Tímarit Máls og menningar - 01.07.1982, Qupperneq 23

Ég + unglingaheimilib
innilokun. Jú auðvitað. Þótt nóttin kostaði dýra dóma þá keypti ég
hana. Og í kaupbæti fékk ég náttúrlega snakk um þessa afbrigðilegu
hegðun mína, þurfti að gera grein fyrir hvar ég hefði verið, hvað ég
hefði verið að gera, hversvegna, afhverju o. s. frv.
Það reynir mikið á hreinskilni, persónuleika, sjálfstæði, sífelldir
fundir og aftur fundir þar sem maður kemst ekki hjá því að tala. Eg
hélt mínu lífi áfram að nokkru leyti, hélt áfram að reykja hass, en
minnkaði drykkjuna um meira en helming, umgekkst sama fólkið.
Mataræðið á unglingaheimilinu blöskraði mér: morgunmatur, há-
degismatur, drekkutími, kvöldmatur, kvöldkaffi.
Krakkarnir sem ekki eru búin með 9. bekk eru í skóla á unglinga-
heimilinu og höfðu tvo kennara. Eg var búin með gagnfræðaskólann
því ég hef alltaf verið ári á undan í bekk. Þess vegna kom upp smá
próblem. Hvað átti ég að gera? Auðvitað lá beinast við að ég færi á
atvinnumarkaðinn þar sem ég hafði engan áhuga á menntaskóla. En
það þótti fólki ekki ráðlegt, því þá yrði lítill tími til að ala mig upp í
fyrirmyndarungling. Svo að ég varð aðstoðarkennari í tvo daga, þótt
ég hafi ekki sýnt mikla aðstoð, enda voru einkunnir mínar úr 9.
bekk mjög lélegar. Krakkarnir voru heldur ekki neitt sérlega hrifnir
þegar ég spókaði mig um gólfið í kennarabúningi með þunga
reglustiku og krít í hendinni. Nei, þetta var ekki nógu sniðugt.
Þá fór ég að lesa tvö hefti af félagsfræði sem er kennd í mennta-
skólum. Ég kláraði hvoruga bókina, en einn af starfsmönnunum,
Gunm, ætlaði að búa til spurningar uppúr bókunum sem ég átti að
svara. Ur þessu varð aldrei en við Gunni áttum löng og skemmtileg
samtöl í nokkra daga um lífið og tilveruna sem gerðu ábyggilega
báðum aðilum meira gagn en eitthvað félagsfræðiþrugl.
Síðan las ég bókina Stattu þig drengur, hún fjallar um Sævar Cici-
elski, Geirfinnsmálið og harðræði lögreglunnar og er eftir Sævar og
Stefán Unnsteinsson. Allan skrifaði svo upp nokkrar spurningar út-
frá bókinni og ég páraði einhver svör við á ritvél með tveim fingrum.
Eg byrjaði í leiklistarskóla Helga Skúlasonar og í námsflokkunum
í ensku og frönsku. Milli náms og útivistarleyfa var ég mikið uppá
herbergi með stóran spegil fyrir framan mig. Mér fannst ég vera ég
en í speglinum var líkaminn ég, hún sem önnur persóna. Ég þurfti
ekki að tala upphátt við hana, við hugsuðum okkar á milli og skild-
um hvor aðra svo harla vel, enda var hún minn eini trausti sanni vinur.
269