Þjóðlíf - 01.02.1991, Blaðsíða 48

BÖRN/SKÓLAMÁL
tagi þjónar ekki sem skyldi hagsmunum
skjólstæðinganna og oft getur slíkt fyrir-
komulag gert alla stöðu erfiðari, sérstak-
lega ef skilaboð fagfólks eru misvísandi.
(Hitt er svo annað að hugsanlega þjónar
kerfi af þessu tagi hagsmunum einstakra
faghópa eða stétta, þó ekki sé farið nánar
út í það hér).
Það var við þær aðstæður, sem að fram-
an er lýst, sem hópur einstaklinga innan
skóla-, heilbrigðis- og félagsmála hittust
til að ræða mál skjólstæðinga, sem þeir
höfðu allir verið að vinna með hver í sínu
horni og orðið lítið ágengt. Markvisst
samstarf og umræður hófust milli aðila
sem fljótlega skilaði betri árangri. Smám
saman óx sú hugmynd og dafnaði að nauð-
synlegt væri að stofna samtök til að efla og
standa vörð um heill barna og mannrétt-
indi. Slík samtök ættu að hafa mótandi
áhrif á heildarþróun í samfélaginu börn-
unum til góða.
ó svo að undanfari stofnunar Barna-
heilla sé með þeim hætti sem að und-
an er lýst, þá er sú þjóðfélagsþróun er hér
hefur átt sér stað undanfarna áratugi, við-
brögð stjórnvalda og skortur á markvissari
ráðstöfunum til að efla uppvaxtar- og upp-
eldisskilyrði barna, höfuðástæðan fyrir
stofnun Barnaheilla. Á undanförnum
misserum hafa allmargir þeirra sem vinna
að málefnum barna varað við því, að hin
öra samfélagsþróun undanfarna áratugi
hafi ekki verið öllum börnum hagstæð.
Launaþróun þar sem láglaunahópar
eiga æ erfiðara uppdráttar, langur vinnu-
dagur fjölmargra foreldra, erfiðleikar við
að koma sér þaki yfir höfuðið, stóraukin
streita og tíðir hjónaskilnaðir, hafa valdið
því að hópur barna hefur að nokkru leyti
farið á mis við grundvallarþarfir, eins og
nauðsynlega umhyggju, ástúð og öryggi.
Samskipti við fullorðna eru minni en
æskilegt getur talist. Enda segir Baldur
Kristjánsson, sálfræðingur, m.a. í erindi
er hann hélt á málþingi Barnaheilla í fyrra-
vor: „Ef marka má Basun — rannsóknina
er ljóst að íslensk börn njóta almennt
minni leiðsagnar og verndar fullorðinna
en tíðkast annars staðar á Norðurlöndun-
um. Hér virðast við lýði óvenju sterkar
væntingar til barna, strax frá unga aldri,
um að standa á eigin fótum og bjarga sér
sjálf.“ (Baldur Kristjánsson í Barnaheill
1990). Innri vanlíðan, öryggisleysi og van-
máttur barna virðist í mörgum tilvikum
vera fylgifiskur vaxtaþrælkunar og lífs-
gæðakapphlaups foreldra í íslensku vel-
ferðarsamfélagi.
Vissulega tekst fjölmörgum fjölskyld-
um að vinna vel úr þessum aðstæðum.
Fjölskyldur sem hafa innri styrk tekst að
skapa hlýlegt andrúmsloft og örugg upp-
vaxtarskilyrði fyrir börn sín, þrátt fyrir
langan vinnudag og fjárhagserfiðleika af
ýmsu tagi. Þó svo að þessi hópur sé fjöl-
mennur, sem betur fer, er hinn fjöl-
skylduhópurinn þó alltof stór sem kiknar
undan erfiðleikunum, getur ekki unnið úr
þeim án verulegrar aðstoðar. Innri styrkur
þeirra fer þverrandi, streita og álag vex og
uppeldisskilyrði barnanna verða æ erfið-
ari. Tilfinningalíf barnanna mótast af
þeirri spennu sem er innan fjölskyldunnar
og öryggisleysið mótar sjálfsmynd þeirra.
Það er því augljóst að nauðsynlegt er að
styrkja velferðarkerfið sérstaklega með
börn í huga sem búa við erfið uppeldis-
skilyrði, þar sem fjölskyldan er veik fyrir
og á í erfiðleikum með hlutverk sitt.
Barnaheill vill með starfi sínu leggja sitt af
mörkum til þess að þrýsta á stjórnvöld,
bæði ríki og sveitarfélög, svo að þau með
Borgarnesi
Smíðum flekahurðir úr
lituðu klæðningarstáli
eða trefjaplasti fyrir
Verksmiðjur
Verkstæði
Vörugeymslur
Bifreiðageymslur o.fl.
með eða án glugga
Öryggi — þægindi
ótrúleg ending og
ekki spillir útlitið.
íslensk framleiðsla
sem stenst samkeppni
Stíll aðutan seminnan.
Allar frekari upplýsingar fást
BIFREIÐA- & TRÉSMIÐJA BORGARNES
BORGARNESI — SÍMI 93-71975
48 ÞJÓÐLÍF