Tímarit Máls og menningar - 01.05.1942, Blaðsíða 42

3G
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
allmörgum árum í þoi*pi einu hér lieima. Hann vakti litla
eftirtekt og seldi ekkert. Þegar hann var að loka sýning-
unni, kom erlendur ruslasali til bæjarins með innramm-
aðar glansmyndir eftir útlenda fúskara. Hann seldi fyrir
um líu þúsund krónur, og voru það miklir peningar i þá
daga. Ruslasalinn fór síðan aftur til útlanda og lá leið
hans meðal annars yfir Holland. Hann reyndi að selja vöru
sína þar i landi, en Hollendingar lcunnu betri skil á því,
er liann hafði meðferðis, en fólk hér lieima. Ruslasalinn
var tekinn fastur fyrir að selja sviknar og lélegar myndir.
Listir verða ætíð bezt metnar að verðleikum af mönnum,
sem liafa svo mikinn áhuga á þeim og yndi af að vera og
lifa meðal listaverka, að þeir kynna sér listina sem hezt,
kynna sér liin margvíslegu viðhorf og sjónarmið í heimi
lislanna fyrr og síðar.
Ummæli greinarhöf. um meistara heimslistarinnar eru
neðan við allt velsæmi. Mesti málari Hollendinga á síð-
astliðinni öld fær þann vitnisburð að liafa löngum verið
geðveikur og að hafa skorið af sér annað eyrað. Þessi
listamaður lifði síðustu æviár sín i Suðurfrakklandi og
veiktist þar af sólsting. Formaður Menntamálaráðs er ekki
að minnast á hið göfuga, óeigingjarna og mikla starf, sem
þessi tröllaukni og sólbjarti andi innti af liendi, hæði
sem maður og listamaður. Um það er honum allt ókunn-
ugt. Hið eina, sem hann finnur þess vert að geta um, er
tiltæki, sem veikur maður fremur í óráði sjúkdóms síns.
Nokkuð lik skil eru hinum yngri listamönnum hér heima
gerð. Reynt er á flestar lundir að gera þá tortryggilega í
augum þjóðarinnar og telja það fram, sem rýrt getur álit
þeirra, en vandlega gengið á snið við flest það, sem telja
má þeim til gildis.
Þá reynir greinarliöf. að koma því inn hjá lesendum
sinum, að vegna þess, að mörg skáld okkar og andans
menn liafa verið neydd til þess að hafa list sína i hjá-
verlcum, hljóti tómstundamyndgerð að vera list. Hér kem-
ur fram sú undarlega meinloka, að allar listgreinar séu