Allt um íþróttir - 01.12.1951, Blaðsíða 14

Iþróttir í VestmannaeYjum
fyrr og nú.
Árum -saman hefur þróazt í
Vestmannaeyjum fjölbreytt og
þróttmikið íþróttalíf og oft á tið-
um hafa íþróttamenn þeirra Eyja-
manna getið sér góðan orðstír,
vegna afreka sinna, og með því
varpað Ijóma á nafn átthaganna.
Aðstæður til íþróttaiðkana í Vest-
mannaeyjum eru mjög bundnar at-
vinnuvegunum og því ákaflega erf-
iðar. Inniæfingar að vetrinum til
ná ekki til nema lítils hluta þeirra
manna, sem íþróttir iðka að sumr-
inu, sökum þess, að síðari hluta
vetrar stendur yfir vertíðin, aðal-
bjargræðistíminn í Eyjum. Þetta
veldur svo því, að menn eru yfir-
leitt seinir að komast í þjálfun á
vorin og eru hin ágætu afrek vest-
manneyskra íþróttamanna enn eft-
irtektarverðari vegna fyrmefndra
orsaka.
Gunnar Huseby hefur varpað
kúlunni 16.74 m. og getur orðið
framarlega þar.
Guðmundur Lárusson, sem hef-
ur hlaupið 800 m. á ca. 1:54, ætti
að taka til við 1500 m., en þar
getur hann orðið á heimsmæli-
kvarða.
Torfi Bryngeirsson hefur stokk-
ið 4.32 m. í stangarstökki og á
eftir að stökkva hærra.
Til viðbótar áðurtöldum grein-
Skömmu eftir aldamót var farið
að iðka knattspymu í Vestmanna-
eyjum og vann hún brátt hug og
hjarta flestra ungra manna þar og
hefur alla tíð síðan verið mjög vin-
sæl íþrótt, sem fjölmargir iðka.
Vestmanneyingar hafa ávallt
haft á sér orð fyrir dugnað og at-
orkusemi, og víst er, að hina ungu
áhangendur knattspyrnuíþróttar-
innar í Eyjum, sem árið 1912 lögðu
af stað með nesti og nýja skó, á-
leiðis til Reykjavíkur, til að taka
þar þátt í fyrsta knattspyrnumóti
íslands, hefur hvorugt skort. Frá
Eyjum héldu þeir með báti til
Stokkseyrar, þaðan lögðu þeir síð-
an land undir fót og gengu á tveim-
ur jafnfljótum það sem eftir var
leiðarinnar. Voru þá ýmsir orðnir
allþjakaðir eftir ferðavosið, en
samt tóku þeir þátt í keppninni
um verða íslendingar sterkir í
báðum boðhlaupunum, í 4 x 400 m.
geta þeir t. d. hlaupið á ca. 3:12.0.
Það var mér mikil ánægja að
starfa með þessum drengjum, sem
voru meir en fúsir til að læra. Hin
hlýja, vingjarnlega gestrisni, sem
mér var sýnd, hefði hvergi getað
verið meiri. Dvöl mín markaði
djúpa virðingu og aðdáun, bæði á
íþróttamönnunum og allri þjóð-
inni.“
372
IÞRÓTTIR