Þjóðlíf - 01.06.1991, Page 37

Kona við spilaborð. Þessi mynd var á Sturm sýningunni í Berlín árið 1925.
lá leið flestra þeirra íslensku manna og
örfáu kvenna sem á þeim árum vildu verða
myndlistarmenn. Finnur vann fyrir sér
með gullsmíði og sótti kennslu til undir-
búnings þess að komast inn í Akademíið
en þegar hann var að byrja sitt nám þar brá
svo við að nemendur skólans gerðu verk-
fall. Þeir vildu mótmæla því hve gamal-
dags kennararnir væru og skólinn staðn-
aður og kennslan féll niður í nokkra mán-
uði. Þá var það að Finnur Jónsson lagði
enn land undir fót. Með næmu nefí lista-
mannsins þefaði hann upp hvar suðupott-
urinn í listum lægi, hann hélt til Þýska-
lands, fyrst til Berlín en síðan til Dresden.
Dresden þessara ára, áranna um 1920,
var eins konar miðpunktur listamanna
sem vildu fara nýjar leiðir. Þjóðfélags-
ástandið í Þýskalandi á árunum milli
stríða gerði það að verkum að jarðvegur
var afar frjór fyrir framúrstefnu í listum,
andrúmsloftið ýtti undir og leyfði hluti
sem menn hefðu ekki látið sér detta í hug
annars staðar í heiminum. Finnur hitti
fyrir í Dresden íslendinginn Emil Thor-
oddsen tónskáld (1898-1944) sem þar
lagði stund á tónlistarnám. En það var
Listaakademíið í borginni sem dró piltinn
að sér, þar var kennari hinn frægi austur-
ríski listmálari Oskar Kokoschka (1886-
ÞJÓÐLÍF 37