Dagrenning - 01.12.1948, Blaðsíða 28

Hin þjóðin, sem til mála getur komið í
þessu sambandi, er eins og áður var sagt
Kínverjar.
Þar liefir geisað svokölluð borgarastyrjöld
síðan ófriðnum við Japani lauk. Auðvitað
er hér ekki um neina borgarastyrjöld að
ræða, heldur er þarna á ferðinni grímuklædd
styrjöld Rússa við Kínastjóm, innrás Rússa
í Kína. Rússar létu fimmtu herdeild sína,
kommúnistana í Kína, hefja þessa styrjöld
þegar í stað, er þeir höfðu gert vináttusamn-
ing við Kínastjóm. Bandaríkin revndu í
fyrstu að miðla málum í Kína og var Mar-
shall, núverandi utanríkisráðherra, sá, sem
sáttatilraunimar framkvæmdi. Þær komu að
engu gagni og þeir munu hafa skilið ósáttir,
Marshall og Chiang Kaisék. Síðan hafa
Bandaríkin að vísu hjálpað Kínverjum veru-
lega, en ekkert á móts við það, sem þurft
hefði, ef sigur átti að vinnast á kommún-
istum.
Nú gerðust þeir atburðir 9. nóvember s.l.,
að kommúnistar í Kína hófu stórfellda sókn
inn í Mið-Kína og hafa nú á fáurn vikum
náð miklum hluta Mið-Kína á sitt vald. Svo
virðist sem þeir rnuni fljótlega ná öllum
þýðingarmestu stöðvunum þar á sitt vald,
en stjóm Chiang Kaisék rnuni hörfa suður
á bóginn. Margt bendir til að snögg umskipti
geti orðið í Kína. Nú hefir Chiang Kaisék
sent konu sína í liðsbón til Bandaríkjanna, en
talið er að henni muni ekki verða þar mikið
ágengt. Vel rná því svo fara, sem Kína tap-
ist að fullu til kommúnista fyrr en varir.
Og nú (25. des.) hafa Bandaríkin lýst yfir
að þau hætti a. m. k. í bili allri aðstoð við
Kína. Stjómin, sem þar var, er fallin og ný
stjórn er tekin við, sem líklega mun reyna
að semja frið við kommúnista.
Það er vitað, að Marshall, sem mestu ræð-
ur um utanríkisstefnu Bandaríkjanna, telur,
eða hefir til þessa talið, að það væri kín-
versku þjóðinni enginn fengur að klíka sú,
sem sty'ður Chiang Kaisék, næði algjörum
yfirráðum yfir öllurn Kína, því að hún væri
gjörspillt og hugsaði rnest um eigin hag og
auðmannastéttar landsins, en léti alþýðu
rnanna lifa við skort og kúgun, eins og áður
hefði verið. Hann virðist nú verða að horf-
ast í augu við það, að taka ákveðnari afstöðu
en áður var. Kína er nú að verða kommún-
ismanum að bráð. Það er aðeins eitt af mörg-
urn löndurn í Asíu, sem fara þá leið. Menn
eiga bágt með að átta sig á því, að svo þurfi
endilega að fara og er það kannske að von-
um. En menn verða að muna það, að nú
standa yfir í heiminum algjör tímamót. Hið
garnla verður að hverfa til þess að hið nýja
geti vaxið upp. „Hið gamla“ er í Kína hin
foma skipan mála þar, sem nú er verið að
brjóta niður. Niðurbrotið annast kornmún-
istar þar eins og annars staðar, en uppbygg-
ing hins nýja framtíðarríkis kemur frá ísra-
elsmönnum nútímans — því að af þeim
skulu „allar þjóðir jarðarinnar blessun
hljóta".
X.
Hér hefir þá verið gerð grein fyrir því,
sem gerðist spádómsdagana kringum 11. nóv-
ember s.l. og er það þetta í stuttu máli:
r. Ákveðið var að gengið skyldi til stofn-
unar bandalags með þeim þjóðum, sem
mestra hagsmuna eiga að gæta við Norð-
ur-Atlantshaf.
2. Bretar ákváðu þá að brevta afstöðu
sinni til hins nýja ísraelsríkis í Pale-
stínu og hefir nú tekizt samvinna með
þeim og Bandaríkjunum um stuðning
við hið nýja ríki ísraels.
3. Frakkland og Kína sýndu fyrstu, aug-
ljósu merki þess, að þau mundu tapast
hinum vestrænu samtökum.
Það var þá þetta, sem gerðist, og allur
þorri manna mun ekki hafa tekið eftir því,
26 dagrenning