Dagrenning - 01.12.1948, Blaðsíða 6

að því er menn fá nú bezt vitað. Lúkas
segir síðan frá þeirn furðulegu atburðuin,
er gerðust í sambandi við fæðingu Jóhann-
esar skírara og ennfremur frá boðun Maríu
og frændsemi þeirra, Maríu og Elísabetar,
móður Jóhannesar. Öll er frásögn þessi á
þann veg, að hún er líkleg til að vera sönn
og óýkt. Vitranir þær, sem Sakaria, faðir
Jóhannesar, og María guðsmóðir fá, eru að
sjálfsögðu all erfiðar til meltingar þeim
mönnum, sem alast upp við skynsemistrú
vorra tíma, er hafnar öllu sambandi milli
þessa heirns og hins ósýnilega, en þeim, sem
ekki gera það, eru þessar vitranir ekki mikið
frábrugðnar ýmsum þeim vitrunum, er menn
hafa fengið á öllum öldum.
En loks kemur að því, að María skal verða
léttari, og vill þá svo til, að hún er stödd
í Betlehem, ættborg Jósefs, því að hann var
„af húsi og kynþætti Davíðs", en það var
María raunar einnig. Og nú segir Lúkas
þannig frá:
„Og í þeirri byggð voru fjárhirðar úti í
haga og gættu um nóttina hjarðar sinn-
ar. Og engill Drottins stóð hjá þeim og
dýrð Drottins ljómaði í kringum þá, og
urðu þeir mjög hræddir. Og engillinn
sagði við þá: Verið óhræddir, því sjá,
ég boða yður mikinn fögnuð, sem veit-
ast mun öllum lýðnum; því að yður er
í dag frelsari fæddur, sem er Kristur
Drottinn, í borg Davíðs. Og hafið þetta
til marks: Þér munuð finna ungbam
reifað og liggjandi í jötu. Og í sömu
svipan var með englinum fjöldi himn-
eskra hersveita, sem lofuðu Guð og
sögðu:
— Dýrð sé Guði í upphæðum og friður
á jörðu með þeim mönnum, sem hann
hefir velþóknun á. — Og er englamir
voru famir frá þeirn til himins, sögðu
hirðamir hver við annan: Vér skulum
fara rakleiðis til Betlehem og sjá þenn-
an atburð, sem orðinn er, og Drottinn
hefir kunngjört oss. Og þeir fóru með
skyndi og fundu bæði Maríu og Jósef,
og ungbarnið liggjandi í jötunni. En
þegar þeir sáu það, skýrðu þeir frá því,
er talað hafði verið við þá um barn
þetta. Og allir, sem heyrðu það, undr-
uðust það, sem hirðamir sögðu þeim.
En María geymdi öll þessi orð og hug-
leiddi þau með sjálfri sér.“
Það er athyglisvert, að Lúkas hefir fyllri
ættartölu Jesú en nokkur annar, en hann
segir ekki frá barnamorðunum. Líklega hefir
hann talið þau svo kunnug Þeófilusi, sem
hann skrifar fyrir, að honum hafi ekki þótt
ástæða til að geta um þau.
Ef þessi merkilegi fyrirburður hefir gerzt,
sem hér er sagt frá, var næsta ólíklegt að
enginn hefði orðið hans var í allri Betlehem,
annar en hirðarnir úti í haganum.
En ekki getur frásögn Lúkasar þess.
II.
Það var árið 1856, að prestur einn að
nafni W. D. Mahan bjó að prestssetri sínu
í De-Witt í Missouri í Ameríku. Þá bar svo
til, að gest bar þar að garði. Gestur þessi
hét H. C. Whydaman, þýzkur að ættemi
og hinn lærðasti maður. Hann varð veður-
tepptur á prestssetrinu nokkra daga. Þeir
ræddu rnargt þessa daga, Whydaman og séra
Mahan og meðal annars sagði Whydaman,
að hann hefði átt heima í Róm í fimm ár
og á þeim tíma oft komið í hið mikla bóka-
safn páfa í Vatikaninu og rekizt þar á mörg
rit og merkileg frá ævafornum tímum, sem
mönnum væri lítt kunn. Hann sagðist m. a.
hafa íundið þar skjalasafn Tiberiusar keis-
ara og meðal skjala þar hefði verið skýrsla,
sem nefnd er „Acti Pilati“, en það er skýrsla
Pílatusar landstjóra um handtöku og rann-
sókn í máli Jesú frá Nazaret, ásamt frá-
4 ÐAGRENNING