Tímarit Máls og menningar - 01.07.1982, Qupperneq 113

Umsagnir um bakur
stöður við krakkana verða til þess að
hann skrópar en það gefur honum svo
tilefni til að ræða einslega við Hallgrím.
Pað er gott að geta talað við einhvern
um vanda sinn. Geiri félagi pabba er
tekinn fyrir smygl og settur í fangelsi og
nú verður pabbi að fá sér alvöru vinnu
þar sem ekki fást lengur peningar útúr
félagsskapnum við Geira. Það gengur
þó ekki sem best, honum gengur illa að
finna eitthvað sem hann sættir sig við og
líka að tolla í vinnu.
Geiri sleppur út og ógnar enn heimil-
isfriðnum heima hjá Polla með ærlegu
fylleríi og viðeigandi partýi daginn fyrir
Þorláksmessu.
Jólin og áramótin líða þó friðsamlega
og pabbi og Polli eru saman. Um miðj-
an janúar er pabbi enn atvinnulaus.
Hann hefur verið einn heima og drukk-
ið pilsner síðan fyrir jól en drífur sig þá
til bráðabirgða í vinnu á eyrinni. Geiri
er hættur að sjást svo að Polla finnst að
útlitið sé að verða heldur betra. Hann
reynir nú að gera sitt til að stuðla að því
að heimilislífið færist í réttar skorður og
fyrir Polla er það að mamma komi heim
aftur og pabbi fái vinnu. Hann sér smá-
auglýsingu í Dagblaðinu þar sem óskað
er eftir mönnum í trésmíði og er ákveð-
inn í að þetta sé einmitt fyrir pabba.
Honum hugkvæmist þá líka að hægt sé
að tala við mömmu í síma og amma
hans leyfir honum að hringja. Hann
segir mömmu sinni að pabbi sé hættur
að drekka og búinn að fá vinnu og hún
lætur líklega yfir að hún muni þá koma
heim. Svo fer hann og talar við forstjór-
ann sem vantaði menn og allt útlit er
fyrir að hann sé búinn að útvega pabba
sínum vinnu
I lokakaflanum kemur pabbi heim og
Polli segir honum frá afrekum sínum.
En mitt í ánægjuvímunni yfir að allt sé
nú að verða gott aftur verður honum
ljóst að pilsnerinn sem pabbi er alltaf að
drekka er ekki venjulegur pilsner heldur
áfengt heimabrugg. Það veikir vonina
og hann þorir ekki að treysta fögrum
orðum pabba síns um nýtt og betra líf.
Þannig endar sagan og lesandinn er
skilinn eftir í óvissunni með Polla sem
vonar að allt verði gott en þorir þó ekki
að treysta því.
Frásagnaraáferð
Sagan er sögð í 3. persónu og sjónar-
hornið er bundið við Polla. Þar af leið-
andi sjáum við alla fullorðna frá
sjónarhóli barns og samúð sögunnar er
með börnum. Sumum finnst það galli
þar sem börn þurfi líka að geta skilið
sjónarmið fullorðinna eins og til dæmis
í tilvikum eins og þeim þegar foreldr-
arnir eru að skilja. Aðrir segja að það sé
að vísu rétt en að málstaður barna sé svo
fyrir borð borinn almennt að full
ástæða sé til að standa heill og óskiptur
með börnunum og taka alltaf afstöðu
með þeirra hagsmunum. Þetta mun
meðal annars vera í grundvallarstefnu
hjá Pældíðí-hópnum, eina leikhópnum
hérlendis sem hefur sinnt þörfum barna
af alvöru.
Þó að sjónarhornið sé hjá Polla og
aldrei hjá öðrum persónum sögunnar þá
skín afstaða fullorðins manns oft í gegn.
Þetta á til dæmis við í útlitslýsingum á
persónum sem bera með sér neikvæða
eða jákvæða afstöðu. „Spengilegur
kvenmaður í nýjasta stæl, sem rímaði
þó ekki við veðráttuna, sigldi hraðbyri
yfir götuna“ (15). Rödd höfundar er líka
á ferðinni í upphafi 10. kafla þar sem
popp og tískubransinn er gagnrýndur
sem hafandi forheimskandi áhrif á fólk.
Sömuleiðis sá angi neyslukapphlaups
sem endurspeglast í nýjum innrétting-
359