Saga: missirisrit - 01.12.1926, Blaðsíða 65

SAGA 211
allrar vinnu minnar í þarfir göfugra málefna, sem eg
hefi ekki taliö eftir mér?’’
“Jú, en þú gerSir þa'ö alt í eigingjörnum tilgangi,
úl aS auglýsa nafn þitt í blöSunum, svo aS aðrir segöu:
Jæja, hann er þá ekki eins harSsvírugur og eg -hélt,
fyrst hann tímir aS sjá af þessu, þó hann. telji hvert
centiS eftir vÍS vesalings vinnumennina sína.’ ÞaS rétt.
lætir þig ekki."
“Þá heimta eg aS réttlætast af trúnni."
‘Þú áttir enga trú í hjarta þínu, maSur. Þeim
kenningum, sem þú játaSir meS köldum vörum, vísaSir
þú burtu úr hugsun þinni, verkum og athöfn allri. Þú
varst andlegur páfagaukur og likamlegur ránfugl.”
“Eg kom nú ekki hingaS til þess aS láta skamma
n%, skal eg segja þér.”
“Þú komst hingaS, af því þú máttir til. Ef þú
hefSir mátt ráSa, þá hefSir þú orSiö eilífur braskari og
andlegur vöSuselur í Winnipeg, um aldir alda. Og ef
þú getur eigi lært aS hlusta á sannleikann, og hlýSa
sannleikanum, þá máttu eins vel renna þér niSur alla leiS,
til þess gamla."
“HvaS væri eg lengi niSur, alla leiS ?”
‘Eina mínútu."
En alla leiS upp?"
Eina ár-miljón, meS því hugarfari, sem þú hefir
núna."
Jóhann stóS agndofa og æSru lostinn. En hvaS
ann tók til bragSs, hefir enginn af lesendum Sögu enn
Pá fengiS aS vita.
Þ. Þ. Þ.