Morgunblaðið - Sunnudagur - 14.12.2014, Qupperneq 20

Víetnamar aka flestir mótorhjólum. Lítil áhersla er lögð á umferðaröryggi.
Á
rið 2014 hefur svo sann-
arlega verið merkilegt.
Íslendingar fengu loksins
afgreidda skuldaleiðrétt-
ingu, eldgos hófst í Holuhrauni og
svo virðist sem hálf þjóðin hafi verið
að krefjast hærri launa. Fyrir mér
var þó annar hápunktur.
Halldóra Geirharðs
hafði áhrif
Af einhverjum dularfullum ástæðum
ákváðum við faðir minn að ferðast til
Suðaustur-Asíu. Ferðin hafði verið í
mótun í rúmlega tvö ár og fór frá
því að vera heimsreisa í nokkra
mánuði yfir í hið endanlega plan.
Kveikjan var, að ég held, þegar við
vorum einhvern morguninn að
hlusta á viðtal við Halldóru Geir-
harðsdóttur leikkonu um tilvonandi
heimsreisu hennar með fjölskyldu
sinni. Við hugsuðum bara: fyrst hún
getur selt húsið sitt og farið, af
hverju ekki við? Miðar voru bókaðir,
bakpokar fylltir og daginn eftir út-
skrift mína úr grunnskóla héldum
við af stað. Við seldum samt ekki
húsið heldur skildum það eftir í
umsjá móður minnar og kattarins.
Dagur í París –
svo til Víetnam
Í fyrsta legg ferðarinnar skellti ég
mér á tónleika í Lundúnum og síðan
tókum við lest til Parísar. Að fara
Ermarsundsgöngin var eitt af því
sem ég hafði haft mikinn áhuga á að
upplifa, það kom þó í ljós að þessi
göng voru ekki mikið öðruvísi en
önnur göng svo að ég svaf bara
mestalla leiðina. Eftir einn dag í
París tókum við svo flug til Hanoi í
Víetnam.
Ég hafði aldrei verið í ellefu
klukkustunda flugi áður og fannst
það frekar óþægileg tilfinning að
vera föst í þessu „málmboxi“ svo
lengi, en þetta var nú samt bara in-
dælis flugferð. Flugfreyjurnar stóðu
allan tímann með bros á vör og vildu
gera allt fyrir mann. Þetta var svo-
lítið eins og að vera í mat hjá ömmu.
Klukkan sjö að morgni hinn 10.
júní vorum við lent í Hanoi, höf-
uðborg Víetnam. Hótelherbergið
var ekki tilbúið svo ég fékk þá
ágætu hugmynd að við fengjum
okkur bara göngutúr. Líkaminn
reyndist hins vegar ekki alveg vera
búinn að venjast 30 gráðu hita. Er
við komum lafsveitt á hótelið sagði
hinn ágæti maður er vísaði okkur
til herbergisins þessa frægu setn-
ingu: „It is a bit hot“ á meðan hann
horfði á gegnblauta skyrtu föður
míns.
Víetnamar eru alveg yndisleg
þjóð. Landinu er stjórnað af komm-
únistum og það er mikil spilling í
stjórnkerfinu, en fólkið er duglegt
og vinnur fyrir sínu.
Mótorhjólið er
fjölskyldubíllinn
Ég fékk ekki beint „menning-
arsjokk“ við komu mína til landsins,
en það sem sló mig mest var um-
ferðin. Að meðaltali deyja 29 manns
á dag í umferðarslysum og skýrist
það af því að nánast enginn fylgir
umferðarreglum, rauð ljós og stöðv-
unarmerki stoppa Víetnama ekkert.
Um 90 milljónir manna búa í Víet-
nam og u.þ.b. 37 milljónir mót-
orhjóla eru í landinu á meðan það
eru aðeins tvær milljónir bíla. Mót-
orhjólið er fjölskyldubíllinn fyrir
Víetnömum. Oft á tíðum sá maður
foreldra og tvö börn saman á einu
hjóli og enginn með hjálm; ef það
voru einhverjir með hjálm þá voru
það foreldrarnir.
Og ef þú vilt reyna að ganga yfir
umferðargötu þýðir ekkert annað
en að ganga rösklega yfir án þess
að stoppa, að reyna að bíða eftir því
að umferðin stoppi fyrir þér er eins
og að reyna að fá Ólaf Ragnar til
þess að láta af forsetaembætti. Það
er eflaust hægt en tekur langan
tíma.
Víetnamar taka sýkingavarnir
ekki eins alvarlega og Vest-
urlandabúar. Matur er oft á tíðum
snæddur úti á gangstétt, sem er því
mjög erfitt að ganga eftir. Fjöl-
skyldan kemur þar saman og snæð-
ir hádegismat á litlum plaststólum
sem við myndum telja hæfa á leik-
skóla. Ekki var mikið um ferða-
menn á þessum tíma árs, svo að
mörg augu fylgdu manni oft eftir á
gangi.
Dýrasta máltíðin kostaði
4.000 krónur fyrir bæði
Hótel og matur í Víetnam kosta
ekki mikið, en við eyddum aðeins
um 2.000 krónum fyrir nóttina.
Dýrasta máltíðin sem við keyptum
kostaði samtals um 4.000 krónur og
fengum við í flestum tilfellum alveg
indælis mat. Þar tel ég ekki með
snákana og rotturnar sem okkur
var boðið upp á, en það var aðeins
of langt gengið fyrir mig og smakk-
aði ég ekki svoleiðis.
Við höfðum pantað okkur tveggja
vikna ferð með ferðahópi í gegnum
Víetnam. Í þessari frábæru ferð
fengum við svo sannarlega að upp-
lifa landið og menningu þess. Alls
konar skrýtinn matur, bátsferð um
Halong bay, söfn og svo margt
fleira fengum við að upplifa ásamt
hópi af Áströlum. Mikið af fjár-
magni Ástralanna fór í bjór og
áfengi, en það leiddist þeim nú ekki
mikið. Það var alveg gríðarlega
þægilegt að hafa hvern dag skipu-
lagðan fyrir sig og mæli ég ein-
dregið með svona ferðum. Það er
alltaf gaman að kynnast nýju fólki
úr ólíkum áttum og ég lærði heil-
mikið um Ástralíu á leið okkar um
Víetnam.
Lærðu allt um
Víetnamstríðið
Alls konar ferðamáta fékk ég svo
að upplifa í ferð okkar með hópn-
um. Meðal annars ferðuðumst við
með næturlest í 12 tíma. Við deild-
um klefa okkar, sem innihélt tvær
kojur, með fjögurra manna fjöl-
FEÐGIN SAMAN Í REISU
Sjö lönd á
sjö vikum
URÐUR EGILSDÓTTIR 16 ÁRA FÓR ÁSAMT FÖÐUR SÍNUM
AGLI ÓLAFSSYNI Í MIKLA REISU UM SUÐAUSTUR-ASÍU Í
SUMAR. HÚN DEILIR UPPLIFUN SINNI MEÐ LESENDUM
SUNNUDAGSBLAÐS MORGUNBLAÐSINS.
urra111@hotmail.com
Urður heilsaði upp
á Búdda-munka í
Kambódíu.
Musterin í Angkor eru fjölmörg og
bera vott um mikla verkkunnáttu.
Styttur í Angkor eru stórkostleg
listaverk.
Í Víetnam býðst ferðamönnum að
smakka grillaðar rottur og froska.
Urður hreifst af öpunum í Kambódíu.
Skógurinn hefur nánast kæft sum
musterin í Angkor í Kambódíu.
20 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14.12. 2014
Ferðalög og flakk