Tímarit Máls og menningar - 01.03.1996, Side 48

vorkenna mér og það á heldur ekki að vorkenna fólki. Það er ekki rétt.
Fólk getur séð eftir því. Og þá er ég ekkert að meina afa. Eða mömmu.
Bara alla. Það á ekki að halda eitthvað og hugsa: auminga hún. Það vill
enginn láta vorkenna sér. Svoleiðis gera ekki vinir. Til dæmis ef stelpa
og strákur eru vinir og þeim þykir gaman að hittast og tala saman og
gera margt. Stundum eru þau kannski að tala saman um hvernig er í
skólanum, og stundum eru þau kannski að leika sér með hinum
krökkunum. En svo gæti verið að strákurinn ætti kassettutæki og þau
eru oft að hlusta á tónlist heima hjá honum. Og tala kannski um hvaða
lög eru skemmtileg og hvaða hljómsveit sé best. Og þau eru kannski
oft að tala um að stofna hljómsveit afþví stelpan ætlar að verða
söngkona. Og henni finnst kannski gaman að ímynda sér alls konar
og þá eru þau stundum að þykjast vera í hljómsveit. En hugsum okkur
svo að stelpan eigi ekkert kassettutæki, bara strákurinn. Vill hún þá
ekkieigatæki líka? Jú. Ogmammahennarsegirkannskiaðhúnverði
að eiga þetta við hann pabba sinn. En hann segir kannski að hún hafi
ekkert við kasettutæki að gera, hún geti vel beðið þangað til hún verði
táningur. Einsog fólk segir oft. Þá getur vel verið að stelpan verði hálf
fúl og segi eitthvað svona við pabba sinn afþví henni finnst þetta svo
leiðinlegt. Að geta ekki átt tæki líka. Mér myndi finnast það. Svo er
þessi stelpa kannski að segja við pabba sinn að hún skammist sín nú
eiginlega fyrir að eiga svona pabba sem geti ekki einu sinni gefið henni
eitt kassettutæki. Hún vilji bara ekkert eiga hann fyrir pabba. Eins og
krakkar segja oft. Og hún segir að þá sé miklu betra að eiga bara pabba
eins og strákurinn. Hann er oft að senda gjafir. En stelpan er samt
ekkert að meina þetta. Krakkar segja bara svona þegar þau fá ekki
eitthvað sem þau vilja eiga. En svo segir pabbinn einu sinni að þau
skuli sjá til. Þá hugsar stelpan að hún eigi að fá lánað tækið hjá
stráknum til að sýna pabba sínum hvernig tæki hún vilji og strákurinn
tímir alveg að lána henni það. Þau eru svo góðir vinir. Og þá ætlar hún
einhvern tímann að fá lánað tækið. Svo kemur kannski eitthvað fyrir
heima hjá henni og hún getur ekki farið í skólann afþví hún þarf að
passa systur sína og þá fer hún að labba og langar til að tala við
strákinn. Bara svona. Svo er hún rétt hjá þar sem hann á heima að tala
við einhvern mann þegar strákurinn kemur úr skólanum. En þá veit
hún ekkert hvað hún á að segja. Hann er svo skrýtinn. Og hún segir
bara að hún hafi ekki komið í skólann vegna þess að hún hafi verið að
38
TMM 1996:1