Dagrenning - 01.12.1948, Blaðsíða 29

að neitt markvert hafi gerzt, fyrr en nú, að
þeim er á það bent. Menn „mega ekki vera
að því“ að taka eftir svona hlutum, og af-
leiðingin verður blindni á stórkostleg og þýð-
ingarmikil sannindi.
Vafalaust eru þeir lang flestir, sem athuga
kenningar Dagrenningar ennþá aðeins sér til
dægradvalar og er það út af fyrir sig gott,
því að í því getur legið byrjun á gleggri sýn
og betra skilningi síðar. En fyrir mér og
öðrum þeim, sem hafa þreifað á þessum
sannindum, er hér ekki lengur urn neina
dægradvöl að ræða, heldur enn eina fulln-
aðarsönnun á því, að hinn merkilegi pýra-
midi á Egiptalandi er ekki nein konungs-
gröf, eins og fornleifafræðingar þessarar
aldar halda, heldur spádómsbók í steini,
merkilegri opinberun en nokkuð annað þein-
ar tegundar, sem enn hefir fundizt hér á
jörð.
Ég verð stundum var við það, að alrnenn-
ingur væntir þess, að svokallaðir lærðir
menn, — sem margir eru raunar alls ólærðir,
nema e. t. v. í einhvcrri svokallaðri sérgrein,
þótt á sér hafi eins konar stimpil, líkt og
settur er á vöm, sem ætluð er til sölu og
útflutnings, — muni hljóta að sjá og skilja
þau sannandi, sem flutt hafa verið, bæði
hér í Dagrenningu og víðar um þessi efni.
En það er hinn mesti misskilningur að ætl-
ast til nokkurs skilnings eða hjálpar úr þeirri
átt. Ef eitthvað kernur frá slíkum mönnum,
má helzt búast við að það verði fjandskapur,
því „vizka heimsins" fær ekki skilið jafn ein-
faldan og óbrotinn sannleika og þennan.
Frá „lærðum“ mönnum er tæpast að vænta
annars en hvers konar tafa og hindrana.
Það er löngu viðurkennd staðreynd, að
slíkir menn eru venjulega óhæfir vegna
lærdómshroka, sem oftast einkennir slíkt
fólk, til þess að taka við nýjum sannind-
um. Það hefir aldrei hlotizt gott af því fyrir
neina þjóða að ætla að treysta svokölluðum
lærðurn mönnum og svo er enn, þrátt fyrir
allt skrumið og skjallið, sem beitt er og al-
menningur beygir sig í duftið fyrir. Almenn-
ingi er því hentast að gera ekki ráð fyrir
öðru en illu einu úr þeirri átt í sambandi
við aukinn skilning í þeim efnum, sem
hér eru rædd. Hins vegar er það nauðsyn-
legt fyrir hinn óbreytta borgara, í hvaða
stétt og stöðu, sem hann er, að gefa þess-
um málurn gaum og vega og meta það, sem
fram kemur og á er bent. Á þann hátt skapa
menn sér eigin skoðun, sem ein hefir gildi
fyrir mann sjálfan, því að skoðun lærðra
manna almennt talað er venjulega engin,
þær skoðanir eru oftast nær jafnmargar og
lærdómsklíkurnar eru. Það er aðeins þegar
berjast þarf gegn nýjum sannleika, sem ógn-
ar tilvist lærdómsklíknanna, að þær geta
tekið höndurn sarnan, samanber söguna urn
Herodes og Pílatus. Hvergi er meira hyldýpi
og hatur til en milli lærðra manna, sem
eru á öndverðum meið, t. d. í trúarefnum
og ýmsum svokölluðum vísindum.
*
Hinar fjórar dagsetningar skrín-tímabils-
ins eru nú allar liðnar hjá. Þær voru allar
sagðar fyrir mörgum árum áður en þeir dag-
ar runnu upp, sem um ræðir, og allar hafa
þær reynzt hinar merkilegustu og mun það
þó enn ljósara síðar meir, er öll kurl þessara
tíma koma til grafar.
Dagsetningamar voru þær, sem nú skal
greint og sýndu þetta:
1. 25. /'úní 1941. Frelsun ísraelsþjóðanna
— þ. e. Engilsaxa og þjóða, sem þeim
eru skyldar, — undan oki Hitlers með
árás Þjóðverja á Rússa.
2. 21. desember 1941. Hemaðarsamvinna
Efraim-ættkvíslanna (Breta og Banda-
ríkjamanna) hófst þá með för Chur-
chills til Ameríku.
3. 16. maí 1948. Stofnun ísraelsríkis —
DAGRENNING 27