða
stjórnunarleg mistök. Staðan var 2-1 fyrir ís-
land þar til á lokamínútunum að Belgar
skoruðu tvisvar og stálu sigrinum. Reyndar var
íslenska liðið óheppið með meiðsli í leiknum,
tveir meiddust og urðu að fara útaf. En skoski
dómarinn sagði eftir leikinn að ísland hefði
tapað vegna mistaka. Á lokamínútunum hefði
liðið haldið áfram að leika eins og það gerði
allan tímann, í stað þess að þétta vöm og miðju
og halda þannig 2-1 forystunni í þær fáu
mínútur sem eftir vom. Nokkuð til í þessu,
þótt alltaf sé erfítt fyrir stjómendur að grípa
inní þróun leiks og breyta henni að vild.
Frá landsliðsmálum að íslandsmótinu. Eitt
af því sem stendur frekari þróun og framfömm
í knattspymunni innanlands fyrir þrifum er
stutt keppnistímabil. Aðeins fjórir mánuðir í 1.
og 2. deild, niður í tvo mánuði og sex til átta
leiki hjá sumum félögum í 4. deild. Nú er það
svo að á hinum Norðurlöndunum er tímabilið
átta til níu mánuðir, þótt þau geti eðlilega
byrjað mikið fyrr en við á vorin. Það er erfítt að
þenja þetta mikið meira út hérlendis vegna ytri
aðstæðna. En það hefur sýnt sig undanfarin ár
að yfirleitt er hægt að leika knattspymu með
góðu móti út september og jafnvel lengra framí
vetrarmánuðina.
DEILDARBIKARKEPPNI er hugmynd sem
skotið hefur upp kollinum stöku sinnum en
aldrei komist í framkvæmd. Hana ætti að vera
hægt að halda að loknu íslandsmód, a.m.k. á
Suðvesturlandi. Á svæðinu frá Suðumesjum
að Borgamesi og austur á Selfoss em 22 lið í
þremur efstu deildunum og reikna má með að
flest þeirra hefðu áhuga á slíkri keppni. Til
viðbótar em ein ellefu lið í 4. deild á þessu
svæði og sum þeirra væm án efa til í að lengja
sitt keppnistímabil. Þau þeirra sem ekki kom-
ast í úrslit 4. deildar gætu þá jafnvel hafíð
undankeppni strax í ágúst. Annars staðar á
landinu yrði sennilega erfítt um vik að lengja
keppnistímabilið á þennan hátt, þar myndu
skólar og aukinn ferðakostnaður vafalítið setja
mörgum stólinn fyrir dymar. Svona deilda-
bikarkeppni, haustmót, eða hvað sem fyrir-
bærið yrði kallað, væri hægt að leika í 4-6 liða
riðlum, heima og heiman, og sigurliðin lékju til
úrslita. Þetta er raunhæfasti möguleikinn á að
fjölga verkefnum og lengja okkar stutta
keppnistímabil - það er að segja ef metnaður
og áhugi hjá félögunum sjálfum er fyrir hendi.
• Víðir Sigurösson
71