Saga: missirisrit - 01.12.1926, Blaðsíða 34
180 SAGA
alt sumariS og ekki í fyrstu göngum, en í öðrum göngum,
var ger‘5 sérstök gangskör aS leita hennar, og fanst hún
loks nokkru framar en í fyrra skiftið, og þá var hópur-
inn stærri, sem fylgdi henni. Um tuttugu kindur alls,
flestar frá Brú. Þótti leitarmönnum hún eigi aldæl
við að eiga, en hömdu hana þó aS lokum.
Voriö eftir var hún tvílemd, og fært frá eins og
hinum ánum, iog mátti heita a‘S slysalíti'S gengi aS hemja
hana heima viS, þótt hún sækti fram á bóginn og bæri
sig sárast allra ánna yfir lambamissinum. Tvö næstu
vorin var hún einnig tvilembd og voru lömb 'hennar hin
vænlegustu, þótt tvö væru, en sjálf var hún mesta
mj ólkurær.
En þetta vor var lambiS aS eins eitt. Stór og krafta-
legur hrútur. ÞaS var eins og allar eindir tvíburanna,
vorin á undan, hefSu sameinast í þessu eina lambi, sem
var lang-föngulegast og fjörmest af öllum lömbunum á
Brú þetta vor. Nú var líka móSirin miklu frjálsari og
umsvifameiri en áSur, meSan afkvæmin voru tvö, því
litli hrússi þóttist fær aS leggja í flestar þrautir, og
var ekki aS tvínóna viS hvert smáræSiS, en fylgdi
móSurinn.i eftir i hverja svaSilför. HafSi jafnvel til
aS hlaupa hitt og þetta á eigin býti, án móSurráSa. En
nú var samvistunum lokiS. SkilnaSarstundin komin. —
Þetta var fráfærnakvöldiS.
“Me —”
“Me-e —”