Þjóðlíf - 01.06.1988, Side 63

VIÐSKIPTI
Evrópskar konur á ferð í eyðimörk í Sýrlandi.
fólkið sem áður saumaði sér sólfatnaðinn
fyrir ferðina, pantar nú safari-galla upp úr
breskum eða þýskum pöntunarlistum og
hellir sér út í framandi og afar spennandi
ævintýri, sem reyna enn meira á það. Og þau
ævintýri lifa ábyggilega lengur og sterkar í
minningunni en baðstrandarlífið allt saman.
Einstaklingurinn þarf að vera hugmyndarík-
ur, þarf oft á tíðum að bregðast skjótt við
ýmsum uppákomum og bjarga sér algerlega
á eigin spýtur. Petta hlýtur að vera miklum
mun meira þroskandi. Að sjálfsögðu eru sól-
arlandaferðinar fyrir fjölskyldufólk í fullu
gildi enn þá, en fyrir marga einstaklinga
freista framandi slóðir meira. Sólarlanda-
ferðirnar þykja ekki mjög dýrar og henta
fjölskyldum eftir sem áður.
Vel á minnst, einn starfsmaður sem ég
talaði við á ferðaskrifstofu taldi að ferðirnar
til Thailands eða Hong Kong væru ekki
miklu dýrari en til dæmis ferðir um Evrópu,
vegna þess að þó dýrara væri að fljúga þetta
lengra frá skerinu, þá jafnaði kostnaðurinn
sig ótrúlega mikið upp í ódýru verðlagi í
hinum fjarlægari löndum.
Ekkert lát er á fjölbreytninni. í viðtali sem
ég átti við Ingu Ólafsdóttur á Ferðaskrifstofu
Reykjavíkur kom fram að þar ætli menn að
fjölga enn ferðum til framandi landa á hausti
komanda. Pá verður hægt að fara til Tyrk-
lands og ýmissa ævintýralegra staða í Banda-
ríkjanna eins og til dæmis Klettafjallanna,
villta vestursins og jafnvel í Safari-ferðir og
fleiri algerlega nýrra áfangastaða. Og þeir
búast við góðri aðsókn ævintýraþyrstra ís-
lendinga sem feta ætla í fótspor Höllu og Hal
Linker.
Pað er ánægjulegt til þess að vita að íslend-
ingar eru orðnir óhræddari við að leita á ný
mið í ferðamálunum. Að þeir láti sér ekki
lengur nægja að liggja og flatmaga á hvítri
strönd með bjórglas í hendi, og koma svo
aftur heim eingöngu ógreiddu skuldabréfi og
ljósmyndum ríkari. En hverjar skyldu vera
helstu ástæður þessara hugarfarsbreytinga
þeirra íslendinga sem ennþá hafa efni á að
fara í sumarleyfi til útlanda?
Viðmælendur Þjóðlífs í ferðabransanum
nefndu margar skemmtilegar hugsanlegar
skýringar: Þessar breytingar á áhuga íslend-
inga á spennandi ævintýraferðum til fjarlæg-
ari staða er afleiðing þeirrar einstaklings-
hyggju sem ríkjandi er orðin í þjóðfélagi okk-
ar. Þetta er kannski bara beint og eðlilegt
framhald hjá þjóð sem fyrir tiltölulega
skömmum tíma hóf að eyða sumarleyfum
sínum erlendis og má segja að sé kannski að
reyna að standa á eigin fótum og skoða heim-
inn.
Meiri og almennari menntun veldur því að
fólk getur nú orðið betur ráðið við að bjarga
sér á hinum ýmsu tungumálum og við ólíkar
aðstæður. Jafnframt hefur sjálfstraustið auk-
ist og einstaklingurinn þarf engan sérstakan
fararstjóra lengur. Gæti ástæðan jafnvel að
einhverju leyti falist í því að fjöldinn allur af
íslendingum hefur á undanförnum árum,
eins og kunnugt er, hætt að drekka, eða
minnkað drykkju sína að mun. Fleiri og fleiri
fara í meðferð á Vogi eða öðrum svipuðum
stofnunum og ýmislegt er hægt að sjá í öðru
ljósi eftir en fyrir slíka meðferð, fyrir utan
peningana sem fólk hlýtur að spara við að
sleppa brennivíninu sem sífellt hækkar í
verði eins og allt annað í þessu landi.
Ástæðurnar eru sjálfsagt margar og mis-
jafnar, kannski fyrrtaldar að hluta til og
kannski miklu fleiri. Viðmælendur okkar
voru sannfærðir um að mikil gerjun væri í
farvatninu í íslenskum ferðamálum og að
aldrei væri hægt að nefna allar raunverulegar
skýringar á þessum breytingum. En eitt er
víst, íslendingar eru að verða heilmiklir æv-
intýramenn og heimshornaflakkarar. Margir
hverjir eiga þeir ábyggilega einnig eftir að
verða nokkuð víðsýnni en áður, við skulum
allavega vona það.
María Sigurðardóttir
63