Tímarit Máls og menningar - 01.06.1963, Síða 26

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
vann sér heimsfrægð fyrir frábærar
leiksýningar. Hann hafði nú í fyrsta
skipti tækifæri til að gera að veru-
leik það „leikhús vísindaaldarinnar“
sem hann hafði svo lengi keppt að,
hann hafði á að skipa afburða leik-
urum og samstarfsmönnum og gat
gert tilraunir eftir sínu höfði án þess
að horfa í kostnað. Þau sjö ár sem
hann átti ólifað helgaði hann sig því
einkum hinu praktíska leikhússtarfi,
setti á svið leikrit sín frá útlegðarár-
unum, svo og ýmis önnur leikrit, ný
og klassísk, sem hann breytti oft eða
umsamdi að meira eða minna leyti.
(Sem dæmi má nefna Antígónu (Só-
fókles), Don Juan (Moliére), Corio-
lanus (Shakespeare) og Jeanned’Arc
(Anna Seghers)). Hann orti mikið
og var einnig með mörg leikrit í
smíðum sem honum entist ekki aldur
til að ljúka. Vorið 1956 veiktist hann
alvarlega og náði sér ekki aftur, þann
14. ágúst lézt hann af völdum krans-
æðastíflu. En undir stjórn ekkju hans,
leikkonunnar Helene Weigel, gamalla
samstarfsmanna og fjölmargra ungra
hæfileikamanna sem hann mótaði,
heldur leikhús hans áfram á þeirri
braut sem hann hafði markað.
[Um Bertolt Breclit hafa verið rituð feiknin öll, bæði bækur og ritgerðir f tímaritum. Hér
skal aðeins bent á fáein rit. Handhægt lítið yfirlitsrit er: Bertolt Brecht in Selbstzeugnissen
und Bilddokumenten dargestellt von Marianne Kesting. Rowohlts Monographien 1959.
Sama ár kom út í Lundúnum The Theatre of Bert Brecht eftir John Willet. Mjög forvitni-
legt rit, sem víkur í stuttu og ljósu máli að ýmsum mikilvægustu hliðunum á verki Brechts,
er: Bertolt Brecht und die Tradition eftir Hans Mayer. Verlag Gúnther Neske. Pfullingen
1961. Þá má ekki gleyma minningarhefti tímaritsins Sinn und Form, Berlín 1957, þar sem
birtur er fjöldi greina um Brecht eftir rithöfunda og leikhúsmenn.l
120